บทที่ 14 ของขวัญ

เอื้ออังกูรติดงานใหญ่ของจังหวัดจึงให้อรรียาไปดูบ้านทรงไทยแทนเขา อารดาอยากเห็นบ้านด้วย ขอตามน้องสาวมากรุงเทพฯ พ่อกับพี่สาวทั้ง 2 คนเตรียมของขวัญชิ้นใหญ่ให้อินทัชโดยที่เขาไม่รู้แต่เขาฝันเห็นเรือนไม้หลังสวย เขาเข้ามาถึงในบ้าน เดินสำรวจเสมือนเป็นบ้านของเขาเอง

ขณะเดินชมบ้าน เสียงหญิงสาวดังอยู่ในสวนหลังบ้าน เขาเดินลงบันได อยากเห็นหน้าเจ้าของเสียงที่สร้างความรำคาญให้กับเขา การชมบ้านต้องหยุดกะทันหันเพราะเสียงของเจ้าหล่อน

“เธอเป็นใคร เข้ามาวุ่นวายอะไรในบ้านนี้ ใครอยู่แถวนี้ ช่วยจับยายนี่โยนออกไปจากบ้านฉัน เดี๋ยวนี้”

หญิงสาวที่เขาโมโหหล่อนยืนหันหลังให้เขา ทันทีที่เขาสั่งให้คนในบ้านจับหล่อนโยนออกนอกบ้านเท่านั้น ร่างสูงสมส่วนในชุดโจงกระเบนสีปีกแมลงทับ ห่มสไบสีเหลืองอ่อน หมุนตัวหันมาเผชิญหน้ากับเขา เสียงเคาะประตูห้องปลุกเขาก่อนที่เขาจะทันเห็นหน้าผู้หญิงผมยาวถึงกลางหลัง เสียงรบกวนการชมบ้านของเขา

“อิน ตื่นรึยังลูก เดี๋ยวสายนะลูก”

“ครับแม่”

เขาลุกจากเตียง อาการง่วงไม่หลงเหลือเช่นทุกครั้งที่แม่ปลุก หัวใจเต้นแรง อารมณ์เหมือนตื่นเต้นกับอะไรสักอย่าง ผู้หญิงคนนั้นหันมาหาเขาแต่เขายังไม่ทันมองหน้าหล่อนชัดๆ เขารู้สึกตัวตื่นก่อน รูปหน้า ลางๆ เท่านั้นที่เขาเห็น แต่ผมสลวยยาวถึงกลางหลังเป็นภาพที่เขาจำได้แม่น ใจเต้นและเย็นวาบทั่วร่างก่อนจะสะดุ้งตื่น

อาบน้ำแต่งตัวอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ ภาพความฝันไหลเข้ามาตรงหน้า ผู้หญิงที่หันหน้ามามองเขาชี้นิ้วมาที่หน้าเขาเกือบจิ้มลูกตา เขาผงะถอยหลังโดยอัตโนมัติ

“เฮ้ย...”

“อิน เป็นอะไรลูก เร็วๆ เดี๋ยวไม่ทันนะลูก”

“ครับแม่”

เขากะพริบตาเร็วๆ ภาพในกระจกหายไปแล้ว เขาคิดไปเอง ไม่มีภาพลวงตาในกระจก ผู้หญิงคนนั้นเขาจินตนาการขึ้นมาเอง ไม่ใช่ความจริง

“จริง เดี๋ยวเจอกัน”

เขาหันขวับมาจ้องกระจกอีกครั้ง เงาของหญิงสาวลางเลือนและหายวับ เงาในกระจกมีเพียงร่างของเขา อารมณ์โกรธพาลไปถึงเจ้าหล่อนในความฝัน

“ถ้าแน่จริง ฉันกลับถึงเมืองไทย เธอเสนอหน้ามาให้ฉันเจอสิ อย่าเก่งแต่ในฝันฉัน ยายเพิ้ง”

