คุณหมอจอมจริงจัง(1)

ตอนที่ 1

คุณหมอจอมจริงจัง

ในโรงพยาบาลเล็กๆแห่งนี้มีหมอจำกัด ทำให้เขาซึ่งเป็นกุมารแพทย์จะต้องมาช่วยงานที่แผนกฉุกเฉินยามค่ำคืน เนื่องจากว่าบุคลากรขาดแคลนชายหนุ่มจึงไม่มีทางเลือกในฐานะที่เขาเป็นแพทย์ก็ต้องดูแลคนไข้

ชนาธิปเป็นกุมารแพทย์ แต่ในเกือบทุกวันเขาจะต้องมาช่วยงานที่แผนกฉุกเฉิน ช่วงแรกๆชายหนุ่มก็รู้สึกเบื่อหน่าย แต่เมื่อเขานั้นได้มีโอกาสช่วยเหลือผู้คน ความรู้สึกเหล่านั้นก็แปรเปลี่ยนเป็นความภูมิใจลึกๆ อย่างเช่นในวันนี้เขาได้รับแจ้งว่ามีผู้ประสบเหตุลื่นล้มในห้องน้ำ จึงได้รีบเดินทางไปพร้อมทีมกู้ภัยเพื่อเข้าช่วยเหลือทันที แต่เนื่องจากระยะทางระหว่างโรงพยาบาลและบ้านหลังนั้นมีระยะห่างประมาณห้ากิโลเมตร ทั้งช่วงเวลาเร่งด่วนอย่างนี้รถก็ติดมาก ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกร้อนใจ

บนท้องถนนที่แสนกว้างใหญ่มีทั้งผู้คนที่เปี่ยมไปด้วยน้ำใจและคนที่ใจคับแคบ บางคนไม่ยอมหลบรถพยาบาล ทั้งยังตีมึนทำเป็นนิ่งเฉย ทั้งที่ก็มีออกเป็นข่าวมากมาย

“เลี่ยงไปทางนั้นได้ไหมพี่พล!”

ชายหนุ่มตะโกนถาม ก่อนที่คนขับรถจะตัดสินใจแทรกรถเก๋งคันนั้นไปอีกเลนนึง เป็นผลให้กระจกด้านข้างขูดกับหลังคารถของอีกฝ่ายจนเป็นรอย

เจ้าของรถเป็นชายหนุ่มท่าทางเลือดร้อน สักลายเต็มตัวสวมทองเส้นใหญ่ ในมือถือบุหรี่ ส่งเสียงตะโกนด่าเสียงดังลั่นถนน แต่วินาทีนี้ไม่มีใครสนใจเขา เนื่องจากว่าต้องรีบไปช่วยชีวิตผู้บาดเจ็บเสียก่อน

“เร็วเข้า!”

ทุกคนรีบเตรียมอุปกรณ์และวิ่งเข้าไปในบ้านทาวน์เฮ้าส์ซึ่งเปิดเป็นร้านขายของชำ หน่วยกู้ภัยได้เข้าไปในห้องน้ำก่อนจะยกร่างผู้บาดเจ็บออกมาวางบนเปล ชนาธิปไม่รอช้ารีบเข้าตรวจชีพจรและสำรวจบาดแผลทันที

“ป้าครับ”

คุณหมอพยายามปลุกอีกฝ่ายให้ตื่น เขารู้สึกว่าหญิงวัยกลางคนผู้นี้ยังมีสติอยู่ อาจเป็นเพราะสมองได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง จึงทำให้อีกฝ่ายนั้นดูเบลอๆ

ชายหนุ่มเห็นว่านี่เป็นสัญญาณอันตราย จึงได้รีบทำการปฐมพยาบาลตรงบาดแผลเพื่อหยุดเลือดไม่ให้ไหลไปมากกว่านี้

“นำตัวผู้บาดเจ็บส่งโรงพยาบาลก่อน”

คุณหมอสั่งการก่อนที่ทุกคนจะเคลื่อนย้ายร่างผู้บาดเจ็บมุ่งตรงกลับไปที่โรงพยาบาล ระหว่างทางชนาธิปพยายามปลุกอีกฝ่าย และคอยสำรวจชีพจรอยู่ตลอดเวลา