02 เด็กใหม่

หลายวันต่อมา

"ขวัญๆ มาหาเจ๊อันหน่อย" พนักงานหญิงสาวเดินเข้ามาหาเรือนขวัญที่กำลังวุ่นอยู่ด้านใน

"มีอะไรหรือเปล่าคะ?" เธอหันไปถามด้วยความสงสัย

"ไม่รู้สิ ลองไปหาดูก่อน พี่ไปละลูกค้าเยอะ"

"ค่ะๆ"

เธอรีบล้างทำความสะอาดมือแล้วเดินออกไปด้านนอกทันที

"เจ๊อันมีอะไรหรือเปล่าคะ ให้คนไปตามหนู"

"เราทำงานบริการเป็นมั้ยขวัญ"

"งานบริการ?"

"คือเด็กชงเหล้าเจ๊ขาดอะ ลูกค้าโต๊ะนั้นต้องการพนักงานชงเหล้า เจ๊ไม่รู้จะหาใครดี"

"เอ่อ...แต่ว่าหนูจะทำได้เหรอคะ หนูไม่ได้เก่งขนาดนั้นนะ"

"ได้สิ แค่คอยชงเหล้าให้ลูกค้า"

"ก็ได้ค่ะเจ๊อัน ว่าแต่โต๊ะไหนเหรอคะ?"

"ด้านบนเลยนะ ห้องริมสุดขวามือเป็นห้องวีไอพี มีพนักงานชงเหล้าอยู่แล้วล่ะ แต่คนเดียวไม่ทัน"

"แค่ชงเหล้าใช้มั้ยคะ?" เพราะเธอไม่ได้ตั้งใจมาทำงานมากกว่านั้น และไม่อยากทำลายศักดิ์ศรีของตัวเองด้วย เธอรู้ตัวดีว่าตัวเองไม่ได้มากมายแต่เธอก็มีศักดิ์ศรีมากพอ

"ใช่ๆ ชงเหล้าอย่างเดียว"

"โอเคค่ะ"

"ขอบใจมากนะ เดี๋ยวเจ๊เพิ่มโบนัสสิ้นเดือนให้"

"ขอบคุณค่ะ"

เรือนขวัญถอดชุดเอี๊ยมออกแล้วเดินขึ้นไปด้านบน ชุดที่เธอใส่เป็นเพียงชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ธรรมดา แต่ค่อนข้างจะรัดรูปเพราะเธอเป็นคนอวบและมีน้ำมีนวลทุกสัดส่วน

เรียกว่าหุ่นสูงยาวและรูปร่างกำลังดี ไม่ผอมเกินไปและไม่อ้วน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เธอเคาะประตูตามมารยาทก่อนที่จะเปิดเข้าไป ด้านในเธอพบกับผู้หญิงที่ใส่ชุดนุ่งน้อยห่มน้อยกำลังนั่งอยู่เคียงข้างชายหนุ่มพร้อมกับยื่นแก้วเหล้าให้ชายหนุ่มด้วยท่าทางที่ยั่วยวน

"ขอโทษค่ะ พอดีเจ๊อันส่งหนูมาช่วยชงเหล้า"

"มาสิ มานั่งตรงนี้เลย" หญิงสาวคนนึงพูดขึ้น

เรือนขวัญพยักหน้าเบาๆ แล้วเดินไปนั่งตามที่หญิงสาวคนนั้นบอก ก่อนจะเริ่มชงเหล้าตามที่คนข้างๆ บอกกับเธอ

"เด็กใหม่หรอ?" ชายหนุ่มคนหนึ่งพูดขึ้น เขายังดูไม่แก่แต่ใส่แว่น

"ค่ะ" เรือนขวัญพยักหน้าตอบรับพร้อมกับมองหน้าของเขาเพียงเสี้ยวเดียวแล้วก้มหน้าหลบสายตาของเขา

"เป็นเด็กนั่งดริ้งหรอ?"

"เปล่าค่ะ หนูเป็นพนักงานล้างจานอยู่ในครัวแต่เจ๊อันให้มาช่วยงานด้านบนค่ะเห็นว่าคนไม่พอ"

"อ๋อ.."

เธอทำหน้าที่ของตัวเองไปอย่างเงียบๆ โดยที่พยายามไม่มองไปที่ด้านหน้า หญิงสาวกำลังเริ่มใช้ร่างกายเบียดเสียดไปตามแขนและขาของชายหนุ่มที่นั่งข้างๆ และเริ่มลวนลามกันมากขึ้นเรื่อยๆ เรือนขวัญเข้าใจว่าเป็นงานที่พวกเธอต้องทำ แต่เธอยังไม่เคยเจอกับเหตุการณ์แบบนี้มันเลยทำให้เธอไม่ค่อยชินกับสถานการณ์เท่าไหร่

"เป็นอะไรไปนั่งตัวเกร็งเชียว?" ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้น

"ไม่ค่อยชินน่ะค่ะ เคยทำงานอยู่แต่ในครัว"

"อ๋อ ต่อไปเธอก็ย้ายมาอยู่ที่นี่เลยสิจะได้ชิน"

"ไม่เป็นไรค่ะ หน้าที่นี้ให้คนเก่งๆ เขาทำจะดีกว่า หนูแค่มาช่วยงานชั่วคราวก็เท่านั้น" เธอยอมรับว่าเธอบริการใครไม่ค่อยเก่ง อาจจะเป็นเพราะว่าเธอไม่เคยทำงานด้านนี้มาก่อน อีกอย่างงานอยู่ในครัวเธอก็ถนัดดีอยู่แล้ว เพราะตอนอยู่ที่บ้านเธอก็ทำงานอยู่แต่กับในครัวบ่อย

"เธอชื่ออะไร คำพูดคำจาของเธอนี่มัน..."

