ตอนที่ 1

“ไม่เป็นไรนะมึง“ เสียงของจี้พูดกับแอลอย่างปลอบโยน เมื่อเพื่อนคนนี้มันดันโดนแฟนผู้หญิงที่คบกันมาสามปีบอกเลิก แถมยังเดินมาบอกหน้าคณะนิเทศซึ่งเป็นคณะของพวกเขาอีกตางหาก นี่แม่งคือการเหยียดหยามกันโคตรๆเลยให้ตายสิ! ตอนนี้เพื่อนของเขามันก็นั่งร้องไห้อยู่ที่ตึกหลังคณะนี่แหละ ร้องมาสักพักก็พึ่งจะหยุดร้อง

“ไปแดกเหล้ากัน“ แอลเงยหน้าเอ่ยชวนเพื่อนผู้หญิงในกลุ่มทั้งสามคนให้ไปกับเขา

“ได้ข่าวว่าวันก่อนก็พึ่งไปแดกกันมานะไอแอล“ เคทถอนหายใจเมื่อเพื่อนชายของเธอชวนไปร้านประจำเป็นรอบที่พัน

“นั่นดิ เมื่อวานนี้มึงก็พากันไปแดกที่ห้องไอจี้ นี่วันนี้จะชวนไปแดกที่ร้านอีกแล้วหรอคะเพื่อนแอล“ ภาเลิกคิ้วถามไอเพื่อนตัวดีที่มีแววตาแดงกล่ำอยู่ตรงหน้า

“ใครไม่ไปกับกู กูตัดเพื่อน“ แอลพูดขู่

“มึงเลิกคบพวกกู แล้วใครจะคบมึงห๊ะไอแอล นี่พวกเราก็ปีสองกันละนะ อย่าเรื่องมากค่ะ มีกันอยู่แค่นี้เสือกขู่อะไรไร้สาระอีก“ ภายืนท้าวเอวมองหน้าแอลด้วยความหมั่นไส้

แอลหน้าบึ้งเมื่อได้ยิน

“พวกมึงอ่ะ นิสัย! “

“แต่พวกมึงลืมใครบางคนไปรึเปล่าคะ..ยังเหลือไอกองอีกตัวนะ แม่งได้ซั่มกับตัวผู้เมื่อวานก็หายหัวไปเลย“ เคทกรอกตามองบนเมื่อพูดถึงเพื่อนคนนี้ กองหรือที่เพื่อนในกลุ่มมักชอบเรียกกันนั่นก็คือ อีกองกอย เพราะมันชอบย้ายไปคณะนั้นทีคณะนี้ทีเหมือนผีกองกอยที่กระโดดไปกระโดดมา มีผัวคณะนั้นแล้วดันย้ายไปมีเมียเป็นผู้หญิงคณะนี้ ทำเอาเพื่อนในกลุ่มได้แต่เอือมละอาด้วยความเหนื่อยใจ และสาเหตุที่มันมีเมียทีมีผัวทีน่ะหรอ ก็เพราะ..มันเป็นไบนั่นแหละ ได้ทั้งหญิงและชาย ถ้าได้หญิงก็คงเป็นรุกส่วนถ้ามันได้กับผู้ชายก็เป็นรับให้กับเขา ส่วนเหตุผลที่มันยอมเป็นรับให้เขานั่นก็คือ..มันสงสารผู้ชายที่ต้องอ้าตูดให้มัน เพราะฉะนั้นมันเลยจะขออ้าเองเลยดีกว่า ง่ายดี

“ป่านนี้เอากันอยู่รึเปล่าเหอะ“ ภาพูดขึ้น

“นินทากูระยะเผาขนเลยนะไอพวกเวร“ เสียงกองดังขึ้นทางด้านหลัง พร้อมกับแรงกอดรัดของเจ้าตัวที่โผลเข้ามากอดภากับเคท

“ตายยากจริงๆนะมึง “ ภาบ่นอุบ

“แล้วนี่มีเรื่องเหี้ยไรกันวะ ทำไมไอแอลหน้าเป็นงั้นอ่ะ” กองขมวดคิ้วถามคนอื่นๆเสียงเครียด พร้อมกับเดินมานั่งลงข้างๆแอลแล้วเชยคางของแอลขึ้นเพื่อมองให้ชัด

