บทที่4

บทที่ 4

“จิ้งเอ๋อร์” จางจิ้งสะดุ้งโหย่ง อยู่ๆคุณหนูใหญ่กก็กวักมือเรียก

“เจ้าค่ะ”

“ข้าป่วยมาหลายวันแล้ว ทำไมท่านพ่อไม่เคยมาเยี่ยมข้าเลย” ลูกสาวตกน้ำนอนไม่ได้สติ ไม่เคยมาเยี่ยมเลยเป็นพ่อแบบไหนกัน ในนิยายไม่ได้บรรยายไว้ด้วยสิ

“อะ ฮูหยินเอกเรียนนายท่านว่า ช่วงนี้อากาศหนาว หลังจากฟื้นคุณหนูใหญ่ต้องลมเย็นไม่ได้ อาจอาการกำเริบ ให้อยู่ในความดูแลของท่านหมอลู นายท่านมีกิจการต้องดูแลหลายอย่างจึงมอบหน้าทีดูแลคุณหนูให้ฮูหยินเอกเจ้าค่ะ” จางจิ้ง พูดไปลอบมองสีหน้าของคุณหนูไป คุณหนูมักจะถูกนายท่านละเลยเสมอ ด้วยเพราะงานยุ่งและเชื่อคำฮูหยิน

“อื้อหือ” ดาวขานรับเบา มิน้าในความทรงจำ หลิวชิงชิงมักจะแอบร้องไห้เสมอ เพราะคิดว่าพ่อไม่รัก แต่เธอไม่มีอารมณ์ร่วมแฮะ ก็คนมันไม่ได้ผูกพัน

“จิ้งเอ๋อร์ เจ้าเป็นคนช่วยขึ้นมาจากน้ำใช่มั้ย ข้าจำได้ว่าฟื้นมาครั้งแรกเจอหน้าเจ้า”

“เจ้าค่ะ”

“และเจ้าก็คงรู้ใช่ไหม ว่าหลิวเจียลี่เป็นคนผลักข้าลงไป” เห็นสีหน้าของจางจิ้งก็เดาได้ไม่ยาก นางเห็นคนที่ผลักจริง ถึงจะรู้ตอนจบของเรื่อง แต่ให้มาโดนรังแกแบบนี้ไม่ไหวอะ ดาวไม่ทน แต่ไม่ทนแล้วจะเอาอะไรไปสู้ ในก็จวนหัวเดียวกระเทียมลีบ บิดาที่หวังพึ่งพิงก็บ้างาน

ถ้าเป็นโลกเดิมเธอคงหนีไปอยู่หอพัก ไปอยู่ที่อื่นได้ไหม ได้ล่ะ

“จางจิ้ง ข้ามีเงินเท่าไหร่”

จางจิ้งวิ่งไปเอาบัญชีเรือนคุณหนูใหญ่มากาง ดาวพอเห็นตัวเลขในสมุดบัญชีถึงกับตาโต คุณหนูตระกูลคหบดี ทำไมบัญชีเกือบติดตัวแดงแบบนี้ เบี้ยหวัด 5 ตำลึงเงิน โถ่ๆ หายใจก็หมดแล้ว แบบนี้จะออกไปอยู่ที่อื่นได้ยังไงกัน เด็กสาวอายุ 15 หนาว ทรัพย์สินติดตัวอะไรก็ไม่มี ต้องอยู่ค่อยถูกรังแก รอคอยความช่วยเหลือจากพระเอกและตัวร้าย กว่าจะได้แต่งออกไปก็นู้นอายุ 18 หนาว ให้หลุดเข้ามาในนิยาย สกิวโกงๆก็ไม่แถมมาให้ด้วย ดาวบ่นกระปอดกระแปดในใจ

“คุณหนูเอาบัญชีมาดูทำไมเจ้าค่ะ”

“จางจิ้ง ข้ามีญาติพี่น้องที่ไปอาศัยอยู่ได้หรือเปล่า”

จางจิ้งขมวดปมคิ้ว “บ้านเดิมของท่านแม่ของคุณหนูอยู่ที่ฉางอันเจ้าค่ะ ญาติพี่น้องอยู่ในเมืองหลวงนอกจากหลิวฮูหยินเอกแล้ว ก็ไม่มีผู้ใดอีก”

ฉางอัน ฉางอัน โอเค หลิวชิงชิงจะย้ายไปอยู่ฉางอัน ฉันดาว เห้ย ข้าหลิวชิงชิงคนนี้ จะไม่อยู่ให้นางร้ายคอยรังแก และรอวันผูกด้ายแดงกับพระเอก หากเนื้อเรื่องจะดำเนินไปก็ดำเนินไป ข้าจะเดินไปตามทางที่ข้าอยากเดิน โชคดีที่นิยายเรื่องปิ่นหงส์ เป็นเพียงนิยายรักระหว่างบัณฑิตหนุ่มรูปและโฉมงามอันดับหนึ่งของเมืองหลวง เนื้อเรื่องไม่ได้วือหวา โลดโผนเท่าไร มีแค่การแย่งชิงความรักของหนุ่มสาว

—————————

แรกๆ ดาว ด้วยที่ไม่ใช่คนของโลกนี้โดยเนื้อแท้ ยังไม่ค่อยชินกับการเป็น หลิวชิงชิง ยังใช้คำพูดแบบปัจจุบันดีที่ยังไม่แทนหลุดแทนตัวเองว่า ดาว ออกไป

ดาว:คนเรามันก็ต้องปรับต่อก่อนอะไรก่อนมั้ยแม่