อยากรู้เป็นยิ่งนัก

เมื่อเขาปกปิดส่วนลับเรียบร้อยนางจึงยอมสนทนาต่อ

“ ก็หญิงสาวที่เจ้าสมสู่อย่างไม่รู้จักอายเมื่อครู่นี้อย่างไรเล่า นางเป็นสาวใช้ประจำตัวของข้า นี่เจ้าอย่าบอกนะว่าเจ้ามีอะไรกับนางโดยที่ไม่ได้รู้ชื่อแซ่ด้วยซ้ำ ” เขายักไหล่อย่างไม่ยี่หระ

“ ข้าอาจจะถามหรือไม่ถาม จำไมได้ และหาได้ใช่เรื่องสำคัญไม่ ตอนเอากันสิ่งเดียวที่ต้องรู้คือเอาอย่างไรให้สุขสมที่สุด ก็เท่านั้น ” นางแสยะปากอย่างรังเกียจ แต่เขาก็ยังพูดต่อ

“ เดี๋ยวนะ เมื่อครู่นี้แม่นางบอกว่าเป็นเจ้าของบ้าน ซูจวินเป็นสาวใช้ประจำตัว แสดงว่าแม่นางคงเป็น... ”

“ ใช่ ข้าเป็นลูกสาวของบ้านหลังนี้ คุณหนูชิงเซียน ” นางเชิดหน้าตอบเพื่อต้องการให้อีกฝ่ายตระหนักถึง ที่ต่ำที่สูง ทว่าอีกฝ่ายฉีกยิ้มกว้าง

“ ถ้าเช่นนั้นข้าคงต้องเอ่ยคำว่า สวัสดีน้องสาวกับเจ้าแล้วล่ะ ” ชิงเซียนเบิกตากว้าง อ้าปากหวอ

“ มะ... หมายความว่า... ”

“ หมายความว่า ข้าคือหวังถิงเฟิง บุตรชายผู้เดียวของท่านลุงหวังถิงหลง ผู้เป็นพ่อเลี้ยงของเจ้าอย่างไรเล่า ”

นางนิ่งอึ้ง ตกใจอย่างเหลือคณา

ไหนท่านแม่ว่าเขาจะมาพรุ่งนี้ แล้วนี่หรือบุตรชายของท่านลุงถิงหลง ผู้ที่จะได้ชื่อว่าเป็นพี่ชายของนางสมสู่กับบ่าวไพร่ไปทั่วโดยที่จำชื่อแซ่ไม่ได้ด้วยซ้ำ

ทุเรศที่สุด !

เมื่อเห็นนางได้แต่อ้าปากหวอ อีกฝ่ายจึงพูดต่อ

“ อันที่จริงพี่จะมาพรุ่งนี้ แต่บังเอิญว่าการประชุมสำคัญของกองทัพยกเลิกเสียก่อนก็เลยถือโอกาสมาก่อนเสียเลย

พี่ยินดีที่ได้เจอเจ้านะ น้องสาว นี่ก็ดึกมากแล้ว ราตรีนี้พี่ชายคนนี้ของให้เจ้าหลับฝันดี เดินไหวหรือไม่ ให้พี่อุ้มไปส่งที่เตียงนอนไหม ” เขาว่าพลางยื่นมือเข้าไปหา นางปัดมือเขาทันที

“ ไม่ต้อง ” ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้อีกฝ่ายนั่งนิ่งอยู่เพียงลำพัง ทว่ามุมปากสวยเกินชายยกยิ้มพลางมองตามเรือนร่างอวบอัดภายใต้อาภรณ์งดงามนั้นตาเป็นมัน

น้องสาวของเขาช่างงดงามและอวบอัดน่าฟัดเหลือเกิน...

ชิงเซียนวิ่งกลับห้องนอนแล้วทิ้งตัวลงบนเตียงด้วย หัวใจเต้นรัวระทึกจนแทบจะทะลุออกมานอกหน้าอก ในหัวมีแต่ภาพเปลือยเปล่าและท่อนลำโด่เด่อันใหญ่ของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็น ‘ พี่ชาย ’

บุรุษหื่นกามไร้ยางอายผู้นั้นเป็นพี่ชายของนางกระนั้นหรือ

เขาช่างต่างกับท่านลุงถิงหลงผู้เป็นบิดาที่แสนสุภาพอ่อนโยนเหลือเกิน

แล้วนางจะทำหน้าอย่างไรเล่าหากประจันหน้ากับเขาอีกครั้ง ผู้ใดจะทำเมินเฉยกับเรื่องบัดสีที่พึ่งได้เห็นเต็มตามาเช่นนั้น

ช่างเถอะ เขาคงอยู่ที่นี่เพียงไม่นาน ท่านแม่ว่าเขาจะมาเยี่ยมท่านลุงกับท่านแม่สักสามสี่ราตรีแล้วกลับเข้าสู่กองทัพอีกครั้ง

พยายามหลีกเลี่ยงเอาก็แล้วกัน...

นางคิดเช่นนั้นแล้วพยายามข่มตาลงนอน แต่ทำเช่นไรก็หลับไม่ลง เสียงหอบหายใจ เสียงคำรามกระเส่าทุกอิริยาบถขยับรุกรานรุนแรงที่เขาทำกับซูจวินมันกระตุ้นเร้าให้นางกระสับกระส่าย ลำคอแห้งผาก

ตั้งแต่นางออกเรือนมีสามีมาร่วมครึ่งปี เขาร่วมหลับนอนกับนางนับครั้งได้ เก้าหรือสิบเท่านั้น

และที่เขาทำก็เพียงหอมแก้มเบา ๆ ก่อนจะสอดใส่เข้ามาในกายของนาง ขนาดของเขาใหญ่ไม่ได้ครึ่งของ ‘ ท่านพี่ ’ ของนาง แต่ด้วยความที่ไม่เคยเล้าโลมใด ๆ เขาก็ทำให้นางเจ็บทุกครั้ง แต่นางก็พยายามอดทน เพราะเขาทำเพียงชั่วอึดใจก็เสร็จสมอารมณ์หมาย โดยไม่สนด้วยซ้ำว่านางจะรู้สึกเช่นไร

สำหรับนางแล้ว การร่วมรักเป็นสิ่งน่ารังเกียจ หาได้มีสิ่งประทับใจใด ๆ ไม่

แต่เหตุใดพี่ชายหยาบโลนผู้นั้นจึงทำให้นางใจเต้นแรงได้ไม่หยุด

ไม่สิ หาใช่แค่ใจไม่ที่เต้นตุบ ๆ ถี่กระชั้น กล้ามเนื้อส่วนลึกในกายของนางตรงหว่างขามันก็เต้นแรง บีบรัดจนนางรู้สึกได้

เสียงซูจวินครวญคราง เสียงเนื้อกระแทกเนื้อดังสนั่น เสียงคำรามแหบห้าวกระเส่าสั่น ภาพเรือนร่างกำยำแน่นหนั่นด้วยมัดกล้ามกระแทกเข้าออกที่กลีบสะโพกอวบใหญ่มันรบกวนนางเหลือเกิน

อยากจะรู้เป็นยิ่งนัก หากท่อนเอ็นอันนั้นสอดลึกเข้ามาในกายนาง จะมีความรู้สึกเช่นไร