บทที่ 12 ฉันจะอยู่กับเธอ

บทที่ 12 ฉันจะอยู่กับเธอ

กู้อานหยานแต่งหน้าเสร็จค่อยลงมา

การแต่งหน้าที่เร่งรีบนั้น เหมาะกับสไตล์ของยันต์กันผี เมื่อเทียบกับการแต่งหน้าโทนเทา ๆ ตามปกติ ดูเหมือนว่า......ยิ่งไม่น่าดู

กู้เวยจือ กับเย่สุ่ยซิงใจที่ตึงเครียดก็ผ่อนคลาย

กู้หมิงห้าว ตะลึง ยืนขึ้นอย่างไว “เธอ......ทำอย่างนี้เพื่ออะไร ?” ยังไม่รีบไปล้างอะไรที่อยู่หน้าออกอีก ?

เมื่อกี้เห็น ๆ อยู่ว่ายังสวยอยู่เลย ตอนนี้กลายเป็นคนน่าเกลียดจริง ๆ !

นี่เป็นความงามอะไร !

ลูกสาวคนนี้ เป็นหนักแล้วจริง ๆ !

กู้อานหยาน ยิ้ม ๆ เดินเข้ามา เหมือนจะไม่รู้ตัวว่าหน้าที่แต่งมาของตัวเองน่าเกลียดจริง ๆ

เขายิ้มแล้วพูด “พ่อคะ ให้หนูลงมาทำอะไร ?” ทุกคนกำลังเตรียมตัวจะนอนกันแล้ว ! คืนนี้เหนื่อยมากเลย !

“เธอ......”

“ในเมื่อเธอเหนื่อยแล้ว งั้น เรื่องของคืนนี้ยังจะไม่พูดก่อน พักผ่อนเถอะ” มู่จ้านเป่ยยืนขึ้น

แต่เขาไม่ได้กลับไป ก็เดินตามกู้อานหยานไป

เห็นได้ชัดของความไม่สนใจของเขา ระหว่างคิ้วไม่มีกลิ่นไอของความไม่เบิกบานแม้แต่นิดเดียว แต่ กู้อานหยาน สามารถดมได้ถึงกลิ่นของความอันตราย

เขาตัดสินใจถอยหลังสองก้าว ฝืน ๆ ยิ้มออกมานิดหน่อย “งั้น......ฉันจะขึ้นไปและ ขอ ขอตัวก่อน”

ตอนนั้น มู่จ้านเป่ยเกลียดการแต่งหน้าแบบเข้ม ๆ หนัก ๆ ต่อมาเพื่อเอาใจเขา สุดท้ายเขาเลือกที่เรียนรู้การไม่แต่งหน้า

คิดไม่ถึงว่า หลังจากไม่แต่งหน้า กลับพบว่าทุกคนรู้สึกว่าเขาดูดีมาก

ตอนนี้ บนใบหน้าเขาที่แต่งน่าเกลียดจะตาย มู่จ้านเป่ยต้องไม่ชอบแน่ ๆ ใช่หรือไม่ ?

มู่จ้านเป่ยไม่ได้พูดอะไร กู้อานหยาน หันหลังคิดอยากจะไป

แต่เขาเพิ่งจะหันหลัง ก็ได้ยินเสียงที่ต่ำ ๆ ของผู้ชายอยู่ข้างหลังดังขึ้น “ฉันจะไปเป็นเพื่อนเธอนะ”

เขาไปเป็นเพื่อนเขา ! หมายความว่าอะไร นี่หมายถึงจะขึ้นไปพักผ่อนเป็นเพื่อนเขางั้นหรอ ?

กู้อานหยานเสียงที่ตัวเองได้ยินขอให้เป็นเสียงแว่ว ๆ แต่ มู่จ้านเป่ยคำพูดที่จะพูดกับกู้หมิงห้าว ต่อไป กลับจุดประกายความหวังของเขาทั้งหมด

“ค่ำคืนนี้ช่างไร้การควบคุมไปแล้ว สำหรับเรื่องที่ลูกสาวทำตัวไม่มีมารยาท ทำให้งานหมั้นถูกยกเลิก ขอโทษด้วย”

คุณชายใหญ่มู่ เอาความรับผิดชอบของค่ำคืนนี้ทั้งหมดไว้ที่ตัวเอง ?

กู้หมิงห้าว ตะลึง หลังจากตะลึงแล้ว ช็อค ดีใจ รอคอย !

ความหมายของคุณชายใหญ่มู่ เรื่องของการหมั้นยังสามารถการปรึกษาหารือกันได้ ?

กู้เวยจือ กับเย่สุ่ยซิงงง ๆ ไปหมด ผู้ชายที่จะอยู่กับกู้อานหยานในคืนนี้ เป็นคุณชายใหญ่มู่ จริง ๆ หรอ ?

แต่ จะเป็นได้ไง ? หลังจากแต่งหน้ากู้อานหยานที่น่าเกลียดอย่างนี้ คุณชายใหญ่มู่จะแทะลงหรอ จะถูกปากเท่าไหร่เชียว ?

หลีเย่ พูดต่อ “คุณกู้ ความหมายของคุณชายใหญ่ของพวกเรา หวังว่าหลังสามวันไปแล้วให้จัดงานหมั้นขึ้นใหม่ ไม่รู้ว่าคุณกู้ จะเห็นด้วยมั้ย ?”

“เห็นด้วย เห็นด้วยแน่นอน” ลูกเขยในอนาคตร้ายกาจอะไรอย่างนี้ จะพลาดได้อย่างไร !

มู่จ้านเป่ยจึงจ้องที่หน้าที่ตกตะลึงของกู้อานหยาน ภายใต้แววตาที่แวววาว

“คืนนี้ทำให้เธอกดดันเลย ตอนนี้ ขึ้นไปพักผ่อนเป็นเพื่อนเธอนะ”

เขาเดินแซงหน้าเขาไป ขึ้นตึกไปก่อน “นำทางสิ”

คำพูดนิ่ง ๆ สงบ ๆ กลับแฝงไปด้วยคำสั่ง ทำให้กู้อานหยานไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับมา ขาก็ตามอยู่ข้างหลัง ขึ้นตึกไป

ในใจเขาเต้นตุบ ๆ แต่เวลาที่อยู่ต่อหน้ากู้หมิงห้าว กับ กู้เวยจือคนเหล่านั้น มีคำพูดบางคำพูดที่ไม่อยากพูด

เพิ่งจะขึ้นตึกเข้าห้อง กู้อานหยานก็ปิดประตูห้อง จ้องที่ผู้ชายที่เดินมาข้างเตียงแล้วถอดเสื้อผ้า รีบพูด “คุณชายใหญ่มู่ ฉันรู้ว่าคืนนี้ฉันผิด ฉันขอโทษนายได้มั้ย ?”

ขโมยรถของเขา ทิ้งเขาไว้ที่ชายหาด แล้วก็ทำร้ายเขาโดยการตากฝน !

ทุก ๆ ข้อหา แทบจะเป็นโทษประหาร !

แต่ถึงจะเป็นโทษ นักโทษก็สามารถตายอย่างทรมานหรอ ? เขาตอนนี้เป็นแบบนี้ กู้อานหยาน ไม่เข้าใจเลยว่าเขาหมายถึงอะไรกันแน่

แล้วก็ เขากำลังถอดเสื้อผ้า ?

เขากระวนกระวาย ถอยหลังไปสองก้าว นึกขึ้นได้กอดที่หัวไหล่สองข้างของตัวเอง “นาย......จะทำอะไร ?”