บทที่ 1

โครม!...เพล้ง!…

“เฮ้อ…เอาอีกแล้ว วันนี้มวยคู่เอกทะเลาะกันเป็นรอบที่ 3 แล้ว”

ขวัญชนก ศิริวัฒน์ ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายเมื่อได้ยินเสียงแจกันตกแตกดังออกมาจากห้องรับแขก

คุณหญิงขวัญฤทัยส่ายหน้ายิ้มๆ กับคำบ่นของลูกสาว “รอบที่ 3 เองลูก ปกติวันหยุดแบบนี้มวยคู่เอกเขาทะเลาะกันถึง 5 ครั้งไม่ใช่หรือ? ออกไปห้ามหน่อยดีไหม”

คุณหญิงเลิกคิ้วถาม ใบหน้าระบายไปด้วยรอยยิ้มขบขำมองลูกสาวที่ดูสวยงามเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวลด้วยอายุครรภ์ 4 เดือน

“หลินเบื่อที่จะคอยเป็นกรรมการแล้วนะคะ วันหยุดทีไรหลินปวดหัวทุกทีเลย” ขวัญชนกบ่นพึมพำล้างมือกับอ่างล้างจานเพื่อเตรียมตัวไปเป็นกรรมการห้ามมวย

“เอาเถอะลูกไปห้ามหน่อย ถึงพี่รุตกับสารวัตรพันจะทะเลาะกันทุกวัน แต่แม่ก็เห็นเขารักกันดีนะ”

คุณหญิงยิ้มละไมเมื่อเอ่ยถึงคนทั้งสอง

“หลินรู้ค่ะ แต่แหม…คุณแม่คะ ถ้ารักกันแล้วชอบแกล้งกันเป็นเด็กๆ แบบนี้ หลินก็เหนื่อยเหมือนกัน” ขวัญชนกยิ้มเห็นด้วยกับคำพูดของมารดาแต่ก็อดที่จะบ่นออกมาไม่ได้

หลังจากที่แต่งงานได้ไม่กี่เดือนครอบครัวธิติการณ์กุลและครอบครัวศิริวัฒน์ก็ได้รับข่าวดีเมื่อกำลังจะมีสมาชิกตัวน้อยเพิ่มมาอีกคนและเดือนต่อมาก็ได้รับข่าวดีเพิ่มอีกหนึ่งข่าวเมื่อ ร.ต.อ.พันธวุธได้รับเลื่อนขั้นเป็น พ.ต.ต. ด้วยความดีและความสามารถอันเป็นที่ประจักษ์แก่สายตา...

ถึงแม้สารวัตรทั้งสองจะชอบทะเลาะกันแบบไร้เหตุผล แต่เวลามีเรื่องเดือดร้อนกลับเป็นห่วงเป็นใยกันและพร้อมจะตายแทนกันได้อย่างไม่น่าเชื่อ

เธอยังจำได้ดีเมื่อเดือนก่อน ‘พลโทธิติ’ คุณพ่อของเธอได้รับคำสั่งให้ลงไปทำงานที่ภาคใต้เป็นเวลา 2 สัปดาห์ ทั้งปวรุตม์และ พันธวุธต่างเป็นเดือดเป็นร้อนเป็นห่วงในความปลอดภัยของท่านนายพล สารวัตรทั้ง 2 ยืนกรานเป็นเสียงเดียวกันว่าจะไปภาคใต้พร้อมกับท่านนายพลด้วย

โครม!...เพล้ง!…

“โอ๊ย!...คุณแม่เอาอีกแล้ว ต่อไปหลินจะไม่ซื้อของใช้แบบแก้วอีกแล้ว จะซื้อแบบเมลามีนให้หมด เวลาทะเลาะกันจะได้ไม่มีอะไรแตกอีก” ขวัญชนกร้องออกมาเมื่อได้ยินเสียงของแตกดังขึ้นมาอีกรอบ คุณหญิงขวัญฤทัยหัวเราะขำก่อนเอ่ยไล่หลังลูกสาว

