เลิฟรักเมีย

102.0K · จบแล้ว
ฮิวโก้
41
บท
18.0K
ยอดวิว
8.0
การให้คะแนน

บทย่อ

"ฮึกกก ฮือออ ยัยบ้า! เธอมาข่มขืนฉันทำไม" นี่คือเสียงของไอ้ผู้ชายเมื่อคืนที่ฉันไปพลาดท่ามีอะไรกับเขาในห้องน้ำผับ แล้วใครจะไปรู้ว่ามันท่าทางดิบๆ ห่ามๆ ดันซิง แถมยังไม่เคยผ่านมือหญิงใดมาก่อน งานหยาบก็เลยตกมาที่ฉันอย่างห้ามไม่ได้! เพราะมันดันเป็นคนที่บ้าเข้าขั้น ป่าเถื่อน ดิบหยาบจนฉันปวดหัว "เรื่องเมื่อคืนฉันขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ" ฉันพูดออกไปด้วยความรู้สึกผิดจริงๆ ก็อีพวกเพื่อนเวรมันวางยาแกล้งฉัน ไม่งั้นฉันก็คงไม่ต้องมาข่มขืนอีตานี่หรอก "ไม่ให้อภัยเว้ย มึงได้กูแล้ว ถ้ามึงทิ้งกูมึงตาย! " มันส่งเสียงสะอื้นกระซิก ๆ ตอบกลับมา แต่สายตาของฉันดันหันไปเห็นกระบอกปืนสีเงินมันวาวที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงด้านหลังของมัน

นิยายรักโรแมนติกนิยายรักนางเอกเก่งรักหวานๆดราม่ารักแรกพบโรงแรม/มหาลัยผู้ชายอบอุ่น18+

กำเนิดพี่เลิฟ

"คู่เดิมพันวันนี้ ได้แก่ รังสิมันต์ กับ วรรณชนะศึก"

เพล้ง!! กริ๊งงงงงง เสียงสัญญาณเตือนดังขึ้นเป็นเครื่องหมายว่าใกล้ถึงเวลาขึ้นชก

"ฮิ้วววว เฮ้!!"

เสียงผู้คนมากมายที่ต่างพากันมาชมมวยเถื่อนในวันนี้ดังกึกก้องไปทั่วบริเวณสถานที่ ผู้คนที่เข้ามาชมต่างพากันยืนล้อมเป็นวงกลม ก่อนที่จะมีพนักงานเดินมาเก็บเงินเพื่อเป็นค่าเข้าชม ถัดไปไม่ไกลจะเป็นโซนของพนักงานที่เอาไว้รับเงินเดิมพันของวีไอพี

"อย่าให้แพ้ เดิมพันวันนี้ไม่ใช่น้อย ๆ" เสียงทุ้มต่ำของผู้จัดการดังขึ้นในระหว่างที่ 'เลิฟ รังสิมันต์' ชายหนุ่มร่างกำยำวัยยี่สิบต้น ๆ กำลังวอร์มร่างกายอยู่หลังเวที เขาเป็นนักมวยเถื่อนชื่อดังที่กำลังเป็นที่จับตามองในขณะนี้ ชั้นเชิงการต่อสู้ของเขาถือว่าเข้าขั้นดีมาก กล้ามหน้าท้องที่เรียงตัวกันเป็นมัด ๆ บ่งบอกว่าเขาได้ผ่านการออกกำลังกายมาเป็นอย่างหนัก

พลั่ก!! ผวั๊ะ ตุบ! ตุบ! เสียงหมัดกระแทกของชายหนุ่มที่กำลังฝึกซ้อมกับพี่เลี้ยงก่อนขึ้นชก

ผลั่ก! ผลั่ก ตุบ! ตุบ! สายตาเรียบนิ่งเย็นชาของเขาจ้องแน่วแน่ไปที่เป้าหมายไม่มีวอกแวก ก่อนที่จะกระแทกหมัดหนัก ๆ ตรงไปยังเป้าหมาย

