[4] (ลุก)สักตั้ง

4| (ลุก)สักตั้ง

Hrrrrr!

เสียงสมาทโฟนดังขึ้นมาท่ามกลางสองหนุ่มหล่อที่กำลังกรึ้มกรึ่ม คุยงานไปด้วยดื่มให้กับความเครียดที่สะสมมา เมื่อโชว์เบอร์ของลูกสาว สมิธจึงหยิบขึ้นมากดรับสายในทันที

“ว่าไงครับลูก มีอะไร?”

“…”

คนที่นั่งเงียบอยู่คิ้วขมวดปรายตามองเล็กน้อย ก่อนจะกระดกน้ำสีอำพันลงคอ ในขณะที่ตากำลังจดจ้องไปยังวิวทิวทัศน์เบื้องหน้า เอนหลังพิงพนักในท่าสบายไขว่ห้าง

“พ่อนึกว่าหนูถึงบ้านแล้ว ทำอะไรไม่บอกพ่อก่อนเลย แบบนี้แล้วยังจะมาขอนอนกับเพื่อนอีก เป็นอะไรครับ งอนอะไรพ่อหรือป่าว?”

สมิธมีใบหน้าตึงเครียด ลูบใบหน้าหล่อของตนเองและนวดคลึงตรงหว่างคิ้วเล็กน้อย รู้สึกปวดหัวกับเด็กดื้อที่ไม่ยอมกลับบ้าน

กดเปิดสปิกเกอร์ลำโพงแล้วเอาไปวางไว้ที่ตรงด้านหน้า แล้วหยิบกับแกล้มเข้าปาก กำลังกรึ้มกรึ่มอยากผ่อนคลาย แต่เด็กน้อยกลับหาเรื่องให้ต้องเป็นห่วง และทำอะไรไม่ได้เสียด้วย ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนกำลังวัยรุ่น ไปบังคับมากไปก็ไม่เป็นผลดีหรอก

เวลานี้เลยอยากจะแกล้งไอ่คนไม่มีภาระให้ได้ฟังวีรกรรมของหลานสาวมันบ้าง แบ่งกันปวดหัวเล่นๆ

“ไม่ได้งอนค่ะ หนูแค่เบื่อๆเซ็งๆ พรุ่งนี้หนูมีเรียนเป็นตอนบ่ายนะคะ ไม่ใช่คาบเช้า ไม่ต้องห่วงนะคะคุณพ่อ ขอบคุณค่ะ!!”

“จะไม่ให้พ่อห่วงได้ยังไงกัน หนูดื่มอยู่หรือป่าวนั่น?” แม้ว่าเป็นเรื่องธรรมดาของหนุ่มสาวและบุคคลทั่วไป ที่มักจะชอบการสังสรรค์ หากบุตรสาวกำลังดื่มก็อยากให้อยู่ในขอบเขต และอดเป็นห่วงไม่ได้สำหรับคนเป็นพ่อ

“นิดหน่อยค่ะ อยู่คอนโดจูลี่นะคะ หนูโทรให้พี่เดลกลับไปแล้ว แต่ไม่ยอมกลับ คุณพ่อโทรบอกเขาด้วยนะคะ!!”

“อ้อ11โมงเช้าให้คนเอาชุดนักศึกษามาให้หนูที่นี่ด้วยนะคะ!!” สะอึกเล็กน้อย แต่ยังพูดฉะฉานชัดถ้อยชัดคำอยู่ พอได้ยินว่าอยู่ที่ไหน คนเป็นพ่อก็สบายใจไปเปราะหนึ่ง ดีกว่าแอบไปในที่ๆไม่เหมาะไม่ควร

ซึ่งบุตรสาวสามารถทำได้ ในขณะที่มีอายุยังไม่ถึง20ปีบริบูรณ์ แต่นับว่ายังไม่ดื้อมากนัก เพราะเด็กดื้อชอบแหกกฎให้ลุ้นอยู่บ่อยครั้ง ในครั้งนี้จึงถือเป็นเรื่องที่ดีมาก

“ครับลูก เอาพอประมาณนะ!!”

