ตอนที่ 3

ผิดคนแน่ๆ ผมลองเรียกชื่อหล่อน ขณะกำลังแอบเดินมาทางด้านหลัง จวนเจียนจะถึงตัว

“คุณดาว… คุณคือคุณดาวใช่ไหมครับ… ”

เสียงเรียกของผมทำให้คนถูกเรียกขานรับ

“ค่ะ… คุณอยู่ตรงไหนคะ”

หล่อนตอบพร้อมกับถาม ตอนนั้นยังไม่เห็นผม

“ผมอยู่ข้างหลังคุณ”

ผมตอบ ดาวค่อยๆ หันมามอง และตอนนั้นเราต่างก็มีอันต้องตกใจแทบช็อค… เมื่อได้เห็นใบหน้าของกันและกัน

“พี่เอก… ”

หล่อนเรียกชื่อผม

“แอน… ”

ผมเรียกชื่อจริงของหล่อน เพราะมั่นใจว่าหล่อนคือ ‘แอน’ ซึ่งเป็นเมียของไอ้วิทย์เพื่อนสนิทของผม ไม่ผิดแน่! ดาวเป็นชื่อปลอม

“พี่เอก… ”

แอนยังตะลึงเรียกชื่อผม ใบหน้าของแอนเปลี่ยนเป็นซีดเผือดราวกับหน้ากระดาษที่ปราศจากตัวอักษร เมื่อรู้ว่าลูกค้าที่เจ๊วิไลนัดเอาไว้ คือผู้ชายซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของไอ้

วิทย์สามีหล่อน

สีหน้าของแอนดูไม่ดีนัก ผมเลยรีบชวนหล่อนเข้ามาในร้านกาแฟ สั่งกาแฟมาสองแก้ว พากันมานั่งคุยตรงมุมเงียบๆ ด้านหลังร้าน สีหน้าของแอนไม่ดีนัก

“ทำไมแอนมาทำแบบนี้”

ผมถามไม่อ้อม หากก็ด้วยสุ้มเสียงแสดงความเห็นใจมากกว่าจะตำหนิหล่อน

“แอนไหว้ละ… พี่เอกอย่าบอกเรื่องนี้ให้ใครรู้นะคะ”

แอนวิงวรน่าสงสาร

“ได้… พี่สัญญาว่าจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ”

ผมรีบบอกให้แอนสบายใจ จากนั้นหล่อนก็เล่าให้ผมฟังว่าทุกวันนี้รายได้ของหล่อนกับไอ้วิทย์เพื่อนผมแทบไม่พอยาไส้ แต่ละเดือนชักหน้าไม่ถึงหลัง

แอนเคยห้ามเรื่องที่จะซื้อบ้านเพราะกลัวว่าเงินเดือนจะไม่พอสำหรับรายจ่ายที่เพิ่มขึ้น

แต่ไอ้วิทย์ก็ไม่ฟัง ด้วยความอยากได้บ้าน… ทำให้มันติดต่อทำเรื่องซื้อบ้านกับธนาคารแห่งหนึ่งจนผ่าน

สุดท้ายได้บ้านพร้อมหนี้ก้อนโต แล้วไหนยังจะต้องผ่อนรถกระบะราคาเฉียดล้านอีกคันที่มันเพิ่งซื้อได้ไม่นาน

“พี่เข้าใจ… ”

ผมทำหน้าเห็นใจ ลำพังเงินเดือนจากการทำงานของสองคนก็น่าจะพอ ถ้าไม่ใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายเกินตัว

แต่สิ่งที่ทำให้ทุกอย่างเลวร้ายลงจนแอนต้องแอบมาหาลำไพ่พิเศษก็คือไอ้วิทย์ติดการพนันงอมแงมจนหนี้สินพอกพูนเป็นหางหมู

“พี่เอกคะ… ”

แอนเสียงเครือ… เรียกแล้วมองหน้าผม

“พี่เอกเปลี่ยนคนเถอะนะคะ”

เสียงของแอนเหมือนจะร้องไห้ คงอยากให้ผมไปใช้บริการผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่หล่อน

