เมียเก็บ : EP 1 (อลิสา) ใช้หนี้แทนคุณแม่

เมียเก็บ Nc

EP 1

“คุณแม่ทำไมคุณแม่ถึงทำแบบนี้”หญิงสาวเธอได้เอ่ยถามคุณแม่ของเธอทั้งน้ำตาว่าทำไมคุณแม่ของเธอถึงทำแบบนี้ คุณแม่ของเธอติดการพนันจนเงินหมดตัว

“ฮื่อๆแม่ผิดไปแล้วแม่หลงการพนันและตอนนี้แม่เป็นหนี้เขาเยอะ ทั้งต้นและดอกมันบานปลายไปหมดเลย”ผู้เป็นแม่นั่งลงที่โซฟาโดยที่ใช้มือของตัวเองทั้งสองข้างกุมขมับและร้องไห้ต่อหน้าลูกสาว

“คุณแม่”ลูกสาวได้เห็นแม่ร้องไห้ เขารีบเดินมานั่งข้างคุณแม่ตัวเอง ถึงแม้ว่าจะโกรธในสิ่งที่คุณแม่ทำแต่พอเห็นน้ำตาของผู้เป็นแม่เธอรีบมากอดแม่ของเธอ

“ฮื่อๆอลิสาลูกต้องช่วยแม่นะ”

“แล้วอลิสาจะช่วยคุณแม่แบบไหนล่ะคะเงินตั้งมากมาย”

“ช่วยได้สิลูกนะลูกนะ แม่ยังไม่ถูกฆ่าตาย”

เราชื่อว่าอลิสา อายุ 26ปี เป็นลูกสาวคนเดียวของบ้าน คุณพ่อของเราได้เสียไปแล้วเราอยู่กับคุณแม่ 2 คน หลังจากที่คุณพ่อเสียได้ปีกว่าๆ คุณแม่เราชื่อวลี ในตอนที่คุณพ่อเสียเราก็เริ่มทำงานกับคุณพ่อแล้วและหลังจากนั้นเราก็บริหารบริษัทแทนแต่บริษัทของเราก็แย่ลงเรื่อยๆ เราก็ยังพยายามประคองไว้ คุณแม่ของเราทำใจไม่ได้ที่คุณพ่อต้องเสียไปกะทันหัน เขาเลยเข้าไปเล่นการพนันกับเพื่อนเราไม่ว่าคุณแม่เพราะอยากให้คุณแม่ไม่เครียดเราตามใจคุณแม่ และบอกกับคุณแม่ว่าให้เล่นเบาๆให้เล่นก็หายเครียดแต่ไม่ใช่แบบนั้นแล้ว ในตอนนี้คุณแม่ติดการพนันหนักมากเราพูดอะไรก็ไม่ฟัง เงินสดที่เราให้ติดตัวตลอดก็ไม่มี และสิ่งที่แย่ไปกว่านั้นคุณแม่เป็นหนี้เจ้าของบ่อนหลายล้าน บริษัทของเราก็แย่ลง ตอนนี้เงินจะหมุนก็แทบจะไม่มี เราเองยังไม่มีสามีหรือว่าแฟนเราเบื่อกับความรักตั้งแต่เราเจ็บในครั้งนั้นเราก็ไม่เคยรักใครหรือว่าเอาใครเข้ามาเป็นแฟนอีกเลยเรากลัวว่าวันหนึ่ง เราจะต้องจากกันแบบวันนั้นอีกวันที่เรารักกันอยู่ดีๆและเขาเป็นคนเดินออกไปโดยที่ทิ้งเราไว้ให้จมอยู่กับความทุกข์ เราเลยตัดสินใจว่าจะไม่รักใครตั้งใจทำงานอยู่กับคุณแม่ถ้าเราจะมีคู่จริงๆสักวันคนที่ดีที่สุดสำหรับเรา เขาจะเข้ามาหาเราเอง เราคิดแค่แบบนั้นไงแต่สิ่งที่เราเครียดสิ่งที่เราต้องเจอในตอนนี้เราจะแก้ปัญหายังไง เราคิดไม่ออกเราจะไปหาเงินที่ไหนไปใช้หนี้แทนคุณแม่ บริษัทของเราไม่ใช่บริษัทที่ใหญ่ระดับประเทศเป็นบริษัทเล็กๆแล้วเราไม่ได้ถือหุ้นบริษัทเต็ม มีแค่ 30% ขายหุ้นไปก็ได้แค่ไม่กี่ล้าน