"เตรียมตัวได้แล้ว อีกสิบนาทีขึ้นชก" เจ้าหน้าที่เดินมาบอก ก่อนที่ชายหนุ่มจะหันไปพยักหน้ารับรู้แล้วนั่งลงแล้วทำการพันเชือกที่มือ

'มวยเถื่อน' จะถูกจัดสัปดาห์ละหนึ่งครั้ง เวทีนี้ไร้กติกา สามารถใช้ทุกส่วนบนร่างกายในการต่อสู้ต่อยตี

การต่อสู้เริ่มขึ้น ก่อนที่ 'เลิฟ รังสิมันต์' จะเดินก้าวขาเข้าไปในวง พร้อมจ้องมองไปที่คู่ต่อสู้ที่มีชั้นเชิงทักษะดีพอกัน

พลั่ก!! ผวั๊ะ ตุบ! ตุบ! การต่อสู้เริ่มขึ้นเมื่อเลิฟวิ่งเข้าใส่เป็นคนเปิดเกมนี้ แน่นนอนว่าการเดิมพันครั้งนี้เขาจะแพ้ไม่ได้ หมัดของเขากระทบไปที่ใบหน้าของฝ่ายตรงข้าม ก่อนที่เขาจะโดนหมัดนั้นสวนกลับมาเหมือนกัน การต่อสู้ดำเนินไปอย่างดุเดือดแบบไม่มีใครยอมใคร ฝ่ายตรงข้ามค่อนข้างเตรียมตัวมาเป็นอย่างดี เลยทำให้การเดิมพันครั้งนี้ค่อนข้างเอาชนะได้ยาก

"ไอ้เลิฟ มีสมาธิหน่อย" เสียงของพี่เลี้ยงดังขึ้นเมื่อเขาถูกหมัดของคู่ต่อสู้กระทบลงมาที่ใบหน้าของเขาหลายที

ผลั่ก! ตุบ! เลิฟจ้องไปที่คู่ต่อสู้ก่อนที่จะหาจังหวะแล้วงัดท่าไม้ตายใส่คู่ต่อสู้ เขากระโดดเตะเสยปลายคางของคู่ต่อสู้อย่างแรงจนล้มลง ซึ่งหมายความว่า การเดิมพันครั้งนี้เขาเป็นฝ่ายชนะ

"รังสิมันต์เป็นฝ่ายชนะ" เสียงพิธีกรประกาศดังขึ้นก่อนที่เลิฟจะเดินฝ่าวงล้อมออกมา เมื่อเขาทำภารกิจสำเร็จ

เลิฟเดินมาหลังเวทีก่อนที่จะเอามือลูบแผลที่ใบหน้า เขาเอาผ้ามาเช็ดคราบเลือดของตนออกพร้อมกับก้มลงสำรวจทุกอย่างบนร่างกาย

"วันนี้ทำได้ดีมาก ผู้ใหญ่ทางนั้นฝากมาชม" ผู้จัดการชี้ให้เขามองไปที่พวกนักการเมืองที่มีอิทธิพลที่นั่งอยู่ในมุมมืด พวกเขาเหล่านี้มักจะมาลงเดิมพันฝั่งเขาอยู่เป็นประจำ

"นี่ส่วนของนาย" ผู้จัดการยื่นเงินสดปึกนึงจำนวนหลายแสนให้เขาที่กำลังนั่งพักอยู่หลังเวที

เขายื่นมือมารับเงินก่อนที่จะเก็บมันใส่กระเป๋า แบบไม่ใส่ใจมากนัก

"อาทิตย์หน้าเวลาเดิม เตรียมร่างกายมาให้พร้อม"

"อืม" เขาพูดแค่นั้น ก่อนที่จะสะพายกระเป๋าออกมาจากตรงนั้น

สองขาผมก้าวออกจากคลับใต้ดินหลังจากทำภารกิจสำเร็จ ผมเป็นนักมวยเถื่อนที่รักการต่อสู้เป็นชีวิตจิตใจ

"ยู้ฮู้ววว ไอ้เลิฟทางนี้" เสียงไอ้ครูซเพื่อนชายคนสนิทของผมดังขึ้นเมื่อมันมารอรับผมที่หน้าคลับ

"เป็นไงวันนี้?"

