แฟนเธอรู้หรือเปล่าว่าฉันเลียเธอหมดทั้งตัว

มือหนึ่งประคองถาดอาหาร อีกมือเปิดตูและเดินเข้าไปมุมซ้ายของห้องที่มีชุดรับแขกเล็ก ๆ ตั้งอยู่

เขาสวมเสื้อยืดสีขาว กางเกงขาสามส่วนสีครีม นั่งอยู่บนโซฟาด้วยท่าทางสบายๆ สองแขนกางพาดพนักพิง สองขากำยำกางออกนิดๆ และกำลังจ้องมองมาที่เธอ

มัสยาหน้าร้อนวูบ เขาก็อาจจะมองปกติ แต่ทำไมเธอจะต้องร้อนตัวด้วยก็ไม่รู้

เธอคุมสติแต่ก็อดมือสั่นไม่ได้ ค่อยวางถาดอาหารลงบนโต๊ะแล้วกำลังถอยออกมา แต่โดนเขาคว้าข้อมือเอาไว้

“ เดี๋ยว ” เธอเงยหน้ามองด้วยสายตาตระหนกตื่นและพยายามบิดข้อมือออกจากการเกาะกุม

“ คะ? ”

“ อย่าพึ่งไป ”

“ ทะ... ทำไมคะ ”

“ ฉันมีเรื่องต้องคุยกับเธอ ”

“ แต่มัสไม่... ”

“ จะนั่งลงเองดี ๆ หรือต้องให้บังคับ แล้วลงเอยบนตักฉัน ” น้ำเสียงเรียบ ๆ แต่ดวงตาดุดันที่จ้องมองมานั้นทำให้มัสยาจำต้องยอมนั่งลงบนโซฟาแต่โดยดี ขืนขัดไปคงเปล่าประโยชน์ อีกอย่างไม่มีใครสักคนอยู่ในบ้าน เกิดเขาระห่ำทำบ้าอะไรขึ้นมาเธอคงหมดทางเอาตัวรอด

“ ทำไมทำท่าทำทางเหมือนรังเกียจฉันนักหนา ”

เขายิงคำถามพลางตักอาหารเข้าปากช้า ๆ

คนบ้า ยังจะมีหน้ามาถามอีก !

เปล่าหรอก เธอไม่ได้พูดมันออกมา เพียงแค่คิดอย่างโกรธ ๆ ในใจพลางเชิดหน้าขึ้นนิด ๆ

“ มัสพูดได้เหรอคะ ”

“ อืม พูดสิ ฉันอยากรู้ ”

“ เพราะมัสเกลียดคุณเอกไงคะ ทำเป็นช่วยให้มัสรอดพ้นจากเพื่อน แต่คุณกลับทำกับมัสเสียเอง คุณมันก็ไม่ต่างอะไรจากคุณเท็ดดี้หรอกค่ะ ” เขาส่ายศีรษะ

“ ไม่สิ ฉันต่างจากเท็ดดี้ เธอพิเศษสำหรับฉัน ”

คนพิเศษงั้นเหรอ เหตุผลของคนแก่ตัว !

มัสยาหน้าแดงก่ำ มือกำแน่น พยายามข่มใจไม่ให้เดือดพล่าน

“ หมดธุระแล้ว มัสขอตัวก่อนค่ะ ”

“ ฉันขอโทษ ” จู่ ๆ เขาก็โพล่งขึ้นมา แต่สีหน้าดูไม่ได้สำนึกผิดใด ๆ ทั้งสิ้น นั่นยั่วให้มัสยาขาดสติ

“ ถ้าคุณไม่ได้รู้สึกผิดจริง ๆ ก็ไม่ควรพูดออกมาค่ะ ”

“ รู้ได้ยังไงว่าฉันไม่รู้สึกผิด ”

เธอไม่ตอบ ได้แต่จ้องมองเขานิ่ง ๆ ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

