ตอนที่7.. ฉันจะหาเงินจากไหน !

EP 7

..“ปิ่น”..

หลังจากที่เราได้อยู่ที่บ้านของป้ามา 2 วันเราก็ได้ไปคิดว่าเราจะไปหาเงินที่ไหนถ้าเราไปขอยืมก้อยก็คงไม่ใช่ปัญหาแต่เราเองก็ไม่อยากทำให้คนอื่นเดือดร้อน เมื่อวานก่อนเราได้พาพี่รันไปรักษาที่โรพยาบาล[เหมารถยนต์เขา]เขาบอกว่าพี่รันมีโอกาสหายแต่ต้องรักษาต่อเนื่องแล้วอยู่ที่โรงพยาบาลเราก็เลยตัดสินใจให้พี่รันอยู่ที่โรงพยาบาลกับคุณหมอพร้อมกับจ่ายค่ารักษาพยาบาลล่วงหน้าไป 10,000 บาทโรงพยาบาลก็อยู่ในตัวเมืองนครสวรรค์ส่วนป้าเขาก็ดูสดใสขึ้นแล้วก็มีหวังว่าลูกเขาว่าจะหายส่วนพ่อเองเขาก็ดีใจที่ได้กลับมาถิ่นเกิดพร้อมกับไปดูนานู่นนี่นั่นพาแม่ขี่รถเครื่องไปเที่ยวที่นาถ้าที่นาไม่ติดหนี้เขาถ้าเรามีเงินรักษาพี่รันจนหายเราคงจะมาอยู่ที่นี่แหละรู้สึกว่ามันไม่วุ่นวาย

“คิดอะไรหรอลูก”เรากำลังนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยแล้วมองไปไกลๆพ่อของเรามานั่งข้างๆเราพร้อมกับเอ่ยถาม

“พ่อกับแม่อยากอยู่ที่นี่หรือเปล่า”

“ถ้าเป็นไปได้พ่อก็อยากอยู่”

“อย่างนั้นพ่อกับแม่อยู่ที่นี่ก่อนนะปิ่นขอไปเคลียร์อะไรหลายๆอย่างแล้วปิ่นจะกลับมาไถ่นาคืนให้พ่อกับป้า”

“แล้วปิ่นจะไปเอาเงินที่ไหนลูกตั้ง 2 แสนกว่า”

“ปิ่นว่าน่ามีวิธีหรือไม่ก็ไปขอยืมก้อยก่อนกู้ก้อยก็ได้พ่อดีกว่าให้เขามายึดนานแล้วไป”

“หนูลำบากหรือเปล่าลูก”

“ไม่หรอกจ้ะพ่อกับแม่รอหนูอยู่ที่นี่ก่อนนะพรุ่งนี้หนูจะไปพัทยา”

“แล้วแต่ลูกตัดสินใจพ่อเชื่อใจหนูแล้วพ่อก็รักหนูนะ”

“ปิ่นก็รักพ่อค่ะ”เรายิ้มให้พ่อก่อนที่จะล้มตัวนอนลงกับพื้นหญ้าพร้อมกับหัวหนุนขาของพ่อแล้วเด็ดดอกหญ้าขึ้นมาดูถึงแม้มันจะเป็นดอกหญ้าอยู่ในกลางทุ่งนาแต่ถ้าเราเห็นคุณค่ามันก็สามารถสวยเอาไปตกแต่งทำเป็นของมีราคาได้เลยนะ

“ปิ่นว่าดอกหญ้านี่มันก็สวยนะ”

“ดอกหญ้าก็คือดอกหญ้าจะไปเทียบกับดอกไม้ที่มีราคาเขาไม่ได้หรอกลูกไม่มีใครนิยมเขาบอกว่าไปขายเห็นไหม”

“มันก็จริงค่ะพ่อ”

“แม่ของเราเดินมาละ”

“แม่แล้วป้าเขาไปในเมืองแล้วหรอ”

“ใช่จ้ะแม่เอาเงินของแม่ให้ป้าแกไป 2,000 บาทป้าเเกก็จะไม่เอาหรอก”

“เดี๋ยวพรุ่งนี้พ่อไปส่งปิ่นที่ท่ารถเดี๋ยวปิ่นกดเงินให้พ่อนะเอาไว้ใช้จ่ายในบ้านแล้วก็เอาไว้ให้ป้าแกเป็นค่ารถไปหาพี่รันด้วย”

“ปิ่นจะไปไหนหรอ”

“ปิ่นจะไปหาเงินมาไถ่นาคืนค่ะ”

“แม่เชื่อใจปิ่นนะแค่ปิ่นเป็นคนดีแล้วเงินนั้นต้องเป็นเงินบริสุทธิ์”

“แน่นอนค่ะแม่เชื่อใจปิ่นนะปิ่นต้องทำได้”ตัดมาวันถัดไปเลยเนาะพ่อก็ได้มาส่งเราที่ตัวบรรพตพร้อมกับรอขึ้นรถเราก็เดินไปที่เซเว่นพร้อมกับกดเงินให้พ่อไป 20,000บาทเพราะว่าเราไม่รู้ว่าจะมาตอนไหนแต่พ่อมีโทรศัพท์แล้วแหละเดี๋ยวเราค่อยโทรคุยอีกอย่างเรายังคิดไม่ออกเลยว่าเราจะเริ่มต้นจากตรงไหนเราจะต้องไปคุยกับก้อยไปปรึกษาก้อยก่อนบางทีเราอาจจะยืมเงินน้องนั่นแหละจากนั้นเราก็ได้ขึ้นรถกลับมาที่ตัวพัทยาพร้อมกับนั่งแท็กซี่กลับมาที่บ้านของเราพอเราลงแท็กซี่เราก็จ่ายตังค์พร้อมกับเปิดประตูรั้วหน้าบ้าน