“ฮื่อๆอลิสาลูกต้องไปคุยกับคุณเพทาย ไม่อย่างนั้นแม่คงอับอายขายหน้าไม่เหลือถ้าเขามาทวงเงินต่อหน้าคนอื่น หรือไม่อย่างนั้นเขาก็ต้องฆ่าแม่ทิ้ง”เราไม่รู้หรอกว่าคุณเพทายคือใครทำไมคุณแม่ถึงให้เราไปคุยกับเขา

“เขาเป็นใครหรอคะ”

“เขาเป็นเจ้าของบ่อน ที่แม่กู้เงินเขามาอลิสาช่วยแม่นะลูก”คุณแม่มองหน้าเราทั้งน้ำตา และมือทั้งสองข้างจับมือด้านซ้ายของเราเขย่า ตัวของคุณแม่สั่นไปหมดเรารู้ว่าคุณแม่กำลังกลัว เราจะว่าคุณแม่ไปก็ไม่ได้ทำอะไรให้มันดีขึ้น มีแต่จะทำให้แย่ลงและทำร้ายจิตใจคุณแม่อีก เราเองก็เสียใจในสิ่งที่เกิดขึ้น เราเองที่ยอมให้คุณแม่เข้าไปเล่นการพนันเพราะคิดว่าเขาจะได้ไม่เครียดเรื่องคุณพ่อแต่ทุกอย่างไม่ใช่แบบนั้นเลยทำให้แย่ลง ทำให้เงินที่มีใช้ไม่เคยขาดมือกลายเป็นหนี้เขา ก็เพราะว่าการพนัน

“โอเคค่ะคุณแม่ เดี๋ยวอลิสาจะไปคุยกับเขาแล้วผ่อนใช้หนี้เขา แต่คุณแม่ต้องสัญญานะคะว่าคุณแม่จะเลิกเล่นจะไม่เข้าไปเล่นอีกแล้ว”

“ฮื่อๆแม่สัญญาว่าแม่จะไม่ไปเล่นอีกแล้ว”ถึงแม้ว่ามันจะเป็นหนี้ก้อนที่โตมาก แต่เราก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่คุณแม่เราทำไว้ คุณแม่ให้ที่อยู่คุณเพทายมา ให้เราไปคุยกับเขา เราจะไปขอผัดผ่อนหรือว่าทยอยจ่ายเขาเราไม่มีเงินเป็นก้อนหรอกบริษัทก็ไม่ได้เงินขนาดนั้นนอกจากขายหุ้นที่เหลืออยู่แต่จะได้สักเท่าไหร่เชียว

ณ.บ่อน

เป็นครั้งแรกที่เราเคยมาที่นี่ มาตามที่อยู่ที่คุณแม่ให้คือบ่อน ของคุณเพทายเมื่อเราเดินมาอยู่ตรงหน้าชายชุดดำหลายๆคน เขาหันมองเราคุณแม่ให้เราพูดว่า เราคือลูกสาวของคุณแม่ และมาพบคุณเพทายเท่านั้นชายชุดดำก็พาเราเดินเข้ามาด้านใน มีผู้หญิงผู้ชายมีอายุนั่งอยู่ตามโต๊ะและกำลังเล่นการพนันมากมาย เราไม่ชอบสิ่งพวกนี้อยู่แล้ว แต่เราก็ไม่ได้อะไรนอกจากเดินตามชายชุดดำขึ้นมาชั้น 2 รู้สึกกลัวบรรยากาศมันมืดเดินมาถึงห้องห้องหนึ่งและชายชุดดำคนที่เดินนําเรามาได้เคาะประตูก่อนที่จะพูดขึ้นว่า

“คุณเพทายครับเขามาแล้ว”

