บทที่ 3

พลโทธิติหันไปมองเด็กรับใช้ที่กำลังเดินด้วยเข่าเข้ามาในห้องรับแขกแล้วเอ่ยถาม

“มีอะไรหรือเปล่า”

“คุณท่านคะ คุณหญิงนวลพรรณมาขอพบค่ะ” เด็กหน่อยคลานเข่าเข้ามานั่งใกล้ๆ ก่อนจะเอ่ยบอกท่านนายพลให้ทราบว่ามีแขกมาขอพบ

ท่านนายพลละสายตาจากรายการฟุตบอลหันไปมองลูกชายนิดหนึ่งก่อนจะแอบอมยิ้ม

“เชิญท่านเข้ามาได้เลย”

สารวัตรปวรุตม์หูผึ่งดีดตัวนั่งตัวตรงจากท่าเอนสบายๆ ใจเต้นระทึกอยากให้ใครบางคนที่คำนึงถึงมากับคุณหญิงนวลพรรณด้วย

คุณหญิงนวลพรรณเดินเข้ามาในห้องรับแขกด้วยท่วงท่าสง่างาม พยักหน้ารับไหว้จากทุกคนพลางนั่งลงบนเก้าอี้รับแขกตามคำเชิญของท่านนายพล

“สวัสดีครับคุณหญิง เชิญนั่งก่อนครับ” สุภาพบุรุษทั้ง 4 คนในห้องรับแขกลุกขึ้นยืนเมื่อคุณหญิงนั่งลงเรียบร้อยแล้วทุกคนจึงนั่งลงบ้าง

สารวัตรปวรุตม์ทำสีหน้าผิดหวังให้เห็นเล็กน้อยเมื่อสอดสายตามองเบื้องหลังคุณหญิงนวลพรรณแล้วไม่เห็นคนที่เคยติดสอยห้อยตามท่านไปทุกที่

พันธวุธปิดทีวีแล้วจับมือน้องอาร์ตขยับตัวจะออกไปจากห้องรับแขกด้วยเกรงว่าผู้ใหญ่ทั้งสองท่านต้องการสนทนาเป็นการส่วนตัว แต่ท่านนายพลยิ้มละไมเอ่ยห้ามไว้ก่อน

“ไอ้พันกับเจ้าอาร์ตไม่ต้องลุกไปไหนหรอกนั่งอยู่ด้วยกันในห้องนี่แหละ” ท่านนายพลเอ่ยห้ามยิ้มๆ สารวัตรพันกับน้องอาร์ตจึงหย่อนก้นลงนั่งเหมือนเดิม

“คุณหญิงกับยายหลินไม่อยู่หรือ” คุณหญิงนวลพรรณเอ่ยถามหา

คุณหญิงขวัญฤทัยกับขวัญชนกเดินเข้ามาในห้องรับแขกพอดี ทั้งสองยกมือไหว้คุณหญิงนวลพรรณญาติผู้ใหญ่ที่นับถือ ขวัญชนกยิ้มบางๆ แล้วเดินไปทรุดตัวลงนั่งติดกับสามี

“สวัสดีค่ะ”

คุณหญิงขวัญฤทัยยกมือไหว้สบตาแล้วยิ้มละไมกับคุณหญิงนวลพรรณอย่างรู้กันดีว่าธุระที่มาในวันนี้เกี่ยวกับเรื่องความรักของลูกๆ หลานๆ

“สวัสดีจ้ะ เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะ ที่มาวันนี้ก็เพราะมีเรื่องเดือนร้อนอยากขอความช่วยเหลือจากตารุตหน่อย” คุณหญิงนวลพรรณเอ่ยกับปวรุตม์โดยตรง

นายตำรวจหนุ่มผู้ทระนงชักจะนั่งไม่ติดเมื่อเจอสายตาแปลกๆ ของคุณหญิงย่า “คุณหญิงย่าจะให้ผมช่วยเรื่องอะไรครับ”

“ย่าอยากให้ตารุตไปตามนารากลับบ้าน”

“ยายฟันเหยิน เอ้ย!...ยายนาราไปไหนครับถึงต้องให้ผมไปตามกลับบ้านด้วย”

สารวัตรปวรุตม์เปลี่ยนสรรพนามในการเรียกชื่อของนีนนาราแทบไม่ทันเมื่อเจอสายตามองค้อนของคุณหญิงย่า

“นาราไปเป็นอาสาพัฒนาชุมชนอยู่ที่จังหวัดเลย ไปได้ปีกว่าแล้ว ย่าอยากให้นารากลับมาบริหารงาน

แทนย่าๆ แก่ตัวแล้วทำคนเดียวไม่ค่อยไหว”

คุณหญิงนวลพรรณถอนหายใจอย่างหนักใจเมื่อเอ่ยถึงหลานสาวหัวดื้อคนนี้

“จะตามกลับมาทำไมครับ ซนเป็นลิงเป็นค่างอย่างยายนาราให้อยู่ป่าอยู่เขากับลิงทั้งฝูงก็ดีอยู่แล้วครับ”

