ทำหน้าที่ของตัวเอง

หลังจากที่ท่านย่าของเขาเข้ามาเจ้ากี้เจ้าการเรื่องดารหลับนอนตอนนี้ในห้องของเขาก็มีผู้หญิงแปลกหน้ามานอนด้วยอีกหนึ่งคน...

ชะเอมหาที่ที่เหมาะที่สุดสำหรับนอนในคืนนี้ เธอเลือกพื้นที่ติดหน้าต่างเพราะเธอคิดว่าน่าจะพ้นเท้าคุณเขา นอนข้างเตียงเลยเธอคงนอนไม่ได้เพราะกลัวว่าถ้าเขาตื่นขึ้นมาแล้วจะเหยียบเธอ ไม่ว่าจะเป็นข้างซ้าย ขวา หรือปลายเท้าดังนั่นเธอจึงเลือกนอนติดหกำแพงที่เป็นหน้าต่างและทีผ้าม่านยาวลากพื้นนั่น

สาวน้อยหันหน้าเขาหากำแพงและผ้าม่านทันที วันนี้ถึงแม้ว่าไม่ได้ทำงานเยอะแยะมากมายแต่มันก็กินพลังงานเธอไปเยอะเหมือนกัน ดังนั้นขอนอนเอาแรงก่อนก็แล้วกัน..

บดินทร์รู้สึกแปลกๆเพราะว่าคืนนี้เขามีคนอื่นมานอนอยู่ในห้องของเขาด้วยมันเลยทำให้เขาต้องหันพลิกไปพลิกมา แล้วดูเด็กคนนั้นสิ... นอนเข้าไปได้ยังไงพื้นก็แข็ง แถมยังมีคนอื่นนอนอยู่ด้วย....