“ยัยแป้นกลิ่นเปรี้ยวมันทำอะไรมึงไอแอล บอกกูมา!“ กองถามแอลเสียงเข้ม นั่นทำให้ภา เคท จี้และแอลต่างลอบกันกลืนน้ำลายลงคอด้วยความหวาดเสียว

และอีกนิสัยนึงของกองที่ทำให้เพื่อนๆรักมันมากๆเลยนั่นก็คือ..มันเป็นคนที่รักเพื่อนมากกกก มากถึงมากที่สุด ใครมีปัญหาหรือเดือดร้อนให้บอกมันเลยทันที ต่อให้มันกำลังจะซั่มใครอยู่ก็ตาม แต่ไม่ถึงห้านาทีมันจะมาหาเพื่อนคนนั้นอย่างแน่นอน

“ใจเย็นอีกอง ก็แค่อีมะนาวบูดมันบอกเลิกไอแอลแค่นั้นเอง“ ภาตอบแทนแอล เพราะรู้ดีว่าเพื่อนคนนี้คงไม่อยากจะพูดถึงเรื่องนั้นอีก

“กูเคยบอกแล้วไงว่ายังไงก็ไปกันไม่รอดหรอก” กองพูดกับแอลเสียงขุ่น

“ไปมึงแดกเหล้า! เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง มึงไม่ต้องไปสนใจมันแล้ว แค่ผู้หญิงคนเดียวชั่งแม่งไป แดกๆๆ!“ กองตบโต๊ะแล้วพูดขึ้น

“พักค่ะ!!“ ทั้งสามสาวเอ่ยออกมาพร้อมกันทันทีเมื่อได้ยินกองพูด

“นี่นังชะนีน้อย พวกมึงเป็นห่าอะไรกันไม่แดก เห็นปกติก็ไม่เคยพลาดนี่ แล้วนี่อะไรเข้าสิงพวกมึงห๊ะ จู่ๆก็มาไม่แดกเอาวันนี้อ่ะ“ กองมองหน้าเพื่อนสาวทั้งสามเพื่อจับพิรุจ

“กูแดกจนตับกราบตีนกูแล้วนะอีกอง มึงจะให้แดกอะไรทุกวี่ทุกวันวะ ไม่สงสารตับก็สงสารสมองของพวกกูบ้าง วันๆมีแต่เสียงขวดก้องอยู่ในหัวเนี้ย“ เคทมองกองตาขวาง

“อีพวกอ่อน!“ กองแกล้งแบะปากใส่เพื่อนด้วยความหมั่นไส้

ภาก้มลงดูโทรศัพท์ตัวเองเมื่อรู้สึกถึงแรงสั่นของการแจ้งเตือน

“อาทิตย์หน้าบ้านกูที่เสม็ดว่าง พวกมึงมีใครสนใจมั้ย“ ภาถามขึ้น เพราะอาทิตย์หน้าพวกเธอต่างก็ไม่มีเรียนทั้งอาทิตย์ แถมพ่อกับแม่ของเธอก็ยังไม่อยู่อีกตางหาก

“ สน!!! “ ทั้งหมดตอบออกมาเป็นเสียเดียวกัน

“ ทันทีเลยนะพวกมึง “ ภาถอนหายใจมองเพื่อนทั้งหมดอย่างเอือมๆ

..

..

อาทิตย์ต่อมา

“วุ้วๆๆๆ ทะเลๆๆๆ“ เสียงของกองโผล่หน้าออกไปร้องตะโกนเมื่อขับมาถึงทะเลแล้ว โดยที่มีภาเป็นคนขับพาพวกเขามา

“ถ้ามึงยังนั่งไม่นิ่งและแหกปากอีกนะอีกอง กูจะถีบมึงให้ล่วงเลยคอยดู“ ภาหันไปมองค้อนใส่เพื่อนด้วยความโมโห

“มึงให้กูดีใจหน่อยไม่ได้รึไง นานๆจะมาเที่ยวทีนะเว้ย“ กองหันไปโวยวายใส่ภาไม่จริงจัง

“มึงพูดผิดค่ะ มึงต้องบอกว่า นานๆที่มึงจะเอาสังขารอันเน่าๆของมึงออกมาจากร้านเหล้าและก็เด็กของมึงได้ตางหาก คนเหี้ยอะไรไปร้านเหล้าได้ทุกวัน เหมือนรวยเป็นมหาเศรษฐีอย่างนั้นแหละ“ เสียงของเคทที่นั่งอยู่ทางด้านหลังพูดขึ้น

