10 ร้อนเงินมากไหม

"นี่คุณอีกแล้วเหรอ!?" เรือนขวัญแสดงท่าทีที่หงุดหงิดเมื่อได้เห็นหน้าชายหนุ่มที่คว้าข้อมือของเธอ

"เป็นฉันแล้วมันทำไม ต้องเป็นผู้ชายพวกนั้นหรอเธอถึงจะพอใจ?"

"ปล่อย! ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน!" เธอสะบัดมือของเขาที่จับอยู่ออกไป และกำลังจะเดินหนี แต่เขากลับแย่งของที่อยู่ในมือของเธอไปซะก่อน "เอาคืนมา!"

"....." เขาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แล้วคลี่กระดาษที่เรือนขวัญขยำจนยับยู่ยี่ดูว่าด้านในมันคืออะไร ทำไมเธอถึงได้ดูหวงนักหวงหนา "หึ! ที่แท้ก็นัดขายตัวให้ผู้ชายนี่เอง ร้อนเงินมากมั้ยล่ะ ฉันช่วยเธอได้นะขวัญ"

เขาแสยะยิ้มกลบอารมณ์หงุดหงิดที่อยู่ในใจ

"ฉันไม่ได้ขายตัวเลิกยุ่งกับฉันได้แล้ว!" เธอปฏิเสธเสียงแข็ง

"หลักฐานเห็นอยู่ตําตา ถ้าฉันไม่เข้ามาก่อนเธอก็คงจะตามไอ้หมอนั่นไปโรงแรมแล้ว" เขาปากระดาษในมือใส่หน้าของเรือนขวัญ

"แล้วถ้าฉันจะขายตัวมันเกี่ยวอะไรกับคุณ!?"

"....." อำพลกัดฟันจนได้ยินเสียงกรอดๆ ก่อนที่เขาจะผลักเรือนขวัญติดกับกำแพง แล้วใช้มือบีบคอของเธอไว้เล็กน้อยเพื่อไม่ให้เธอขัดขืน "ยอมรับแล้วสินะว่าขายตัว"

"....." เธอไม่ตอบอะไรเขา

"ถ้าอย่างนั้นฉันจะซื้อเธอเอง ขายเท่าไหร่ล่ะ?"

"ห้าล้าน!"

"ตกลง!"

เขาไม่ปฏิเสธราคาที่เรือนขวัญเสนอ และเธอก็ไม่คิดว่าเขาจะยอมรับราคาที่เธอเสนอได้เพราะมันเยอะมาก

อำพลพาเรือนขวัญไปขึ้นรถของเขาก่อนที่จะขับพาเธอกลับไปที่คอนโดของเขาเอง

"จะทำอะไร?" อำพลรีบแย่งโทรศัพท์ของเธอไปทันทีเมื่อเขาเห็นว่าเรือนขวัญกำลังจะโทรหาใครบางคน

"ฉันจะโทรบอกเพื่อน"

"บอกทำไม ป่านนี้เพื่อนของฉันคงจะเผด็จศึกเพื่อนของเธอไปแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เพื่อนของฉันมันก็จ่ายไม่อั้นเหมือนกันนั่นแหละ รับรองว่าเธอกับเพื่อนของเธอมีเงินกินเงินใช้ไปตลอดชีวิต"

"หมายความว่ายังไง เพื่อนของคุณทำอะไร?" เรือนขวัญหันไปถามด้วยความตกใจ

"ก็ทำเหมือนที่ฉันกำลังจะทำกับเธอไง!"

"....." หัวใจดวงเล็กเต้นระรัวขึ้นมาเมื่อได้ยินแบบนั้น เธอไม่ได้อยากจะดึงเพื่อนของเธอลงมาทำงานแบบนี้เลย อีกอย่างมันก็ไม่ได้เป็นสิ่งที่เธออยากทำ แต่ที่เธอพูดไปก็แค่จะประชดผู้ชายตรงหน้า

_____________________

อำพลพาเรือนขวัญขึ้นลิฟท์ไปยังชั้นบนสุดที่เป็นห้องของเขา แต่เขายังไม่ทำเรื่องอย่างว่ากับเธอ

"ดื่มก่อน"

"ฉันไม่ดื่ม"

"จะกลัวอะไร ต่อให้เธอจะเมาหรือไม่เมาเธอก็ต้องเอากับฉันอยู่แล้ว"

"ฉันไม่ขายแล้ว!" เรือนขวัญปฏิเสธใส่หน้าเขาก่อนที่เธอจะรีบลุกเดินไปที่หน้าประตู แต่อำพลกลับอุ้มตัวเธอเข้าไปในห้องของเขาแทน

"มาถึงนี่แล้วเธอจะปฏิเสธได้เหรอ กลายเป็นคนขี้ขลาดตั้งแต่เมื่อไหร่ พูดอะไรไว้ก็ทำให้ได้อย่างปากพูดหน่อยสิ"

"ฉันไม่ได้อยากได้เงิน ฉันก็แค่พูด...ประชดคุณ!"

"แต่ฉันเป็นคนพูดจริงทำจริง และฉันก็ไม่ชอบคนเสียคำพูดด้วย เงิน 5 ล้านจะถูกโอนเข้าบัญชีของเธอหลังจากที่เธอยอมให้ฉันกระแทก"

"ฉันไม่เอา!"

