เมียพี่มีชู้(2)

“ขอบคุณนะที่ช่วยดูแลขนมจีนให้”

ตุลาเดินออกมาพร้อมแฟ้มงานยื่นให้เลขา เขากล่าวขอบคุณด้วยใจจริงเพราะเขาไม่คิดว่าหญิงสาวที่เขาเคยพูดไม่ดีด้วยตลอดจะช่วยเลี้ยงลูกโดยเฉพาะสามารถทำให้ขนมจีนมีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะได้ตลอดทั้งวันซึ่งปกติแล้วลูกสาวคนนี้ของเขาจะไม่ค่อยเข้ากับคนแปลกหน้าง่าย ๆ ตุลายังคิดว่าท้ายที่สุดแล้วเขาคงต้องเป็นคนเลี้ยงลูกคนเดียวแน่ถ้าขนมจีนไม่ยอมอยู่กับน้ำขิงแต่สุดท้ายแล้วเด็กน้อยไม่ยอมห่างจากคุณพี่เลขาเลย

เจ้านายพาเลขาสาวและขนมจีนไปเลี้ยงอาหารมื้อค่ำเพื่อเป็นการตอบแทนที่วันนี้นอกจากน้ำขิงจะทำหน้าที่เลขาได้เป็นอย่างดี เธอยังทำหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงให้กับขนมจีนอีก

ร้านอาหารที่ทั้งคู่เลือกคราวนี้ไม่ใช่ร้านอาหารอีสานแต่เป็นร้านสเต็กตามแบบที่ขนมจีนชื่นชอบแต่ไม่บ่อยครั้งที่ตุลาจะยอมพาลูกมาเพราะไม่อยากให้ลูกสาวต้องติดนิสัยนอนดึกส่วนมากจึงเลือกที่จะกินแต่อาหารที่บ้านเท่านั้น

“วันนี้คุณพ่อใจดีจังค่ะ” ลูกสาวพูดด้วยรอยยิ้มเพราะนานมากแล้วที่เธอไม่มีโอกาสได้มากินอาหารนอกบ้านแบบนี้

“พ่อไม่ค่อยมีเวลาวันนี้ถือว่าเป็นโอกาสดีพ่อก็เลยตามใจลูกเป็นพิเศษหลังจากกินเสร็จแล้วพ่อว่าจะพาขนมจีนไปแวะซื้อของเล่นแต่พ่อให้งบจำกัดและห้ามใช้เกินนะครับ”

เด็กน้อยปรบมือด้วยความดีใจเพราะปกติแล้วคนที่ทำหน้าที่ซื้อของเล่นให้จะเป็นปู่กับย่าเสียมากกว่าเพราะตัวตุลาเองไม่ค่อยมีเวลาได้พาลูกไปเลือกซื้อส่วนคนเป็นแม่ยิ่งไปกว่าคนเป็นพ่อเสียอีกเพราะนอกจากตอนเช้าในวันเสาร์อาทิตย์นิดากับลูกก็แทบจะไม่เจอกันเลยช่วงเช้าคนเป็นแม่ก็เอาแต่นอนหลับไม่ยอมตื่นส่วนใน ตอนเย็นก็ยังคงไม่กลับบ้านจนตุลาเริ่มอดคิดไม่ได้ว่านิดาไม่มีเวลาหรือเธอไม่รักลูกกันแน่

ห้างสรรพสินค้าที่อยู่ใกล้กับร้านอาหารถูกเลือกเป็นที่พา เด็กน้อยไปเดินซื้อของเล่นและอุปกรณ์การเรียนที่เธอต้องการซึ่งปกติแล้วตุลาไม่เคยแวะห้างนี้เลยสักครั้งเพราะเขามักจะเลือกแต่ไปห้างที่อยู่ใกล้บ้าน

“เราออกจากร้านนี้กันเถอะค่ะ”

