ตอนที่ 5

“คุยอะไรกันอยู่จ๊ะ... สงสัยกำลังจีบกันอยู่”

ลั่นทมทำสุ้มเสียงว่ารู้ทัน เดินเข้ามาทรุดร่างลงนั่งพับเพียบบนผืนเสื่อใกล้กับพี่สาว เชิดรีบขยับออกห่างจากราตรี

“งั้นข้าขอตัวก่อน”

ชายหนุ่มบอกพลางหยัดร่างสูงใหญ่ขึ้นจากผืนเสื่อแล้วย่ำหายออกไปในความมืดทางด้านหลัง ทันทีที่ร่างของเชิดลับไปจากสายตา ราตรีก็หยิกเข้าที่ต้นแขนของน้องสาวในทันที

“โอ๊ย!... พี่มาหยิกฉันทำไม”

ลั่นทมร้องลั่น

“มึงนี่มันตัวดี ชอบทำตัวเป็นแม่สื่อแม่ชัก หาเรื่องให้พี่เชิดมานั่งจีบกู”

ราตรีตวัดสายตาค้อนน้องสาว

“พี่เชิดเค้าชอบพี่จริงๆ นะ”

ลั่นทมว่า ด้วยตัวหล่อนเองก็รู้สึกนิยมชมชอบผู้ชายคนนี้อยู่ในใจ

“เอ็งชอบพี่เชิดรึ?”

คนเป็นพี่ย้อนถามน้องสาว ด้วยสังเกตเห็นว่าแววตาของลั่นทมเวลามองเชิดและตอนที่พูดถึงเชิดนั้นมีแววปลาบปลื้มฉายออกมาอย่างเห็นได้ชัด

“ปะ... เปล่า แค่เห็นพี่เชิดเค้าหล่อดีน่ะ แล้วสาวๆ ก็ชอบเค้าทั้งนั้น อย่าบอกนะว่าพี่ไม่ชอบ”

“ชอบนักก็เอาเองสิ”

ราตรีแกล้งว่า

“บ้า... พี่เชิดไม่ได้ชอบฉันสักหน่อย”

ลั่นทมเบะริมฝีปาก พอดีกับจังหวะสิ้นเสียงโฆษณาขายยา คนพากย์หนังเริ่มทำหน้าที่อีกครั้ง ลำแสงสีขาวเจิดจ้าพุ่งออกจากเครื่องฉายปรากฏเป็นภาพขึ้นบนจอหนังกลางแปลงอีกครั้ง เบนความสนใจของสองพี่น้องออกจากเรื่องที่กำลังสนทนากันอยู่

เมื่อหนังกลางแปลงและลิเกเลิกราแล้ว ลั่นทมกับราตรีก็จูงมือกันเดินกลับบ้าน ทว่าเมื่อเดินมาได้เพียงครึ่งทาง บริเวณโค้งป่าละเมาะลึกและเปลี่ยว จู่ๆ ชายฉกรรจ์ร่างสูงใหญ่สองคนก็ปรากฏกายขึ้นตรงหน้า

“ว้าย”

ราตรีตกใจจนกรีดร้องออกมา จากนั้นก็บีบมือของลั่นทมแรงๆ เป็นสัญญาณเตือนให้รู้ถึงอันตรายที่รออยู่ตรงหน้า ก่อนจะร้องออกมาว่า

“วิ่ง... ”

ราตรีกระชากมือน้องสาวให้วิ่งย้อนกลับไปที่ลานวัด หวังว่าเมื่อไปถึงตรงนั้นผู้คนที่ยังขวักไขว่อาจทำให้คนร้ายไม่กล้าตามมา

ทว่าโชคร้ายเหลือเกินที่วิ่งช้ากว่าคนร้าย มือของวายร้ายคนหนึ่งปรี่เข้าฉุดแขนเอาไว้ มันเหวี่ยงร่างของหล่อนกับน้องสาวกลิ้งลงไปกองกับพื้น

“ฮือๆ... ฉันกลัว”

ลั่นทมเกาะแขนพี่สาวแน่นทั้งที่ยังกองอยู่กับพื้น ตัวสั่นงันงกไปด้วยความหวาดกลัวสุดขีด

“หวานหมูละคืนนี้... กูเอาพี่ มึงเอาน้อง”

วายร้ายสองคนทำท่าว่าจะเข้าไปกระชากร่างของสองพี่น้องขึ้นมาจากพื้น ราตรีกับลั่นทมกอดกันแน่น นึกในใจว่าคงยับเยินป่นปี้ทั้งพี่ทั้งน้องก็คราวนี้ ทว่าจู่ๆ กังวานเสียงของผู้ชายอีกคนก็ดังขึ้นจากทางด้านหลัง

