5

ทีมงานบอกตอนเอามาเปิดให้เธอดู ไม่รู้ว่าถ้าเผลอทำอะไรหายไปสักชิ้น จะหาเงินที่ไหนมาซื้อคืน หรือมีก็ไม่รู้จะหาซื้อได้จากที่ไหน อัฟแนนน่าจะสั่งทำเป็นพิเศษ

พยายามสลัดเรื่องเครื่องเพชรออกจากหัว เพราะเสียงปรบมือดังเกรียวกราว เมื่อเธอกับเจ้าบ่าวเดินมาถึงจุดมาร์ค เจ้าบ่าวกำลังคุกเข่าต่อหน้าเธอ ช่อดอกไม้ถูกยื่นมาให้ ตามสคริปต์บอกไว้ ว่าเธอต้องยิ้มหวานๆ แล้วถึงรับมาถือไว้

“เจ้าบ่าวเข้าไปกอดเจ้าสาว แล้วหอมแก้มเลยค่ะ”

ได้ยินเสียงทีมงานคอยกำกับคิวอยู่ห่าง จากนั้นเธอก็เกิดอาการยืนตัวแข็งทื่อ เมื่อเจ้าบ่าวยืนขึ้น แล้วสองแขนก็รวบกอดเธอไว้หลวมๆ ตรงแก้มถูกจมูกกดลงมา ทำเอาเธอขนลุกเกรียว จนเผลอคิดไปว่านี่คืองานแต่งจริงๆ

“ได้เวลาพบกับความเปลี่ยนแปลงแล้วครับคุณหนูย้า”

เสียงเขาดังอยู่ข้างหู เขายิ้มให้เธอ ทำให้เขาดูดีและดูหล่อมากในความคิด มือขวาถูกกุมไว้ แล้วค่อยๆ เดินไปด้วยกัน รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังฝัน เสียงเพลงหวานๆ กลีบดอกไม้นับไม่ถ้วนที่โปรยปรายลงตามพื้น ดรายไอซ์พวยพุ่งตามขอบทางเดิน แสงแฟลชจากกล้อง

เสียงกดชัตเตอร์รัวไม่ขาด สายตาผู้คนในงานที่จำไม่ได้ว่ามีใครบ้าง ทุกอย่างเหมือนอยู่ในความฝัน ความเหนื่อยล้าจากการดิ้นรนเอาตัวรอดมาหลายปี บัดนี้จบสิ้นลงแล้ว เพราะชายข้างกาย

“อ้าว แล้วย้าหายไปไหนแล้วล่ะแก”

หนึ่งในเพื่อนเอ่ยเบาๆ พร้อมกับสอดส่ายสายตาหา เพราะเสร็จจากเวทีแล้วก็ เห็นแต่เจ้าบ่าวยืนคุยกับทีมจัดงานใกล้ๆ เวที

“น่าจะไปเปลี่ยนชุด หรือไม่ก็ถอดหางปลาออกนะ”

กิ๊ฟซี่ตอบแบบลอยๆ ตาก็มองหาเช่นกัน

“ใช่ๆ เราได้ยินทีมจัดการบรีฟกับย้าตอนขึ้นไปดูในห้องแต่งตัวเหมือนกัน นั่นไงๆ ย้ามาแล้ว ไปเปลี่ยนชุดจริงๆ ด้วย”

กุ้งไปด้วยกันก็ได้ยิน

“ว๊ายคุณหนูไฮของเรา เปลี่ยนกี่ชุดแล้วยะเนี่ย เริดๆ ทั้งนั้นเลย ดูชุดนี้สิพวกแก กระโปรงสั้นขึ้นกว่าเมื่อกี้ สีครีมประดับคริสทัลวิบวับๆ ด้วย นางฟ้าจำแลงชัดๆ เลย”

“นั่นน่ะสิ ดูท่าว่าจะเดินทักทายแขกแต่ละโต๊ะแล้วล่ะ พวกเรา เตรียมรอถ่ายรูปนะ”

เพื่อนในกลุ่มอีกหลายคนเอ่ยอย่างตื่นเต้น ตาก็มองเพื่อนที่สวยสุดในงาน กำลังถูกเจ้าบ่าวจูงมือพาเดินไปไหว้ขอบคุณแขกผู้ใหญ่ก่อน แล้วก็ไล่ไปตามโต๊ะนั้นโต๊ะนี้ จนมาถึงโต๊ะที่เพื่อนนั่งอยู่

“ย้ากินอะไรหน่อยมั้ย ดูท่าทางจะเหนื่อยนะ”

ไรยายิ้มให้กุ้งอย่างขอบคุณ เพราะเหนื่อย แล้วก็ปวดขาจริงๆ ก็ยืนติดกันมาหลายชั่วโมงนี่นา

“จริงด้วย เอาอะไรดี เดี๋ยวเราไปหามาให้”

กิ๊ฟซี่เองก็รู้ว่าเพื่อนเหนื่อย

“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมให้ทีมงานเอามาให้แล้ว โน่นไงครับ”

หรัญญ์หันไปทางทีมงาน กำลังยกถาดที่มีแก้วน้ำส้มคั้นสดกับเบียร์เย็นเจี๊ยบตรงมาหา

“รบกวนขอยืมเก้าอี้ให้ย้านั่งพักสักครู่นะครับเวย์”

