บทที่ 19 อัปยศอดสู เขาเลวร้ายยิ่งกว่าปีศาจ

บทที่ 19 อัปยศอดสู เขาเลวร้ายยิ่งกว่าปีศาจ

กู้อานหยาน ยังไงก็หนีไม่รอด ไม่นานก็ถูกบอดี้การ์ดสองคนคุมตัวกลับไป

กู้หมิงห้าว ได้ยินข่าวแล้วก็รีบมา เห็นบอดี้การ์ดสองคนคุมตัวกู้อานหยาน อยู่ เขารีบพูด “คุณชายรองมู่ นี่มันเรื่องอะไรกัน ?”

“กู้อานหยาน แกล้งเวยจือ คุณกู้ คุณต้องการปกปิดความร้ายของเด็กเมื่อวานซืนนี้หรอ ?” มู่เจ๋อหนานถามอย่างโมโห

กู้หมิงห้าว รีบพูดอธิบายสวนกลับไป “เป็นเพราะแม่ของเวยจือ ทำผิด คุณชายรองมู่ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับอานหยาน”

ความแข็งแกร่งของคฤหาสน์ตระกูลกู้กับคฤหาสน์ตระกูลมู่คนละเกรดกันเลย กู้หมิงห้าว ทำไมยังกล้ามีปัญหากับมู่เจ๋อหนาน ?

ก่อนหน้านั้นได้ยินว่ากำลังตามเวยจือ อยู่ เขาก็ไม่รู้ว่าจริงหรือเท็จ แต่มองดูแล้วเวยจือ ยิ่งอยากจะอยู่กับคุณชายใหญ่มู่ เขาก็ไม่ได้เอามาเป็นประเด็นอะไร

แต่ตอนนี้ คุณชายรองมู่ ต้องออกหน้าแทนเวยจือ หรือว่าสองคนนี้อยู่ด้วยกันจริง ๆ ?

“ชายรอง แค่เข้าใจผิด เธอปล่อยอานหยาน ก่อน”

“แต่ฉันฟังเวยจือพูด เป็นเพราะกู้อานหยาน ตัวเองกินของผิดสำแดง แล้วใส่ร้ายให้พวกเขาสองแม่ลูก”

ความแข็งแกร่งของมู่เจ๋อหนาน เอาใจผู้หญิงของตัวเอง ทำไมพูดปล่อยก็ปล่อยล่ะ ?

ที่สำคัญที่สุดก็คือ เมื่อกี้กู้อานหยาน ตบเขาไปหนึ่งที วันนี้ ไม่ดึงเสื้อเขาต่อหน้าผู้คน ทำลายเขาให้สิ้นซาก จะหายใจออกได้อย่างไร ?

“ผู้หญิงชั่วร้ายอย่างนี้ ฉันจะรอดู ใจของเขาดำขนาดไหน !” มู่เจ๋อหนาน ปัด ๆ มือ “พวกเธอ ดึงเสื้อผ้าเขาเลย !”

“อะไร ?” กู้หมิงห้าว ตกใจต่อหน้ามืดปุ๊บ เกือบจะเป็นลมไป “คุณชายรองมู่ เธอไม่สามารถ.......อานหยาน เป็นเด็กดี จะทำได้อย่างไร ?”

กู้อานหยานก็นึกไม่ถึง มู่เจ๋อหนาน จริง ๆ แล้วเข้าหาได้ยากอย่างนี้ ผู้ชายคนนี้ไม่มีชีวิตชีวาสุด ๆ !

มีเพียงกู้เวยจือ บนใบหน้ามองแล้วยังคงบอบบาง สายตากลับมีความประหลาดใจ

คิดไม่ถึงว่าคุณชายรองมู่ สามารถตบได้ขนาดนี้ ถ้ารู้มาก่อนก็จะปล่อยหมากนี้ออกมาแล้ว !

เขาก็แค่คุณชายรองมู่ อ่ะ ! อยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลกู้ ใครก็ไม่กล้าทำอะไรเขา ?

ความโมโหที่ลุกเป็นไฟของมู่เจ๋อหนาน ที่ถูกตบยังมีอยู่ เขายังจะฟังคำพูดของคนอื่นได้อีกหรอ ? “ยังไม่ลงมืออีก ?”

