กำเนิดเจ๊อ้อย

"ฮึกกก ฮือออ"

เสียงร้องไห้ของฉันมันดังระงมไปทั่วบริเวณ ที่ฉันร้องไห้ออกมาก็เพราะว่าฉันนะโดนแฟนทิ้ง คบกันมาได้สามปีมันก็ทิ้งฉันไปแบบไม่ใยดี ทั้งๆ ที่ผ่านมาฉันน่ะรักเขามาก ยอมเขาแทบทุกอย่าง แต่ผลสุดท้ายมันก็ทิ้งฉันไป

"ไอ้ผู้ชายเฮงซวย" ฉันร้องไห้ตะโกนออกมาแบบไม่อายพร้อมกับความอัดอั้นตันใจ

"ใจเย็นๆ อีอ้อย ผู้ชายมันก็ไม่ได้มีคนเดียวปะวะ" อีซอสเพื่อนรักของฉันพูดขึ้นพร้อมมองมาทางฉันอย่างเวทนา ก็มันรู้ว่าฉันน่ะรักเขามาก

"อึกกก ฮือออ กะ...กูไม่ดีตรงไหน?" ฉันเอาแต่ถามพวกมันอยู่แบบนั้น เพราะฉันก็ไม่รู้ว่าที่เขาทิ้งฉันไปมันเป็นเพราะอะไร

"เรื่องมันก็ผ่านมาเกือบครึ่งปีแล้ว มึงยังทำใจไม่ได้อีกเหรอวะ?" อีฝ้ายยังคงถามจี้ใจดำฉันไปอีก ก็ใช่น่ะสิ เขาทิ้งฉันไปครึ่งปีแล้วจนมีเมียใหม่ไปสามคนแล้ว จะมีก็แต่ฉันที่ยังลืมไม่ได้ พอเมาก็เลยร้องห่มร้องไห้อยู่ทุกวัน

ฉันชื่อโอลีฟ แต่พวกเพื่อนหรือคนสนิทจะเรียกฉันว่าอีอ้อย เพราะพวกมันเคยบอกว่าหน้าตาของฉันมันไปละม้ายคล้ายคลึงกับนางเอกหนังโป๊ญี่ปุ่นที่มีฉายาชื่ออ้อยอย่างกับฝาแฝด พวกมันเลยสถาปนาชื่อ 'อ้อย' ให้ฉัน

ฉันอายุ26 รูปร่างหน้าตาก็จัดไปทางพอดูได้ไม่ได้แย่อะไร แต่ทำไมนะทำไม โชคชะตาของฉันถึงต้องกลั่นแกล้งให้ฉันอาภัพเรื่องความรักอยู่เรื่อยไป คบกับใครก็มีแต่ผิดหวัง

"เอ้าาาโชนนนน" เสียงของฉันดังขึ้น ก่อนที่ฉันจะยกแก้วที่มีน้ำสีอำพันอยู่ในนั้นกลืนลงคอจนหมด

"ฮึกกกก ฮืออออ" ฉันยังคงพร่ำเพ้อร้องไห้ก้มหน้าฟุบกับโต๊ะอยู่แบบนั้น ก็ฉันน่ะทำใจไม่ได้จริง ๆ

"ดะ...เดี๋ยวกูมานะ กูขอไปข้างนอกแป๊บนึง" ฉันหันไปพูดกับพวกเพื่อน ก่อนที่จะเดินออกมาด้านหลังคลับ ฉันแค่อยากออกมาสงบสติอารมณ์

พลั่ก!! ตุบ!! ร่างของฉันเซถลาออกไปเมื่อชนใครคนนึงเข้าอย่างจัง ตอนนี้ฉันเมามากแล้วเลยไม่ทันได้มอง

"ซอรี่ ๆ ขอโทษค่ะ" ฉันพูดขึ้นก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นไปขอโทษเขา

