Ep.2(เด็กมันยั่ว)

เมียเด็ก

[Ep.2] เด็กมันยั่ว

"ฉันจะถามอีกครั้ง..."

คริสเลิกสนใจยัยลูกแมวนั่น และหันกลับมาถามพ่อของอลิสอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่เย็นชายิ่งกว่าเดิม

"เงินของฉันอยู่ไหน?"

น้ำเสียงของเขาบอกให้พ่อของอลิสรู้ว่าความอดทนของเจ้านายหนุ่มใกล้จะหมดลงทุกทีๆแล้ว

"เงินไม่มีแล้วครับคุณคริส..."

พ่อของอลิสพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาราวกับเสียงกระซิบ

"หมายความว่ายังไง?"

น้ำเสียงเย็นเยียบถูกเอ่ยขึ้นพร้อมกับที่คริสเริ่มขยับตัว และไม่เพียงแค่คริสเท่านั้นที่เริ่มขยับ ลูกน้องของเขาที่ยืนคุมเชิงอยู่ตามจุดต่างๆของห้องรับแขกเล็กๆนั่นก็ขยับตัวแทบจะพร้อมกันทันที

"นี่อย่าบอกนะว่าเวลาแค่ไม่ถึงสามวันแกเอาเงินของฉันไปถลุงจนหมด!"

คริสถามเสียงดุดัน มือหนายื่นไปกระชากคอเสื้อพ่อของอลิสไว้และดึงเข้าหาตัวอย่างไม่ปราณี

แต่สิ่งไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่ออยู่ๆอลิสก็พุ่งตัวเข้ามาแทรกกลางระหว่างพ่อของเธอกับคริส มือบางผลักร่างสูงของคริสออกห่างก่อนที่เสียงเล็กๆจะตวาดคนตัวโตดังลั่น

"ปล่อยพ่อของอลิสนะ ตาลุงแก่ใจร้าย!"

"....."

สิ่งที่ได้ยินทำให้คริสถึงกับอึ้งและหาเสียงของตัวเองไม่เจอไปชั่วขณะ

'ตาลุงแก่ใจร้าย'อย่างนั้นเหรอ!?

เขาพึ่งจะอายุสามสิบสี่เท่านั้นเองนะ แต่ยัยเด็กนี่กลับเรียกเขาว่าตาลุงแก่!

แบบนี้ต้องสั่งสอนให้รู้สำนึก!

คริสยื่นมือไปกระชากร่างเล็กๆที่ยืนจ้องหน้าเขาเหมือนโกรธเคืองกันมาสักร้อยชาติแล้วดึงเข้าหาตัวก่อนจะกระซิบพูดเสียงรอดไรฟันแต่แฝงไปด้วยความดุดัน

"อย่ามาปากดีกับฉัน"

"อลิสไม่ได้ปากดีซะหน่อย ลุงนั่นแหล่ะนิสัยไม่ดีรังแกพ่อของอลิส!"

อลิสเถียงฉอดๆ ไม่สนใจสายตาคมดุที่ลุกวาบขึ้นอย่างเอาเรื่องของคริสเลยสักนิดเดียว

"คุณคริส...ปะ...ปล่อยลูกสาวผมเถอะครับ...เธอยังเด็ก ไม่รู้จักกาละเทสะ ผมจะให้เธอเข้าไปอยู่ในห้องเดี๋ยวนี้"

พ่อของอลิสพูดขึ้น ความกังวลฉายชัดในแววตา สายตาของคริสที่มองลูกสาวของเขามันแฝงไปด้วยความหมายที่หลากหลายจนเขาไม่กล้าที่จะคิดต่อ

อลิสเป็นเด็กสาวที่อ่อนต่อโลกมากจนเกินไป ทำให้เธอไม่ทันคิดและคิดไม่ถึงว่าที่ตัวเองกำลังทำอยู่นั้นจะเป็นการท้าทายและจะนำพาภัยเข้ามาหาตัวเอง

"แกไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ถ้าวันนี้ฉันไม่ได้เงินของฉันคืน ทั้งแกทั้งลูกสาวปากดีของแกจะต้องรับผิดชอบ!"