สารวัตรปวรุตม์เอ่ยกลั้วหัวเราะเพราะรู้ดีว่ายายฟันเหยินนะแสบแค่ไหน

“ตารุต! ทำไมไปว่าน้องแบบนั้น” คุณหญิงขวัญฤทัยซัดแรงๆ ตรงแขนแข็งแรงของลูกชายอย่างอดไม่อยู่พลางหันไปเอ่ยขอโทษคุณหญิงย่า “ขวัญขอโทษแทนตารุตด้วยนะคะ”

ขวัญชนกกับสารวัตรพันหัวเราะด้วยความขบขำ โดยเฉพาะพันธวุธที่หัวเราะไม่หยุดและพอจะเดาจุดมุ่งหมายของคุณหญิงนวลพรรณได้เลาๆ แล้ว

คุณหญิงนวลพรรณยิ้มเจ้าเล่ห์นิดหนึ่ง “ช่างเถอะยายขวัญ ที่ตารุตพูดมามันก็ถูกแล้ว ยายนารามันซนเป็นลิงเป็นค่างจริงๆ”

สารวัตรปวรุตม์หัวเราะร่วนพยักหน้าหงึกๆ เห็นดีเห็นงามกับคำยอมรับของคุณหญิงนวลพรรณ แต่หัวเราะได้ไม่เท่าไหร่สารวัตรปวรุตม์ก็ต้องจุกแอะหัวเราะไม่ออก ใบหน้าหล่อๆ ถึงกับเจื่อนลงเมื่อได้ยินประโยคต่อมาของคุณหญิงย่า

“เพราะยายนาราซนเป็นลิงแบบนี้ ย่าถึงอยากให้ตารุตไปตามกลับมาหรือถ้าพายายนารากลับมาไม่ได้ ย่าก็อยากให้ตารุตอยู่ดูแลน้องที่นั่น” คุณหญิงนวลพรรณเอ่ยเสียงราบเรียบแต่นัยน์ตากลับเต้นระริกขบขำปวรุตม์ ที่กำลังทำหน้าปูเลี่ยนยังกับถูกบังคับให้กินยาขม

“ไม่ต้องไปดูแลหรอกมั่งครับ นาราเขาอยู่ได้ตั้งนานสองนานโดยไม่มีผม ถ้าจะอยู่ต่ออีกนิดก็คงไม่เป็นไร”

สารวัตรปวรุตม์เอ่ยด้วยน้ำเสียงติดจะงอนๆ คนของคุณหญิงย่า

“ถ้าเป็นเมื่อก่อนย่าก็ไม่ค่อยห่วงเท่าไหร่หรอก แต่ตอนนี้ย่าได้ข่าวมาว่าคนในหมู่บ้านทำธุรกิจผิดกฎหมายทั้งค้ายาบ้า ค้าไม้เถื่อน และย่ายังได้ข่าวแว่วๆ มาว่าลูกชายของผู้มีอิทธิพลในอำเภอกำลังมาตามตอแยนาราอยู่ ย่าจึงอยากให้ตารุตเป็นคอยดูแลน้อง”

คุณหญิงนวลพรรณเอ่ยเสียงเครียด สายตาของผู้สูงอายุแอบลอบสังเกตกริยาของหลานชายซึ่งมีศักดิ์เป็นหลานห่างๆ

ดวงตาคมกริบของนายตำรวจหนุ่มลุกไฟให้เห็นชั่วขณะหนึ่งตอนที่ได้ยินประโยคสุดท้ายของคุณหญิงย่า แต่ร่างสูงใหญ่กำยำหล่อเหลากลับนิ่งไม่ไหวติงไม่เอ่ยตอบรับหรือปฏิเสธคำขอร้อง จนคุณหญิงนวลพรรณต้องแกล้งบีบน้ำตาพร้อมกับยกผ้าเช็ดหน้าขาวสะอาดมาซับน้ำตาตรงหางตาพร้อมกับเอ่ยเสียงสั่นเครือ

“ถ้ารุตลำบากใจที่จะทำตามคำขอร้องของย่าก็ไม่เป็นไร ย่าก็แก่ตัวแล้วเจ็บๆ ออดๆ ไม่รู้จะตายวันตายพรุ่ง สงสัยชาตินี้คงไม่ได้เห็นหน้ายายนาราอีกแล้ว”

น้ำตาหยดแหมะ 2-3 หยดพร้อมกับเสียงไอแค่กๆ บ่งบอกว่ากำลังไม่สบาย

คุณหญิงขวัญฤทัยกับท่านนายพลสบตากันแล้วพยายามกลั้นหัวเราะไว้จนสุดความสามารถ ก็คุณหญิงนวลพรรณอดีตเป็นถึงนางเอกละครเวที เรื่องให้ปั้นสีหน้าบีบน้ำตาพร้อมกับทำเสียงเศร้าๆ สั่นเครือท่านถนัดนัก! ขวัญชนกกับสารวัตรพันธวุธพากันกลั้นหัวเราะจนปวดกรามไปหมด ส่วนสารวัตรปวรุตม์หรี่ตามองคุณหญิงย่าเหมือนไม่ค่อยเชื่ออากัปกริยาที่กำลังแสดงออกเท่าไหร่นัก

