[7] My favourite

7| My favourite

“คุณลุง!!!!” ฉันหันมาจิ๊จ๊ะใส่เขา ขี้ฟ้องละสิไม่ว่า จะมาเป็นลุงที่ดีอะไรกันตอนนี้ ไม่มาเป็นผัวที่ดีให้ฉันบ้างล่ะ

ฉันสาวเท้าเข้ามาคุยกับคนตัวโตที่กำลังลุกขึ้นสูงจากเก้าอี้ทำงาน สายตามองมาอย่างคาดเดาไม่ออก ฉันก็จ้องเขาไม่ต่างกัน

“เป็นลุงที่ดี แล้วไม่สนใจอยากจะเป็นสามีที่ดีบ้างหรอคะ?”

“หนูหมายถึงว่า คุณลุงเมื่อไหร่จะหาแฟนสักคนเสียทีหน่ะค่ะ!!”

น้ำคำกลั่นแกล้งจากวิเวียนเด็กแสบคนนี้ มันไม่เคยลดน้อยลงเลย ถึงแม้ว่าจะพูดสองแง่สองง้ามชวนใจว้าวุ่น แต่มันไม่ช่วยให้ใบหน้าหล่อมีปฏิกิริยาใดๆต่อคำหยอดน้อยๆ

“หนูล้อเล่นค่ะ จะกลับแล้วค่ะ สวัสดีค่ะ!!” ปั้นหน้าอยู่นั่น ไม่สนุกเลย ชิ!

“เดี๋ยวลุงจะไปส่ง!!”

ใบหน้าสวยยกยิ้ม เมื่อมีทีท่ายื้อกันขึ้นมาหน่อย

“ไม่เป็นไรค่ะ คืนนี้หนูนอนคอนโดเพื่อน!!”

“เพื่อน หรือ ผู้ชาย?” เสียงทุ้มเน้นถาม ใจดวงเล็กเต้นระรัวให้กับดวงตาคมที่มองมา นี่เป็นครั้งแรกที่สายตาแบบนี้ราวกับว่าหึงหวง หรือฉันคิดไปเองนะ แต่ไม่เคยเห็นสายตาแบบนี้เลยนี่

“ยังไม่รู้ค่ะ แล้วแต่อารมณ์!” จงใจพูดกลับกรอกไปมา ชำเลืองมองสมาทโฟนในมือที่มีเสียงข้อความดังรบกวนขึ้นมา

ยิ่งทำให้อีกฝ่ายรีบสาวเท้าเข้ามาประชิดตัวฉัน จนเราอยู่ใกล้กันมาก มือหนาอันแสนอบอุ่นกอบกุมมือฉันเอาไว้ ยิ่งสร้างให้อะดรีนาลีนผลิตขึ้นมามากขึ้น ทำให้หัวใจเต้นโครมครามจนทำตัวไม่ถูกไปแล้วตอนนี้

ฉันยืมศัพท์อะไรไม่รู้มาคิดเอาเอง จำมาจากยัยจูลี่หน่ะสิ แบบว่าใจเต้นแรงแล้วมันชอบพูดแบบนี้

แต่โฟกัสคนตรงหน้าก่อนเถอะ ฉันกระพริบตาปริบๆมองมือของเรา สลับกับหน้าหล่อๆนั้น...

“งั้นก็ไม่ต้องไปคอนโดใครทั้งนั้น จะไปส่งที่บ้าน!!!”

“ไม่ค่ะ หนูเอาเสื้อผ้ามาแล้ว จะไปนอนที่คอนโดเพื่อน หนูไม่อยากกลับบ้าน!!”

“อยากจะรู้นักว่าปล่อยมาได้ยังไง หนูกำลังอยากรู้อยากลอง คงไม่ได้พูดเล่นใช่ไหมที่มองผู้ชายแล้วจะเกิดอารมณ์หน่ะ?”

“…”

พยักหน้าหงึกๆยืนยัน เลิกคิ้วสงสัยว่าคนตัวโตจะทำอะไรกันแน่ จะให้ฉันนอนที่นี่หรือป่าวนะ รู้สึกเหมือนมีความหวังเข้ามานิดๆ จึงยิ้มหวานส่งไปให้เขาที่กำลังมองฉันอย่างครุ่นคิด

“งั้นก็ไปหาหมอ!!!”

พ่ามมม!!!!

ก็หน้าแตกไปเลยสิคะ เกือบจะดีอยู่แล้วเชียว

“ไม่ไปค่ะ!!”

“งั้นจะไปส่งที่คอนโดของเพื่อน!!”