คริสหันไปชี้หน้าพ่อของอลิสและพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด ก่อนจะหันกลับมาเล่นงานอลิสที่ยังเชิดหน้าท้าทายเขาอีกครั้ง

"ยัยเด็กอวดดี!"

คริสสบถอย่างหัวเสียที่อลิสไม่แสดงทีท่าว่าจะกลัวเกรงเขาเลยสักนิด หนำซ้ำยังเถียงฉอดๆราวกับแม่ค้าตลาดแตกก็ไม่ปาน

"อย่ามาว่าอลิสนะ ลุงกลับบ้านลุงไปเลยมาทางไหนก็ไปทางนั้น ไม่อย่างนั้นอลิสจะแจ้งตำรวจ!"

อลิสพูดจาข่มขู่ และนั่นก็แทบจะทำให้คริสหัวเราะออกมาแต่ต้องเก็บอาการเอาไว้เพราะกลัวจะเสียระบบ

นี่ยัยลูกแมวน้อยของเขานอกจากจะไม่กลัวเกรงเขาแล้ว ยังกล้าพูดจาข่มขู่เขาอีกต่างหาก คนที่ต้องแจ้งตำรวจมีนควรที่จะเป็นเขาสิถึงจะถูก ไม่ใช่ลูกสาวของหัวขโมยอย่างยัยเด็กนี่

แล้วดูเอาเถอะ ปากเล็กๆแดงๆนี่ก็พูดฉอดๆเจื้อยแจ้วไปทั่ว ทำให้คริสต้องเผลอมองตามยามที่แม่คุณเอ่ยปากพูดทุกทีไป จนบางครั้งก็อยากจะปิดปากที่กำลังพูดไม่หยุดนั่นเข้าสักที หรือสักสองที อยากจะรู้เหมือนกันว่ารสชาดของมันจะหวานล้ำสักแค่ไหน...

แบบนี้ใช่ไหมที่เขาเรียกกันว่าเด็กมันยั่ว!

"แหน่ะ! ขนาดเขาไล่ยังจะมายืนยิ้มอยู่อีก ไปเลยนะ ออกไปจากบ้านของอลิสเดี๋ยวนี้เลยเชียว"

เสียงขุ่นมัวของอลิสทำให้คริสรู้สึกตัวทันที และพบว่าตัวเองเผลอยิ้มออกมาจริงๆอย่างที่เธอว่า ทำให้คริสรีบเปลี่ยนสีหน้าเป็นเฉยชาแทบไม่ทัน

"ฟังนะยัยเด็กน้อย ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้นจนกว่าฉันจะได้เงินของฉันคืน"

"ถ้าได้เงินคืนแล้วลุงจะไปจริงๆนะ"

อลิสถามย้ำเพื่อความแน่ใจ แค่คืนเงินเรื่องก็จบ ถ้าอย่างนั้นอลิสก็จะบอกพ่อให้เอาเงินมาคืน

"ฉันพูดคำไหนคำนั้น"

เมื่อได้รับคำยืนยัน อลิสก็หันไปพูดกับพ่อของเธอทันที

"พ่อคะ คืนเงินให้ลุงคนนี้ไปเถอะค่ะ เขาจะได้ออกไปจากบ้านของเราสักที"

คำพูดไร้เดียงสาของลูกสาวทำให้พ่อของอลิสแทบหลั่งน้ำตา เป็นความผิดของเขาเองที่เลี้ยงดูลูกสาวคนเดียวมาราวกับไข่ในหิน เขาไม่เคยสอนให้ลูกรู้จักความโหดร้ายของใจคนและโลกภายนอก จึงทำให้อลิสเป็นเด็กโลกสวยและมองโลกในแง่ดีได้ถึงขนาดนี้

"เร็วๆสิคะพ่อ อลิสเหม็นหน้าเขาจะแย่แล้ว"

อลิสเร่งพ่อของเธอก่อนจะหันมามองคริสราวกับว่าตัวเองเป็นผู้ชนะ

แต่คำพูดของพ่อก็ทำให้อลิสชะงักไป...

