10 งานลงตัวแล้ว

นอกจากจะทำหน้าที่เป็นเลขาคอยช่วยงานบอริสแล้วอีกหน้าที่หนึ่งที่รติรสจะต้องรับผิดชอบมันก็คือการคอยสับรางให้เจ้านาย เพราะตั้งแต่เขาเข้ามาทำงานที่นี่ก็มีผู้หญิงแวะเวียนเข้ามาหาเขาอยู่หลายคน แต่ละคนก็ทั้งสวยทั้งเซ็กซี่แต่คนที่รติรสคิดว่าเจ้านายน่าจะชอบที่สุดน่าจะเป็นผู้หญิงที่ชื่อมินนี่เพราะทุกครั้งที่ผู้หญิงคนนี้มาเจ้านายกับเธอจะเดินตามกันออกไปแล้วจะไม่กลับเข้ามาที่บริษัทอีกเลย

แต่ไม่รู้ว่าผู้หญิงพวกนี้ชอบเจ้านายของเธอที่หน้าตาหรือชอบเพราะเงินของเขากันแน่ แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรรติรสก็รู้สึกอิจฉาผู้หญิงพวกนั้นนิดๆ เพราะได้ควงกับหนุ่มหล่อซึ่งคนอย่างเธอคงไม่มีโอกาสแบบนั้น

รติรสไม่อยากจะยอมรับเลยว่าตั้งแต่มาทำงานกับบอริสได้หนึ่งเดือนหญิงสาวจะรู้สึกชอบเขาเอามากๆ เพราะเขาเป็นเจ้านายที่ทำงานเก่งและใจดีมาก

แม้ว่าเธอจะเป็นเลขาที่ทำหน้าที่ได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่เขาก็ไม่เคยดุหรือใช้อำนาจของความเป็นเจ้านายทำให้เธอรู้สึกอึดอัดเลยสักนิด

บางครั้งเธอก็ตามเขาออกไปคุยงานกับลูกค้าเขาก็ปฏิบัติกับเธออย่างดี มันทำให้ความรู้สึกในใจของรติรสคิดกับเขามากกว่าเจ้านายจนลืมเรื่องที่ตัวเองเข้ามาทำงานที่นี่เพราะอะไร

จนกระทั่งเย็นวันหนึ่งนวนันท์โทรมาหาเพราะเห็นว่าเพื่อนไม่ค่อยได้ติดต่อกันนานมากเกือบหนึ่งอาทิตย์

“เป็นอะไรหรือเปล่า”

“โรสสบายดี”

“ทำไมเงียบหายไปล่ะ”

“ขอโทษน้านันท์ช่วงนี้งานยุ่งๆ

“แล้วตกลงเขายังให้โรสเป็นเลขาหรือให้ย้ายกลับมาทำตำแหน่งแม่บ้านแล้วล่ะ”

“ให้เป็นเลขาอย่างเดิมแหละ แต่โรสว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไรเพราะการที่โรสเป็นเลขาของเจ้านายทำให้โรสได้คุยกับคนอื่นมากขึ้น”

“โรสได้ถามหรือยังว่ามีใครเจอแม่รู้ที่บริษัทไหม”

“ยังเลยช่วงนี้ยังไม่มีโอกาสทำแบบนั้น แต่ก็เริ่มตีสนิทไปหลายคนแล้วแหละ”

“นันท์ว่าถ้าทำงานที่นั่นแล้วมันโอเค โรสก็ทำงานที่นั่นต่อไปเรื่อยๆ นะเรื่องตามหาแม่ก็ค่อยๆ ถามก็ได้”

“โรสก็คิดอย่างนั้นแหละ แล้วนันท์ล่ะเป็นไงบ้างสบายดีไหม”

“สบายดี เรานัดเจอกันหน่อยดีมั้ยล่ะ ไปดื่มกันดีไหม”

“ได้สินันท์จะชวนแฟนมาด้วยหรือเปล่า”

“ไม่หรอกเราว่าไปสนุกตามประสาสาวๆ ดีกว่า”

“แล้วจะไปที่ไหนกันล่ะโรสไม่เคยเที่ยวที่กรุงเทพเลย”

“มีอยู่ร้านหนึ่งอยู่ไม่ไกลจากคอนโดที่โรสพักเท่าไหร่”

“แล้วมันไกลจากห้องนันท์ไหม”

“ไกลนิดหน่อยแต่ไม่เป็นไร นันท์แฟนไปรับก็ได้”

“เกรงใจพี่เขาน่ะสิ งั้นมาค้างกับเราที่คอนโดก็ได้นะ ที่นี่สะดวกสบายมากเลย”

“ไม่เป็นไรนันท์ว่าเที่ยวเสร็จก็คงถึงเวลาพี่เขาเลิกงานพอดี พี่เขาทำโอทีเลิกเที่ยงคืนหรือโรสจะมาค้างที่ห้องนันท์ไหม”

