เมียเด็ก

เมียเด็ก

[Ep.1] ยัยแมวน้อย

ครอบครัวเล็กๆ ในหมู่บ้านแถบชานเมือง

อลิสเด็กสาววัยสิบเจ็ดปียืนมองกลุ่มชายฉกรรจ์ในชุดสูทสีดำที่พากันยกโขยงเข้ามาในบ้านของเธอพร้อมกับตั้งคำถามในใจ

คนพวกนี้เป็นใคร แล้วพากันมาทำอะไรในบ้านของเธอ?

"พวกเขาเป็นใครคะพ่อ? "

"อย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้ลูก"

อลิสถามพ่อของเธอด้วยความสงสัย แต่พ่อกลับสั่งไม่ให้อลิสพูดซะอย่างนั้น และบทสนทนาของสองพ่อลูกก็อยู่ในสายตาของผู้ชายที่ดูเหมือนจะเป็นหัวโจกของคนกลุ่มนี้ตลอด

"เงินของฉันอยู่ไหน? "

'คริส'หรือที่ใครๆ รู้จักเขาในนามของเสี่ยคริสเจ้าพ่อของสถานบันเทิงและโรงแรมมากมายทั้งในกรุงเทพฯ และต่างจังหวัดเอ่ยถามเสียงเย็น

ดวงตาคมจ้องมองสองคนพ่อลูกด้วยสายตาที่เย็นชาราวน้ำแข็งขั้วโลก มันเย็นเยียบซะจนคนที่ถูกมองไม่กล้าเงยหน้าขึ้นสบตา ยกเว้นอลิสที่ยังคงจับจ้องเขาไม่วางตาด้วยเหตุผลเพียงอย่างเดียวคือ...

คริสหล่อ! และหล่อมากด้วย (ในสายตาและความรู้สึกของอลิส)

จริงๆ คริสไม่จำเป็นที่จะต้องมาที่นี่ด้วยตัวเองเลยสักนิด แต่ที่เขาต้องมานั่นก็เพราะอยากจะเห็นหน้าพนักงานในโรงแรมที่เขาไว้เนื้อเชื่อใจ แต่ได้กระทำความผิดคิดไม่ซื่อด้วยการขโมยเงินหมุนเวียนในโรงแรมมาทั้งที่เงินจำนวนแค่นี้เอ่ยปากขอหยิบยืมดีๆ คริสก็พร้อมที่จะให้และช่วยเหลือ

แต่เมื่อเรื่องมันเกิดขึ้นมาแล้ว สิ่งที่คริสต้องทำก็คือทวงคืนเท่านั้น

"ว่ายังไงล่ะ เงินที่ขโมยจากฉันมาอยู่ที่ไหน? "

คริสถามอีก และคราวนี้คนที่ไม่ยอมอยู่เฉยก็เป็นอลิสซะเอง

"เขาพูดอะไรคะพ่อ คุณพูดอะไร พ่อของอลิสไปขโมยอะไรของคุณมา!? "

อลิสถามพ่อ ก่อนจะหันไปถามคริสเสียงขุ่น อยู่ๆ ผู้ชายคนนี้ก็มากล่าวหาว่าพ่อของเธอขโมยเงินของเขามา อลิสไม่ยอมเด็ดขาด พ่อของเธอไม่ได้เป็นขโมยซะหน่อย!

"พ่อเธอขโมยเงินของฉัน ถ้าไม่เชื่อก็ถามพ่อของเธอสิเด็กน้อย"

คริสตอบคำถามเสียงเรียบ และคำตอบของเขาก็ไม่เข้าหูอลิสเลยสักนิด เพราะตัวเองถูกเรียกว่าเด็กน้อยนั่นแหล่ะ

แต่อลิสก็เก็บความขุ่นเคืองคนตัวโตเอาไว้ในใจ เพราะนี่ไม่ใช่เวลาที่เธอจะโวยวายเอากับเรื่องนี้ แล้วอลิสก็หันกลับไปมองพ่อของเธอและเอ่ยถามเสียงคาดคั้นอย่างต้องการคำตอบ

"พ่อไปเอาเงินของเขามาจริงๆ เหรอคะ? "

คำถามของลูกสาวทำให้คนเป็นพ่ออ้ำอึ้งหาคำตอบไม่ได้ เพราะเขาขโมยเงินของคริสมาจริงๆ

เงินหนึ่งล้านบาทสำหรับเสี่ยคริสมันอาจจะเป็นเงินจำนวนแค่เล็กน้อย แต่สำหรับพ่อของอลิสแล้วมันเป็นเงินที่สามารถปลดหนี้สินและไถ่ถอนบ้านที่กำลังจะถูกธนาคารยึดได้ และนี่ก็คือชนวนเหตุที่ทำให้พ่อของอลิสตัดสินใจกระทำการยักยอกเงินของโรงแรมไป และตอนนี้ถ้าจะให้เขานำเงินทั้งหมดนั้นมาคืนก็คงไม่ได้แล้ว เพราะเงินทั้งหมดได้ถูกถ่ายโอนไปหมดแล้ว