ความหงุดหงิดที่หญิงสาวในความฝันหลอกหลอนเขาแม้ยามลืมตารู้ตัว เขาคิดถึงหล่อนหรือหล่อนจงใจทำให้เขาพะวงหาความฝันเป็นสาเหตุของการเพ้อหรืออย่างไร

เครื่องบินเชิดหน้าขึ้นจากลานบินอย่างสง่างาม จุดหมายปลายทางของผู้โดยสารต่างกันไป บางคนลงสนามบินแรกที่เครื่องบนลงจอด บางคนต่อสายการบินประเทศที่ต้องการไปและหนึ่งในผู้โดยสารของเครื่องบินเที่ยวนี้ มีจุดหมายปลายทางที่ประเทศไทย

เอื้ออังกูร หนุ่มใหญ่มหาเศรษฐีแห่งเมืองเชียงราย เสียดายการไปดูเรือนไทยในรูปภาพเบื้องหน้าขณะนี้ เขาเห็นรูปก็ถูกใจ เขาอยากได้บ้านหลังนี้ ไม่อยากอยู่เองแต่จะให้เป็นของขวัญลูกชายคนเดียวของเขา

แปลนบ้านหลังใหม่ ความตั้งใจเดิม เขาจะยกให้ลูกสาวคนโตซึ่งแต่งงานไปแล้ว ก่อนหน้านี้เขาอยากให้เป็นของขวัญวันแต่งงานของลูก แต่ลูกเขยอยากมีบ้านตามความคิดของตัวเองจึงออกแบบบ้านด้วยตัวเองและอารดาช่วยเสริมแปลนบ้านจนเป็นที่ถูกใจ เรือนไทยที่พ่ออยากให้จึงต้องงดไป

แต่เพราะความพอใจในตัวหญิงสาว ลูกน้องของกล้า ทำให้หนุ่มใหญ่วัย 54 ปีอยากมีบ้านทรงไทยเสียเอง เขายื่นข้อเสนอให้หงสาออกแบบบ้านให้เขา อยากเห็นความคิดของหล่อนจะออกมาได้งดงามมากแค่ไหน เขาปล่อยให้ทุกคนมองเขาเป็นเฒ่าหัวงู อยากได้หญิงสาวรุ่นลูกมาเป็นนางบำเรอก็ให้คิดกันไป เขามีเหตุผลของเขา

ความน่ารักและพูดจาตรงไปตรงมา ไร้จริตมารยาเช่นหญิงสาวบางคนเมื่อพบหน้าเขา ฉอเราะเอาใจเพื่อหวังผลตอบแทนเป็นเงินตราที่พวกหล่อนเหล่านั้นต้องการมากจนปิดบังความน่ารักที่แท้จริงของตนเองจนหมดสิ้น

หงสาเป็นหญิงสาวที่เขามองไม่เบื่อ แวบแรกที่เห็นหล่อน เขามองเห็นเงาของลูกชายซ้อนอยู่ด้านหลังร่างบางสมส่วนของหล่อน เขาแปลกใจเช่นกัน ทำไมสายตาเขาจึงเห็นเช่นนั้น เขากะพริบตาหลายครั้งเงาของลูกชายจึงเลือนหายไป

“ผมต้องการคุณหงสาออกแบบบ้านให้เพียงคนเดียวเท่านั้น ราคาแพงแค่ไหนผมก็จะให้ ขออย่างเดียวให้เธอเป็นคนออกความคิด คุณคอยช่วยแต่งเติมให้ได้นะคุณกล้า อ้อ. ลูกสาวผมคงเล็งกับคุณหนักมากสินะ ยังไงก็เอ็นดูมันก็แล้วกัน ยายอรมันบ้าเหมือนผม ถ้าอยากได้อะไรต้องได้แต่ต้องได้มาอย่างถูกต้องไม่ผิดศีล อีกฝ่ายต้องยินยอมพร้อมใจไม่ใช่บังคับใจมาเป็นของเรา”

