ตอนที่ 3 เจอกันไม่ได้นัดหมาย

เพล้ง!!

“เจ้าสัว” แก้วเหล้าหลุดมืออย่างไม่ตั้งใจ จู่ๆ หิรัญก็มือไม้อ่อนแรงประจวบกับความเมาก็เป็นได้ หมิงซื่อสั่งแม่บ้านของโรงแรมเข้าจัดการเก็บเศษแก้วและทำความสะอาดในทันทีเพื่อกันไม่ให้เท้าหนาที่เดินเปลือยเปล่าเหยียบเป็นแผล ความร้อนใจระอุเป็นผลให้ร่างกายทุรนทุรายไปด้วย ยิ่งการดื่มยิ่งทำให้อุณหภูมิสูงขึ้นมากกว่าเดิม

“กูจะลงไปว่ายน้ำ” ในตอนนี้เป็นเวลาเกือบ 4 ทุ่มอีกไม่กี่ชั่วโมงสระว่ายน้ำของทางโรงแรมจะปิดใช้บริการตอนเที่ยงคืน หิรัญเพียงอยากเอาร่างกายอันร้อนลุ่มสัมผัสกับความเย็นเพื่อช่วยชโลมให้รู้สึกดีขึ้น

“มันดึกแล้วนะครับ อีกอย่างเจ้าสัวก็..”

“กูไม่เมา” ต่อให้ปฏิเสธทว่าน้ำเสียงหย่อนยานที่ใครต่างฟังออกว่าเมาพอสมควร อาการร้อนรุ่มจากภายในเริ่มลามออกมาด้านนอก เจ้าสัวกังวลใจอย่างหนัก ทั้งที่มีความรู้สึกอยากโทรหาเมียสุดที่รักที่กำลังนอนเปลือยกายให้ชายอื่นกอด ก็ทำได้เพียงข่มใจเพราะหากเจ้าสัวเดินทางไปประเทศจีนจริงๆ เขาจะยังนั่งอยู่บนเครื่องและหากเผลอโทรหาแปลว่าอรุณีต้องรู้ว่าเขาไม่ได้ไปไหน

หิรัญเดินลงลิฟต์ด้วยชุดคลุมสีเข้มของทางโรงแรมด้านในสวมเพียงกางเกงว่ายน้ำตัวเดียว โดยมีลูกน้องตามประกบเพียงสองคน ที่พักค่อนข้างไพร์ทเวทดังนั้นไม่จำเป็นให้ลูกน้องเดินตามเป็นโขยงให้คนอื่นแตกตื่น เจ้าสัวเรียกใช้เฉพาะคนที่ไว้ใจจริงๆ เท่านั้น ข้างสระว่ายน้ำเตรียมการไว้อย่างดีมีผ้าเช็ดตัวบรั่นดีและแก้วทรงเหลี่ยมใบใหม่พร้อมกับแกล้มสองอย่างวางไว้บนโต๊ะวีไอพีเฉพาะเจ้าสัวเท่านั้น ทว่าสระว่ายน้ำเป็นส่วนกลางของโรงแรมหากจะใช้คนเดียวไม่สามารถทำได้และเจ้าสัวเองก็ไม่ได้มีปัญหากับการว่ายน้ำร่วมกับคนอื่น

หิรัญหย่อนก้นลงเก้าอี้ชายหาดมันตั้งอยู่ข้างขอบสระ เสื้อคลุมที่สวมมาถูกถอดออกโดยหมิงซื่อเป็นผู้ช่วยอยู่ด้านหลัง ลูกน้องอีกคนรินเหล้าลงแก้วให้เจ้าสัวโดยไม่ต้องสั่ง

เสียงน้ำแตกกระเซ็นเป็นผลให้หิรัญหันเหความสนใจไปยังสระด้านหน้า ดวงตารัตติกาลทอดมองร่างอรชรที่กำลังกระเพื่อมในสระน้ำอย่างสนอกสนใจ ทัศนวิสัยช่วงดึกมีแสงไฟไม่ได้สว่างจ้ามากพอที่จะมองเห็นว่าคนที่กำลังกวักเรียวแขนจ้วงว่ายน้ำเป็นท่าผีเสื้อสวมบิกินีสีขาว เรือนร่างสมส่วนเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งเป็นผลดึงดูดสายตาเจ้าสัวอย่างมาก หิรัญทอดมองร่างสวยที่ไหลไปตามจังหวะการออกท่วงท่าบนพื้นผิวน้ำอยู่แบบนั้น ทุกอย่างมันพริ้วไหวไปตามคลื่นน้ำอย่างสวยงาม จนกระทั่งยกแก้วเหล้าแล้วเหยียดตัวลุกเดินไปยังขอบสระ เป็นจังหวะที่ร่างอรชรตวัดคว่ำออกแรงว่ายน้ำในท่าฟรีสไตล์