“เห้อ เอางั้นก็ได้ค่ะ คืนนี้คงได้ดื่มให้จิตใจไม่คิดฟุ้งซ่านอีกแล้วเรา ต้องดูคลิปประทังชีวิตไปก่อนละกัน!!”

คลิปที่ว่าคงจะรู้นะว่าฉันหมายถึงอะไร วิเวียนสะอย่างไม่ได้มาเล่นๆนะจะบอกให้ ฉันชอบดู เฟเวอร์ริทมาก ฉันจ้องดวงตาสีสวยคู่นี้อย่างไม่วางตา

ใครจะเป็นนางเอกแสนดีก็ชั่ง แต่ฉันคือวิเวียนที่เป็นชีวิตจริง มีชีวิตจิตใจ พูดจริง ทำจริง อยากทำในสิ่งที่พูด ฉันยอมรับ

“วิเวียนนนน!!!”

ร่างหนาขบกรามแน่น ออกแรงบีบมือฉันจนฉันนิ่วหน้าด้วยความเจ็บจากแรงบีบ เขาหึงหรือรำคาญกันละเนี้ย ทำหน้าแบบเนี้ยอะ

“ทำไมคะ หนูพูดความจริงมันผิดตรงไหน ไม่ดีเหรอคะที่หนูพูดออกมาตามตรง ดีกว่าต้องไปปรึกษาคนอื่น คุณลุงไม่ใช่คนอื่นไม่ใช่เหรอคะ??”

“หรือว่าหลงยัยหน้าพลาสติกนั่นจนลืมหนูไปแล้ว!!?”

ยืนเถียงฉอดๆเถียงคำไม่ตกฟากคือฉันวิเวียนคนเดิม ใบหน้าหล่อสุดจะทนกำลังสติแตก

ก็อยากพาผู้หญิงอื่นเข้าบ้านมาทำไม ฉันเลยต้องร้ายและปั่นหัวสักหน่อย จะให้วีนไปตรงๆ นั้นเรายังไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่จะทำยังไงดีนะ ให้ลุงตินหันมาสนใจฉัน...

“พูดอะไร ก็บอกว่าพิมพ์เป็นหลาน ถ้าหนูจะดื้อแบบนี้วันหลังก็อย่ามาเหยียบที่นี่ สร้างความวุ่นวายอีก....แล้วจะไปไหนก็เชิญ!!!”

น้ำเสียงแข็งกร้าวไม่พอใจ มือหนายังปล่อยให้หลุดจากพันธการ เบือนหน้าไปทางอื่น เอ่ยไล่ฉันดีนักใช่ไหม ได้ ฉันก็จะไปไม่กลับมาที่นี่อีกเลย

ตึก ตึก ตึก!!!

ไปไม่ลา สบัดก้นหนี จงใจกระแทกส้นสูงเสียงดัง ฉันจ้ำอ้าวไปยังรถหรูของตัวเองแล้วปิดประตูเสียงดัง

ฟุบใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยน้ำสีใสลงบนพวงมาลัยรถ ร่างสั่นเทาด้วยความเสียใจ ฉันมันเด็กงี่เง้าไม่มีเหตุผลเพราะใครกัน และพยายามเปลี่ยนตัวเองให้ดีขึ้นมาอีกหน่อย เพราะใครกัน ที่ทำแบบนี้เพราะฉันหึงเขามาก

ตอนนี้มันอึดอัดไปหมดแล้วนะที่ต้องทนฟังคำพูดของคนที่รักบั่นทอนจิตใจ อย่างไม่ใยดีเลยสักนิด

“ฮึก ฮือออ! ใจร้ายชะมัดเลย!!อึก”

ฉันเงยหน้าขึ้นจากพวงมาลัยรถ กวาดสายตาอ่านข้อความในสมาทโฟนที่ถูกส่งมาจากจู่ลี่ แต่ขี้เกียจพิมพ์ตอบ มันไม่ทันใจจึงกดโทรออก

Calling to Julee

Julee : แกอยู่ไหนเนี้ย แด๊ดดี้แกโทรมาถามฉันว่าแกถึงคอนโดฉันหรือยัง ไปไหน รีบกลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!!

Vivian : เขาไล่ฉัน ฉันมาหาเขาที่บ้าน จะเอายังไงดีจูลี่ ฉันยังไม่กล้าแม้แต่จะเตาะเขาสักเปราะ เขาใจเเข็งมาก ไม่มีท่าทีว่าชอบ และรำคาญวิเวียนผู้น่าสงสารอย่างฉันอีกแล้วอะ

Julee : ตอนนี้จะเป็นยังไงฉันไม่รู้ แต่ช่วยรีบกลับมาด่วน แล้วค่อยคุยกัน นั่นไงแด๊ดดี้แกโทรมาอีกแล้ว คิดถึงฉันหรือไงเนี้ย แค่นี้นะ ฉันจะบอกว่าแกอาบน้ำอยู่ เพิ่งถึงเมื่อกี้

อ้อ เดี๋ยว ทำไมเขาไม่โทรหาแกหล่ะฉันงงไปหมดแล้วเนี้ย!!!