“นั่นดิ แม่งไปคนเดียวไม่พอเสือกชวนพวกเราไปด้วยอีก“ จี้พูดพร้อมกับแกะขนมที่ซื้อมากินทันที

“แดกด้วย“ แอลที่นั่งข้างๆเคทคว้าถุงขนมเอามาถือไว้ทันที

“อีแอลอีห่า! แย่งกูแดกอีก“ เคททำท่าจะแย่งขนมคืน แต่ก็สู้แรงของแอลไม่ได้

“ปัญญาอ่อนกันจริงๆ“ จี้ส่ายหน้าน้อยๆเพราะเธอนั่งอยู่ข้างๆแอล

“อีกนานมั้ยไอภากว่าจะถึง“ จี้หันไปถามเพื่อนสนิท

“อีกสิบนาที พอพวกมึงเห็นที่พักของกูนะ รับรองพวกมึงต้องชอบ“ ภาหันไปยิ้มให้กับจี้นิดๆและขับรถต่อ

“มีเหล้าปะวะ“ กองถามอย่างกระตือรือร้น

มึงแดกไม่สงสารตับหน่อยหรอไอกอง“ เคทถามขึ้นเมื่อได้ยินกองพูด เพราะเธอเบื่อที่ต้องก่อสงครามเล็กๆกับไอบ้าแอลแล้ว จึงปล่อยถุงขนมให้มันกินไป

“เรื่องของกู“ กองลอยหน้าลอยตาใส่เคทอย่างกวนๆ

เพียะ!

เคทตีหน้าผากของกองเสียงดังลั่น

“โอ๊ยยยไอเชี้ยเคททท กูเจ็บนะเว้ยตีมาได้แม่ง!“ กองโวยวายพร้อมกับจับไปที่หน้าผากของตัวเองทันที

“สมน้ำหน้า กวนตีนดีนัก“ เคทแบะปากใส่ด้วยความหมั่นไส้

และก็กลายเป็นกองกับเคทที่เริ่มตีกันเอง

เวลาผ่านไปสักพักภาก็ขับรถเข้ามาที่บ้านหลังนึง ซึ่งบ้านหลังนี้ค่อนข้างใหญ่พอสมควรเหมือนกัน

“นี่บ้านพ่อแม่มึงหรอวะ“ เคทถามขึ้น เมื่อลงมาจากรถแล้วมองไปรอบๆ

“เปล่า แต่เป็นที่พักของพ่อกับแม่กูอีกที่นึง“ ภาบอกพร้อมกับยกกระเป๋าเสื้อผ้าที่อยู่ท้ายรถมาส่งให้เพื่อนแต่ละคน

“แล้วพ่อกับแม่มึงอ่ะ ไปไหน“ แอลถามขึ้นเมื่อรับกระเป๋าจากภา

“ไปอเมริกา เห็นบอกจะบินเที่ยวสักสามสี่เดือนนู้น“ ภาบอก ทั้งหมดก็พยักหน้ารับรู้

“งี้บ้านมึงก็ไม่มีใครอยู่เลยดิ“ กองถาม

ทั้งหมดก็พากันเดินเข้ามาในบ้าน

“จะถามว่าแดกเหล้าทุกวันเลยได้มั้ย ใช่มั้ยอีกอง“ เคทท้าวเอวมองหน้ากองอย่างรู้ทัน

“ถ้ามึงไม่รู้ทันกูสักเรื่องก็ไม่มีใครว่าอะไรหรอกนะไอเคสโทรศัพท์“ กองผลักหน้าเคทไม่แรงนัก แต่ก็ทำให้เคทหน้าหงายได้เหมือนกัน

“เคสโทรศัพท์บ้านพ่อมึงสิอีผีกองกอย!“ เคทตีไหล่กองอย่างแรง

“พอๆๆพวกมึงหยุดตีกันก่อนค่ะ ให้มาพักผ่อนนะมึง ไม่ได้ให้มาตีกัน“ ภารีบจับเพื่อนทั้งคู่แยกออกจากกันทันที

“ไปๆพวกมึง เอาข้าวของขึ้นไปเก็บไป มีห้องแยกให้ผู้ชายอย่างพวกมึงนะคะ ส่วนไอเคทไอจี้ พวกมึงมานอนกับกู“ ภาจัดแจงบอกเพื่อนทั้งสี่คน

