จุดเของความเจ็บ

ใบบัว

" หนูใบบัวจ๊ะไปดูคุณหนูราเชนทร์เถอะเดี๋ยวตรงนี้นมจัดการเอง นี่ก็จะเที่ยงแล้วได้กินอะไรบ้างหรือยังลูก " สวัสดีค่ะทุกคนฉันชื่อใบบัวเป็นเด็กอุปการะของคุณหญิงของบ้านนี้ฉันมาจากบ้านเด็กกำพร้าตั้งแต่อายุแปดขวบค่ะ มาอยู่ที่นี่จนตอนนี้ฉันจบปริญญาแล้วคุณหญิงท่านเมตตาและเอ็นดูฉันเปรียบเสมือนฉันเป็นญาติคนหนึ่งของเขา

" บัวยังไม่หิวเลยค่ะนม แต่เดี๋ยวบัวจะไปดูราเชนทร์ก่อนงั้นบัวฝากนมดูตรงนี้หน่อยนะคะ เดี๋ยวบัวลงมาทำซุปให้คุณหญิง "

" เฮ้อ~ กินข้าวกินปลาบ้างนะจ๊ะหนูบัว ผอมแห้งแรงน้อยหมดแล้ว " นี่ก็คือคุณนมของบ้านหลังนี้ค่ะเป็นคนดูแลคุณเหมันต์ และก็ดูแลลูกของฉันในตอนนี้ ใช่ค่ะทุกคนฟังไม่ผิดหรอกฉันมีลูกแล้วหนึ่งคน ลูกที่เกิดขึ้นในคืนที่ฉันเจ็บปวดมากที่สุดแต่เขาคือความสุขของฉันนะคะถึงแม้ว่าฉันจะไม่ใช่สิ่งที่พ่อของเขาต้องการก็เถอะ

" ขอบคุณมากนะคะนม "

' ตึก ตึก '

' พรึบ '

" อ๊ะ!! จ.เจ็บค่ะ!! " ฉันรอออกมาทันทีในขณะที่ฉันกำลังเดินขึ้นบันไดไปยังห้องนอนของราเชนทร์ฉันเองก็ถูกกระชากด้วยแรงมหาศาล

" ไปมุดหัวอยู่ที่ไหนมาราเชนทร์ร้องหาตั้งนานแล้ว!! "

" ขอโทษค่ะบัวมัวแต่ทำซุปให้คุณท่านอยู่ "

" จะเอาอกเอาใจแม่ฉันไปถึงไหนแค่นี้แม่ฉันก็หลงเธอจนหัวปักหัวปัมแล้ว! ทำไมหรออยากได้ตำแหน่งลูกสะใภ้ดีเด่นขนาดนั้นเลยหรอ ? "

" ป่าวนะคะ บัวแค่ทำตามหน้าที่แล้วอีกอย่างตอนที่บัวลงไปราเชนทร์กำลังหลับอยู่ด้วย "

" นี่เธอกล้าเถียงฉันหรอ!! อย่าคิดว่ามีคุณแม่คอยหนุนหลังแล้วฉันจะไม่กล้าทำอะไรเธอนะ!! " ฉันรู้ค่ะว่าเขากล้า และฉันก็รู้ด้วยว่าเขาไม่เคยกลัวอะไรเลยเพราะว่าถ้าไม่อย่างงั้นตอนนั้นเขาคงไม่ยืนด่าฉันต่อหน้าคนมากมายหรอก

ย้อนกลับ 2 ปีก่อนหน้านี้

" เหมันต์!! แกไปแต่งตัวให้เรียบร้อยเดี๋ยวนี้เลยนะ!! เราเองก็เหมือนกันใบบัวไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อยแล้วลงไปคุยกับฉันข้างล่าง!! "

.

.

" อธิบายมาว่าเรื่องทั้งหมดมันเกิดอะไรขึ้นทำไมสภาพเราสองคนถึงเป็นอย่างที่แม่เปิดประตูเข้าไปเห็น! "

" หึ! คุณแม่ก็ถามคนของคุณแม่เองสิครับว่าเข้าไปอยู่ในห้องของผมได้ยังไง? "

" ใบบัว ตอบฉันมา! ว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น " ฉันจำได้ดีค่ะว่าเหตุการณ์ในคืนนั้นเรียกว่าเป็นตราบาปของชีวิตฉันได้ไหมคะ

" ฮึก.. หนูขอโทษค่ะหนูไม่ได้ตั้งใจจะให้เรื่องทั้งหมดมันเป็นแบบนี้ ฮึก..? "

" ตอแหล!! เหอะ!! อยากได้ฉันเป็นผัวจนตัวสั่นเลยหรอ ยางอายเธอมีบ้างไหม? หรือว่าเห็นฉันไม่มีสติคงคิดอยากจะเป็นลูกสะใภ้ของบ้านนี้เต็มเเก่สินะ! "

" ฮึก.. "

" ตาเหมันต์หยุดพูดซะแม่จะฟังที่ใบบัวพูด!! "

" เมื่อคืนหนูลงมากินน้ำค่ะ หลังจากที่กินน้ำเสร็จหนูกำลังจะกลับเข้าห้องของตัวเอง แต่เป็นจังหวะที่คุณเหมันต์กลับมาจากข้างนอกพอดี แล้วมีอาการเมา หนูแค่จะเข้าไปช่วยพยุงเพราะว่าเกรงว่าคุณเหมันต์จะตกบันไดถ้าหากเดินขึ้นไปเอง แต่.."

