ตอนที่ 2

ผิดคนแน่ๆ ผมลองเรียกชื่อหล่อน ขณะกำลังแอบเดินมาทางด้านหลัง จวนเจียนจะถึงตัว

“คุณดาว… คุณคือคุณดาวใช่ไหมครับ… ”

เสียงเรียกของผมทำให้คนถูกเรียกขานรับ

“ค่ะ… คุณอยู่ตรงไหนคะ”

หล่อนตอบพร้อมกับถาม ตอนนั้นยังไม่เห็นผม

“ผมอยู่ข้างหลังคุณ”

ผมตอบ ดาวค่อยๆ หันมามอง และตอนนั้นเราต่างก็มีอันต้องตกใจแทบช็อค… เมื่อได้เห็นใบหน้าของกันและกัน

“พี่เอก… ”

หล่อนเรียกชื่อผม

“แอน… ”

ผมเรียกชื่อจริงของหล่อน เพราะมั่นใจว่าหล่อนคือ ‘แอน’ ซึ่งเป็นเมียของไอ้วิทย์เพื่อนสนิทของผม ไม่ผิดแน่! ดาวเป็นชื่อปลอม

“พี่เอก… ”

แอนยังตะลึงเรียกชื่อผม ใบหน้าของแอนเปลี่ยนเป็นซีดเผือดราวกับหน้ากระดาษที่ปราศจากตัวอักษร เมื่อรู้ว่าลูกค้าที่เจ๊วิไลนัดเอาไว้ คือผู้ชายซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของไอ้

วิทย์สามีหล่อน

สีหน้าของแอนดูไม่ดีนัก ผมเลยรีบชวนหล่อนเข้ามาในร้านกาแฟ สั่งกาแฟมาสองแก้ว พากันมานั่งคุยตรงมุมเงียบๆ ด้านหลังร้าน สีหน้าของแอนไม่ดีนัก

“ทำไมแอนมาทำแบบนี้”

ผมถามไม่อ้อม หากก็ด้วยสุ้มเสียงแสดงความเห็นใจมากกว่าจะตำหนิหล่อน

“แอนไหว้ละ… พี่เอกอย่าบอกเรื่องนี้ให้ใครรู้นะคะ”

แอนวิงวรน่าสงสาร

“ได้… พี่สัญญาว่าจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ”

ผมรีบบอกให้แอนสบายใจ จากนั้นหล่อนก็เล่าให้ผมฟังว่าทุกวันนี้รายได้ของหล่อนกับไอ้วิทย์เพื่อนผมแทบไม่พอยาไส้ แต่ละเดือนชักหน้าไม่ถึงหลัง

แอนเคยห้ามเรื่องที่จะซื้อบ้านเพราะกลัวว่าเงินเดือนจะไม่พอสำหรับรายจ่ายที่เพิ่มขึ้น

แต่ไอ้วิทย์ก็ไม่ฟัง ด้วยความอยากได้บ้าน… ทำให้มันติดต่อทำเรื่องซื้อบ้านกับธนาคารแห่งหนึ่งจนผ่าน

สุดท้ายได้บ้านพร้อมหนี้ก้อนโต แล้วไหนยังจะต้องผ่อนรถกระบะราคาเฉียดล้านอีกคันที่มันเพิ่งซื้อได้ไม่นาน

“พี่เข้าใจ… ”

ผมทำหน้าเห็นใจ ลำพังเงินเดือนจากการทำงานของสองคนก็น่าจะพอ ถ้าไม่ใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายเกินตัว

แต่สิ่งที่ทำให้ทุกอย่างเลวร้ายลงจนแอนต้องแอบมาหาลำไพ่พิเศษก็คือไอ้วิทย์ติดการพนันงอมแงมจนหนี้สินพอกพูนเป็นหางหมู

“พี่เอกคะ… ”

แอนเสียงเครือ… เรียกแล้วมองหน้าผม

“พี่เอกเปลี่ยนคนเถอะนะคะ”

เสียงของแอนเหมือนจะร้องไห้ คงอยากให้ผมไปใช้บริการผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่หล่อน

“ไม่เป็นไร… ไหนๆ ก็มาแล้ว… คิดเสียว่าเราไปเที่ยวด้วยกัน… ไปเถอะ มีอะไรค่อยไปคุยกันในรถ”

จู่ๆ ความคิดมืดดำที่ผุดวาบเข้ามาในสมองของผม ก็ทำให้ผมไม่อาจปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดลอยไป

ผมขอสารภาพว่าแอบอิจฉาในความโชคดีของไอ้วิทย์ ที่ได้ผู้หญิงสวยอย่างแอนมาเป็นเมีย

อย่าว่าหื่นนะ… ผมอยากเอาแอนมานานแล้ว

“ขึ้นรถเถอะ… ”

ผมโอบเอวหล่อนขึ้นมานั่งบนรถ แอนยอมขึ้นมานั่งด้วยสีหน้างงๆ เมื่อขัดไม่ได้

ผมรีบขับรถออกมาจากหน้าร้านกาแฟในปั๊มน้ำมัน ก่อนจะยูเทิร์นตรงแยกสุทธิสารแล้ววกมาขึ้นทางด่วนดินแดง มุ่งหน้าตรงไปดาวคะนอง จุดหมายคือรีสอร์ตในอำเภอสวนผึ้งของจังหวัดราชบุรี

ใช้เวลาราวๆ สองชั่วโมงครึ่งผมก็มาถึงรีสอร์ตอันเป็นจุดหมายปลายทาง

“แล้ววันนี้ไอ้วิทย์ไม่สงสัยหรอกหรือ… ที่แอนหายมาสองคืน”

ผมสงสัย ชวนหล่อนคุยขณะลากกระเป๋าเดินทางเข้ามาไว้ในห้อง หลังจากเช็คอินเข้าพักเรียบร้อยแล้วพนักงานของรีสอร์ตช่วยอำนวยความสะดวกด้วยการขนกระเป๋ามาส่งให้ถึงหน้าห้องพัก

“แอนโกหกพี่วิทย์ว่าจะไปเยี่ยมแม่ที่ต่างจังหวัดสองคืนค่ะ”

แอนบอกอย่างไม่มีอะไรจะปิดบัง ครู่สั้นๆ ต่อมาเราสองคนก็พากันมาอยู่ในห้องพัก ผมเดินสำรวจห้อง ชอบเตียงกว้าง ที่มุมห้องยังมีโซฟาเล็กๆ วางไว้ชิดผนัง โคมไฟสีส้มที่เทอเรสด้านหน้าทำให้บรรยากาศดูอบอุ่น และที่ผมชอบมากก็คือห้องน้ำกว้างขวาง สะอาดสะอ้าน และสิ่งสำคัญที่ขาดไม่ได้คืออ่างน้ำ เพราะผมชอบมีเซกส์ในอ่างอาบน้ำ

“พี่เอกคะ… แอนไหว้ละ”

เมื่อเข้ามาอยู่ด้วยกันสองคนในห้อง ท่าทางของแอนดูเกร็งๆ เหมือนหล่อนกลัวผม