เขาหันไปมองวายุส มีภรรยานั่งข้างๆ

“ได้ครับ”

วายุสรีบลุกทันที ตาก็มองสองแขนของหรัญญ์ช่วยประคองให้เจ้าสาวนั่งเก้าอี้ ด้วยท่าทีที่ใครๆ เห็นก็รู้ว่าห่วงใยไม่น้อย

“มาแล้วค่ะ เครื่องดื่ม”

ทีมงานมองเจ้าบ่าวกับเจ้าสาวแล้วยิ้มน้อยๆ

“นี่ของย้าครับ”

หรัญญ์ละมือออกจากมือเจ้าสาว เพื่อรับแก้วจากทีมงานแล้วส่งให้เธอ

“ขอบคุณค่ะ”

“ว๊ายยย หวานเวอร์ค่ะพี่ฮั้นท์ขา ตาร้อนๆๆ”

กิ๊ฟซี่แซวทันที ทำเอาแขกต่างหันมามองแล้วยิ้มให้เจ้าบ่าว ที่ดูจะห่วงใยเจ้าสาวแทบจะทุกฝีก้าวเลยก็ว่าได้ เพราะตั้งแต่เปิดตัว เขายังไม่เคยปล่อยมือเจ้าสาวเลย นอกจากตอนนี้ ที่ต่างคนกำลังดื่มเครื่องดื่ม และยังจะต้องเดินไปทักทายแขกโต๊ะอื่นๆ อีกเยอะ

“ดูแลเจ้าสาวดียิ่งกว่าลูกอ่อนอีกนะเจ้าบ่าว มิน่าล่ะถึงไม่เคยพาไปแนะนำให้รู้จักสักครั้ง ได้ข่าวอีกทีก็แต่งซะแล้ว ไวจริงๆ เลยนะ”

และไม่ว่าจะไปอยู่โต๊ะไหน ไรยาก็มักจะยิ้มอย่างเอียงอายเสมอ เพราะจะถูกแขกแซวทำนองนี้ ส่วนมือบางก็จะมีมือเขาคอยยื่นให้เกาะเกี่ยวไว้ ตรงเอวคอดก็มีแขนของเขาคอยโอบเอาไว้หลวมๆ ราวกับกลัวเธอจะเดินไปสะดุดอะไรล้มยังไงยังงั้น

รวมถึงตอนนั่งรถจากโรงแรมมายังบ้านของเขา ซึ่งจะใช้เป็นที่ส่งตัว เขาก็ดูแลอย่างดี พอเข้าไปยังห้องหอ ก็เห็นพ่อนั่งอยู่วีลแชร์ มีป้าของเขากับสองสามีภรรยาชาวต่างชาติ นั่งอยู่ชุดรับแขกใกล้ๆ กัน ไรยานั่งพับเพียบลง มีสองมือของเจ้าบ่าวคอยส่งให้เกาะ

“พ่อขอให้ลูกจงรักกันมากๆ ถ้ามีเรื่องไม่เข้าใจกัน หรือทะเลาะกัน หรือโกรธเคืองกัน พ่อก็ขอให้ลูกคิดถึงวันนี้ไว้ วันดีๆ อย่างนี้มีแค่ครั้งเดียว จงรักกัน คอยดูแลต้นรักต้นนี้ให้ดีๆ หมั่นรดน้ำ พรวนดิน ใส่ปุ๋ย จะได้เติบโตขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเติบโตแล้ว ก็จะสู้กับอุปสรรคที่จะเข้ามาในชีวิตอย่างไม่ย่อท้อ เพราะนั่นคือบททดสอบความรักของลูกทั้งสอง จงจับมือกันและกัน ฝ่าฟันปัญหาแล้วก้าวข้ามมันไปให้ได้”

ไรยาก้มกราบแทบเท้าของพ่อทั้งน้ำตา โดยไม่รู้ว่าสาเหตุมาจากอะไรกันแน่ จากนั้นก็เป็นพรป้าของเขา ไม่รู้ว่าพ่อแม่เขาไปไหน แต่ถ้ามาร่วมงานไม่ได้ ก็คงจะมีเพียงเหตุผลเดียวเท่านั้น

แววตาที่ป้าของเขามองเธอตั้งแต่เห็นกันครั้งแรก ไรยาตีความค่อนข้างยาก จะว่าเปี่ยมล้นไปด้วยความเมตตาปรานีก็ได้ จะว่าหมางเมินก็ไม่ได้ผิด

ไรยาต้องรีบละทิ้งข้อข้องใจไป แล้ว คลานตามเขา ไปนั่งพับเพียบตรงหน้าสองสามีภรรยา ไม่รู้ว่าทั้งคู่มีความสำคัญกับเขายังไง แต่จะต้องเป็นบุคคลพิเศษแน่ๆ ไม่งั้นจะไม่ได้สิทธิ์สวมมงคลแฝด กับรดน้ำสังข์เป็นอันดับที่สามต่อจากป้าเขาหรอก ไรยาเห็นอัฟแนนหันไปพยักหน้าให้ภรรยาทำหน้าที่ก่อน