บึ้นๆ หึ้ยนั่นมันรถคุณปืนมาได้ไงเนี้ยเรารีบเข้ารั้วพร้อมกับใส่กุญแจรั้วแล้วกำลังวิ่งเข้าบ้านหากุญแจบ้านก็ไม่เจอไปไหนวะเนี่ยคุณปืนจอดรถหน้าบ้านพร้อมกับลงมาที่รั้วหน้าบ้าน

“ปิ่นมึงหยุด”

“มีอะไรออกไป”

“มึงมาเปิดประตูรั้วปิ่น”

“ไม่”เราก็หาโทรศัพท์ในกระเป๋าเพื่อจะโทรหาคุณปราบเรามีเบอร์เขาเเล้วไงมือไม้ก็สั่นไปหมดกุญแจบ้านก็เจอแล้วเรารีบเอากุญแจบ้านไขประตูก่อนค่อยโทรแล้วกันพอเปิดประตู

พรึ่บตุบ คือเราต้องตกใจเพราะว่าคุณปืนเขาตะปีนรั้วเข้ามาได้เรารีบเข้าในบ้านพร้อมกับจะปิดประตูแต่ประตูถูกดึงออกก่อน

พรึ่บ

“โอ้ย”พอประตูดึงออกด้วยความแรงเราก็แทบหลุดไปกับประตูเลยตัวเราถูกคุณปืนกอดพร้อมกับผลักเราเข้ามาในบ้านแล้วปิดประตูล็อคด้วยวินาทีนี้คือคิดเเล้วก็จะตายไหมแล้วเขารู้จักบ้านได้ยังไงหรือว่าเขาไปถามกับคุณเขื่อน

“มึงไปไหนมาปิ่นชอบทำให้กูโมโหหนักใช่ไหม”

“ฮึ้กคุณมันบ้าไปแล้วปิ่นไปทำอะไรให้คุณทำไมต้องตามจองล้างจองผลาญกันด้วย อื้อ”คางของเราถูกบีบด้วยความแรงของมือใหญ่ๆ

“มึงเป็นอะไรกับไอ้ปราบปิ่น”

“ฮึ้บ”

“กูถาม”เราสะดุ้งเฮือกเมื่อเขาตะคอกพร้อมกับพูดดังใส่ใบหน้าของเรา

“ทำไมฉันจะเป็นอะไรกับเขามันก็เรื่องของฉันอย่าคิดนะแล้วฉันจะกลัว”มือของฉันเอื้อมไปหยิบมีดปอกผลไม้ที่วางอยู่ที่โต๊ะพร้อมกับชี้ไปที่หน้าของเขาคนที่เขาจะปล่อยมือออกจากครางเรา

“อยากเจ็บตัวหรอชอบความรุนแรงหรอปิ่น”

“ฉันไม่ชอบอะไรทั้งนั้นอย่ามายุ่งกับฉันอีกออกไปคุณมีครอบครัวอยู่แล้วมีภรรยาอยู่แล้วอย่ามายุ่งกับฉัน”

“ไอ้เหี้ยปราบมันคงเล่าให้เธอฟังสินะไปถึงไหนตอนไหนกันแล้วล่ะถึงได้รู้รายละเอียดขนาดนี้”

“ฮึ้บคุณปราบเขาเป็นคนดีไม่ได้ชั่วเหมือนคุณ”

“หึ!มันก็แค่ภาพลวงตาเท่านั้นและปิ่นแน่จริงแทงเลย”เขาเดินเข้ามาใกล้ๆเราเราก็ถอยหลังนี้เขาพร้อมกับชี้นี่ถ้าจะให้เราแทงเขาจริงๆเราทำไม่ได้จนตัวเราไปชิดผนัง

“ออกไป พรึ่บ”ในที่สุดมีดในมือของเราก็ถูกแย่งจนมันร่วงลงพื้นคุณปืนจับไหล่เราทั้งสองข้างพร้อมกับไซร้มาที่คอเเรงๆเราพลักออกก็ไม่ออก

“ฮื่อๆโอ้ยเจ็บ”ก็ไม่เพียงแต่มือที่จะไปเขายังเอามือเรื่องต่ำมาบีบนมเรา

“กูถามว่ามึงกับกับมันเป็นอะไรกันกูต้องการคำตอบหรือว่าอยากให้กูใช้กำลัง”

“ฮึ้กไม่ได้เป็นอะไรกันคุณปราบเขาขอฉันคบแค่เท่านั้น”

“หึไม่มีปัญญาหาผู้หญิงแล้วหรอดีมันจะได้สนุกกว่านี้”

“ขอร้องปล่อยฉันไปเถอะนะ”

“ปล่อยให้โง่หรือปิ่นฉันบอกแล้วอะไรที่ฉันยังไม่เบื่อฉันไม่มีวันทิ้งเด็ดขาดและมันก็จะไม่ได้ตัวเธอไปแน่นอนหึมานี่”

“ฮื่อๆ ไม่ๆ”