เล่ห์ซ่อนกล

บท

ตั้งค่า

ตอนที่ 2

ชายหนุ่มเปิดดูภาพด้านใน ทว่าไม่วายเหลือบมองไปยังหญิงสาวสวยอยู่ตรงหน้า จิรัสยาค่อยๆ เดินออกจากห้อง แล้วทิ้งกายลงบนเก้าอี้สีหน้าหม่นเศร้า ดูก็รู้ว่าเจ้านายคงถูกใจพี่สาวเธอเข้าแล้ว

เตมินทร์สำรวจการแต่งกาย ผิวพรรณของอีกฝ่าย สองสาวพี่น้องมีความละม้ายคล้ายกันมาก แต่ที่ทำให้แตกต่างอาจเพราะการวางตัวและการแต่งกาย จันทร์จิราสวยหวานดูมีเสน่ห์ ส่วนเลขาเขากลับมีใบหน้าคมดุ แต่ชอบทำตัวกะโปโลเหมือนเด็ก สองคนพี่น้องหน้าตากับบุคลิกช่างแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

“คุณกับน้องไม่เหมือนกันเลยนะครับ” เขาแซวแล้วช้อนสายตามอง เห็นเธอยิ้ม

“ใช่ค่ะ มีคนบอกเยอะเหมือนกัน เราสองคนสวยคนละแบบ”

ชายหนุ่มอมยิ้ม แล้วสบตา

“คุณสวยหวานทันสมัย ส่วนน้องของคุณหน้าดุจนไม่มีใครกล้าเข้าไปจีบ”

“ยัยจีนิสัยไม่ดุนะคะ ฉันต่างหากที่ดุ” เธอหัวเราะ

เตมินทร์เลิ่กคิ้ว “ผมชอบนะครับคนดุๆ”

หญิงสาวชะงัก แต่ยังคงรอยยิ้มไว้เช่นเคย

“ไหวเหรอคะ ผู้หญิงดุจีบยากนะคะ”

“มันอยู่ที่ความอดทนครับ”

จันทร์จิราวางมือบนแฟ้มเอกสาร แล้วสบตาคู่สนทนา คนอย่างเธอเจอลูกค้ามามาก เตมินทร์อาจเป็นคนที่ทำให้รู้สึกสะดุดตาแต่แรกเห็น ทว่านิสัยใจคอถ้าเข้ากับเธอไม่ได้ ก็คงไม่สน

“ไม่ทราบว่าคุณเตมินทร์สนใจสินค้าตัวไหนของเราบ้างหรือเปล่าคะ”

“สนใจครับ เอาเป็นว่าผมจะติดต่อกลับไป ว่าอยากได้สินค้าตัวไหนบ้าง”

เธอผละห่างออกมา “ได้ค่ะ” พูดจบรวบแฟ้มเอกสารมาโอบไว้แล้วลุกยืน

“ฉันขอตัวก่อนนะคะ แล้วจะติดต่อคุณมาค่ะ”

“ครับ”

ประตูห้องเปิดออก จิรัสยาลุกยืนแล้วเดินตรงมาหาพี่สาว จันทร์จิรายิ้มให้น้อง

“เป็นไงบ้างพี่จัน”

“คุณเตมินทร์บอกว่าจะติดต่อมาน่ะ”

คนเป็นน้องยิ้มบางๆ

“ดีแล้วค่ะ แบบนี้คงขายได้”

“พี่ก็หวังว่าอย่างนั้นนะ”

“เดี๋ยวจีจะช่วยยุอีกแรงนะพี่จัน ไม่ต้องห่วง”