ใบหน้าเรียบนิ่งเคร่งขรึมปากคาบบุหรี่ ดวงตาคมเย็นชาเฉี่ยวดุจเหยี่ยวแอฟริกาตะวันออก จมูกโด่งอย่างกับสะพานพระรามเก้าของนายคนนั้น มันทำให้หัวใจฉันเต้นตึกตัก ไหนจะกล้ามแขนของนายนั่นอีก กล้ามแขนยังแน่นขนาดนี้ กล้ามอันนั้นจะแน่นขนาดไหน เอ่อ...ฉันหมายถึงกล้ามหน้าท้องหรอกย่ะ

ควันบุหรี่สีเทาถูกพ่นมากระทบหน้าฉันจากฝีมือของนายคนนั้น ทำให้ฉันต้องสำลักควันออกมาทันที

"แค่ก แค่ก" ฉันเอามือปัดป่ายควันนั้น ก่อนที่จะหันไปมองหน้าเขาต่อ ยิ่งมองก็ยิ่งหล่อ

"มองทำไม?" เขาถามขึ้นเมื่อเห็นฉันเอาแต่จ้องหน้าเขาอยู่แบบนั้น

"นายชื่ออะไร?" ฉันถามออกไป ก็เขาหล่อดี ฉันเลยอยากทำความรู้จักเอาไว้

"...." เขาไม่ตอบแต่เลือกที่จะเดินหนีฉันแทน

หมับ!!

"เฮ้ย!!" เขาสะบัดแขนออกพร้อมร้องสบถออกมาทันทีที่ฉันจับข้อมือเขาไว้

"อะไร แค่จับ..."

"อย่ามาแตะตัวฉัน ยัยขี้เมา" เขาพูดแค่นั้นก่อนที่จะหยิบหลอดแอลกอฮอล์ที่เอาไว้ฆ่าเชื้อโรคออกมาถูๆ บริเวณที่ฉันจับ ไอ้บ้าเอ้ย แค่นี้ก็มาทำเป็นรังเกียจ ฉันไม่ได้สกปรกสักหน่อย ว่าแต่เมื่อกี้ว่าอีตานี่มันเรียกฉันว่าอะไรนะ ยัยขี้เมางั้นเหรอ

"นายว่าใครขี้เมา ไอ้ตุ๊ด" ฉันถอยหลังชี้หน้าด่ามัน บังอาจมาเรียกฉันว่ายัยขี้เมา หรือว่าฉันขี้เมาแบบที่มันพูดจริง ๆ นะ

"ตะ...ตุ๊ดงั้นเหรอ?" เขาหันขวับมามองหน้าฉันในทันที ก็ท่าทางอย่างกับตุ๊ด เห็นผู้หญิงแล้วทำมาเป็นรังเกียจถ้าไม่เรียกตุ๊ดจะให้เรียกอะไรวะ

"เออ ไอ้ตุ๊ด!!" ฉันย้ำอีกที

พลั่ก!! หมัดของอีตานี่กระทบที่เบ้าตาของฉันแบบไม่แรงมาก แต่ฉันกลับเซถลาออกไปด้วยอาการเมา ไอ้บ้าเอ้ย! ต่อยมาได้ไม่เกรงใจดั้งเกาหลีอันละแสนของฉันเลย

"กรี๊ดดดดด ไอ้บ้า จะ..เจ็บนะเว้ย" ฉันร้องกรี๊ดออกมาพร้อมเอามือกุมเบ้าตาตัวเอง

"เฮ้ย!! ไอ้เหี้ยเลิฟมึงทำอะไรของมึง?" ผู้ชายคนนึงวิ่งมาทางฉันที่ยืนอยู่ เขาวิ่งมาห้ามเมื่อเห็นท่าทางของอีตานั่นที่จ้องจะงับหัวฉันอยู่

'เลิฟ' งั้นเหรอ มันชื่อเลิฟงั้นเหรอ ท่าทางแบบนี้ควรจะชื่อหลอนมากกว่ามั้ง ไอ้บ้าเอ้ย!!

"ฝากไว้ก่อนเถอะยัยขี้เมา เจอคราวหน้าไม่ใช่แค่หมัดฉันแน่" เขาขบกรามพูดแค่นั้นก่อนที่จะถูกเพื่อนของเขากระชากลากถูออกไป