เขาเคยพูดกับกล้าอย่างนั้น วันนี้ เขาเห็นรูปเรือนไทยเสร็จสมบูรณ์พร้อมอยู่แต่เป็นบ้านเก่าแก่ คนซื้อหลายราย อยู่ไม่ได้ เขาอยากรู้ว่าลูกชายของเขาจะชอบบ้านหลังนี้หรือเปล่าและถ้าชอบ ลูกจะอยู่ได้หรือไม่ หากร้อนที่เหมือนเจ้าของหลายคนที่อยากครอบครองบ้านสวย งดงามทั้งหลังแต่เข้าไปอยู่ได้ไม่ถึง 3 เดือนก็ต้องรีบย้ายออกพร้อมประกาศขายบ้านทันที

เขาอยากไปดูบ้านด้วยตัวเอง หากมีจุดบกพร่องตรงไหน เขาจะให้ช่างแก้ไขก่อนมอบบ้านหลังนี้ให้ลูกชายซึ่งจะเดินทางกลับจากเมืองนอกเร็วๆ นี้

หลังจากประชุมผู้ถือหุ้นในบริษัทใหญ่ของต่างประเทศ เขาโทรศัพท์ไปหาอรรียาทันที ลูกสาวคนรองของเขาพอใจบ้านหรือเปล่า ถ้าอรรียาไม่ชอบ น้องชายของหล่อนจะไม่ได้บ้านหลังสวยเป็นของขวัญ ทุกอย่างขึ้นอยู่ที่อรรียา หล่อนเผด็จการกับน้องชายแต่ทุกสิ่งอย่างที่ทำเพื่อน้องที่หล่อนรักมากเท่านั้น ไม่มีสิ่งแอบแฝงใดๆ

อรรียาไม่พอใจกับคำสั่งของเขาที่ให้หงสาสร้างแปลนบ้านทรงไทยให้และไม่ชอบเขามากกว่าเดิมเมื่อเข้าใจว่าเขาชอบหงสา ลูกไม่ชอบพ่ออย่างเขามานานมากแล้ว นานเกือบเท่าอายุของลูกชายคนเล็กของเขา

“อร เป็นไงบ้าง บ้านสวยมั้ย”

“สวยค่ะพ่อ สวยมาก น้องต้องชอบแน่ๆ อรยังเดินไม่ทั่วค่ะ เดี๋ยวถ่ายรูปส่งไปให้ค่ะ”

อรรียาชื่นชอบบ้านหลังนี้มาก หล่อนอยากเข้ามาอยู่กับน้องชาย พ่อคงไม่ว่า หล่อนจะรับแม่มาอยู่กับหล่อนที่นี่ด้วย ถึงแม้แม่ไม่อยากเห็นหน้าพ่ออีกแต่เพื่อลูกๆ แม่ต้องมา กาลเวลาล่วงเลยไปนาน แม่ยังไม่หายเจ็บแค้นใจกับการกระทำของพ่อ ความเจ้าชู้ของพ่อเป็นต้นเหตุของความบาดหมางใจระหว่างเพื่อนรัก แม่รักเพื่อนคนหนึ่งมาก ไม่คิดว่าเพื่อนจะกลายมาเป็นภรรยาน้อยสามีตัวเอง ทั้งที่เพื่อนรักคนนี้มีลูกแล้ว

ความโกรธสามีกับเพื่อนรักทำให้ลักษมีตัดสินใจเลิกกับสามีแต่เขาไม่ยอมเลิก เขาให้เหตุผลง่ายๆ ว่า ถึงมีภรรยามากแต่เขามีหล่อนอยู่ในใจเพียงคนเดียว ความเห็นแก่ตัวของเขา ไม่ซื่อสัตย์ต่อหล่อนเป็นเสมือนความเกลียดค่อยๆ สะสมทีละน้อย เมื่อทนถึงที่สุดแล้ว เขาก็ยังไม่หยุด หล่อนจึงตัดสินใจหนีเขาไปอยู่ต่างประเทศพร้อมลูกสาวกับลูกชาย