Chapter 5 หนูเป็นประจำเดือน 2

“พี่ตรัยนะพี่ตรัย คิดว่าฟันอีทิวาแล้วจะทิ้งได้เหรอ ฝันไปเถอะ รู้จักอีทิวาน้อยไป!”

ทิวาสบถสาบานกัดฟันกรอดๆ ก่อนเดินไปอีกทางเพราะไม่รู้ว่าตรัยวิ่งไปไหนแล้ว ที่หมายของหล่อนคือบ้านหลังใหญ่ของผู้ใหญ่บ้าน หล่อนจะฟ้องพ่อเขาว่าคืนนี้เกิดอะไรขึ้นบ้าง

ยังไงก็ต้องมีงานแต่ง ตรัยหนีหล่อนไม่พ้นหรอก!

เมื่อพี่สาวลับตาไปแล้ว ปืนก็ยังไม่ปล่อยหล่อนเสียที เขาก้มลงมาสูดหายใจลึกๆ ตรงแก้มนิ่มของหล่อนด้วย ทำอะไรของเขากันเนี่ย

“นี่ พี่จะสอนอะไรให้เอามั้ย”

“อะไรเหรอ”

หล่อนถามได้เพราะเขาลดมือลงจากปากอวบอิ่ม และลูบลงไปจนถึงเอวบางคอดกิ่วจนสาวน้อยขนลุกไปทั่วร่างด้วยความรู้สึกประหลาดที่หล่อนก็ไม่รู้เลยว่ามันคืออะไร

“แต่พี่ช่วยปล่อยหนูก่อนได้มั้ย แล้วก็อย่าเอาปืนมาจี้หนู หนูไม่มีเงินให้พี่หรอก”

“ปืน?”

ชายหนุ่มทวนคำงงๆ เขาไม่ได้พกปืนมาเสียหน่อยในคืนนี้ เพราะตกลงกับขวานและกองโจรไว้ว่าแค่มาสืบข่าว ส่วนเรื่องปล้นเป็นเรื่องของคืนพรุ่งนี้ต่างหาก

“ก็นี่ไง ในกระเป๋ากางเกงพี่ มีกระสุนหรือเปล่า ไม่กลัวมันลั่นโป้งป้างขึ้นมาเหรอ”

หมับ!

เชี่ย...

ปืนอุทานหยาบคายในใจพร้อมกับกัดฟันด้วยความเสียว เมื่อมือเล็กๆ นุ่มๆ ของหล่อนจับไอ้ปืนโตของเขาหมับแบบเต็มไม้เต็มมือ! แม้ราตรีไม่ได้หันมามองก็เถอะ แต่จะมือแม่นอะไรขนาดนี้เนี่ย

“อ๊ะ มันแข็งขึ้นด้วยพี่”

ก็แหงสิ! ตอนแรกเขาก็หื่นอยากจะบดบี้หล่อนให้ดิ้นจนละเลยเรื่องหาข่าวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนอยู่แล้ว พอหล่อนมาจับมัน ขยับมือหมุบหมับบนด้ามปืนของเขา มันก็ยิ่งอยากเอา! อยากกระเด้า! มันจะไม่แข็งจนเหมือนปืนหินปืนเหล็กได้ยังไง!

“กระสุนน่ะ มีสิ”

เขาก้มลงกระซิบข้างหูหล่อน และจับมือสาวน้อยให้กำไอ้ปืนโตของเขาแน่นขึ้น

อูยส์... แม่เจ้าโว้ย!

ปืนสูดหายใจลึกๆ กล่อมตัวเองให้อึดเข้าไว้ อย่ามาล่มคามือสาวก่อนได้เสียว! ถึงหล่อนจะทำให้เขาตื่นเต้นแบบที่ไม่เคยเป็นกับใครมาก่อนก็เถอะ

“เอาเป็นว่าเดี๋ยวพี่จะยิงให้ดู... เผื่อว่าราตรีอยากเห็นว่าปืนของพี่มันดีกว่าของไอ้ตรัยยังไง!”

“อ๊ะ!”

ราตรีห่อไหล่ปล่อยมือจากปืนใหญ่ของเขาเมื่อชายหนุ่มโอบกอดหล่อนแน่นขึ้น สาวน้อยยกมือดันหน้าเขาไม่ให้โน้มลงมาหอมจูบหล่อน หัวใจเต้นระรัวด้วยความใกล้ชิด จนมือน้อยๆ ปัดแว่นกันแดดของเขาร่วงลงแทบเท้า

ดวงตากลมโตช้อนขึ้นมองสบตาเขา อย่างกับมีมนต์สะกดให้หล่อนหยุดดิ้น ร่างกายนุ่มนวลเริ่มร้อนๆ หนาวๆ สงสัยเพราะหล่อนกำลังมีประจำเดือนแน่ๆ เลย อ๊ะ! น้ำประจำเดือนของหล่อนมันไหลพลั่กออกมาอีกแล้ว

“ไม่ต้องยิงปืนให้ดูแล้วจ้ะ ถ้าพี่ไม่ได้จะปล้นหนูก็ปล่อยหนูเถอะนะ หนูเป็นประจำเดือน ต้องกลับบ้านไปใส่ผ้าอนามัยแล้ว เดี๋ยวมันเลอะ”

แม้จะอายที่ต้องพูดแบบนี้กับผู้ชาย แต่สาวน้อยก็ไม่รู้จะใช้เหตุผลอะไรที่จะทำให้เขาเลิกยุ่มย่ามกับหล่อนเสียที ด้วยความซื่อจึงพูดสิ่งที่คิดด้วยแก้มแดงๆ ที่ทำให้ปืนยิ่งเอ็นดูสาวน้อยในอ้อมแขนมากขึ้นกว่าเดิมอีก