บทนำ

สวัสดีครับทุกคน ผมชื่อ กันต์ ชื่อเต็มๆของผมก็คือ กันต์ พรมโตทรัพย์ ผมเป็นลูกชายคนเดียว ของคุณพ่อ วิทย์ พรมโตทรัพย์ กับ คุณแม่ ลดา พรมโตทรัพย์ ครอบครัวของผมเป็นมาเฟียผู้ทรงอิทธิพล ทำธุรกิจสีเทามากมาย ไม่ว่าจะบ่อน คาสิโน ค้าอาวุธเถื่อน ผับบาร์ต่างๆ ทั้งในประเทศ และ ต่างประเทศ ส่วนผมจะดูธุรกิจที่ประเทศไทยทั้งหมด คุณพ่อจะดูธุรกิจที่ต่างประเทศเป็นหลัก ส่วนคุณแม่ของผมท่านก็บินไปๆมาๆอยู่กับผมบ้างบินไปกับคุณพ่อบ้าง คุณแม่ของผมท่านเปิดสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเอาไว้เพื่อบังหน้า ก็คงจะมีแค่บ้านเด็กกำพร้านี่แหล่ะครับ ที่ดูจะขาวสะอาดที่สุด

ส่วนหนุ่มโสดอย่างผมที่ทั้งหล่อ รวย มีผู้หญิงมาเสิร์ฟถึงที่ไม่เคยขาด และผมก็ชอบมันด้วยสิ ที่ผมบอกว่าชอบหน่ะหมายถึงเรื่องบนเตียงนะครับ แค่นึกสิ่งที่ซ่อนอยู่ใต้ร่มผ้ามันก็เริ่มเรียกร้อง ซี๊ดดดดดด นึกถึงเรือนร่างที่เซ็กซี่ แค่วางเงินผ้าก็หลุด นอนอ้าขาให้ผมเอา บำเรอความสุขให้กับผม แค่นั้นก็จบเรียกง่ายๆเลยก็ one night stand น้ำแตกแล้วแยกทาง

อ้อผมลืมบอกไป จะว่าผมโรคจิตก็ได้ ผมไม่ชอบกินของซ้ำกับใคร ผมชอบผู้หญิงที่ไม่เคยผ่านสมรภูมิมาก่อน ทุกอย่างต้องสดใหม่ เหนื่อยลูกน้องผมที่จะต้องไปคัดหาผู้หญิงพวกนั้นมาบำเรอให้กับผม ยิ่งนึกถึงความคับแคบของร่องเกสรดอกไม้มันชวนหอมหวาน เวลาที่สอดใส่ ประสานเป็นหนึ่งเดียวกันมันยิ่งตอดคับแน่น ต้องแบบนี้สิถึงจะเอาได้ไม่เคยเบื่อ จะว่าผมหมกมุ่นก็ได้นะครับ เพราะแค่งานของผมก็ปวดหัวแทบจะทุกวัน มันก็ต้องมีผ่อนคลายกันบ้างเป็นธรรมดาของผู้ชาย และผมก็ไม่คิดเอาใครมั่วซั่ว เอดส์ผมก็ไม่อยากเป็น ยังอยากสนุกกับชีวิตในวัย 33

ส่วนเรื่องครอบครัว ไม่มีอยู่ในหัวผมอยู่แล้วครับ แต่งงานหรอ หึ! ยิ่งแล้วใหญ่ อยู่แบบนี้ก็อิสระดีไม่ใช่หรอครับ ไม่ผูกมัด แตกๆไปก็จบ ผู้หญิงพวกนั้นได้ทั้งความสุข ได้ทั้งเงิน แถมได้กินของยาว ใหญ่ อร่อยๆ แบบผม มีแต่ได้กับได้ จริงไหมครับ

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อกี้ ณัฐริกา รอดบุญ ฉันอายุ 21 ปี เป็นเด็กกำพร้าค่ะ คุณหญิงลดา พรมโตทรัพย์ ท่านเป็นเจ้าของสถานกำพร้าxxx ท่านส่งเสียทุกคนให้ได้เรียนหนังสือจนจบปริญญาตรี และท่านจะคอยแวะมาเยี่ยมพวกเราเป็นครั้งคราวค่ะ 1-2 เดือนท่านถึงจะเข้ามาสักทีนึง

เอาจริงๆ ฉันว่าฉันก็ไม่ได้คิดไปเองนะคะ เวลาที่ท่านมาที่นี่ ท่านจะคอยลอบมองฉันอยู่ตลอด สายตายิ้มกรุ้มกริ่ม เดินเข้ามาคุยกับฉันบ้าง ถามไถ่เรื่องราวของฉันว่าเป็นยังไง ขาดเหลืออะไรรึป่าว ตอนนี้ฉันก็ใกล้จะจบปริญญาตรีแล้วหล่ะค่ะ เพื่อนที่มหาลัยของฉันก็มีนะคะที่สนิทๆกัน ชื่อ อลิน กับ เมย์ สนิทที่สุดแล้วแหล่ะค่ะ ทั้ง2คนไม่เคยรังเกียจฉันเลยที่ฉํนเป็นเด็กกำพร้า มีเพื่อนน้อยที่จริงใจดีกว่ามีเพื่อนเยอะที่คอยแทงข้างหลังกัน

ตอนนี้ฉันเหลือแค่ส่งวิจัยเล่มจบให้กับอาจารย์ ถ้าผ่านฉันก็จบการศึกษาปริญญาตรีโดยสมบูรณ์ และฉันก็จะได้หางานทำ เก็บเงินสักก้อน ซื้อบ้าน ซื้อรถ ส่งเงินให้กับสถานกำพร้าแห่งนี้ ฉันรู้ค่ะว่าที่สถานกำพร้าที่ฉันอยู่ ไม่เคยเดือดร้อนเรื่องของกินหรือข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ แต่ฉันอยากที่จะคอยมาดูแลช่วยเหลือคุณครูที่ดูแลที่นี่ มาเล่นกับน้องๆ แค่นี้ก็มีความสุขมากแล้วหล่ะค่ะ