“ ถ้าอย่างนั้นก็ให้มันจบแค่นี้เถอะค่ะ มัสจะลืม ๆ มันไป ขอตัวก่อนนะคะ มัสรอโทรศัพท์แฟนอยู่ ” คิ้วเข้มเลิกขึ้นอย่างประหลาดใจ

“ อะไรกัน ฉันไม่อยู่สามปีนี่เธอชิงมีแฟนแล้วเหรอ หรือคบตอนฉันไม่อยู่ ”

“ ค่ะ คบกันตั้งแต่ปีสอง ” เธอโกหก แต่เธอสามารถพูดอะไรก็ได้ทั้งนั้นในตอนนี้ให้เขารู้สึกสำนึกขึ้นมาบ้าง

“ ทำไมคบคนอื่น ไม่คิดถึงฉันบ้างหรือไง ”

“ ทำไมมัสจะต้องคิดถึงคุณด้วยล่ะคะ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน และมัสก็ไม่เคยคิดอะไรกับคุณทั้งนั้น ! ”

“ เรื่องคืนนั้นไม่มีความหมายอะไรกับเธอบ้างเลยเหรอ ”

“ ไม่ค่ะ ไม่มีแม้แต่นิด แถมมันยังทำให้มัสรู้จักคนอย่างคุณมากขึ้นอีกด้วย ”

“ เธอควรจะฟังฉันอธิบายก่อน ”

“ ไม่มีอะไรต้องฟังอีกแล้ว ลืม ๆ มันไปเสียเถอะค่ะ เพราะมัสลืมมันไปตั้งนานแล้ว ไม่รู้ว่าคุณจะมารื้อฟื้นมันอีกทำไม เรื่องไร้สาระ ! ” กรามได้รูปถูกขบเป็นสันนูน ความรู้สึกที่เขามีให้เธอไม่เคยไร้สาระ จะฟังเขาอธิบายบ้างไม่ได้หรือยังไงนะ ให้ตายสิ !

แต่นิสัยดื้อรั้นอยากเอาชนะของเขาที่มีมาแต่เกิดมันทำให้หมดความอดทนที่จะใช้น้ำเย็นเข้าลูบ ในเมื่อเธอร้อนใส่แถมยังหมิ่นคนอย่างเขา ก็ไม่จำเป็นต้องอดทน

“ แต่ฉันคิดถึงเธอนะมัส อีกอย่างคืนนั้นเธอก็มีความสุขมาก มันสุขจนกระทั่งเธอสลบคาปากฉันไปเลย ”

“ คุณเอก ! ”

“ อย่าเสียงดังสิ เราเป็นสุภาพชนนะ ค่อยๆ คุยกันสิ ”

เธอกัดฟันกรอด ใครจะทนสุภาพกับเขาได้ ถ้ามีไม้หน้าสามอยู่ตอนนี้เธอจะหยิบมันขึ้นมาตีหน้าเขาให้ยับ !

“ แฟนชื่ออะไร ” เขาถามต่อ

“ เอ่อ.. พีระค่ะ ” เธอตะกุกตะกักแต่ก็พูดชื่อเพื่อนสาวประเภทสองในกลุ่มคนหนึ่งออกไปได้ทันท่วงที ใบหน้าหล่อ รูปร่างสูงกำยำล่ำสัน มีอาชีพเป็นเทรนเนอร์ฟิตเนส ภายนอกเป็นชายชาตรีแต่ภายในเป็นสตรีทั้งแท่ง

เขาหยิบแก้วน้ำมาจรดปากดื่ม ละเลียดลงคอช้าๆ แล้วตวัดสายตามามองเธอแล้วยิ้มมุมปากก่อนถามเสียงเรียบ

“ แฟนเธอรู้หรือเปล่าว่าฉันเลียเธอหมดทั้งตัว แถมยังทำเธอแตกคาปากด้วย ”