ขอบคุณที่ใส่ใจ(3)

“เอาน่า ชีวิตคนเรามันไม่ได้หยุดแค่นี้ ใครจะไปรู้ ลูกป้าอาจจะร่ำรวยขึ้นมาก็ได้”

“ก็ขอให้มีวันนั้นเถอะ มันกับลูกจะได้ไม่ลำบาก”

บ่นเสร็จก็เดินกลับไปที่ร้านเพราะมีลูกค้ามายืนรอ หญิงวัยกลางคนส่ายหน้าเล็กน้อย ฟังเรื่องของ อีกฝ่ายแล้วก็เหนื่อยใจแทน แต่ถึงอย่างนั้นก็นึกขอบคุณลูกสาวที่มีจิตสำนึกที่ดี แม้สังคมรอบข้างจะไม่ดีเท่าไหร่นักแต่บัวชมพูก็เป็นคนใฝ่รู้ใฝ่เรียน

“คุณป้า เป็นยังไงบ้างครับ”

หมอหนุ่มเดินเข้ามาในร้านก่อนเอ่ยทักทายอดีตคนไข้ หญิงวัยกลางคนรีบลากเก้าอี้มาให้เขานั่งก่อนที่เธอนั้นจะหยิบน้ำเปล่าเย็นๆส่งให้

“ดื่มน้ำก่อนคุณหมอ มาทำอะไรแถวนี้ล่ะ”

“ผมมาเยี่ยมคุณป้าครับ มาดูแผลให้ด้วย”

“ไม่เห็นต้องลำบากเลย หมอโทรมาก็ได้เดี๋ยวฉันไปโรงพยาบาลเอง”

หญิงวัยกลางคนรู้สึกเกรงใจ เธอไม่อยากให้ใครต้องมาลำบาก

“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณป้า ผมแวะมาซื้ออาหารแถวนี้พอดี ก็เลยแวะมาดูอาการ”

ชายหนุ่มตอบด้วยรอยยิ้มแบบใจดีก่อนที่เขาจะตรวจบาดแผลบนศีรษะของหญิงวัยกลางคน

“แผลเริ่มแห้งแล้วครับ ค่อยไปตัดไหมวันที่หมอนัดไว้”

“ขอบใจมากนะหมอ ถ้าไม่ได้หมอนี่ฉันคงแย่”

คนสูงวัยซึ้งใจ เธอหยิบขนมใส่ถุงและยื่นให้อีกฝ่ายเพื่อแสดงน้ำใจที่เขาอุตส่าห์แวะเวียนมาดูอาการ

“ขอบคุณครับ งั้นเดี๋ยวผมกลับก่อนนะครับพรุ่งนี้ผมจะมาเยี่ยมใหม่”

ชายหนุ่มกล่าวลาก่อนจะเดินออกไป เมื่อกลับเข้ามาในรถเขาก็รีบโทรหาบัวชมพูทันที

“วันนี้ผมมาดูแม่คุณแล้วนะ ตอนนี้แผลเริ่มแห้งแล้ว แต่เหมือนคุณป้ายังมีอาการปวดหัวนิดหน่อย เดี๋ยวผมจะเช็คให้วันที่ตัดไหม”

ชายหนุ่มเอ่ยกับปลายสาย เขาไม่อยากให้เธอกังวลใจเรื่องแม่

“ขอบคุณนะคะคุณหมอที่อุตส่าห์โทรมาบอก ไว้ฉันจะโทรกลับนะคะ พอดีว่ากำลังทำรายงานกับเพื่อนอยู่”

หญิงสาวกระซิบเพราะกลัวว่าเสียงของเธอนั้นจะรบกวนสมาธิเพื่อนที่กำลังอ่านหนังสือเพื่อเขียนสรุปในรายงาน ชายหนุ่มเข้าใจดีเขารับปากว่าจะโทรกลับไปก่อนจะกดวางสาย

ชนาธิปมองหน้าจอโทรศัพท์ขณะที่มุมปากยกยิ้มโดยไม่รู้ตัว

ตกดึกคืนนั้นหญิงสาวโทรกลับมาเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มไม่ได้โทรกลับไปหาเธอ ชนาธิปต้องอยู่เวรกลางคืน ทั้งสองจึงคุยกันจนเกือบเช้า

“ไม่ง่วงเลยหรือคะ”

หญิงสาวเอยถามด้วยน้ำเสียงงัวเงีย เห็นได้ชัดว่าเธอนั้นน่าจะง่วงมากแล้วแต่ก็ยังคงฝืนคุยกับคุณหมอ

“ผมไม่ง่วงหรอก ถ้าคุณง่วงก็ไปนอนพักผ่อนเถอะพรุ่งนี้มีเรียนไม่ใช่หรือไง”

“ค่ะ งั้นฉันขอไปนอนก่อนนะคะไว้พรุ่งนี้จะโทรไป”

หญิงสาวสัญญาก่อนจะกดวางสาย ชายหนุ่มรู้สึกแปลกใจที่เขานั้นมีความสุขทุกครั้งที่ได้คุยกับเธอ แม้จะวางสายไปแล้วก็อยากที่จะโทรกลับไป ชายหนุ่มยิ้มน้อยยิ้มใหญ่โดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาของเราพยาบาลและเจ้าหน้าที่นั้นกำลังแอบมองเขาอยู่ทุกคนต่างสงสัยว่าคุณหมอชนาธิปกำลังมีความรัก