เมียเก็บ : EP3 ข้อเสนอ

EP 3

...“อลิสา”..

เมื่อเราเดินออกมาจากในบ้าน เดินตรงมาที่ประตูรั้วของเรา ก็เห็นรถตู้คันหนึ่งจอดอยู่หน้าบ้านน่าจะเป็นรถของคุณเพทายที่เขาให้มารับ

“สวัสดีครับ”ตอนแรกเราคิดว่าจะเป็นลูกน้องของเขา ที่มารับเราแต่พอประตูรถเปิดคุณเพทายนั่งอยู่ในรถ และทักทายเรา เรายกมือสวัสดีเขา

“สวัสดีค่ะ”

“เชิญครับ”เรารู้สึกว่าเราไม่กลัวเขาแล้ว เขาคงไม่โหดร้าย หรือว่าทำอะไรลูกหนี้แบบเราหรอก เราขึ้นไปนั่งบนรถโดยที่นั่งเบาะด้านข้างของเขา แต่ไม่ได้นั่งติดกับเขาเลยนะ

“ไม่ต้องกลัวผมหรอก ถ้าผมคิดจะทำอะไรคุณผมคงทำไปนานแล้ว”ก็จริงอย่างที่เขาพูด แต่จะให้เราไปนั่งติดกับเขา ได้ยังไงล่ะถูกไหมเรานั่งห่างแบบนี้ก็ดีแล้ว

เวลาผ่านไปไม่ถึง 10 นาทีรถได้มาจอดร้านอาหารแห่งหนึ่ง ซึ่งหรูมากเป็นร้านอาหารชื่อดังในประเทศก็ว่าได้

“เชิญครับ”เราพยักหน้าและเดินตามเขามามองจากด้านหลังเขาดูเหมือนผู้ชายที่อบอุ่น ไม่สิเราจะคิดอะไรไปไกลไม่ได้นะอลิสา

เมื่อได้มานั่งในร้านอาหารแล้วคุณเพทายสั่งอาหารมาจนเต็มโต๊ะ เราก็ยังคงมองใบหน้าของเราเป็นระยะๆทซึ่งเขาเป็นเจ้าหนี้ที่แปลก

“มองหน้าผมมีอะไรหรือป่าวครับ”เราสะดุ้งเล็กน้อยก็คุณเพทายไม่ได้แค่ถามเรา เขายังเอามือเขามาจับมือเราอีกต่างหาก

“ปะป่าวค่ะ”

“เดี๋ยวเราทานกันก่อนค่อยคุยธุระ เพราะว่าผมหิวมาก”คุณเพทายยิ้มให้เรา เป็นรอยยิ้มที่ดูมีเสน่ห์จัง ไม่นะอลิสาเธอจะเขินเขาไม่ได้เราได้แต่เตือนตัวเองไว้

“คุณชอบทานอะไรเป็นพิเศษ” คุณเพทายถามเรา

“ปลากระพงทอดค่ะ”

“แสดงว่าผมสั่งมาถูก”

"_" เรายิ้มให้คุณเพทายเขาสั่งอาหารมาถามว่าถูกใจเราไหมใช่มีแต่ของที่เราชอบทั้งนั้น

“แล้วคุณชอบทานอะไรหรอค่ะ”เราทำไมถึงอยากรู้เรื่องส่วนตัวของเขาด้วยเนี้ย และก็ถามเขาไปแล้วอีต่างหาก

“ผมชอบต้มจืด ผมไม่ชอบทานกับข้าวรสจัด”

“แสดงว่าทานเผ็ดไม่ได้หรอค่ะ”

“ครับฮ่าๆ” จากที่เรานั่งเกร็งๆกลายเป็นสบายใจไปเลย ได้คุยกับคุณเพทาย หลังจากที่ทานข้าวเสร็จคุณเพทายพาเรามาชั้นบนของร้านอาหารหรือว่าบนดาดฟ้า สวยจัง ลมเย็นด้วยโซนบนนี้จะเป็นที่นั่งดื่มสวยหรูแต่ก็เป็นบรรยากาศที่รับลมได้ดี

“ดื่มไหม”คุณเพทายมองหน้าเรา ในขณะที่เรานั่งโต๊ะฝั่งตรงข้ามกับเขาแล้วนะ เราส่ายหน้าให้กับเขาเราเป็นคนไม่ดื่มแอลกอฮอล์ เพราะว่าเราเเต่ถ้าดื่มหรือได้สัมผัสไกล้ๆผื่นจะขึ้นเต็มตัวเราเลย

“งั้นเรานั่งคุยกันเฉยๆเพราะผมเองก็ทานข้าวอิ่ม” เราก็ไม่รู้จะพูดอะไร ได้แต่ยิ้มและพยักหน้าเหมือนเดิมหลังจากนั้นก็นั่งรับลมสักพัก เราคิดว่าเราควรคุย เข้าเรื่องได้แล้วเพราะว่าเวลาจะดึก

“คุณเพทายคะแล้วข้อเสนอของคุณคืออะไร”เราตัดสินใจถามคุณเพทายไปตรงๆและมองหน้าของเขา

“อย่างนั้นผมขอพูดตรงๆเลยนะ”เราก็ต้องการให้เขาพูดตรงๆอยู่แล้ว

“ค่ะ”

“ผมต้องการคุณ ให้มาเป็นคนของผมแล้วหนี้ทั้งหมดผมจะยกให้คุณ”ก็ไม่แตกต่างอะไรจากเอาเราไปขัดหนี้หรอก รู้สึกเสียใจไหมก็รู้สึกเสียใจไม่คิดว่าตัวเองจะมาถึงจุดนี้จุดที่ต้องเอาตัวเองไปใช้หนี้