Julee : คงคิดถึงแกจริงๆแหล่ะมั้ง ฉันก็ไม่รู้งั้นแค่นี้แหล่ะ

ติ๊ดดด!

ฉันเอ่ยน้ำคำหยอกล้อปลายสาย วางสายแล้วถอนหายใจพรืดใหญ่ เวลานี้ฉันยังมองไปที่หน้าต่างห้องทำงานของคุณลุง แอบเห็นผ้าม่านสีทึบสั่นไหวแปลกๆ

เอ๊ะ! หรือว่าจะมาแอบดูฉัน แต่ก็นั่นแหล่ะวิเวียน เธออย่าคิดไปเองบ่อยไปหน่อยเลยหน่า แต่ก็คนมันอยากจะให้เรื่องที่คิดเป็นจริงสักครั้งบ้างนี่

เวลาผ่านไปไม่นานฉันเข้ามาในคอนโดของจู่ลี่อย่างหมดแรง แล้วยัยนั่นยังคุยโทรศัพท์กับคุณพ่อฉันอยู่เลย ฉันเดินผ่านหน้ามันไปอย่างไม่ได้สนใจ วางกระเป๋าแบรนด์เนมลงบนโซฟาและทิ้งตัวลงนั่งเต็มแรง

“ค่ะ ได้ค่ะ สวัสดีค่ะคุณพ่อ!!!”

“คุณสมิธว่ายังไงบ้าง เป็นห่วงลูกสาวอย่างฉันมากเลยหรอ?”

น้ำเสียงอ่อยๆเอ่ยถามเพื่อนรักที่กำลังเดินเข้ามาใกล้ แล้วหย่อนก้นลงนั่งข้างๆ

“อืม ก็ฝากให้ฉันดูแลแกดีๆด้วย แล้วถามว่าเขาควรจะใจดีให้แกอยู่คอนโดดีไหม ปรึกษาฉันหน่ะ!!”

“แล้วแกตอบว่าไง??”

“เอ้า แกเพื่อนฉันนะ ก็ต้องโน้มน้าวไปเลยสิคะ ท่านก็เคลิ้มเชียวหล่ะ ฉันพูดแต่ข้อดีทั้งนั้น!!”

“ทำดีมาก แต่คุณสมิธไม่โทรหาลูกสาวอย่างฉันสักสาย ชอบแกหรือป่าวนะ??”

“บ้าไปแล้วยัยวิเวียน อย่าพูดจาสยิวกิ้ว ฉันไม่ได้อยากเป็นแม่เลี้ยงแกหรอกนะ อีกอย่างฉันไม่ได้ชอบคนมีอายุเหมือนแกด้วย!!”

“แต่คุณสมิธหล่อมากนะ จะไม่สนใจหน่อยหรอ? ฉันไม่ถือหรอกหน่า ถ้าแกทำให้พ่อฉันมีความสุข ฉันยอม!!”

“ยอมกับผีแกสิ ฉันกำลังคุยกับพี่ปี4อยู่ อย่าชวนฉันไปเข้าสมาคมรักคนแก่แบบแกสิ!!”

“หึ้ยย! ออกจะน่ารัก กรุบๆ แล้วอย่ามาเสียดายทีหลังแล้วกัน พ่อฉันสายเปย์ด้วย ทั้งหล่อทั้งรวย แล้วก็พักนี้ทำแต่งาน ไม่ออกไปเที่ยวไหนนะ สงสัยคงเบื่อที่ต้องล่า คงอยากเป็นเหยื่อเองบ้างแล้วหล่ะมั้ง!!”

“โปรโมทเก่งมาก พูดเป็นเล่นไปนะยัยวิ ฉันไม่คุยกับแกละไปดีกว่า!!”

“ไปไหนยะ???”

“หาแด๊ดแกมั้ง ก็ทำงานกลุ่มสิคะรออะไร!!!”

“อ๋อ! ก็นึกว่าเขินสะอีก!”

พยักหน้าแล้วยิ้มกระแซะแทะโลมให้จูลี่เขิน ฉันว่าถ้าสองคนนี้คบกัน จะบันเทิงมาก น่ารักดี เหมือนฉันกับลุงติน(ถ้าได้คบกันอะนะ)