น้ำขิงเธอขอตัวไปเข้าห้องน้ำและเดินกลับเข้ามาด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลนพยายามจูงมือทั้งเจ้านายและขนมจีนให้ออกจากร้านของเล่นถึงแม้ว่าเด็กน้อยกำลังเลือกอย่างสนุกสนานก็ตามจนทำให้ตุลารู้สึกสงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

“มีอะไรกันน้ำขิง ร้านนี้มีของเล่นดี ๆ ทั้งนั้น ขนมจีนก็กำลังเลือกสนุกอยู่ดี ๆ เธอจะให้ผมพาลูกออกไปทำไม”

น้ำขิงเลิ่กลั่กเธอไม่รู้จะพูดออกไปยังไงเพราะเธอไม่อยากให้เด็กน้อยได้ยิน เธอจึงพยายามทำสายตาให้อีกฝ่ายรู้ว่ายังไม่ใช่เวลาพูดโดยมองไปที่เด็กน้อยที่กำลังเลือกซื้อของเล่นอยู่ซึ่งตุลาก็เข้าใจว่าหญิงสาวคงไม่อยากให้ขนมจีนได้ยินโดยที่เขาไม่รู้ว่าเหตุผลที่แท้จริงคืออะไรยิ่งสาวกำลังกลัวว่าเขาจะเห็นใคร

ทั้งสามคนเดินออกจากร้านขายของเล่นแล้วตุลารีบเดินย้อนกลับไปที่ร้านนั้นทันที เขาพยายามมองไปรอบ ๆ แต่ก็ไม่พบความผิดปกติใด ๆ จนเขาตัดสินใจเดินออกจากร้านจึงได้เห็นว่า หญิงและชายที่กำลังเดินจูงมือกันออกจากร้านข้าง ๆ ร้านขายของเล่นคือนิดากับผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนเก่าของเธอ ชายหนุ่มทำท่าจะวิ่งตามไปแต่กลับถูกน้ำขิงดึงมึงไว้ก่อน

“เอาไว้วันหลังเถอะค่ะสงสารขนมจีน”

ชายหนุ่มได้สติทันทีว่าเขาขืนทำอะไรไปตอนนี้จะมีผลกระทบต่อลูกสาวแน่นอนและสถานที่แห่งนี้คงไม่ใช่ที่ที่เขาจะมาพูดคุยกับภรรยาเพื่อหาความจริงว่าที่เธอโกหกเขาว่าไปพบลูกค้าแต่กลับมาเดินจูงมือกับอดีตแฟนเก่าที่ห้างสรรพสินค้านี้มันคืออะไรกันแน่

คืนนี้คงไม่ใช่คืนที่ตุลาจะเคลียร์เรื่องทุกอย่างกับภรรยาเพราะค่ำคืนที่เขาเคยทะเลาะกันแล้วขนมจีนมาเคาะห้องพร้อมกับร้องไห้ตัวสั่นเกร็งด้วยความกลัวยังคงติดตาคนเป็นพ่ออยู่ ชายหนุ่มจึงวางแผนว่าจะคุยเรื่องราวทั้งหมดกับนิดาในคืนพรุ่งนี้โดยเขาเลือกที่จะเอาขนมจีนไปฝากไว้ที่บ้านปู่กับย่า

“เมื่อวานนี้คุณไปพบลูกค้าที่ไหนมา”

สามีเอ่ยถามภรรยาโดยตรงเพราะตอนนี้ขนมจีนไม่ได้อยู่ที่บ้านแล้วเขาพร้อมที่จะรับรู้ความจริงทั้งหมด

“ก็ไปพบลูกค้ามาคุณจะถามทำไมทำเหมือนกับว่าฉันไม่ได้บอกคุณไว้อย่างนั้นแหละ”

นิดาทำถ้าหงุดหงิดทันทีเพราะกว่าเธอจะกลับมาถึงบ้านก็ใกล้เวลาเที่ยงคืนแล้ว เธอจึงอยากที่จะอาบน้ำพักผ่อนแต่กลับถูกสามีพูดจาชวนทะเลาะจึงทำให้เธอรู้สึกโมโหขึ้นมา