“เชิญ” เขาเปิดประตูเข้าไปเรามองเข้าไปก่อน ด้านในไม่มืดเป็นเหมือนห้องทำงานและชายชุดดำทำมือเชิญให้เราเข้าไปด้านใน เราพยักหน้าให้กับเขาและสูดลมหายใจลึกๆ ก่อนที่จะก้าวขาเดินเข้าไปด้านใน เมื่อเราเข้าไปแล้วคนข้างนอกปิดประตูกลัวหรือเปล่าแต่เขาคงไม่ทำอะไรหรอกผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้า เขากำลังหันหลังให้เราอยู่โดยที่เขาอยู่โต๊ะทำงาน

“สวัสดีค่ะ”บอกได้เลยว่าในตอนนี้น้ำเสียงของเราสั่นมาก เรากลัวเราไม่เคยมาในที่แบบนี้ เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่เรามาเจอนั้นเป็นใคร พอเราพูดสวัสดีผู้ชายคนนั้นหันกลับมาโดยที่นั่งอยู่เก้าอี้ทำงาน ใบหน้าของเขาคมหล่อเท่น่าจะอายุ 30 ต้นๆแต่ดูเหมือนโหดๆ

“เชิญนั่งสิครับ”เราพยักหน้าให้กับเขาแล้วมานั่งลงที่เก้าอี้มือทั้งสองข้างกุมเข้าหากัน

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อว่าอลิสาเป็นลูกสาวของคุณแม่วลีนะคะ”

“คุณเอาเงินมาใช้หนี้แทนคุณแม่ของคุณใช่ไหม”

“คุณแม่ของฉันเป็นหนี้คุณเท่าไหร่หรอคะ”เรายังไม่รู้คุณแม่เป็นหนี้เขาเท่าไหร่กันแน่ เราเอ่ยถามเขา เขาหยิบกระดาษเอกสารยื่นมาให้กับเรา และเราก็เอาออกมาดูคุณแม่ของเรากู้เงินเขาไป 4 ล้าน แต่ดอกอีก 2 ล้าน ทำไมดอกสูงขึ้นเร็วขนาดนี้เอกสารมีลายเซ็นของคุณแม่ทุกฉบับเงิน 4 ล้านที่คุณไม่เอาไปเล่นการพนันมันไม่ใช่ในน้อยๆและยังจะดอกอีก เมื่อได้เห็นเอกสารน้ำตาไหลบอกได้เลยว่าเราจะหาเงินไหนมาใช้เขา

“จะร้องไห้ทำไม”เราเอามือเช็ดน้ำตาตัวเอง ดูแล้วเขาไม่ใช่คนที่โหดร้ายหรือว่าเป็นเจ้าหนี้ที่เราคิดไว้ว่าจะต้องน่ากลัว

“ไม่มีอะไรค่ะอลิสาขอทยอยใช้ได้หรือเปล่าคะเงินไม่พอจริงๆ”ไม่ใช่ว่าไม่พอหรอกไม่มีเลยก็ว่าได้รวบรวมเงินทั้งหมดยังได้ไม่พอล้านเลย

“ไม่ได้หรอกครับดอกของผมขึ้นทุกวันคุณก็ลองดูว่าแค่ไม่กี่วันดอกมันผมยังขึ้นมา 2 ล้าน แล้วถ้าคุณทยอยใช้ทีละแสนสองแสนดอกไม่เป็นร้อยล้านหรอครับ”

“ฉันไม่มีเงินจริงๆค่ะ”

“ไม่มีก็ต้องไปหามา เพราะว่าคุณแม่ของคุณเอาเงินของผมไปเล่นการพนันแล้ว”เราสะดุ้งนิดหน่อยเมื่อเขาตบมือลงที่โต๊ะทำงานเสียงดัง

“ฉันขอเวลาหน่อยนะคะ”

“ภายใน 2 อาทิตย์ถ้าคุณยังหาเงินมาใช้ผม 6 ล้านไม่ได้เราได้เห็นดีกันแน่”เราจะไปหาเงินจากไหนมา 2 อาทิตย์เงินตั้ง 6 ล้านนะไม่ใช่ 60,000 บาทหรือ 600,000

“ฮึ๊บฉันจะหาจากไหนทัน”เราสะอื้นและมองหน้าของเขา

“แต่จริงๆก็มีทางอยู่นะ”จู่ๆคุณเพทายมองหน้าเราด้วยสายตาแปลกๆและก้มมองหน้าอกของเรา

“คุณหมายความว่าอย่างไง”