"แต่ฉันจะเอา"

อำพลถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างเร่งรีบ เรือนขวัญก็ใช้โอกาสนั้นวิ่งออกไปที่ประตูเพื่อจะหนีออกไปจากที่นี่ แต่ประตูกับเปิดไม่ได้ ไม่ว่าเธอจะพยายามดึงหรือเขย่ามาแค่ไหนมันก็เปิดไม่ได้เลย

"เธอหนีฉันไม่พ้นหรอก" อำพลหันกลับมาพูด พลางถอดเข็มขัดกางเกงของเขาออกแล้วพันมือตัวเองไว้

"ปล่อยฉันไปเถอะ คุณเองก็มีเงินตั้งมากมายไปหาซื้อคนอื่นเอาก็ได้หนิ คนที่เขาพร้อมคนที่เขาเต็มใจจะมีอะไรกับคุณไม่ใช่ฉัน"

"พอดีว่าฉันพอใจที่จะมีอะไรกับเธอ ฉันก็เลยไม่อยากมีอะไรกับคนอื่น"

"....."

เรือนขวัญพยายามถอยหนีเพื่อไม่ให้อำพลถึงตัวของเธอ ก่อนที่เธอจะใช้โอกาสนั้นถอยเข้าไปอยู่ในห้องน้ำแล้วปิดประตูล็อกกลอนอย่างแน่นหนา

แต่เขากลับไม่ทำอะไรไม่เคาะประตูหรือไม่พังประตูเข้ามา

แกร้ก!

"ฉันบอกเธอแล้วว่าเธอไม่มีทางหนีฉันพ้นได้" อำพลเดินเข้ามาอีกทาง ทำเอาเรือนขวัญตกใจเป็นอย่างมากไม่คิดว่าห้องน้ำห้องนี้จะมีประตูเชื่อมต่อไปห้องอื่นอีก

"อย่าเข้ามานะ ถอยออกไป!" เธอเริ่มลนลานไม่ต่างอะไรจากหมาจนตรอก ก่อนจะหันมองรอบๆ ตัวเพื่อหาของป้องกันตัวเอง

"เธอจะหนีฉันไปทำไม เหนื่อยเปล่าๆ นะ"

"....."

"ตอนแรกเธอยอมมากับฉันเองหนิ แล้วตอนนี้เธอจะมากลัวอะไร"

"....."

อำพลเดินเข้ามาใกล้เรือนขวัญมาขึ้นเรื่อยๆ

เพล้ง!!

"เฮ้ย!!" เขาอุทานด้วยความตกใจ เมื่อจู่ๆ เรือนขวัญก็หยิบขวดเครื่องสำอางของเขาทุบกระจกเรือนใหญ่อย่างแรงจนมันแตกเป็นเสี่ยงๆ แล้วหยิบเอาเศษกระจกแหลมยาวจ่อไปที่เขา "เธอทำอะไรของเธอขวัญ!?"

"ถอยออกไปอย่าเข้ามาใกล้ฉัน ไม่อย่างนั้นฉันจะแทงคุณจริงๆ ด้วย!"

"เธอไม่กล้าหรอก"

"อย่าคิดจะมาพูดเล่นกับหมาจนตรอกอย่างฉัน"

"ถ้าเธอทำร้ายฉันเธอก็ต้องโดนตำรวจจับต้องติดคุก แล้วครอบครัวของเธอจะอยู่ยังไง"

"ไม่ต้องมายุ่งกับครอบครัวของฉัน!" เรือนขวัญกำเศษกระจกในมือแน่น ทำให้คมของเศษกระจกบาดเข้าหน้ามือของเธอจนมีเลือดไหลหยดลงพื้น

อำพลยืนนิ่งมองเรือนขวัญน้ำตาไหล ก่อนที่เขาจะสบโอกาสตอนที่เธอกำลังเผลอพลิกข้อมือของเธอจนเศษกระจกที่เธอถือไว้ในมือหล่นลงพื้น

"ปล่อยฉัน ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน คุณมันเลว อื้อ!!"

"....." เขาพุ่งเข้าจูบเธอทันที ก่อนจะหยิบผ้าขนหนูในห้องน้ำมาซับเลือดที่มือของเธอแล้วออกมาจากห้องน้ำ

"อืมมม...." เรือนขวัญพยายามขัดขืนแต่เขาก็ยิ่งจูบเธอร้อนแรงมากเท่านั้น ร่างกายของเธอจู่ๆ ก็หมดแรงจูบของเขามันทำให้เธออ่อนระทวยไม่มีแรงแม้แต่จะขัดขืน

มันเป็นจูบแรกของเธอ จูบที่เธอไม่เคยสัมผัสกับใครมาก่อนเลย ความรู้สึกของเธอในตอนนี้มันบอกไม่ถูก เหมือนว่าเธอสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นลึกๆ จากผู้ชายคนนี้

"อย่าขัดขืน แล้วเธอจะไม่เจ็บตัว" อำพลดันเรือนขวัญให้นอนราบลงกับเตียง ก่อนที่เขาจะขึ้นไปคร่อมตัวของเธอไว้พร้อมกับซุกไซร้เรือนร่างของเธอ โดยที่เธอไม่มีท่าทีขัดขืนเลย "อืมมม...."