และว่าที่บดินทร์จะข่มตาหลับได้มันก็เกือบจะตี1เข้าไป เขาหันตะแคงข้างไปยังทิศทางของผู้หญิงคนนั้น คนที่ท่านย่าหามาให้เขา ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่ทุกข์ไม่ร้อนเลยสักนิด หลับลึกได้ขนาดนั้น... จะต้องเป็นคนประเภทไหนกันถึงทำได้....

~~~

เช้าที่สดใสแต่ไม่ใช่กับบดินทร์ เพราะเขานอนแทบจะไม่หลับ เขาระแวงกลัวว่าเด็กคนนั้นจะลุกขึ้นมาปล้ำเขา เขากลัวพลาดเผลอทำใครท้อง.... แต่เอ๊ะ! ท่านย่าให้ผู้หญิงคนนี้มาทำหน้าที่ท้องนี่หว่า... แล้วเขาจะกลัวทำไมกันเนี่ย...

" อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณเอิร์ธ..." ไหมพาตัวเองมาพร้อมกับอาหารเช้าที่พึ่งทำเสร็จจากครัวใหญ่....

" อืม.. แล้วอารียาละไปไหน?" สิ่งแรกที่เขานึกได้ก็คือเด็กคนนั้น ตกลงแล้วไปไหนเนี่ยตั้งแต่เช้า เมื่อเช้าเขาตื่นขึ้นมาหลังจากที่ได้นอนไปแค่3ชั่วโมงเขาก็สะดุ้งตื่นเพราะเสียงนาฬิกาปลุกจากสมาร์ทโฟน เพียงแค่หันไปยังทิศทางของกำแพงห้องที่เมื่อคืนมีร่างของสาวน้อยนอนหันหลังให้เขา เขาก็ไม่เจออะไรเลย ไม่ว่าจะทั้งคนหรือว่าสิ่งที่สาวน้อยคนนั้นเอามาปูไว้เพื่อหลับนอน ทุกอย่างถูกเก็บไปแล้ว ไม่มีรอยให้เห็นว่าตรงนั้นเคยมีคนนอนมาก่อน....

" อ๋อ อยู่ในครัวค่ะ คุณเอิร์ธรับข้าวเช้าเลยไหมคะ?" ไหมไม่ค่อยพอใจนักที่คุณเอิร์ธของเธอถามหาผู้หญิงคนนั้น เธอออกจะดีใจด้วยซ้ำที่ผู้หญิงคนนั้นขออยู่ในครัว และเธอก็ได้มายังเรือนของคุณเอิร์ธเอาอาหารเช้ามาเสริฟให้คุณเอิร์ธถึงที่.....

" อืม"

และนั่นเป็นสิ่งเดียวที่ไหมได้ยิน คุณเอิร์ธเป็นคนไม่ค่อยชอบพูดชอบจาสักเท่าไร ขรึมๆ ทำตัวเป็นผู้ดีทุกกระเบียดนิ้ว หล่อเหลาเอาหาร หน้าตาคมเข้มแบบชายไทย ถึงแม้ว่าท่านเจ้าสัวจะมีเชื้อสายจีนก็ตาม แต่หน้าตาของคุณเอิร์ธได้มาจากฝั่งคุณผู้หญิงเป็นอย่างมาก แขกขาว ผสมกับไทยจีนเป็นอะไรที่ลงตัวที่สุด....

บดินทร์นั่งกินข้าวเงียบๆ สมองเขาเขาคิดอะไรต่อมิอะไรไปเรื่อย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงานที่เขาได้รับมอบหมายให้ทำ เรื่องของเด็กคนนั้น.... แต่ทำไมเขาจะต้องเอาเรื่องเด็กคนนั้นมาคิดด้วยนะ เรื่องนี้เขาไม่เข้าใจจริงๆ แต่ช่างเถอะตอนนี้เขามีงานที่จะต้องทำ ดังนั้นสิ่งที่เขาจะต้องโฟกัสก็คือ ไปทำงาน

ชะเอมมานั่งเม้าท์มอยกับพี่ๆป้าๆในครัวอย่างสนุกสนาน เธอได้รู้จักคนมากขึ้น ทุกคนไม่ได้ดุหรือใจร้ายเลย ทุกคนเพียงแค่เป็นคนพูดน้อยกันก็เท่านั้น บางคนทำตัวไว้ห่างเหินกับคนอื่นบ้างเพราะหน้าที่ที่พวกเขาได้รับดังนั้นทุกคนโดยรวมแล้วเป็นคนดีหมด

" วันนี้แม่อิ่มจะทำอะไรเป็นของว่างคะ?" มื้อเช้าของที่นี่ส่วนใหญ่จะเป็นโจ๊กเป็นข้าวต้มเสียมากกว่าอาหารเช้าแบบฝรั่ง เธอคิดว่ามันเหมาะนะ เพราะทุกคนจะได้อิ่มท้องกันนานๆหน่อย

" ป้าว่าจะทำปลากริมไข่เต่าน่ะ ทำเป็นไหม?" แม่บ้านคู่ใจของท่านหญิงพูดกับคนรุ่นหลานออกมา เธออยากรู้เหมือนกันว่าเด็กคนนี้จะพอทำเป็นไหม

" ทำเป็นค่ะแม่อิ่ม งั้นเดี๋ยวเอมช่วยเป็นลูกมือนะคะ" ชะเอมคิดถึงร้านอาหารของคุณท่านมาก เพียงแค่ไม่ได้ไปทำงานแค่2วัน เธอก็คิดถึงงานในครัวแล้ว...

"ได้ๆ งั้นไปเตรียมของกัน..."

ชะเอมกับแม่อิ่มพากันหาของที่จะต้องใช้ทำปลากริมไข่เต่า ที่นี่ใช้กะทิสดที่มีอยู่ด้านหลังของตัวบ้าน ที่นี่มีต้นมะพร้าวเป็นของตัวเองไม่ว่าจะเป็นต้นมะพร้าวน้ำหอม มะพร้าวกะทิ ดังนั้นเวลาจะทำอาหารคาวหรือหวานก็จะเดินมาเอามะพร้าวกะทิจากที่นี่....

เมื่อชะเอมกลับมาพร้อมกับพี่อีกคนในครัวเธอก็ลงมือปอกเปลือกมะพร้าวทันที....

" ถ้ามีจาวมะพร้าวก็คงจะดีนะคะ เอมไม่ได้กินนานแล้ว"

ชะเอมอยู่ๆก็พูดขึ้นมาและทำให้คนในครัวหันมามองที่เธอทันที....

" เอ่อ.... มีอะไรรึเปล่าคะ? เอมพูดอะไรผิดรึเปล่าคะ?" ชะเอมไม่แน่ใจว่าเธอเผลอพูดอะไรที่ไม่เหมาะออกไปรึเปล่า

" รู้จักด้วยเหรอ? อยากกินไหมละจะได้ให้เจ้าเอกไปดูให้ มันน่าจะมีอยู่นะจาวมะพร้าวน่ะ..." คนที่ทำรายความเงียบออกมาก็คือแม่อิ่ม...

" ได้เหรอคะ? "

^__^

แม่อิ่มพยักหน้าให้และหลังจากนั้นแม่อิ่มก็ให้เอกเด็กหนุ่มไปดูให้ว่าพอมีมะพร้าวลูกไหนที่มันดูแล้วพอจะมีจาวมะพร้าวอยู่ด้านในรึเปล่า.... แม่อิ่มเล่าให้ฟังว่าคนรุ่นใหม่ไม่ค่อยรู้จักกันหรอก แต่คุณเอิร์ธเธอชอบกินจาวมะพร้าวเหมือนกัน ทุกครั้งที่เจอแม่อิ่มจะเป็นคนถือไปฝากคุณเอิร์ธทุกครั้ง ตอนนี้คุณเอิร์ธมีคู่แข่งแล้ว และมันก็ทำให้ชะเอมถึงกับคิดหนักขึ้นมาทันที.....

" เอ่อ... หรือว่าหนูจะไม่กินดีคะ" ชะเอมถามออกมาด้วยความสับสนเธอกลัวว่าจะมีปัญหากับหลานเจ้าของบ้าน เพียงแค่เห็นหน้าแวบเดียวมันก็ทำให้เธอรู้สึกเกร็งไปหมด เขาดูไม่ใจดีเลย...

ตกเย็นทุกคนต่างแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเองชะเอมก็ถืออาหารเย็นมาที่บ้านพร้อมกับของหวานที่คุณบดินทร์ไม่ได้อยู่ร่วมทานกับคุณท่าน เธอเลยต้องถือมาให้ที่นี่

บดินทร์กลับมาจากทำงานเขาก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า สายตาของเขากวาดมองไปทั่วบ้านแต่เขาก็ไม่เจอเด็กสาวคนนั้น เพียงแค่เขากำลังจะเดินออกไปดู เขาก็เห็นสาวน้อยเดินฮัมเพลงมายังตัวบ้านเขาเลยรีบเดินไปยังห้องนั่งเล่นทันที

ชะเอมเดินผ่านห้องนั่งเล่นไปโดยที่ไม่ได้ทันสังเกตุ เธอเดินไปในครัวพร้อมกับเอาอาหารออกมาจัดใส่จาน และเพียงแค่เธอกำลังจะกันหลังกลับเธอก็ต้องตกใจจนของในมือแทบร่วง....

" ได้เวลาทำหน้าที่ของตัวเองแล้วนะ..."

ประโยคนั้นคือประโยคสุดท้ายที่เธอได้ยิน และตอนนี้เธอก็ถูกหลานชายเจ้าของบ้านอุ้มเธอขึ้นมายังห้องนอนของเขา.....