ฝ่าเท้าหนาถกเดินตามร่างขาวที่อยู่ในสระ ไม่ได้จงใจหรืออยากเข้าไปทำความรู้จักแต่อย่างใด เพียงแค่เหมือนมันมีแรงดูดให้เจ้าสัวมองร่างระหงไม่ละสายตาอยู่แบบนั้น

ตู้ม!!!

หิรัญเซถลาตกน้ำเป็นผลมาจากความเมาและถกเท้าเดินตามคนตัวบางที่ว่ายน้ำไปยังฝั่งทิศตะวันออก น้ำในสระกระเซ็นตามน้ำหนักและขนาดตัวอันบึกบึนของคนร่างสูงกระจายออกขอบสระเป็นคลื่น ผู้อยู่ด้านล่างตกใจตั้งท่าเตรียมกระโจนตัวเข้าช่วยผู้เป็นเจ้านาย แต่ทว่าเจ้าสัวรีบดีดตัวขึ้นเหนือผิวน้ำและชูสองมือขึ้นว่าเขาโอเค ซึ่งสัญลักษณ์นี้ลูกน้องจะรู้กันดีในวงบอดี้การ์ด การตกลงในสระกลับกระแทกร่างแน่งน้อยจมลงก้นสระอย่างไม่ตั้งใจ หิรัญรีบมุดดำลงไปแล้วช้อนตัวประคองหญิงสาวขึ้นมา ใบหน้าที่ถูกปรกคลุมด้วยกลุ่มผมสีดำปิดจนมิดมองไม่ออกว่าเป็นใคร เห็นเพียงเรียวปากอิ่มสีชมพูอ้าเผยอกอบเอาอากาศในยามที่เกือบหมดลมหายใจเพราะร่างเล็กจุกกับการถูกกระแทก

“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า” ดันร่างเล็กประชิดตัว คราวนี้หญิงสาวอยู่ในอ้อมกอดของหิรัญ บิกินีตัวจิ๋วที่กำลังจะหลุดออกจากเนินอกอยู่รอมร่อเป็นผลให้เจ้าสัวหันไปสั่งลูกน้องให้เบือนหน้าไปทางอื่น ในขณะที่อีกฝ่ายยังอ้าปากพะงาบหายใจอย่างหนักและเป็นจังหวะที่บราบิกินีลอยหลุดออกจากตัว เมื่อเห็นเช่นนั้นเจ้าสัวรีบดันคนในอ้อมกอดเข้าแนบชิดตัวแน่นมากขึ้น หน้าอกเต่งตึงของอีกฝ่ายประชิดบดบี้เข้ากับแผงอกหนาจนเกยนูนขึ้นเป็นลูก หากไม่ทำเช่นนี้หมายความว่าเจ้าสัวจะเห็นยอดปทุมถันของร่างแน่งน้อยอย่างแน่นอน

“คุณ บราของฉัน” มันค่อยๆ ไหลไปตามแรงกระเพื่อม เมื่อคว้าไม่ทันก็ต้องโอบลำตัวผู้ชายที่เธอยังไม่ทันมองหน้าเพื่อไม่ให้ดูโป้ไปมากกว่าเดิม เจ้าสัวปล่อยมืออีกข้างเมื่อหญิงตรงหน้าเป็นฝ่ายกอดจากนั้นช่วยปัดเส้นผมที่หล่นปรกใบหน้าออกให้เธอได้มองเห็น

แต่ทว่า….

“อัญญา” ร่างแน่งน้อยที่ยังกอดอยู่คือลูกสาวของอรุณี เธอมีศักดิ์เป็นลูกเลี้ยงของหิรัญ แต่ทำไมอัญญาถึงมาอยู่ที่นี่ทั้งที่อรุณีบอกว่าเธอจะกลับอาทิตย์หน้า ในขณะที่อัญญาก็ชะงักไม่ต่างที่เผอิญเจอพ่อเลี้ยงอย่างหิรัญในโรงแรมหรู 6 ดาวแห่งนี้