บทที่ 4

Ep 04

@สนามแข่งรถ

"ไหนบอกจะขับรถเล่นไง" ภารันหย่อนตัวนั่งลงพร้อมกับโยนกระป๋องเบียร์ให้มิกิขณะที่เธอนั่งอยู่บนท้ายรถแข่งคันโปรด

"คิดอะไรเพลินๆ เบื่อเลยไม่อยากขับแล้ว อยากนั่งมองท้องฟ้ามากกว่า" มิกิตอบกลับเสียงเบา เธอยกเบียร์เย็นๆขึ้นจิบเล็กน้อย ดวงตาคมกริบหรี่ปรือมองไปที่ท้องฟ้าช่วงเย็นของวันที่แสงตะวันเริ่มริบหรี่ "คิดถึงไลลาจัง"

"ไลลา?" ภารันทวนคำพูดของมิกิพร้อมกับเอียงคอมองหน้าเธออย่างเป็นคำถาม

"ไลลาเป็นลูกแมวตัวน้อยๆ ตอนนี้ไลลามีแฟนไปแล้ว กำลังท้องด้วย" มันเป็นครั้งแรกที่ภารันเห็นรอยยิ้มสดใสของมิกิ และเธอคงไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่ารอยยิ้มนั้นสวยงามแค่ไหน เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูปไว้แต่กลับได้ภาพที่เธอหันหน้ามามองเขาพอดี

"กิยิ้มสวยจัง"

"งั้นเหรอ ป๊าก็บอกแบบนั้น เมื่อก่อนป๊าบอกกิยิ้มสวยมาก แต่ตอนนี้ไม่เคยได้ยินป๊าชมแบบนั้นเลย" มิกิเลิกคิ้วให้ภารันพร้อมกับกระดกเบียร์เข้าปากอึกใหญ่ "กิต้องเป็นเด็กดีใช่ไหมถึงจะได้รับความรักจากผู้ใหญ่" เธอหันไปถามเพื่อนรัก

"คงงั้นมั้ง" ภารันตอบอย่างขอไปที

"แล้วทำยังไงถึงจะได้ของที่เราอยากได้มาครอบครอง" มิกิถามต่อ

"...ใช้เงินซื้อมั้ง ขึ้นอยู่กับของที่อยากได้ ว่ามันต้องใช้เงินซื้อมาหรือต้องใช้เป็นอย่างอื่นซื้อ"

"ขอบใจนะ" มิกิกระโดดลงจากรถก่อนจะขับออกไป ปล่อยให้ภารันนั่งมึนงงอยู่คนเดียว

@ผับหรู

ร่างบางนั่งเท้าคางมองแก้วเครื่องดื่มตรงหน้า ที่ดื่มหมดแล้ววางเรียงกันอยู่นับสิบแก้วด้วยอาการเมามาย นิ้วชี้เรียวยาวเกลี่ยริมฝีปากตัวเองเบาๆ ก่อนจะหันไปมองชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างหลัง

"ไงสาวน้อย..มาดื่มคนเดียวเหรอ" เตโชเจ้าของผับหรูเอ่ยถามเด็กสาวพร้อมกับยื่นมือไปจับศีรษะมิกิอย่างถือวิสาสะ เธอมองหน้าเขาเขม็งแล้วปัดมือหนาออกจากอย่างไม่ชอบใจ

"..." เธอปรายตามองเขาเพียงนิดก่อนจะหันหน้าไปมองรอบๆ ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้สายตาของเธอพร่ามัว

"ดื่มด้วยกันหน่อยไหม" เตโชยังเร้าที่จะคุยกับมิกิทั้งที่อีกฝ่ายแสดงออกชัดเจนว่าไม่อยากคุยด้วย พร้อมกับยื่นแก้วเหล้าของตัวเองให้เธอ เด็กสาวแสยะยิ้มมุมปากแล้วเลื่อนแก้วเหล้ามาตรงหน้า มองมันอยู่ครู่หนึ่งก่อนกระดกเหล้ารสขมเข้าปาก