"อลิสขึ้นไปรอพ่อบนห้องก่อนนะลูก พ่อขอคุยธุระกับเจ้านายแป๊บเดียว เดี๋ยวพ่อจะตามลูกขึ้นไป"

เมื่อหาคำตอบให้อลิสไม่ได้พ่อก็ไล่ให้อลิสกลับขึ้นไปบนห้องแทน ส่วนหนึ่งเพราะไม่อยากให่ลูกสาวต้องมารู้เห็นเรื่องน่าอายที่ตัวเองทำลงไป

"ให้อลิสอยู่ฟังด้วยไม่ได้เหรอคะพ่อ? "

อลิสยังอิดออดเพราะไม่อยากทิ้งพ่อไว้กับคนพวกนี้ตามลำพัง อลิสไม่ไว้ใจใคร โดยเฉพาะผู้ชายหน้าหล่อคนนั้น สายตาของเขายามที่มองพ่อของเธอเหมือนมีไฟลุกโชนและพร้อใจะแผดเผาอยู่ตลอดเวลา อลิสกลัวว่าเขาจะทำร้ายพ่อของเธอ

และสายตาระแวดระวังไม่ไว้ใจของอลิสก็สะดุดตาคนมองอย่างเสี่ยคริสเข้าพอดี...

แต่ไหนแต่ไรไม่มีหรอกที่จะมีใครมองเขาด้วยสายตาแบบนี้โดยเฉพาะผู้หญิง ส่วนมากจะมองเขาด้วยสายตาชื่นชมและหลงใหลในความหล่อขั้นเทพของเขากันทั้งนั้น

แต่ยายเด็กผมเปียที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะนี่กลับมองเหมือนว่าเขาเป็นอาชยากรร้ายข้ามโลกยังไงยังงัั้น นี่คงคิดว่าเขาจะทำร้ายพ่อของตัวเองล่ะสิ...

แต่มันก็ไม่แน่หรอก คริสทำแน่ ถ้าไม่ได้เงินของเขาคืน

"มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่เขาลูก อลิสขึ้นไปทำการบ้านดีกว่านะ"

พ่อของอลิสยังคงยืนยันที่จะให้อลิสกลับขึ้นไปข้างบน และสาเหตุที่ต้องให้ไปเพราะเขากลัวว่าอลิสจะต้องมารับเคราะห์ในสิ่งที่ตัวเองกระทำ

และแน่นอนว่าอลิสไม่ยอมง่ายๆ เธอดื้อ (ด้าน) และดึงดันจะอยู่ด้วยให้ได้

"ไม่ค่ะ อลิสจะอยู่กับพ่อ อลิสจะอยู่ห่างๆ ตรงโน้นก็ได้ค่ะ"

ว่าแล้วอลิสก็เดินแก้มป่องไปกระแทกก้นนั่งลงที่โซฟาอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวว่าสถานการณ์ตอนนี้นั้นมันไม่ปรกติ และดวงตากลมโตก็ไม่วายหันไปมองค้อนคนตัวโตที่ยืนกอดอกมองเธออยู่พอดีเหมือนกัน

ในขณะที่คริสเองก็อยากจะจับเด็กมาฟาดก้นแรงๆ อย่างนึกหมั่นเขี้ยวที่กล้ามาใช้สายตาอวดดีแบบนั้นกับเขา

มีโอกาสจะฟาดไม่เลี้ยงเลย ยัยแมวน้อย!

ยัยแมวน้อยอย่างนั้นเหรอ?

นี่เขาคิดยังไงไปตั้งฉายาให้ยัยเด็กนี่กัน แต่ดูไปดูมา ยัยเด็กนี่ก็เหมือนแมวจริงๆ นั่นแหล่ะ ตากลมโต จมูกโด่งรั้น ริมฝีปากแดงก่ำ กับแก้มป่องๆ นั่น ไหนจะเสียงเล็กๆ งุ้งงิ้งๆ นั่น อีก มองยังไงก็แมวชัดๆ

_______โปรดติดตามตอนต่อไป______

ถ้าชอบแนวนี้ ฝากกดไลค์ กดแชร์เป็นกำลังใจให้พิจิกากันด้วยนะคะ

รูปภาพและตัวละคร ไม่มีอยู่จริง เป็นเพียงเรื่องสมมุติที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

**ไม่อนุญาติให้คัดลอก หรือ ดัดแปลง เนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งในนิยายเรื่องนี้ทั้งสิ้น**