“แล้วฉันต้องทำยังไงบ้าง”

“ถ้าคุณเอาคำพูดตรงๆ ผมต้องการคุณให้มาเป็นเมียเก็บของผม”เมียเก็บแสดงว่าเขามีภรรยาอยู่แล้วเขาถึงพูดคำนี้ออกมาถ้าเป็นเด็กที่เก็บไว้ใช้บริการเขาไม่น่าจะพูดแบบนี้

“ คุณมีภรรยาอยู่แล้วใช่ไหมคะ”

“ครับ”แปลกเนาะผู้ชายก็ไม่รู้จักพอแต่เราไม่มีสิทธิ์ไปว่าเขาหรอก อยู่ที่ตัวเราจะรับข้อเสนอนี้หรือเปล่า

“แล้วถ้าฉันไม่ขอรับข้อเสนอนี้ล่ะคะ”เรามองหน้าเขาและก็ถาม ถ้าเราไม่รับข้อเสนอของเขา เขาจะมีข้อเสนอให้เราอีกหรือเปล่า

“ก็ถ้าคุณไม่รับข้อเสนอนี้ ภายใน 2 อาทิตย์คุณก็หาเงินทั้งต้นทั้งดอกมาคืนผมให้ครบแค่นั้นก็จบ”คำพูดของเขาดูง่าย เขามีเงินเยอะไง เราเองยังไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนเลยที่จะหาเงินในจำนวน 6 ล้านภายใน 2 อาทิตย์

“แล้วถ้าฉันตกลงเป็นเมียเก็บของคุณ ถึงเมื่อไหร่คะ”

“6 ล้านก็ 6 เดือนไม่มีผู้หญิงที่ไหนหรอกนะครับที่ใช้หนี้ด้วยเงินเดือนละล้านคุณเป็นคนแรกเลยนะ”นี่เราต้องดีใจหรือเปล่านะแต่เขาก็ไม่ได้ทำอะไรให้เราไม่พอใจความผิดอยู่ที่เราตามใจคุณแม่อยู่ที่คุณแม่ของเราไปกู้เงินเขามา

“ถ้าครบกำหนด 6 เดือนทุกอย่างคือจบใช่ไหมคะ”

“แน่นอนครับแต่ผมมีข้อตกลงนะ”

“ข้อตกลงอะไรหรอคะ”

“คุณก็รู้ใช่ไหมกฎของเมียเก็บต้องเป็นแบบไหนบ้าง”กฎของเมียเก็บซึ่งไม่ต้องถามใครก็ต้องรู้คำว่า เมียเก็บคือไม่ใช่เมียที่เปิดเผยและไม่สามารถไปวุ่นวายกับชีวิตเขาไม่สามารถเดินควงเขาไปไหนได้ โดยเฉพาะคนที่เขามีเมียถูกต้องตามกฎหมายอยู่แล้ว

“รู้ค่ะแต่รู้ไม่มาก”

“กฎข้อที่ 1 ของผม ห้ามยุ่งกับภรรยาของผม กฎข้อที่ 2 ถ้าคุณมาเป็นเมียเก็บของผมแล้วคุณต้องเป็นของผมคนเดียว และกฎข้อที่ 3 ต่อให้ความลับแตกแค่ไหนคุณก็ต้องยืนยันคำเดิมว่าคุณไม่ใช่เมียเก็บของผม”

"-" เราไม่ได้พูดอะไรแค่นั่งเงียบได้คิดตามจริงๆกฎของเขาก็ไม่ยาก เพราะว่าเราไม่ได้รักเขา แต่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่กำลังจะเสียศักดิ์ศรีลูกผู้หญิง ที่เอาตัวเองมาแลกกับนี่แต่ถ้าเราไม่ทำแบบนี้ครอบครัวของเราก็แย่ลงเราจะเอาเงินไหนไปใช้หนี้แทนคุณแม่

“อลิสา”เราสะดุ้งนิดหน่อยเมื่อเขาเอามือมาจับมือของเราและเรียกชื่อ

“ค่ะตกลง”เราไม่มีทางเลือกจริงๆ เราถึงยอมตกลงต่อให้เราขายหุ้นที่บริษัทก็ไม่พอใช้หนี้เขาอยู่ดี

“ผมจะไม่บังคับคุณ คุณเป็นคนแรกที่ได้โอกาสแบบนี้ พร้อมเมื่อไหร่ก็มา”เรายกมือไหว้คุณเพทาย ก็ขอบคุณเขาถึงแม้ว่าเขาจะเป็นเจ้าหนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนเอาเงินให้กับคุณแม่เราไปเล่นการพนัน แต่เขาก็ไม่ใช่เจ้าหนี้ที่เลวร้ายแถมยังมีข้อเสนอให้กับเราอีก

“อย่างนั้นกลับบ้านเถอะ”เราพยักหน้าและเดินตามคุณเพทายกลับมาที่รถ เขากลับมาส่งเราที่บ้าน พอถึงบ้านคุณแม่ของเรายังคงรอ เราไม่ขึ้นไปนอนนะเราเลยเล่าความจริงทุกอย่างให้กับคุณแม่ฟัง

“เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกันลูก แค่เวลาไม่กี่เดือนอดทนนะ”เราสูดลมหายใจเข้าลึกๆและก็กอดคุณแม่เหนื่อยนะ ไหนจะงานที่บริษัทไหนจะภาระในบ้านแต่เราก็สู้สักวันต้องเป็นของเรา