"ทำไมหรอคะ หนูพูดจาไม่ดีหรอ?" เธอถามชายหนุ่มกลับ

"เปล่าหรอก แต่ฉันไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนต่อปากต่อคำแบบนี้เลย"

"หนูไม่ได้ต่อปากต่อคำค่ะ หนูก็แค่พูดไปตามความเป็นจริง"

"อือ..."

"หนูชื่อเรือนขวัญค่ะ"

"อ๋อ.."

เหมือนว่าชายหนุ่มคนนั้นจะสนใจในตัวของเธอถึงได้พยายามถามไถ่ชื่อและความเป็นอยู่ของเธอ และก็แน่นอนว่าเรือนขวัญไม่ได้สนใจเธอไม่มีความคิดที่จะหาเงินทางอ้อม ไม่เคยคิดที่จะขายตัว ถึงเงินเดือนของเธอมันจะไม่ได้มากมายแต่เธอก็ภูมิใจเพราะมันได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของเธอ

เวลาผ่านไป

หลังจากเลิกงานเรือนขวัญก็เดินกลับไปที่พักของเธอตามปกติ ดึกแล้วแต่ทางมันก็ไม่ได้เปลี่ยวเพราะตลอดทางที่เธอเดินกลับห้องมีคนเปิดร้านขายของอยู่เต็มไปหมด และก็ยังมีผู้คนเดินพลุกพล่านกันอยู่ตลอด เรียกว่าไม่หลับไม่นอนกันเลยทีเดียว

"เรือนขวัญ เรือนขวัญ!"

"....." เธอหยุดชะงักก่อนจะหันหลังกลับไปมองพร้อมกับขมวดคิ้วเข้าหากัน ไม่รู้ว่ามีใครเรียกชื่อของเธอหรือว่าเธอหูฝาดไปเอง

"ขวัญ!"

"หึ้ย!?"

"ขวัญจริงๆด้วย เมื่อทำอะไรอยู่ที่นี่หรอ แล้วนี่มาอยู่ที่นี่นานหรือยัง?"

"พี่แก้ว"

"ใช่พี่เอง"

"เมื่อกี้พี่เป็นคนเรียกขวัญหรอ?"

"เปล่านะ พี่เดินมาจากทางนี้"

"สงสัยขวัญจะหูฝาดไปเองมั้ง"

"ขวัญมาทำงานอยู่ที่นี่นานแล้วหรอ?"

"มาได้สักพักแล้วจ้ะพี่แก้ว"

"แล้วทำไมถึงไม่บอกพี่บ้างล่ะ ทำงานอะไรหรอ?"

"เป็นพนักงานล้างจานอยู่ที่ร้านอาหารจ้ะ แล้วพี่แก้วล่ะทำงานอะไร?"

"พี่เป็นผู้จัดการบริษัทน่ะ เพิ่งได้เลื่อนขั้น"

"โห...ดีจังเลยนะเนี่ย"

"ขวัญพักอยู่ที่ไหนหรอเดินไปคุยไปได้มั้ย"

"จ้ะ"

แก้วคือชายหนุ่มที่เติบโตมาพร้อมกับเธอและมาทำงานอยู่ที่กรุงเทพฯหลายปีแล้ว ถึงอายุจะห่างกันหลายปีแต่ทั้งสองก็ยังเป็นเพื่อนกันได้ และแก้วก็แอบชอบเรือนขวัญมาตั้งแต่เด็กแล้วเพียงแต่เธอไม่รู้ตัว

"ขวัญพักอยู่ที่นี่หรอ?"

"จ้ะ"

"ไกลจากที่ทำงานเหมือนกันนะเนี่ย ทำไมถึงไม่หาที่พักใกล้ๆ ล่ะ?"

"ตอนแรกขวัญก็ไม่รู้ว่าจะได้ทำงานที่นั่น มาอยู่กรุงเทพฯต้องหาที่พักให้ได้ก่อนอีกอย่างที่นี่ก็ราคาถูก ขวัญไม่มีเงินมากพอไปเช่าห้องดีๆ อยู่หรอก แค่นี้ก็ดีที่สุดแล้ว"

"ขวัญ...ถ้าขวัญมีปัญหาอะไรขวัญบอกพี่ได้เลยนะ พี่พร้อมช่วยเหลือขวัญเสมอ"

"ขอบคุณมากนะพี่แก้วที่ช่วยเหลือขวัญตลอดเลย แต่ตอนนี้ขวัญมีงานทำมีเงินเดือนกินแล้วขวัญไม่ลำบากหรอก ได้เงินเดือนมาหักจากที่ส่งไปให้แม่แล้วก็น่าจะยังเหลือพอใช้อยู่ ไม่รบกวนพี่หรอก ตอนกลางวันขวัญว่าจะหางานทำอยู่เหมือนกัน จะได้มีรายได้หลายๆ ทาง"

"ขยันจริงๆ เลยนะเนี่ย"

"ต้องขยันสิพี่แก้ว เราไม่ได้เกิดมารวยนี่นาอยากได้อะไรก็ต้องดิ้นรนเอา"

"ยังไงก็สู้ๆ นะพี่เป็นกำลังใจให้ เดือดร้อนอะไรก็บอกพี่ได้พี่พร้อมช่วยเสมอ พี่ไปก่อนนะ"

"ค่ะ กลับดีๆ นะพี่แก้ว"

"จ้า"