“ลูกค้าที่ว่าหมายถึงแฟนเก่าคุณใช่ไหม”

นิดาไม่แม้แต่จะหันมามองหน้าคนถาม เธอยังคงยืนอยู่หน้ากระจกค่อย ๆ ถอดเครื่องประดับออกจากร่างกายเพื่อเตรียมตัวอาบน้ำโดยที่ไม่สนใจเสียงของชายหนุ่มข้างหลังเอ่ยถามด้วยความโมโหเหมือนว่าเธอชินกับสิ่งเหล่านี้และไม่ได้สนใจกับความรู้สึกสามีเลยสักนิด

“ผมถาม...คุณได้ยินไหมอย่าทำเหมือนผมไม่มีตัวตนถ้าคิดจะร่านก็อย่าลืมคิดถึงหน้าลูกไว้บ้าง”

เพี๊ยะ!

นิดาหันมาตบหน้าสามีเข้าอย่างเต็มมือ เธอทนไม่ไหวอีกต่อไปที่ถูกเขาใช้คำรุนแรงแบบนี้ถึงแม้ว่าความจริงเธอก็เหมาะสมกับมัน

“อย่ามาใช้คำหยาบถ่อยกับฉันแบบนี้”

ตุลาเขาอดทนกับภรรยามานานแสนนานถึงแม้วันนี้เธอจะไม่ได้ตอบอะไรเขาแต่ถ้อยคำที่เธอโกหกและแววตาที่ดูเหมือนไม่ได้สนใจความรู้สึกที่เขากำลังสับสนในเวลานี้ทำให้เขารู้ได้ทันทีว่า ความจริงแล้วภรรยาของเขาได้กลับไปหาแฟนเก่าและมันก็คงมีความสัมพันธ์ที่มากกว่านั้นแน่นอนเพราะทุกวันนี้หญิงสาวแทบจะไม่เคยกลับบ้านตรงเวลาเลย

“โอ๊ย ! ”

นิดาร้องสุดเสียงพร้อมส่งสายตามองสามีอย่างเกรี้ยวกราดเธอแทบจะไม่เชื่อว่าคนอย่างตุลาจะสามารถทำร้ายเธอได้แบบนี้ถึงแม้ว่าเขาจะแค่เพียงผลักเธอแต่ศีรษะของนิดาล้มไปฟาดกับขอบของโต๊ะเครื่องแป้งจึงทำให้นิดาหมดความอดทนเธอพร้อมจะ พรั่งพรูความจริงในหัวใจออกมา

“ใช่ฉันกลับไปหาเวย์หรือความจริงฉันก็เวย์ไม่เคยเลิกกัน คุณรู้ไหมว่าฉันไม่เคยรักคุณและไม่คิดจะรักด้วยแต่ที่ทนอยู่เพราะเห็นแก่ลูกแต่ในเมื่อตอนนี้คุณอยากรู้ความจริงก็ให้รู้ไว้เลยว่าฉันกับเวย์เรานอนด้วยกันทุกวันและที่คุณเคยถามว่าทำไมเราถึงไม่มีน้องให้ขนมจีนสักทีก็เพราะว่าฉันกินยาคุมฉันไม่อยากมีลูกกับคุณเพราะฉันเกลียดคุณ เกลียด! เกลียด! ได้ยินไหม”

ตุลาได้แต่ยืนกำมือแน่นพยายามควบคุมอารมณ์ก่อนที่เขาจะคว้ากุญแจรถและรีบออกจากบ้านไปทันทีเพราะชายหนุ่มไม่อยากเป็นผู้ชายที่ทำร้ายผู้หญิงถึงแม้ว่าเขาจะถูกเธอเหยียบย่ำจนสุดหัวใจแต่สุดท้ายแล้วเขาก็ยังรู้สึกรักผู้หญิงตรงหน้าถึงแม้ว่าเธอกำลังบอกว่าเธอไม่เคยรักเขาเลยก็ตาม