เมียเก็บ

บทนำ

ผ้าเช็ดตัวสีหวานถูกหยิบมาพันกาย แล้วสวมชุดคลุมทับอีกทีเพื่อความปลอดภัย เท้าเรียวก้าวออกจากห้องน้ำรวมที่ใช้ร่วมกับบรรดาแม่บ้าน ค่อยสวมรองเท้าแตะเพื่อเดินไปยังห้องนอนของตัวเองซึ่งอยู่ด้านในสุด ถือตะกร้าที่เต็มไปด้วยเครื่องหอมชำระกายมาหยุดยืนหน้าบานประตูสีทึบ

ใช้กุญแจเสียบเข้าไปในกลอนประตูแล้วผลักเข้าด้านในเพื่อเข้าห้อง ยังไม่ทันที่จะได้ปิดประตูสนิทแขนเรียวก็ถูกคว้าเอาไว้ ปากอวบอิ่มเผยอด้วยความตกใจที่ถูกรุกรานในความมืดทั้งที่อยู่ในห้องนอนของตัวเอง

ประตูถูกปิดพร้อมลงกลอนอย่างรวดเร็ว ตะกร้าใบเล็กตกลงบนพื้นก่อนที่ร่างแบบบางจะถูกดันชิดผนัง พร้อมใบหน้าคมโน้มลงมาปิดปากเย็นชืดในเวลาอันรวดเร็วอย่างจาบจ้วง ตรึงแขนทั้งสองข้างของหล่อนไว้ติดผนัง ถึงหล่อนจะพยายามขัดขืนก็ไม่อาจผลักร่างหนาออกห่างกายได้

พยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นจากการกระทำอันอุกอาจ ทว่ายิ่งดิ้นกลับถูกเขาล็อคเอาไว้แน่นกว่าเดิม จนสุดท้ายจึงยอมให้ชายหนุ่มได้ทำตามความพึงพอใจคือเชยชมดอกไม้งาม

“รู้ไหมว่าฉันรอนานแค่ไหน” เมื่อครอบครองปากสีหวานจนพึงพอใจ เลาะเล็มสำรวจฟันสวยที่เรียงตัวกัน ใช้ลิ้นเก็บความหวานในโพรงปากอุ่น เกี่ยวกระหวัดหยอกล้อกับลิ้นนุ่มนานพอควรจนสัมผัสได้ว่าคนตรงหน้าเริ่มประท้วงขออากาศในการหายใจ เขาจึงยอมผละห่างค่อยเอ่ยกล่าวโทษ

สาวน้อยรีบโกยอากาศเข้าปอดอย่างรวดเร็ว จ้องมองชายหนุ่มในความมืดอย่างกล่าวโทษแล้วพยายามสะบัดแขนออกเพื่อให้ตนเป็นอิสระ ทว่าเขากลับเลือกโน้มตัวลงเล็กน้อย อุ้มหญิงสาวตัวบางพาดไหล่ก่อนโยนหล่อนลงบนเตียงขนาดสามฟุตซึ่งเล็กกว่าเตียงของชายหนุ่มมากนัก

“ปล่อยนะคะ” เธอพยายามจะลุกแต่ร่างหนากลับโถมกายมาทาบทับเอาไว้เสียก่อน ไม่ต้องจินตนาการก็รู้ว่าจุดจบของคืนนี้จะเป็นอย่างไร

ถึงเธอไม่ต้องการให้มันเกิดขึ้น แต่ไม่อาจห้ามปรามคนที่แอบเข้าห้องของตนได้

“ก็รู้ว่าฉันไม่ปล่อยแล้วจะสั่งทำไม...ต่อจากนี้ห้ามอาบน้ำนาน เพราะฉันขี้เกียจคอย” ไม่รอเวลาให้เคลื่อนคล้อยเพราะคนใจร้อนปลดปมผ้าเช็ดตัวของหล่อนอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นเนื้อนวลละเอียดที่เขาหลงใหล จมูกโด่งโน้มลงไปสูดกลิ่นหอมของครีมอาบน้ำที่ติดผิวของหล่อนราวเป็นเนื้อเดียวกัน

ดอกบัวคู่งามที่มียอดชูชันท้าทายสายตาเป็นอย่างยิ่ง เขาไม่พลาดที่จะก้มลงฟัดกับมันในทันที ขบฟันกับยอดสีเข้มแล้วใช้ลิ้นตวัดเลียจนเปียกชื้น สลับไปหาอีกข้างอย่างเท่าเทียม สูดดมกลิ่นหอมเสียงดังพลางยกยิ้มมุมปากพึงพอใจ

เขาชอบเหลือเกิน...