“ไอ้พวกระยำหมา... เอ็งห้ามแตะต้องผู้หญิงสองคนนี้โดยเด็ดขาด”

ราตรีสะบัดหน้าไปตามเสียง ไฟฉายที่ยังไม่หลุดออกไปจากมือของลั่นทมทำให้มองเห็นว่าผู้ชายที่เข้ามาขัดจังหวะของวายร้ายที่แท้ก็เชิดนั่นเอง

“พี่เชิดช่วยด้วย”

ลั่นทมอุทานลั่นด้วยความดีใจ

“หมูจะหามเสือกเอาคานเข้ามาสอด”

หนึ่งในวายร้ายซึ่งเป็นผู้ชายใบหน้าเหี้ยมเกรียมหันมามองเชิดด้วยแววตาโกรธแค้นที่โดนขัดจังหวะ

“ถ้าอยากเจ็บตัวมึงก็เข้ามา”

เชิดตั้งท่าท้าทายไม่ครั่นคร้าม ราตรีฉุดลั่นทมให้ลุกขึ้นจากพื้นแล้วพากันมาหลบอยู่ทางด้านหลังร่างสูงใหญ่ของเชิด

“ข้าอยู่ทั้งคนพวกเอ็งไม่ต้องกลัว”

เชิดเหลียวกลับมาบอกสองพี่น้องที่ยืนตัวสั่นงันงก ตอนนั้นเองจึงเป็นจังหวะให้วายร้ายคนหนึ่งปรี่เข้าประชิดตัวโดยไม่พูดพล่ามทำเพลง

“พี่เชิดระวัง”

ลั่นทมร้องเตือน ในจังหวะที่ไม้คมแฝกซึ่งถืออยู่ในมือของไอ้คนหน้าเหี้ยมหวดเข้าใส่ร่างสูงใหญ่ของเชิดอย่างแรง ทว่าเขาสามารถเอี้ยวตัวหลบหลีกได้ทันท่วงที ก่อนจะตีศอกเข้าใส่ใบหน้าของชายผู้ประสงค์ร้ายอย่างแรงจนเลือดกระเซ็นออกมาจากหัวคิ้วของมัน

“โอ๊ยยย…”

เสียงมันร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด เชิดได้ทีรีบฉวยจังหวะกระโดดเข่าลอยอัดกระแทกซ้ำเข้าที่ยอดอกของมันอย่างจังจนล้มกลิ้งลงไปกองโอดโอยอยู่ในป่าละเมาะข้างทาง

“อ๊าคคค…”

คนที่กำลังโผเผขึ้นมาจากพื้นมีอันต้องร้องลั่นขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อเชิดประเคนลำแข้งเข้าใส่ลำตัวของมันอีกระลอกจนล้มลงไปนอนโอดโอยไร้ทางสู้

พวกมันหารู้ไม่ว่าเชิดเป็นลูกชายของเสือผินเจ้าของค่ายมวยเล็กๆ ในหมู่บ้าน เรื่องต่อยตีและหมัดมวยนั้นฝีมือของไอ้เชิดคนนี้เป็นที่ร่ำลือนัก เชิดได้เลือดนักเลงของบิดาซึ่งเคยมีอดีตเป็นเสือเก่าที่กลับใจมาทำไร่ทำนา

“ฝีมือไม่เบานี่หว่า… ”

วายร้ายอีกคนที่ยืนดูสถานการณ์อยู่ใกล้ๆ เอ่ยขึ้นพร้อมกับ ควักมีดปลายแหลมวาววับที่เหน็บเอวเอาไว้ เดินตรงปรี่เข้าใส่เชิดด้วยความเจ็บแค้น คงอยากเอาคืนที่เห็นเพื่อนของมันโดนต่อยจนหมดสภาพอย่างที่เห็น

ขวับ…

มีดปลายแหลมในมือของอันธพาลเหวี่ยงเข้าใส่ร่างของเชิดอย่างแรง หากแต่ชายหนุ่มสามารถตั้งรับไม่หวาดหวั่น แววในดวงตาของเชิดช่างกล้าหาญ ไม่มีความตระหนกเลยสักน้อยนิด ด้วยความเชื่อมั่นว่าเขาไม่ใช่เป้านิ่งของใครแน่ๆ

ขวับ…

อันธพาลจ้วงมีดจนสุดวงแขนอีกครั้ง เดินอาดๆ เข้าใส่อย่างไม่ครั่นคร้าม เชิดหลบคมมีดได้อย่างหวุดหวิด ปลายมีดถากชายผ้าขาวม้าที่คาดเอวจนเป็นรอยขาดวิ่น

ต่อให้มันมีอาวุธอยู่ในมือก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสักนิดที่จะล้มนักเลงผู้โชกโชนในเรื่องต่อยตีอย่างเชิด