" พอ! ไม่ต้องเล่าแล้ว แค่นี้ฉันก็พอจะเดาออกว่าลูกชายตัวดีของฉันทำอะไรลงไปบ้าง!! "

" คุณแม่ก็เอาแต่เข้าข้างคนของคุณแม่นั่นแหละ! เด็กนี่พูดอะไรแม่ก็เชื่อไปหมด ไม่คิดหน่อยหรอครับว่าเด็กนี่จะโกหก "

" ใบบัวอยู่กับฉันมานาน ฉันรู้ดีว่าเด็กคนนี้เป็นยังไงและฉันเองก็รู้ดีอีกต่างหากว่าแกเป็นคนยังไง!! อย่าให้แม่ต้องพูดนะว่าเมาหัวราน้ำกลับมาทุกวัน! "

" คุณแม่!! "

" มันจะอะไรนักหนากับแค่ผู้หญิงคนเดียว! เขามีครอบครัวไปถึงไหนแล้วเหมันต์ แกยังจะจมปลักอยู่แต่ที่เดิมอยู่อีกหรอ? แล้วอย่าคิดที่จะปฏิเสธรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้นน่ะ เพราะฉันเนี่ยแหละจะไม่ยอมเด็ดขาด!! "

' เคล้ง!! '

" เฮงซวย!! " เรื่องยังไม่จบแค่นี้นะ คะหลังจากที่เขาจำใจที่จะต้องยอมรับฉันหลังจากนั้นไม่นานฉันเองก็มีอาการแปลกๆ เริ่มมีอาการอาเจียนและเบื่ออาหารเหม็นทุกสิ่งทุกอย่าง .. ถ้าตอนนั้นฉันคงเรียกว่ามันเป็นความโชคร้ายของฉันนั่นแหละค่ะที่ฉันตั้งครรภ์

" สมใจเธอแล้วสินะ!! อย่าคิดว่าจะใช้เด็กมาบีบบังคับให้ฉันยอมรับในตัวเธอ!! มั่วแบบเธอเด็กคนนี้อาจจะไม่ใช่ลูกของฉันก็ได้!! " เป็นคำพูดที่ฉันยังจำมาถึงทุกวันนี้อยู่เลยค่ะ อะไรคงจะไม่น่าเจ็บใจเท่ากับวันที่ฉันคลอดราเชนทร์หรอก ฉันยังจำได้ดีวันนั้นฉันเจ็บท้องแต่คนที่เป็นพ่อของราเชนทร์กลับไปหาผู้หญิงอีกคน ผู้หญิงที่เป็นเหมือนรักแรกของเขา เห็นไหมล่ะคะฉันถึงบอกไงว่าฉันคงเป็นผู้หญิงที่น่ารังเกียจที่สุดเลย

ปัจจุบัน

" เหมันต์!! แม่บอกแล้วใช่ไหมว่าทำอะไรให้เกรงใจแม่หน่อย!! อีกอย่างไม่เห็นหรอว่าใบบัวตัวเล็กนิดเดียวทำไมแกกระชากแรงซะขนาดนั้น! " คุณท่านเดินออกมาพร้อมกับอุ้มราเชนทร์ออกมาด้วย ฉันรีบเข้าไปรับเด็กน้อยที่ตอนนี้น้ำตาใหลเต็มใบหน้า

" แง๊ๆๆ ~~ ฮึก มะๆ "

" โอ๋ๆๆ ไม่ร้องนะครับแม่อยู่นี่แล้ว "

" แดงไปหมดเลยใบบัวเอ้ย! "

" คุณท่านคะหนูไม่เป็นอะไรค่ะ " ฉันรีบบอกคุณท่านออกไปเพราะว่าฉันเองก็ไม่อยากให้คุณท่านกับคุณเหมันต์ต้องมีปากมีเสียงกันเพราะฉัน

" หึ! ไม่เห็นหรอครับว่าคนโปรดของคุณแม่อวดเก่งแค่ไหน!! ส่งราเชนทร์ไปให้แม่นม!! แล้วเธอก็ขึ้นไปทำความสะอาดบนห้องของฉัน! "

" ค่ะ " ฉันทำตายางที่คนอารมณ์ร้อนบอกและรีบไปจัดการ ทำความสะอาดให้เขาทันที

.

.

" ว่าไงครับราเชนทร์ ทำไมวันนี้ลูกชายแม่อารมณ์ดีจังเลย " เด็กน้อยที่กำลังนอนเล่นของเล่นอยู่บนที่นอนส่งเสียงหัวเราะคิกคักอย่างเริงร่า

" เอิ๊กๆๆ คริๆๆ "

" มีความสุขให้มากๆนะครับราเชนทร์ลูกรักของแม่มีความสุขให้ได้มากกว่าแม่ ? "

' ปัง!! '

" เอ่อ!! คุณเหมันต์ต้องการอะไรหรือเปล่าคะ? "

" นี่มันบ้านของฉัน! ฉันจะเข้าออกห้องไหนฉันต้องบอกเธอด้วยหรอ แล้วอีกอย่างนี่ก็ห้องนอนของลูกฉันด้วย!! "

" ค่ะ ขอโทษค่ะ "

" เหอะ! เธอแม่งโคตรน่ารำคาญน่ะ วันๆก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตาขอโทษ! หึ! "

"........"

" จืดชืดแบบเธอเคยมีความรู้สึกบ้างปะว่ะถามจริงเถอะ! อ่อ.. แต่จะว่าไปเธอคงจำความรู้สึกสองปีก่อนไม่ได้แล้วสินะ! หึ "

มาแล้วค่ะพระคอมเม้นต์เป็นกำลังใจให้หน่อยไม่ถึง 20 คอมเม้นต์ไม่อัพตอนต่อไปบอกเลยพระเอกเรื่องนี้เลว!! สั้นๆได้ใจความ