“วันนี้ตอนดึกๆจะมีแม่บ้านมาทำกับข้าวทิ้งไว้ให้พวกเรานะ ถ้าหิวก็ลงมากินกัน ส่วนใครอยากจะไปไหนไปแรดอะไรยังไงก็เชิญนะจ๊ะ พรุ่งนี้เดี๋ยวกูค่อยพาทัวร์ ส่วนตอนนี้ก็..แยกย้ายค่ะ“ ทั้งหมดก็พยักหน้ารับรู้และแยกย้ายกันไปที่ห้องใครห้องมัน

แอลเดินเข้าไปห้องริมสุด ซึ่งเขากับกองได้ตกลงกันไว้แล้ว โดยกองจะอยู่ห้องอีกฝั่งนึงซึ่งเป็นห้องตรงข้าม ส่วนสามสาวก็จะอยู่ห้องใกล้ๆกับกอง มีเพียงแค่แอลเท่านั้นที่อยู่อีกฝั่งนึง

แอลเอนตัวลงนอนที่เตียงกว้างพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ที่เขาปิดเครื่องเอาไว้ตั้งแต่ก่อนจะมาที่นี่ขึ้นมาดู

ติ๊งๆๆๆ

เสียงข้อความเข้าทำให้แอลขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ

Lemon : แอล ทำไมปิดเครื่อง?

Lemon : นาวขอโทษ

Lemon : อย่าโกรธนาวได้มั้ย

Lemon : ตอนนี้นาวรู้แล้วว่านาวรักใคร

Lemon : แอลคะ

Lemon : ถ้าเปิดเครื่องแล้วโทรกลับหานาวหน่อยนะที่รัก

Lemon : นาวอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีแอล นาวขอร้องนะแอล แอลโทรมาหานาวหน่อยได้มั้ย นะคะ

Lemon : นาวรู้ว่าแอลคงยังไม่ให้อภัย แต่นาวสัญญานะว่านาวจะปรับปรุงตัวให้ดีขึ้น ไม่ทำเหมือนอย่างเคย แอลโทรกลับมาหานาวหน่อยนะ

18:56น.

Lemon : รักแอลมากนะคะ

Lemon : ยังไงนาวก็จะรอแอลนะ

Lemon : เรากลับมาคืนดีกันได้มั้ย นาวขอร้อง..

แอลมองข้อความที่ส่งเข้ามารัวๆด้วยความเจ็บปวด เขารักมะนาวมาก รักทั้งๆที่รู้ว่าบางครั้งเธอก็แอบไปมีคนอื่นในตอนที่คบกับเขา แต่เพราะความรัก มันเลยทำให้แอลแกล้งหลับหูหลับตามาตลอดสามปี ในวันที่เธอเดินเข้ามาหาเขาแล้วบอกเลิก วันนั้นเธอเดินมาพร้อมกับผู้ชายคนนึง และวันนั้นก็เป็นวันที่แอลบอกกับตัวเองชัดเจนแล้ว ว่าเขาคงต้องออกไปจากผู้หญิงคนนี้จริงๆแล้วละ พอเธอบอกเลิกเขา เธอก็เดินไปกับผู้ชายคนนั้นของเธอทันที นับจากวันนั้นเขาก็บอกกับตัวเองว่าจะไม่กลับไปโง่ตามเดิมอีกแล้ว แอลจึงตัดสินใจที่จะคว่ำหน้าจอโทรศัพท์ลง แล้วลุกขึ้นเดินออกไปข้างนอกแทน

เขาเดินไปตามริมหาดเรื่อยๆ พบต่างชาติจำนวนบางกลุ่มที่ออกมาเดินเล่นเหมือนกันกับเขา

“ขอโทษนะครับ“ เสียงของใครบางคนดังขึ้นทางด้านหลัง ทำให้แอลหันไปมองด้วยความสงสัย

“ครับ?“ แอลมองชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาวเนียนละเอียด หล่อแบบดาราเกาหลี มายืนอยู่ตรงหน้าเขา

“คุณทำกระเป๋าเงินหล่น“ ชายตรงหน้ายื่นกระเป๋าตังค์สีครีมคืนให้กับเขา

“โอ๊ะ! ขอบคุณครับ“ แอลรีบพยักหน้าขอบคุณกลับไปพร้อมกับรับกระเป๋าตังค์ของตัวเองคืน

“ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ“ ชายหนุ่มตรงหน้าบอกอย่างสุภาพ