“คุณมีแฟนแล้วนะ!” ถึงจะหลงละเมอไปกับสัมผัสวาบหวามที่เขามอบให้ แต่ความจริงที่หล่อนพยายามย้ำเตือนตัวเองทุกครั้งไม่ยอมหลงใหลกับความปรารถนาส่วนลึกของจิตใจ ถึงจะรักเขามากแค่ไหนก็ตาม

ทว่าตนกำลังจะทำผิดกับผู้หญิงอีกคน โดยการลอบมีความสัมพันธ์กับชายที่ไม่ใช่คนรักของตัวเอง

“เธอสนด้วยหรือไง” มือบางผลักไหล่กว้างให้ห่างจากร่างกายของตัวเองที่เปลือยเปล่า แม้จะมีชุดคลุมกับผ้าเช็ดตัวแต่ก็ไม่ได้ช่วยปกปิดสักนิด ยังคงถูกอีกฝ่ายเอาเปรียบเช่นเดิม

หล่อนเตือนสติเขา ซึ่งดูเหมือนกษมาจะไม่รับรู้หรือมีสติคิดได้ว่าไม่ควรยุ่งกับผู้หญิงที่ไม่ใช่คนรัก เขายังคงมีความสุขกับเรือนร่างงดงามตรงหน้าของสาววัยแรกแย้มที่ทำให้ลุ่มหลงเพียงแค่ได้ชิมครั้งเดียว กลับติดใจจนไม่อาจปล่อยเธอไปได้

“เราก็แค่เอากันเล่นๆ ไม่ได้จริงจังสักหน่อย อย่าเครียดเลยน่า” ตัดความรำคาญด้วยความโน้มจุมพิตริมฝีปากหยักเพื่อไม่ให้หล่อนได้เอ่ยค้านอีก จะได้ใช้เวลาคืนนี้ชิมความหวานของดอกไม้งามให้สมกับความคิดถึง

พยายามทำเสียงให้เบาที่สุดเพื่อข้างห้องจะได้ไม่สงสัย เตียงเล็กโยกไปมาเมื่อสองร่างกระทบกันจนต้องผ่อนแรงลง มือบางยกปิดปากตัวเองกลัวว่าจะส่งเสียงครางให้ข้างห้องได้ยิน เกรงว่าความลับที่ควรปิดตายจะถูกเปิดเผย

กิจกรรมไม่ได้จบลงในคราวเดียว แต่เขารังแกหล่อนแทบทั้งคืนจนหลับตอนไหนก็จำไม่ได้ รับรู้เพียงความอบอุ่นจากอ้อมกอดแข็งแกร่งที่สวมกอดตนจากทางด้านหลัง ชายหนุ่มไม่ได้ลุกจากไปในทันที แต่กลับนอนกอดหญิงสาวตลอดทั้งคืน

จนได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกตอนเวลาตีสาม ทำให้ร่างสูงจำต้องปล่อยคนที่นอนหลับไม่รู้เรื่องอย่างแสนเสียดาย ไม่รู้ทำไมยามนอนกับหล่อนจึงหลับสนิท อาจเพราะเหนื่อยกับการร่วมรักเลยทำให้เขาแทบไม่สะดุ้งตื่นยามค่ำคืน

เตียงขนาดสามฟุตครึ่งชักจะเล็กเกินไปจนอยากสั่งเปลี่ยนให้หล่อน แต่กลัวว่าจะผิดสังเกตจึงต้องยอมนอนเตียงขนาดเล็กเท่าตัว สงสัยคราวหน้าต้องให้หญิงสาวนอนบนตัวเขาเสียแล้วล่ะ...

หนุ่มหล่อค่อยย่องออกจากห้องนอนของสาวรับใช้เสียงเบา พรูลมหายใจโล่งอกที่ไม่มีใครเห็น จากนั้นจึงเดินขึ้นตึกใหญ่แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าค่อยล้มตัวลงนอนบนเบาะนุ่มที่กว้างขวาง แต่น่าแปลกที่มันไม่สบายเท่านอนข้างหล่อนเลย

เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่ชอบนอนห้องเล็กและมีหญิงสาวหนุนแขนตน มากกว่าการนอนห้องกว้างขวางแสนสบาย