"ใสหัวไปไกลๆ" มิกิพูดคำหยาบคายต่อหน้าชายหนุ่ม แล้วหันไปสั่งเครื่องดื่มจากบาร์เทนเดอร์อีกแก้ว

"แม่สาวน้อย..ฉันชักจะชอบเธอแล้วสิ" แทนที่เขาจะเดินออกไปแต่กลับนั่งลงข้างๆมิกิ มือหนายื่นไปเกี่ยวปอยผมขึ้นไปทัดหูให้อย่างถือวิสาสะ แม่สาวน้อยตรงหน้าเขาจะทำเสียงฮึดฮัดในลำคอด้วยความไม่ชอบ

"อยากตายหรือไง!" มิกิกำแก้วเครื่องดื่มไว้แน่นพร้อมกับยกขึ้นหมายจะเขวี้ยงใส่เตโช แต่กลับถูกรั้งมือไว้พร้อมกับถูกแย่งแก้วออกจากมือ

"สาวน้อย เธอไม่อ่อนโยนกับผู้ใหญ่เลยนะ" เตโชแสยะยิ้มมุมปาก ก้าวเข้าไปประชิดตัวมิกิ มือหนาโอบเอวคอดอย่างถือวิสาสะ

"มึงจะทำอะไร"

"กำลังจะพาเหยื่อกลับไปกินไง" เตโชตอบเพื่อนโดยไม่หันไปมองสีหน้าดุดันของอีกฝ่าย แต่สายตาเขากลับจ้องใบหน้าสวยของเด็กสาว "เฮ้ย! อะไรวะ!" ชายหนุ่มร้องถามอย่างตกใจเมื่อถูกผลักอย่างแรงจนหลังเขาชนกับขอบบาร์

"อย่ายุ่งกับผู้หญิงคนนี้!" ก๊วยเจ๋งกระชากคอเสื้อเพื่อน กรามแกร่งขบเข้าหากันแน่น เตโชมึนงงกับการกระทำของเพื่อนและยอมถอยออกไปอย่างมึนงง

"อะไรวะ อยากเอาไปกินเองก็ไม่บอก" เขาส่ายหน้าไปมาเบาๆอย่างไม่เข้าใจเพราะทุกคนมีกฎว่าจะไม่ยุ่งเรื่องผู้หญิงของกัน เตโชส่ายหน้าไปมาก่อนเดินออกไปจากตรงนั้น

"อื้อ~" มิกิเปล่งเสียงครางในลำคอเบาๆ เธอเอี้ยวกลับหน้าไปมองเจ้าของมือหนาที่วางลงบนเอวคอดอย่างไม่ชอบใจ "จู๋~" เธอเอ่ยเรียกเขาเสียงแผ่ว

"ทำไมเมาเละเทะแบบนี้วะ!"

"อื้อ~"

"เดินเองได้ไหม!" เขาตะคอกเสียงถามแต่เด็กสาวกลับคลี่ยิ้มให้

"ยัยปีศาจ! ทำไมกูต้องมาเจออะไรแบบนี้วะ" ชายหนุ่มกัดฟันแน่นก่อนจะถอดเสื้อไปคลุมไหล่ให้เธอ แล้วจับตัวเธอหันมามองหน้ากันตรงๆ ก่อนช้อนตัวมิกิขึ้นมาแนบอกในท่าเจ้าสาว

"ต้องเป็นเด็กดีเหรอ จู๋ถึงจะรัก~"

"..." คำพูดสุดท้ายที่หลุดออกจากปากของมิกิทำก๊วยเจ๋งชะงักไป คงเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ทำให้เธอกล้าพูดแบบนี้ต่อหน้าเขา "ยัยปีศาจ!"