“ครับ ขอบคุณอีกครั้งนะครับ ถ้าไม่ได้คุณผมคงแย่แน่ๆ“ แอลบอกกลับไปอย่างขอบคุณ

“ไม่เป็นไรครับ“ ชายตรงหน้าตอบแอลกับไปด้วยรอยยิ้ม และก็หันหลังเดินจากไป

แอลชะงักกับรอยยิ้มที่อีกฝ่ายมอบให้อย่างอึ้งๆ หัวใจเขาเขาเกิดเต้นแรงอย่างไม่ทราบสาเหตุ

“กูเป็นอะไรของกูวะ“ แอลจับไปที่หัวใจตัวเองด้วยความแปลกใจ พลางส่ายหัวเพื่อขับไล่ความรู้สึกแปลกๆที่เกิดขึ้นเมื่อกี้

“ว่าแต่..ผู้ชายคนนั้นเป็นใครนะ ทำไมยิ้มน่ารักจัง“ แอลอมยิ้มเมื่อพูดถึงชายแปลกหน้าที่เจอ

“ไม่เอาหน่าไอแอล นี่มึงพึ่งอกหักมานะ จะมาตกหลุมรักใครมั่วซั่วแบบนี้ไม่ได้“ แอลพยายามบอกตัวเองและสลัดความคิดเมื่อกี้ออกไป แต่มันเหมือนเป็นการตอกย้ำความรู้สึกตัวเองเมื่อกี้มากกว่า ว่ารอยยิ้มของชายแปลกหน้าคนนั้นมันตราตรึงเข้ามาในใจของเขาจริงๆ

“ไอแอล..นี่มึงอย่าบอกนะว่ามึงชอบผู้ชายอ่ะ“ แอลถามตัวเองด้วยความตกใจ

“เชี้ยละไง! มึงใจเต้นแรงทำไมวะ“ แอลจับไปที่หัวใจของตัวเองทันที เพราะตอนนี้มันได้เต้นอย่างบ้าคลั่งราวกับต้องการยืนยันในสิ่งที่แอลได้คิดเอาไว้ ว่าแอล..ชอบผู้ชายจริงๆ

“มึงชอบทั้งๆที่มึงพึ่งเจอเขาเนี้ยนะไอแอล“ แอลเบิกตากว้างแล้วกลืนน้ำลายลงคอด้วยความตกใจ เขารีบเดินจ้ำเพือ่กลับบ้านพักของตัวเองทันที

ระหว่างทางกลับบ้านพัก เขาเห็นกลุ่มชายวัยรุ่นสองสามคนกำลังอุ้มผู้หญิงคนนึงเข้าไปในซอยแคบๆ แอลขมวดคิ้วแล้วเดินตามเข้าไปทันที เพราะรู้ดีว่าสิ่งที่เขาเห็นอยู่มันไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ แอลเดินตามทั้งสี่คนไปห่างๆแต่ก็ได้ยินเสียงบทสนทนาของพวกมันอยู่ดี

“แจ่มๆแบบนี้กูจะเอาให้ซะใจเลยมึง“ ชายหัวดำหันไปพูดกับไอเพื่อนหัวทองทั้งสองคน โดยที่พวกมันยังคงแบกร่างของหญิงสาวที่สลบไม่รู้เรื่องอยู่ แอลขมวดคิ้วจ้องมองภาพตรงหน้าด้วยความโมโห

“สารเลว“ แอลกัดฟันกรอดแล้วพยายามเดินตามไปอย่างเงียบๆ

“กูว่าเอาอีนี่มันวางไว้ตรงนี้แหละว่ะ ปลอดคนละ คงไม่มีใครเสือกมาเจอหรอก“ ชายหัวทองคนที่หนึ่งพูดขึ้น พวกมันค่อยๆวางหญิงสาวลงและหลังจากนั้นพวกมันก็จัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมด แอลได้แต่มองภาพนั้นด้วยความโกรธ

“เอาไงดีวะ ถ้ากูบุกเข้าไปช่วยเหมือนในหนังกูต้องโดนพวกมันเอามีดแทงตายแน่ แต่ถ้ากูจะวิ่งไปให้คนอื่นช่วย มันต้องไม่ทันไอพวกเลวๆนั่นแน่นอน“ แอลขมวดคิ้วด้วยความเครียด

“หรือว่ากู อุ๊บ!“ แอลเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เพราอยู่ดีดีก็มีมือของใครไม่รู้มาปิดปากเขาเอาไว้