บอดี้การ์ดสองคนรีบฉีกเสื้อผ้าของกู้อานหยาน กู้อานหยานพยายามต่อสู้ดิ้นรน ทำอะไรไม่ได้ คอเสื้อยังคงมีเสียงถูกฉีกขาดออก !

“คุณชายรองมู่ ไม่ได้ ! หยุดนะ รีบสั่งให้พวกเขาหยุดลงมือเลย !” กู้หมิงห้าวอยากที่จะพุ่งออกไป กลับถูกกู้เวยจือ กั้นไว้

กู้เวยจือพูดอย่างดัง “พ่อคะ เขาเป็นคุณชายรองของคฤหาสน์ตระกูลมู่ พ่อแน่ใจหรอเพื่อกู้อานหยาน คิดขัดใจกับคุณชายรองมู่ !”

ขัดใจคุณชายรองมู่ ต่อไปจะมีชีวิตอยู่ในเมืองเป่ยหลิง มั้ย ?

คำพูดนี้ไม่เพียงแค่เตือนกู้หมิงห้าว ยังเตือนบอดี้การ์ดกับคนรับใช้ทุกคนในคฤหาสน์ตระกูลกู้

ณ เวลานี้ ใครกล้าเข้ามาขัดขวาง ใครก็เป็นศัตรูของคุณชายรองมู่ !

ต่อไป อยู่ที่เมืองเป่ยหลิง พวกเขามีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้แน่นอน !

คนของคฤหาสน์ตระกูลกู้ ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามา กู้หมิงห้าว ลังเลแปบนึง ก็เป็นเสียงฉีกอีก คอเสื้ออีกด้านของกู้อานหยาน ก็ถูกฉีกออกไป

ไหล่เปิดออก ด้านบนยังคงมีรอยแดงมากมาย น่าเกลียดสุด ๆ !

“น่าขยะแขยงจริง ๆ เสื้อผ้าถูกดึงออกไปหมดแล้ว” มู่เจ๋อหนานพูดด้วยน้ำเสียงเย็น ๆ

กู้อานหยานใช้แรงทั้งหมดที่มีดิ้น ๆ ยังคงสู้ไม่หลุดจากการควบคุมของบอดี้การ์ดทั้งสองคน เขาโมโหพูด “ฉันเป็นว่าที่สะใภ้ในอนาคตของเธอ เธอกล้าทำอย่างนี้กับฉัน ! ปล่อย !”

คำพูดนี้ ทำให้บอดี้การ์ดสองคนไม่แน่ใจ ไม่กล้าลงมืออีก

บังเอิญคุณชายใหญ่ยังต้องการผู้หญิงคนนี้ สองมือของตัวเองนี้ยังต้องการอยู่มั้ย ? แตะต้องผู้หญิงของเขา คุณชายใหญ่ต้องตัดมือพวกเขาแน่

“ความหมายของเธอคือ อยู่คฤหาสน์ตระกูลมู่ตำแหน่งของคุณชายรองไม่เท่ากับคุณชายใหญ่งั้นหรอ ?” ขนาดผู้หญิงที่ยังไม่ได้เข้ามายังต้องกลัวกันหมด

เสียงของกู้เวยจือนุ่ม ๆ กลับจี้จุดมู่เจ๋อหนานแปบนึงตาแดง

เขาเกลียดคนที่เอาเขาไปเปรียบเทียบกับพี่เขาที่สุด ! เพราะตั้งแต่เล็ก ทุกคนยืนยันกันหมดว่า เขาเทียบไม่ได้กับมู่จ้านเป่ย !

“ผู้หญิงชั้นต่ำ ! กล้ารุกรานข้าคุณชาย ! ” มู่เจ๋อหนานเดินไป ตบลงไปหนึ่งที

“พวกเขาไม่กล้าทำเธอ ฉันนี่แหละ ! ฉันก็ไม่เชื่อ รอให้ฉันถอดเสื้อผ้าของเธอทั้งหมดทิ้งไว้ที่นี่ มู่จ้านเป่ย ยังจะยอมต้องการเธอ ! ”