“เป็นไร โรสรู้หรอกว่าช่วงนี้แฟนของนันท์ชอบมาค้างด้วยบ่อยๆ ใช่ไหมล่ะ”

“ก็ประมาณนั้นแหละ บางครั้งพี่เขาเลิกงานดึกก็จะแวะที่ห้องพักของเราเลย ตอนเช้าก็มาทำงานด้วยกัน”

“คนนี้นันท์จริงจังมากเลยใช่ไหม”

“ก็ประมาณนั้นหยุดยาวครั้งหน้าพี่เขาจะชวนเราไปเที่ยวที่บ้านเขาด้วยแหละ”

“พาไปเจอผู้ใหญ่แบบนี้สงสัยจะมีข่าวดีก่อนรับปริญญาแน่ๆ”

“ยังหรอกแต่ช่วงที่รับปริญญานันท์ก็ว่าจะพาพี่เขาไปแนะนำให้พ่อกับแม่รู้จักเหมือนกัน โรสก็อย่าลืมลางานนะ ลาเผื่อวันซ้อมด้วย ลางานแต่เนิ่นๆ จะได้ไม่มีปัญหา” นวนันท์รีบบอกเพื่อนเพราะเธอเองก็ยื่นใบลาล่วงหน้าไปแล้วหลังจากรู้กำหนดการรับปริญญาคงตนเองในเดือนธันวาคม

“โรสยังไม่ได้บอกเรื่องนี้กับเจ้านายเลย แต่มันอีกตั้งหลายเดือนโรสคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไรหรอกนะ เพราะนอกจากมีโรสเป็นเลขาเขาแล้วคุณบอริสเขาก็มีผู้ช่วยผู้ชายอีกหนึ่งคน เวลาไปทำงานข้างนอกส่วนใหญ่เขาจะไปกับพี่ผู้ชายคนนี้มากกว่า โรสรู้สึกเกรงใจเขายังไงก็ไม่รู้ กินเงินเดือนก็เยอะแต่เหมือนตัวเองทำงานได้ไม่เต็มที่”

“เท่าที่ฟังมานันท์ว่าโรสช่วยงานเขาได้เยอะเลยนะ แล้วยังไงล่ะเรื่องที่จับได้ว่าญาติของเขาโกงบริษัทเขาทำยังไงต่อ”

“เรื่องนี้โรสก็ยังไม่เห็นเขาเรียกคุยเป็นการส่วนตัวนะ หรือเขาอาจจะคุยไปแล้วแต่ไม่ได้บอกโรสก็ได้”

“แต่โรสโอเคกับงานใช่ไหม”

“อือ ตอนนี้โรสว่ามันโอเคมากๆ เลย”

“แบบนี้ก็ดีแล้วนะจะได้ไม่ต้องเหนื่อยไปทำงานเป็นแม่บ้าน แต่โรสก็ระวังตัวไว้ด้วยล่ะ ถ้าเกิดลุงของเขารู้ว่าโรสช่วยเขาดูเอกสารทั้งหมดจะมีปัญหาเอา”

“ไม่มีใครรู้เรื่องนี้หรอกเพราะเขาจะบอกทุกคนในที่ประชุมว่าเขาจ้างนักสืบทำน่ะ”

“ถ้าแบบนั้นก็ดีโรสจะได้ไม่ต้องเดือดร้อน นันท์เป็นห่วงนะ”

“ขอบใจจ้ะ แล้วตกลงคืนวันศุกร์เราไปเที่ยวกันนะ”

“อือ เจอกันกี่โมงดีล่ะโรส”

“เจอกันซักสามทุ่มหน้าผับดีไหมนั่งดื่มเพลินๆ ไม่เกินเที่ยงคืนก็น่าจะกลับ”

“แฟนนันท์เลิกงานประมาณเที่ยงคืนจะได้ให้พี่เขาไปส่งโรสด้วยเลย”

“จะเป็นการรบกวนพี่เขามากเกินไปหรือเปล่า”

“ไม่หรอกน่าคอนโดที่โรสก็อยู่ใกล้ๆ กับร้านที่เราบอก อีกอย่างถ้าเที่ยวแล้วต้องให้โรสนั่งรถกลับเองก็คงไม่ดีเท่าไหร่มั้ง เวลาโรสเมายิ่งรั่วๆ อยู่ด้วย” นวนันท์รู้ดีว่าเวลาเพื่อนเมามักจะทำอะไรโดยไม่รู้ตัวจึงคิดว่าให้ตนเองกับแฟนไปส่งน่าจะดีกว่า

“อือ เอาแบบนั้นก็ได้”

เมื่อวางสายจากเพื่อนแล้วรติรสก็โทรศัพท์ไปหาป้าวรรณาและคุยกันอยู่นานก่อนจะวางสายจากนั้นก็เลือกชุดที่จะใส่ไปเที่ยวในคืนวันศุกร์