“ชู่ว! อย่าร้องๆนี่ผมเอง”

เมื่อแอลเงยหน้าขึ้นไปมองก็ต้องเบิกตากว้างอีกครั้งพร้อมกับหัวใจที่เต้นแรง เพราะเขาได้พบกับชายแปลกหน้าอีกครั้ง

“ผมเห็นคุณตามพวกนั้นมา ผมก็เลยตามคุณมาอีกที“ ชายหนุ่มบอก แอลพยักหน้ารับรู้ ดวงตาของเขามองไปที่มือขาวของอีกฝ่าย

“โทษที“ ชายแปลกหน้ารีบเอามือออกทันที

“ไม่เป็นไรครับ“ แอลบอกอีกฝ่ายยิ้มๆ

“คุณอยู่เฉยๆนะ“

แอลขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เมื่อคนตรงหน้าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรหาใครบางคน

“ตามนั้น มาจัดการให้ด้วย“ อีกฝ่ายพูดเพียงแค่นั้นก็ตัดสายไป แอลได้แต่มองตามด้วยความสงสัย

“ผมให้คนมาช่วยแล้ว“ ร่างสูงบอกเมื่อเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยคำถามของแอล

“ตำรวจหรอครับ“ แอลถามขึ้น

“เปล่าหรอก“ ร่างสูงพูดเพียงแค่นั้น ก็หันไปมองกับภาพตรงหน้าต่อ นั่นมันยิ่งทำให้แอลได้แต่มองด้วยความสงสัย

“เราจะไม่เข้าไปช่วยเธอจริงๆหรอครับ“ แอลถามอย่างร้อนรน เพราะไอสองคนนั้นมันตั้งท่าจะถอดเสื้อผ้าของหญิงสาวแล้ว

“ยังไม่ต้องหรอก เดี๋ยวก็มีคนมาช่วย“ ร่างสูงบอกสั้นๆ พร้อมกับยืนมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างไม่ทุกข์ร้อน จนกลายเป็นแอลแทนที่เริ่มร้อนใจแทน

“ใครมาละคุณ ผมเห็นมีแค่ผมกับคุณเนี้ย ถ้าคุณจะใจดำไม่ช่วยเธอคนนั้นก็ไม่ต้องมาห้ามผมได้มั้ย“ แอลพูดใส่ด้วยความโมโหและทำท่าจะเข้าไปช่วย แต่มือหน้าของอีกฝ่ายดึงแขนของแอลเอาไว้ก่อน

“เชื่อผม อย่าพึ่งเข้าไป“ ร่างสูงมองแอลนิ่ง สีหน้าของคนตรงหน้าทำให้แอลเหมือนตกอยู่ในภวังค์ แข็งทื่อเป็นท่อนไม้ เพราะใบหน้าของเขาและอีกฝ่ายใกล้กันมาก ใกล้จนทำให้ใจของแอลนั้นเต้นแรงจนแทบจะออกมาข้างนอกอยู่แล้ว

“ไอสัสพวกมึงเป็นใครวะ!!“ เสียงโวยวายดังขึ้น ทำให้แอลหันไปมองทันทีด้วยความตกใจ เขาพบกับชายหนุ่มจำนวนสี่ห้าคนที่ถืออาวุธครบมือมาล็อกตัวของไอ้สามคนนั้นเอาไว้ และจู่ๆก็มีหนึ่งในห้าคนนั้นเดินตรงมาที่เขา

“นายหัวครับ จับมันส่งให้นายช่างใหญ่เลยมั้ยครับ”

แอลเบิกตากว้างและหันไปมองคนข้างๆทันที เพราะชายรูปร่างกำยำตรงหน้ากำลังคุยกับคนที่อยู่ข้างหลังเขา

“ฝากด้วยดำ“ ร่างสูงพูดกับอีกฝ่ายพร้อมกับยิ้มบางๆ

“แล้วพ่อหนุ่มคนนี้..“ ดำหันไปมองแอลด้วยความสงสัย แอลที่เริ่มได้สติก็ผละออกห่างจากคนแปลกหน้าทันที และหันไปมองคนที่ชื่อดำ

“เอ่อ..ผมขอตัวก่อนนะครับ“ พูดจบแอลก็เดินหนีออกไปจากบริเวณนั้นด้วยความร้อนรน

#ถ้าหากไม่สนุกยังไงต้องขออภัยด้วยนะครับบบบ