“แม่ไม่กลัวแจกันแตกหรอก แต่แม่กลัวหัวตารุตหรือไม่ก็หัวสารวัตรจะแตกเสียมากกว่า” คุณหญิงเอ่ยกลั้วหัวเราะแล้วหันไปทำกับข้าวต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ขวัญชนกพาร่างอวบอิ่มด้วยอายุครรภ์เดินหน้าบึ้งเข้าไปในห้องรับแขก แล้วก็ต้องกลอกตาขึ้นบนด้วยความอ่อนใจ เมื่อท่านนายพลกับน้องอาร์ตกำลังเล่นหมากรุกด้วยความสนุกสนาน ส่วนสารวัตรทั้งสองกำลังแลกหมัดแลกกำปั้นกันอย่างเมามันส์

“พี่รุต! พี่พัน! หยุดทะเลาะกันได้แล้ว” ขวัญชนกตะโกนห้ามมวยคู่เอกแต่ไม่มีใครสนใจเธอเลยสักคน

“พี่พัน!” หญิงสาวเรียกสามีอีกครั้งแล้วก็เกือบหน้าหงายเมื่อหมอนอิงใบใหญ่ 2 ใบลอยหวือเฉียดใบหน้างามไป

“โอ๊ย!...”

ร่างอวบอิ่มของคุณแม่แกล้งทิ้งตัวลงนั่งแล้วตะโกนร้องเสียงดังทำหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวดได้ผล!...มวยคู่เอกหยุดชะงักทันที ท่านนายพลกับน้องอาร์ตก็หยุดเล่นหมากรุก หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ทั้ง 4 รีบวิ่งมาประคองร่างอวบอิ่มด้วยความเป็นห่วง สารวัตรพันวิ่งมาถึงภรรยาพร้อมๆ กับสารวัตรปรวุตม์ พอปวรุตม์จะประคองให้น้องสาวลุกขึ้น สารวัตรพันก็ปัดมืออีกฝ่ายออก

“ไม่ต้อง! ผมประคองเมียผมเอง”

สารวัตรพันธวุธจ้องมองอีกฝ่ายเขม็งเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ ใบหน้าหล่อเหลามีรอยแตกเลือดซึมตรงหางตา ส่วนสารวัตรปวรุตม์ก็ไม่ได้ดูดีไปกว่ากันมากนัก เพราะตรงมุมปากคมกริบเหมือนกรรไกรก็มีรอยแตกเลือดซึมซิบๆ เหมือนกัน

ปวรุตม์ถลึงตามองไม่หลบสายตา ใบหน้าหล่อๆ ถมึงทึงเอ่ยตวาดน้องเขยเสียงดังลั่นห้อง “เมียมึง แต่ก็เป็นน้องกูโว๊ย!”

“แล้วไง? ตอนนี้คนที่มีสิทธิ์ดูแลหลินที่สุดก็คือสามี ไม่ใช่พี่ชาย” สารวัตรพันธวุธย้อนอีกฝ่ายจนสารวัตรปวรุตน์โมโหหน้าดำหน้าแดง

ขวัญชนกกลอกตาด้วยความเหนื่อยหน่าย หญิงสาวหันไปมองท่านนายพลที่ยิ้มกริ่มทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับมวยคู่เอกที่เปลี่ยนจากแลกหมัดมาเป็นสงครามน้ำลายแทน

“น้องอาร์ตช่วยประคองแม่หลินหน่อยค่ะ”

ขวัญชนกหันไปบอกลูกชายแทนเมื่อสารวัตรทั้งสองยังทะเลาะกันไม่เลิก

“ไม่ต้องครับ เดี๋ยวพี่พันประคองเอง เจ็บมากมั้ยครับ” พันธวุธประคองภรรยาให้ไปนั่งตรงโซฟาพลางสำรวจตามลำตัวและหน้าท้องนูนด้วยความเป็นห่วง

