10

แววตาของท่านดูมีความวิดกกังวลอย่างเห็นได้ชัด ฉันรู้สึกสงสารและเห็นใจคุณท่านเป็นอย่างมากเพราะคุณเจ้าสมุทรพูดว่าจะไม่ยอมรับผู้หญิงคนไหนจะไม่ยอมให้ใครมาแทนที่แม่ซึ่งคุณท่านเคยพูดให้ฉันฟังว่าตอนแรกท่านคิดว่าจะปิดกั้นตัวเองจะไม่มีภรรยาใหม่เพราะยังรักคุณแม่ของคุณเจ้าสมุทรอยู่เต็มหัวใจทั้งที่ท่านไม่เคยรักคุณท่านเลย จนกระทั่งมาเจอคุณพิไลลักษณ์ทำให้ท่านอยากจะเริ่มต้นชีวิตคู่อีกครั้ง คุณพิไลลักษณ์เป็นผู้หญิงสวยแม้อายุจะมากแล้วก็ตามเธอมักจะมาหาคุณท่านที่บ้านบ่อยๆแต่เวลาเธอมาฉันจะถูกเธอไล่เสมอ แม้ต่อหน้าคุณท่านเธอจะดูเป็นผู้หญิงอ่อนหวานใจดีแต่ลับหลังมันไม่ใช่เลยสักนิด ตอนแรกที่เธอมาที่นี่คุณท่านแนะนำว่าฉันเป็นหลานสาวของคุณท่านคุณพิไลลักษณ์จะพูดดีจะทำดีกับฉันมากๆคอยซื้อของมาฝากเสมอแต่พอเธอมารู้ภายหลังว่าฉันเป็นเพียงคนอาศัยไม่ใช่หลานจริงๆของคุณท่านการแสดงออกของคุณพิไลลักษณ์ก็เปลี่ยนไปทันทีจากหน้ามือเป็นหลังมือแต่พออยู่ต่อหน้าคุณท่านเธอก็จะทำตัวดีกับฉันเหมือนเดิม

"ตอนแรกฉันก็หลงเอ็นดูแกเพราะคิดว่าแกเป็นหลานสาวของท่านแต่จริงๆแล้วแกมันก็แค่กาฝากที่คุณท่านเอ็นดูรับมาเลี้ยงเพราะพ่อตายเด็กกำพร้าไม่มีพ่อไม่มีแม่อย่างแกเป็นได้แค่คนอาศัยเป็นได้คนรับใช้เท่านั้นแล่ะเพราะฉะนั้นก็จำใส่สมองของแกไว้ให้ดีว่าอย่าทำตัวเกินฐานะ กาฝากยังไงก็คือกาฝาก" ที่คุณพิไลลักษณ์พูดแบบนี้ก็เพราะว่ามีอยู่ครั้งหนึ่งคุณพิไลลักษณ์ชวนคุณท่านไปพักผ่อนที่เชียงใหม่กันตามลำพังสองต่อสองแต่คุณท่านเห็นว่าฉันไม่เคยได้ไปเที่ยวที่ไหนตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ท่านก็เลยให้ฉันตามไปเที่ยวด้วยซึ่งตอนแรกฉันก็ไม่อยากไปเพราะเกรงใจแต่คุณท่านให้เหตุผลว่าถ้าฉันไม่ไปด้วยท่านเกรงว่าจะลืมทานยาทำให้ฉันต้องตามไปด้วยอย่างช่วยไม่ได้ นั่นทำให้คุณพิไลลักษ์เกิดอาการไม่ค่อยพอใจเพราะต้องการไปกันแค่สองคน

เวลาต่อมา

"แกจะหิ้วกระเป๋าไปไหนน่ะนังใบ้"

"นังม่านจะย้ายไปอยู่ที่ตึกเล็กพวกเอ็งไม่รู้เรอะ"

"ห๊ะว่าไงนะป้า/ว่าไงนะ"

"แล้วพวกเอ็งสองคนจะพูดเสียงดังกันทำไมห๊ะนังแจงนังนุ่ม"

"ก็ป้าบอกนังม่านจะไปอยู่ตึกเล็กอ่ะ"

"ก็ใช่ไงมันเป็นคำสั่งของคุณท่านคุณท่านจะให้นังม่านไปดูแลรับใช้คุณเจ้าสมุทร"

"แล้วทำไมต้องเป็นนังม่านด้วยล่ะ เราสองคนก็ทำได้"

"อยากรู้พวกเอ็งก็ไปถามคุณท่านสิ"

"ใครจะกล้าไปถามล่ะป้าก็"

"นี่นังม่านแกไปอ้อนวอนขอคุณท่านใช่ไหมแกชอบคุณเจ้าสมุทรอยากใกล้ชิดคุณเจ้าสมุทรใช่ไหมห๊ะ"

"มันต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆนังนุ่ม นังใบ้มันต้องไปขอร้องอ้อนวอนคุณท่านแน่ๆไม่อย่างนั้นคุณท่านจะให้มันไปอยู่ที่ตึกเล็กกับคุณเจ้าสมุทรสองต่อสองทำไม"

"พวกเอ็งสองคนนี่ยังไงห๊ะ ทำไมไปกล่าวหานังม่านมันแบบนั้น อยู่กับมันมาตั้งหลายปีไม่รู้จักนิสัยใจคอมันเรอะ"

"ใครจะไปรู้ คุณเจ้าสมุทรหล่อซะขนาดนั้นมันอาจจะหลงรักแอบชอบคุณเจ้าสมุทรจนอยากได้เป็นผัว"

"ใช่มันคงคิดไฝ่สูงอยากจะเป็นเมียคุณเจ้าสมุทรแหงๆ"

"หยุดปากพล่อยๆของพวกเอ็งเดี๋ยวนี้เลยนะนังนุ่มนังแจงข้าอยู่ที่นี่มานานกว่าพวกเอ็งสองคนนังม่านมันก็อยู่ที่นี่ก่อนพวกเอ็งนิสัยมันเป็นยังไงข้ารู้ดีที่สุด มันไม่เคยมักใหญ่ใฝ่สูงไม่เคยทำตัวเป็นคุณหนูทั้งที่คุณท่านรับมันมาเลี้ยงในฐานะหลานสาวแต่มันก็ไม่เคยงอมืองอเท้านั่งๆนอนๆเป็นคุณหนูหรืออยู่เฉยๆมันน่ะคอยช่วยทำงานในบ้านทุกอย่างไม่ว่าจะงานในบ้านงานในครัว นังม่านมันทำได้หมดมันไม่เหมือนเอ็งสองคนหรอกนะที่วันๆงานการไม่ค่อยทำชอบหลบงานอู้งานแอบนอนหลับแล้วปล่อยนังม่านทำงานแแทน พวกเอ็งอย่าคิดว่าข้าไม่รู้นะว่าพวกเอ็งสองคนหายไปไหนตอนกลางคืนแล้วกลับมาอีกทีตอนเช้า สักวันข้าจะฟ้องคุณท่าน"