คุณหญิงนวลพรรณแอบมองลอดผ้าเช็ดหน้าเมื่อเห็นหลานชายนั่งนิ่งไม่ตอบรับ คราวนี้ท่านปล่อยเสียงสะอื้นดังขึ้นกว่าเดิมหันไปขยิบตาใส่คุณหญิงขวัญฤทัยกับท่านนายพล

“ติ ขวัญ ป้ากลับแล้วนะ” คุณหญิงย่าทำท่าจะลุกขึ้นจากเก้าอี้

คุณหญิงขวัญฤทัยสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เพื่อระงับอาการหัวเราะก่อนจะแกล้งทำเสียงเศร้าๆ เอ่ยขอร้องลูกชายอีกคน

“รุต!...ช่วยคุณย่าหน่อยสิลูก คุณย่าแก่แล้วจะให้นั่งรถเป็นสิบๆ ชั่วโมงไปหาหนูนาราก็คงไม่ไหว”

“รุตไม่ชอบนาราหรือลูก ถึงไม่ยอมทำตามที่คุณย่าขอร้อง” ท่านนายพลเอ่ยถามลูกชายบ้าง

สารวัตรปวรุตม์ถอนหายใจยาวอย่างหนักใจ ไม่ใช่ไม่ชอบ...แต่เพราะแอบหลงรักเด็กกะโปโล ใส่ชุดนิสิต-นักศึกษาไง ถึงต้องหนีไปเรียนต่อเมืองนอกเมืองนาตั้งหลายปี กลับมาจากเมืองนอกก็พยายามทำเป็นลืมๆ ไม่นึกถึงเจ้าของใบหน้าเนียนน่ารักเพราะคิดว่าอีกฝ่ายคงจะมีคู่รักคู่หมายไปแล้ว ปวรุตม์ถอนหายใจอีกครั้งเงยหน้ามองคุณหญิงย่าก่อนจะเอ่ยปฏิเสธอย่างนุ่มนวล

“รุตก็อยากจะไปตามยายนารามาให้คุณย่าเหมือนกัน แต่อีกไม่กี่วัน รุตก็ต้องย้ายไปประจำการที่ต่างจังหวัดแล้ว”

“อะฮึ่ม!” สารวัตรพันธวุธนั่งฟังและแอบยิ้มขำมานานทำเสียงกระแอมขัดจังหวะทุกคนก่อนจะขออนุญาตเอ่ยถามคุณหณิงนวลพรรณ

“ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าคุณนาราไปเป็นอาสาพัฒนาชุมชนอยู่ที่อำเภออะไรครับ”

คุณหญิงย่ายิ้มให้หลานเขยก่อนจะเอ่ยบอกชื่อตำบลและอำเภอให้ทุกคนทราบ สารวัตรพันหัวเราะร่วนเมื่อได้ยินชื่ออำเภอออกมาจากปากคุณหญิงย่า

“ไอ้พัน! เงียบไปเลยมึง”

สารวัตรปวรุตม์รู้ว่าไอ้น้องเขยตัวแสบจะพูดอะไรก็ถลึงตามองเขม็งพร้อมกับกัดฟันสั่งน้องเขยเสียงเข้ม พันธวุธมีหรือจะกลัว กลับหัวเราะขบขำเสียงดังก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงดังฟังชัดจนปวรุตม์ร่ำๆ จะลุกขึ้นไปเหยียบให้จมโชฟา

“เอ๋อ...เท่าที่ผมได้ข่าวมา พ.ต.ท.ปวรุตม์จะย้ายไปเป็นสารวัตรที่อำเภอดังกล่าวไม่ใช่หรือครับ แบบนี้ก็เป็นโอกาสประจวบเหมาะที่จะได้ไปคอยดูแลคุณนาราถึงที่”

สารวัตรพันธวุธเรียกปวรุตม์เสียเต็มยศพร้อมกับหัวเราะก๊ากไม่สนใจสายตาที่จ้องมาเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ

“ไอ้พัน!...ปากมาก มึงไปเอาข่าวมาจากไหน”

ปวรุตม์กัดฟันกรวดๆ เอ่ยต่อว่าไอ้ตัวแสบที่กำลังยิ้มเผล่ยักคิ้วให้อย่างล้อเลียน

“ข่าววงใน เขารู้กันไปทั่วแล้วว่า พ.ต.ท.ปวรุตม์สุดหล่อจะย้ายไปอยู่จังหวัดเลย จริงมั้ยครับคุณพ่อ”

สารวัตรพันธวุรเอ่ยบอกที่มาด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะและหันไปถามท่านนายพลเพื่อให้เป็นแนวร่วมด้วย

ท่านนายพลกลั้นยิ้ม “ไอ้พันมันพูดถูกแล้ว พ่อก็พอจะรู้มาบ้างเหมือนกัน”