“เจ็บค่ะ ใครเป็นคนโยนหมอนใส่หลินคะ” ขวัญชนกเอ่ยถามเสียงเย็นพลางกวาดสายตาดุๆ มองที่ตัวการทั้งสองซึ่งพากันหลบตาแล้วชี้ฝ่ายตรงข้ามให้มั่วไปหมด

“ไอ้พัน!” สารวัตรปวรุตม์ชี้ที่หน้าน้องเขยตัวแสบแล้วเอ่ยฟ้องเสียงดัง

“คุณรุต!” สารวัตรพันธวุธถลึงตามองแล้วชี้หน้าปวรุตม์คืน

ขวัญชนกทำตาเขียวปัดใส่ทั้งสองคนแล้วหันไปถามลูกชาย “น้องอาร์ตเห็นเปล่าคะว่าใครเป็นคนโยนหมอนใส่แม่หลิน”

น้องอาร์ตพยักหน้าหงึกๆ ยกนิ้วชี้ขึ้นแล้วกวาดนิ้วช้าๆ ไปที่คุณพ่อจากนั้นก็กวาดนิ้วช้าๆ ไปที่คุณลุงรุตก่อนจะเอ่ยบอกโดยเน้นคำพูดทีละคำ

“ทั้ง 2 คนครับ”

สารวัตรทั้งสองยิ้มเจื่อนเมื่อเจอสายตาดุตวัดมองมา พันธวุธยิ้มแห้งๆ บีบตามลำแขนภรรยาอย่างเอาใจ

“พี่พันขอโทษครับ พี่ไม่ได้ตั้งใจโยนใส่น้องหลิน”

“พี่ก็ไม่ได้ตั้งใจเหมือนกัน กะว่าจะเล็งให้โดนหัวไอ้พันแต่มันผิดพลาดไปหน่อย” สารวัตรปวรุตม์ที่นั่งติดกันก็บีบลำแขนน้องสาวอย่างลุแก่โทษ

ขวัญชนกส่ายหน้าอย่างระอา วันหยุดทีไรได้มีเรื่องให้ปวดหัวทุกคราไป หญิงสาวกวาดสายตามองสภาพของห้องรับแขกที่เละเป็นโจ๊กก็ถอนหายใจออกมาดังๆ “แล้วนี่ทะเลาะกันเรื่องอะไรอีกคะ อ่ะๆ ไม่ต้องแย่งกันตอบเลย ตอบทีละคนก็ได้”

ขวัญชนกถลึงตาใส่เมื่อสารวัตรทั้งสองทำท่าฮึ่มๆ กำลังจะเถียงกันอีก

ท่านนายพลหัวเราะฮึๆ ก่อนจะเอ่ยตอบแทนด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ “จะมีอะไร...ก็ทะเลาะกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง”

“ที่ว่าไม่เป็นเรื่อง แล้วมันคือเรื่องอะไรคะ ทำไมต้องทะเลาะกันจนหน้ายับแบบนี้“

ขวัญชนกรับสำลีที่เหยาะทิงเจอร์ไอโอดีนมาจากเด็กหน่อยแล้วจิ้มเข้าไปแรงๆ ที่หางตาของสามีจนอีกฝ่ายร้องลั่น

“โอ๊ย!...เบาๆ สิครับ พี่พันแสบนะครับ” สารวัตรพันตะโกนร้องลั่นแต่พอเห็นสายตาเยาะเย้ยของคู่กรณีที่กำลังยิ้มเยาะอยู่ก็หุบปากฉับ!

“ทียังงี้มาทำเป็นสำออย ตอนแลกหมัดแลกกำปั้นกันหลินไม่เห็นมีใครร้องว่าเจ็บสักคน จะบอกได้หรือยังว่าทะเลาะกันเรื่องอะไร วันนี้แจกันแตกไป 3 ใบแล้วนะ ถ้านับรวมทั้งเดือนก็เป็นสิบแล้ว”

ขวัญชนกมองค้อนสามีด้วยความหมั่นไส้พลางเอ่ยต่อว่าทั้งสองคนอย่างอดไม่อยู่