"มึนหัวจังเลยค่ะ" มิกิแนบพวงแก้มแดงระเรื่อลงกับหน้าอกแกร่ง เรียวแขนเล็กยกขึ้นไปโอบกอดลำคอหนาไว้หลวมๆ ริมฝีปากจิ้มลิ้มแสยะยิ้มบางๆอย่างมีแผนการ

"ถ้าเมากลับบ้านแบบนี้เฮียจะว่าอะไรไหม"

"..." มิกิกัดปากเบาๆ แล้วส่ายให้เป็นคำตอบ ก๊วยเจ๋งจิปากอย่างหงุดหงิดกับตอบของเธอเพราะคิดว่ามิกิยังอยู่ในอาการเมามาย ก่อนพาเธอไปที่รถยนต์หรู

"กุญแจรถอยู่ไหน"

"ในกระเป๋า.." เด็กสาวตอบกลับเสียงอ่อน เธอขืนตัวลง ยืนโงนเงนอยู่ข้างประตูรถ มือเรียวจับไหล่ก๊วยเจ๋งไว้ก่อนจะซบหน้าลงกับอกแกร่ง

"แต่งตัวแรดไม่พอยังจะเมาเละเทะอีก ถ้าฉันเป็นเฮียเทพป่านนี้เธอคงถูกตีไปแล้ว"

"หึ" มิกิแค่นหัวเราะในลำคอเบาๆ เธอวางมือลงบนแผงอกแกร่งของชายหนุ่มและออกแรงบีบขยำเบาๆ "นุ่มนิ่มจัง..น่ากัดชะมัด" ไม่ว่าเปล่าแต่มิกิยังอ้าปากทำท่าจะกัด

"นี่! เลิกทำตัวแปลกๆได้ไหมวะ"

"แล้วกิต้องทำยังไงเหรอ เจ๋งถึงจะชอบ" มือเรียวเริ่มซุกซนโดยการลูบไล้ต้นคอชายหนุ่มเบาๆ เธอเขย่งปลายเท้าขึ้นเล็กน้อย ทำให้ใบหน้าเขาและเธอเสมอกัน

"ฉันไม่ชอบเด็กอย่างเธอ ความสัมพันธ์ของเราเป็นได้แค่คำว่าน้ากับหลาน"

"เหรอ" เด็กสาวเอียงคอมองหน้าชายหนุ่ม ดวงตากลมโตใสแป๋วราวกับเด็กน้อยไร้เดียงสา มิกิแสยะยิ้มมุมปากอย่างคาดเดาอะไรไม่ได้ "กิต่างหากที่จะกำหนดมัน ไม่ใช่เจ๋ง" นิ้วชี้เรียวยาวแตะริมฝีปากหนาของชายหนุ่มเบาๆ ก่อนที่เธอจะเลื่อนใบหน้าเข้าไปจูบกลีบปากหนา แขนเรียวเล็กโอบกอดลำคอหนาของชายหนุ่มไว้ มันน่าแปลกที่ก๊วยเจ๋งไม่ปฏิเสธเธอเหมือนครั้งก่อน

"อืม~" มิกิเผลอครางเบาๆ ในลำคอ เธอเลื่อนริมฝีปากลงไปขบเม้มลำคอหนาจนเกิดรอยแดงเถือก และมองรอยรักที่ตนเองทำบนร่างกายของชายหนุ่มอย่างพอใจ

"แรด!"

"แรด? หึ..ระวังโดนแรดตัวนี้ขวิดเอานะคะ" เธอเกยคางไว้บนอกแกร่ง ริมฝีปากจิ้มลิ้มยื่นออกมาน้อยๆอย่างออดอ้อน ก๊วยเจ๋งเบือนหน้าหนีแต่มุมปากกลับยกยิ้ม เธอไม่เคยเปลี่ยนไปจากเดิมเลยจริงๆ

"ที่จูบเมื่อกี้น่ะ.."

"..."

"คือกิจองของเล่นชิ้นนี้แล้ว.."