"เงินไม่มีแล้วอลิส..."

พ่อของอลิสพูดเสียงเบา พร้อมกับเบนสายตาหลบสายตาของอลิสอย่างละอายใจ

"พ่อ..."

"เงินจำนวนนั้นพ่อเอาไปใช้หนี้ และเอาไปไถ่บ้านหลังนี้หมดแล้วลูก"

จบคำพูดของพ่ออลิสก็หันกลับไปมองหน้าคริสทันที และคราวนี้คนที่ยิ้มอย่างผู้ชนะก็เป็นคริสหรือตาลุงแก่ใจร้ายที่อลิสเรียกซะเอง

แล้วอลิสจะทำยังไง ในเมื่อพ่อของเธอไม่มีเงินมาคืนเขา...

"ไหนใครกันที่เมื่อกี้บอกว่าจะเอาเงินมาคืนฉัน?"

คริสถามอลิสเสียงเรียบ มองลูกแมวน้อยที่ตอนนี้ใบหน้าหดเหลือไม่ถึงสองนิ้วอย่างนึกขำ ในขณะที่อลิสหน้างอทันทีกับคำถามนั้น

"คุณคริสครับ ผมจะหาเงินมาคืนให้ครับ ถ้าคุณคริสจะให้เวลาผมหน่อย ผมสัญญาว่าจะหามาคืนให้ครบทุกบาททุกสตางค์เลยครับ"

พ่อของอลิสพูดอ้อนวอน

"เมื่อไหร่ล่ะ เมื่อไหร่ฉันถึงจะได้เงินของฉันครบทุกบาททุกสตางค์อย่างที่แกว่า"

คริสถามเสียงเย็น แต่สายตาจับจ้องที่แก้มป่องๆของลูกแมวน้อยอยู่ตลอดเวลา

"ผม...ผมไม่รู้ว่ามันต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ แต่ผมจะพยายามหามาผ่อนใช้ให้จนครบครับ ผมรับปาก"

"แล้วฉันจะแน่ใจได้ยังไงว่าระหว่างนี้แกจะไม่หนีหายไปไหนก่อนที่จะใช้หนี้ฉันหมด?"

คริสถามอีกครั้ง

"คุณคริสให้คนตามเฝ้าผมตลอดเวลาก็ได้ครับเพื่อความสบายใจของคุณคริสเอง"

"ไม่ล่ะ..."

คริสปฏิเสธทันควัน

"ฉันมีวิธีที่ดีและเข้าท่ากว่านั้น"

จบคำพูดของคริส ทุกสายตาก็หันไปจับจ้องที่อลิสเป็นตาเดียว ในขณะที่พ่อของอลิสเรียกคริสอย่างตกใจ

"คุณคริส!"

"ระหว่างนี้ลูกสาวของแกจะต้องไปอยู่กับฉัน  วันใดที่แกใช้หนี้ฉันครบเมื่อไหร่แกก็มารับลูกสาวของแกกลับไปได้ ฉันมีสิทธิ์ขาดในตัวของลูกสาวแกทุกอย่าง จะช้าหรือเร็วก็ขึ้นอยู่กับตัวแกเอง!"

_____โปรดติดตามตอนต่อไป_____

รูปภาพและตัวละคร ไม่มีอยู่จริง เป็นเพียงเรื่องสมมุติที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

**ไม่อนุญาติให้คัดลอก หรือ ดัดแปลง เนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งในนิยายเรื่องนี้ทั้งสิ้น**