“ไม่เป็นไร… ไหนๆ ก็มาแล้ว… คิดเสียว่าเราไปเที่ยวด้วยกัน… ไปเถอะ มีอะไรค่อยไปคุยกันในรถ”

จู่ๆ ความคิดมืดดำที่ผุดวาบเข้ามาในสมองของผม ก็ทำให้ผมไม่อาจปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดลอยไป

ผมขอสารภาพว่าแอบอิจฉาในความโชคดีของไอ้วิทย์ ที่ได้ผู้หญิงสวยอย่างแอนมาเป็นเมีย

อย่าว่าหื่นนะ… ผมอยากเอาแอนมานานแล้ว

“ขึ้นรถเถอะ… ”

ผมโอบเอวหล่อนขึ้นมานั่งบนรถ แอนยอมขึ้นมานั่งด้วยสีหน้างงๆ เมื่อขัดไม่ได้

ผมรีบขับรถออกมาจากหน้าร้านกาแฟในปั๊มน้ำมัน ก่อนจะยูเทิร์นตรงแยกสุทธิสารแล้ววกมาขึ้นทางด่วนดินแดง มุ่งหน้าตรงไปดาวคะนอง จุดหมายคือรีสอร์ตในอำเภอสวนผึ้งของจังหวัดราชบุรี

ใช้เวลาราวๆ สองชั่วโมงครึ่งผมก็มาถึงรีสอร์ตอันเป็นจุดหมายปลายทาง

“แล้ววันนี้ไอ้วิทย์ไม่สงสัยหรอกหรือ… ที่แอนหายมาสองคืน”

ผมสงสัย ชวนหล่อนคุยขณะลากกระเป๋าเดินทางเข้ามาไว้ในห้อง หลังจากเช็คอินเข้าพักเรียบร้อยแล้วพนักงานของรีสอร์ตช่วยอำนวยความสะดวกด้วยการขนกระเป๋ามาส่งให้ถึงหน้าห้องพัก

“แอนโกหกพี่วิทย์ว่าจะไปเยี่ยมแม่ที่ต่างจังหวัดสองคืนค่ะ”

แอนบอกอย่างไม่มีอะไรจะปิดบัง ครู่สั้นๆ ต่อมาเราสองคนก็พากันมาอยู่ในห้องพัก ผมเดินสำรวจห้อง ชอบเตียงกว้าง ที่มุมห้องยังมีโซฟาเล็กๆ วางไว้ชิดผนัง โคมไฟสีส้มที่เทอเรสด้านหน้าทำให้บรรยากาศดูอบอุ่น และที่ผมชอบมากก็คือห้องน้ำกว้างขวาง สะอาดสะอ้าน และสิ่งสำคัญที่ขาดไม่ได้คืออ่างน้ำ เพราะผมชอบมีเซกส์ในอ่างอาบน้ำ

“พี่เอกคะ… แอนไหว้ละ”

เมื่อเข้ามาอยู่ด้วยกันสองคนในห้อง ท่าทางของแอนดูเกร็งๆ เหมือนหล่อนกลัวผม

“ไหว้พี่ทำไม?”

ผมมองหน้าแอน อยากให้หล่อนคิดว่าผมเป็นเพียงแค่ลูกค้าคนหนึ่ง ไม่ใช่คนที่หล่อนรู้จัก… ไม่ใช่เพื่อนสามี เพื่อที่อะไรๆ จะง่ายขึ้น

“เรานอนกันเฉยๆ… ไม่ต้องทำอย่างว่าได้ไหมคะ”

เสียงของแอนสั่นเครือ ผมเข้าใจ เพราะนี่คือการขายตัวครั้งแรกของหล่อน

“โธ่… พี่ดูหื่นดูน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรือจ๊ะแอน แต่ไม่เป็นไร… ถ้าแอนไม่อยากพี่จะไม่บังคับ แอนทำใจให้สบายนะ… เอาที่สบายใจ คิดเสียว่ามาเป็นเพื่อนเที่ยวให้พี่ก็แล้วกัน”

ผมฉลาดหว่านล้อม เพราะรู้ว่าคืนนี้ยังไงแอนก็ไม่รอด และผมจัดหนักแน่ๆ เพราะแอบชอบแอนมานาน