"เหมือนเดิม" ผมตอบมันไป ตั้งแต่ที่ผมชกมวยเถื่อนมาผมชนะน็อกเกือบทุกครั้ง ไม่เคยแพ้แม้แต่ครั้งเดียว

"อย่างนี้มันต้องฉลอง!!" ไอ้ครูซพูดขึ้นก่อนที่พวกผมจะขึ้นรถแล้วมุ่งตรงมายังคลับที่ประจำ

@night club

เคร้งงงง!! เสียงแก้วเหล้ากระทบกันของพวกผมดังขึ้น

"กูถามมึงจริง ๆ เหอะว่ะ ทำไมมึงไม่คิดจะหาแฟนบ้างวะ?" ไอ้สงครามถามผมที่เอาแต่ตั้งหน้าตั้งตากระดกเหล้าไม่พูดไม่จา

"นั่นดิ หน้าตามึงก็ไม่ได้ขี้เหร่อะไร หาเมียได้สบายมากเชื่อกู" ไอ้ครูซพูดสมทบ

"ปัญญาอ่อน" ผมพูดแบบไม่ใส่ใจมากนัก เพราะผมคิดมาเสมอว่าการมีแฟนเป็นเรื่องที่ไร้สาระ น่าปวดหัว ผมชอบการอยู่คนเดียว ผมชอบการกินเหล้ามากกว่าต้องตามไปง้อใคร ตามไปเอาใจใคร ถ้าแบบนั้นผมทำไม่เป็นหรอก ผมมันเป็นผู้ชายแบบเต็มร้อยเปอร์เซน

"เลิฟขา จำแนนนี่ได้ไหมคะ?" ยัยพริตตี้นมเท่าหัวเด็กของไอ้สงครามเดินมานั่งลงข้างผม เธอเป็นเด็กของไอ้สงครามที่เลี้ยงเอาไว้แก้เหงา

"...." ผมไม่ตอบอะไรแต่เลือกที่จะขยับหนี แต่เธอก็ยังขยับตามผมมา

"วันนี้อยากกินอะไรคะ เดี๋ยวแนนนี่จะป้อนเลิฟเอง" เธอค่อย ๆ เอานิ้วลูบไล้มาตามต้นแขนของผม

"ยัยบ้าเอ้ย อย่ามาจับฉัน!" ผมร้องตะโกนขึ้นพร้อมหยิบทิชชู่เปียกที่พกติดกระเป๋าไว้มาเช็ดตรงที่เธอจับ มือยัยนี่ไปจับอะไรมาบ้างก็ไม่รู้

"จับนิดหน่อยก็ไม่ได้" เธอบ่นงุบงิบเสียงเล็กเสียงน้อยในลำคอ เส้นเสียงเธอเป็นอะไร ทำไมต้องทำเสียงเหมือนปวดใส้ติ่งตลอดเวลาด้วยวะ

"มึงเอายัยนี่ออกไปให้พ้นจากกูเดี๋ยวนี้ ก่อนที่กูจะทนไม่ไหวกระโดดเตะเข่าคู่เธอซะ!" ผมหันไปบอกไอ้สงครามที่นั่งขำให้กับท่าทางของผมที่หวงเนื้อหวงตัว

"มึงไม่คิดจะลองหน่อยเหรอ แม่งโคตรฟินเลยนะมึง" ไอ้เพลิงหันมาถามผมพร้อมทำหน้าตาเคลิบเคลิ้ม

ผมนั่งเงียบไม่พูดอะไร ก็เกิดมาผมยังไม่เคยเรื่องอย่างว่ากับใคร ผมคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องจำเป็นในชีวิต ถ้าจะหาเมียเพื่อเอาไว้ทำแต่เรื่องแบบนั้น ซื้อกินก็ได้ปะวะ