“รับทราบค่า คุณพ่อน่ารักที่ฉูดในโลกเลย เอาไว้จะติดต่อสาวสวยๆในมหาลัยให้นะคะ!!”

“ติดต่อให้ลุงตินของหนูด้วยนะ เอาอกบึ้มๆหน่อยมันชอบ!!”

@อีกฝั่งของวิเวียน

ลูกอ้อนเต็มที่สุดอะไรสุด แต่วันนี้คุณพ่อใจดีแปลกๆนะ แต่ก็เอาเถอะดีแล้วนี่

ถ้อยคำถัดมาทำเอาใจเต้นแรง แค่ชื่อยังมีผลต่อหัวใจขนาดนี้ แล้วนี่จะให้ติดต่อหญิงให้ ถามหนูหรือยังคะพ่อ ถ้าถามหนูก็จะบอกว่าข้ามศพหนูไปก่อนเถอะ!!

แต่ฉันมองหน้าอกตัวเองโดยอัตโนมัติ แล้วเปรียบเทียบกับของเพื่อนรัก ก็น่าจะคัพใหญ่กว่านะ หรือเท่ากัน แต่เล็กไปไหมนะ

“แค่นี้ก่อนน๊าง่วงแย้วค่ะ รักนะจุ๊บๆมว๊าก!!” ฉันวางสายไปในที่สุด แล้วกระดกไวน์ขึ้นดื่มต่อ ใครจะนอนกัน ฉันกำลังได้ที่เลย ยัยจูกำลังสวมแว่นสายตาทำการบ้านที่อาจารย์สั่งอยู่ในตอนนี้ งานกลุ่มที่ฉันยังไม่แตะ และอยู่ด้วยกันก็ช่วยๆกันนะเพื่อนนะ

“เมายังอะ!?” เอ่ยถามฉันในขณะที่สายตายังคงจับจ้องหน้าแม็คบุ้ค กระดกไวน์แล้วทำงานได้ เพื่อนฉันเลิศมาก เลิศเฉพาะไฟลนตูดแหล่ะ ซึ่งอีนี่ก็ชั่วไม่ช่วยเพื่อน ก็กำลังเฮิร์ทอยู่อะ เฮ้อออ!

“หึ!!!”

“สรุปแล้วจะถอยใช่ปะ??”

“ไม่อะ!!” ฉันแกว่งแก้วไวน์ในมือ มองน้ำสีแดงเข้มนั้นกลิ้งในแก้วไวน์ไปมา คิดไปคิดมาฉันจะมานั่งอกหักทั้งๆที่ยังไม่ได้เริ่มมันก็ไม่ใช่ไง ต้องลองสักตั้งนะเอาดีๆ...

“แล้วจะทำไง?”

“ลุก!!” บอกไปแค่นั้นก็ไม่ได้ยินเสียงของเพื่อนรักอีกเลย มันกำลังนั่งอ้าปากหว๋ออยู่

“ลุกจริงดิ ถามจริงแก กล้าหรอ?”

“ฉันอยากเสียตัว ทำไมจะไม่กล้า ถ้าลุงตินยังดื้อไม่เล่นด้วย ฉันจะถอยมาเองไม่หน้าด้านสัญญา!!”

“แล้วถึงตอนนั้นจะมองหน้ากันติดหรอ?”

“ก็เรื่องของตอนนั้น หรือไม่ลุงตินอาจจะไม่ใส่ใจเด็กน้อยมือสมัครเล่นอย่างฉัน!!”

“ก็จริง งั้นลุยเลย!!”

“เชียร์ ให้กับความพยายามของแกอีกครั้ง!!”

กริ๊ง!!

ฉันชนแก้วไวน์เข้ากับแก้วของจูลี่ ยัยนั่นตั้งใจปั่นงานต่อ

จากนั้นฉันก็รินไวน์แล้วถือแก้วมาตรงระเบียงรับลมสักหน่อย