บทที่ 1 แรกพบกัน...(ผู้ชายใจร้าย กับ ผู้หญิงใจเด็ด) 2

“ขายซิงอะไร อะไรคือซิง พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง” หญิงสาวถามห้วนๆ แขนสองข้างถูกเขากดให้แนบกับที่นอนจนไม่อาจขยับตัวหนีไปไหนได้ เลยได้แต่นอนจ้องหน้าเขาอย่างเดือดดาล

“แกล้งทำเป็นอินโนเซนต์อีก ทำตอนนี้คงสายไปแล้วล่ะครับ เพราะผมไม่คิดจะเชื่อคุณ ผมซื้อคุณมาแล้วด้วยเงินแสน ฉะนั้นคุณต้องไปอยู่กับผม”

“ซื้อฉัน ? เงินแสน ? ไปอยู่กับคุณ ? คุณพูดแต่เรื่องที่ฉันไม่เข้าใจ ช่วยอธิบายด้วยค่ะ”

“คุณประกาศขายตัวเองลงเว็บไซต์ ผมติดต่อซื้อคุณ จ่ายค่ามัดจำไปแล้วด้วย คุณคิดจะเบี้ยวสัญญาเหรอไง”

“ฉันไม่เคยไปสัญญาอะไรกับคุณนะ แล้วก็ไม่เคยคิดจะขายตัวด้วย ฉันพอใจที่จะเป็นพนักงานตำแหน่งเล็กๆมากกว่าจะขายศักดิ์ศรีตัวเอง”

“ถ้างั้นก็ดูนี่…” ชายหนุ่มพลิกถอยออกจากร่างหล่อน แล้วหยิบกระดาษที่พับเป็นสี่เหลี่ยมตรงอกเสื้อมาโยนใส่หน้าหล่อน “ดูซะ…นี่ใช่ลายเซ็นคุณหรือเปล่า”

มิลันตีลุกขึ้นนั่ง คลี่กระดาษออกอ่านด้วยมือสั่นๆ…

‘ดิฉัน นางสาวมิลันตี ศรีอรัญ ยินดีขายความบริสุทธิ์ตัวเองให้ นายกฤษกร อนันตทรัพย์’

มีรายละเอียดต่างๆเสริมอีกเกือบค่อนหน้า จับใจความโดยสรุปได้ว่าหล่อนยินดีมอบความบริสุทธิ์ให้กฤษกรเพื่อแลกกับจำนวนเงิน 3 แสนบาท โดยเขาจะจ่ายมัดจำให้ 1 แสนก่อน หากหล่อนไม่ใช่สาวพรหมจรรย์จริง ยินดีคืนเงินให้เขาทุกบาท สัญญาฉบับนี้จะดำเนินไปจนกว่าเขาจะพอใจและปล่อยให้หล่อนเป็นอิสระ ซึ่งในช่วงระหว่างที่หล่อนเป็นภรรยาลับของเขา เขาจะจ่ายเงินให้ทุกเดือน เดือนละ 1 หมื่น

และลงท้ายสัญญาด้วยลายเซ็นของหล่อน…!

ไม่ผิดแน่ นี่เป็นลายมือหล่อนจริงๆ แต่หล่อนจำได้ว่าไม่เคยเซ็นชื่อตัวเองลงในสัญญานี้ ที่สำคัญ…

หญิงสาวเหลือบตามองวงหน้าหล่อเหลาชั่วแว่บหนึ่ง แล้วถอนหายใจอย่างมึนงง… หล่อนไม่รู้จักผู้ชายคนนี้ !

“ฉันไม่เคยไปตกลงบ้าบอแบบนี้กับคุณแน่ๆ ออกไปเดี๋ยวนี้นะ”

“ให้ตายสิ ! คุณคิดจะเบี้ยวผมจริงๆ ถ้างั้นก็คืนเงินแสนมาให้ผม แล้วผมจะไม่ยุ่งกับคุณ” เขาบอกอย่างหงุดหงิด ทำเอาหล่อนหน้าเจื่อน

“เงินแสนอะไร ฉันไม่รู้เรื่องนะ”

ชายหนุ่มวาดขาลงจากเตียง เดินไปหยุดริมหน้าต่างแล้วดึงบุหรี่มาจุดสูบ ดวงตามองออกไปไกลราวกับไม่มีจุดหมาย เมื่ออธิบายเสียงขรึม

“ผมเห็นคุณประกาศขายตัวเอง คุณต้องการเงิน ส่วนผมก็ต้องการผู้หญิงสักคน ความต้องการของเราสองคนมันลงตัวกัน ผมเลยให้คุณวิทย์ เลขาของผมช่วยจัดการให้ โทรคุยตามเบอร์ที่ทิ้งไว้”

“บ้าสิ เบอร์อะไร ไม่เคยมีใครโทรมาคุยกับฉันนะ”

“ผมไม่รู้ แต่เจ้าของเบอร์บอกว่าชื่อมิลันตี แถมยังบอกอีกว่าให้เอาเงินแสนไปมัดจำ หลังจากนัดแนะสถานที่นัดพบแล้ว คนที่เป็นฝ่ายมารับเงินจากคุณวิทย์กลับเป็นคนที่ชื่อดาวราย ผู้หญิงคนนั้นบอกว่าเป็นเพื่อนคุณ คุณไม่สบายเลยไม่อยากออกไปข้างนอก เลยให้ดาวรายไปแทน”

“ดาวราย…” เสียงของหญิงสาวแทบไม่หลุดพ้นจากลำคอเลยทีเดียว นี่มันอะไรกัน หล่อนงงไปหมดแล้ว

“ตอนแรกคุณวิทย์ก็ไม่อยากจะเชื่อเพราะกลัวโดนหลอก แต่คุณดาวรายมีบัตรประชาชนของคุณไปยืนยัน พวกเราเลยเชื่อ หลังจากจ่ายเงินมัดจำไปแล้ว ผมก็ติดต่อคุณดาวรายไม่ได้อีก เบอร์ที่ให้ในเว็บไซต์ซึ่งผมคิดว่าเป็นเบอร์คุณก็ถูกระงับการใช้ เว็บไซต์แห่งนั้นก็ ปิดลง ผมเลยคิดว่าอาจจะโดนหลอกเชิดเงิน เลยมาตามหาคุณถึงห้องพัก”

มิลันตีเอื้อมหยิบกระเป๋าสตางค์บนโต๊ะข้างเตียงมาเปิดดูก่อนจะใจหายวาบเมื่อพบว่าบัตรประชาชนหายไปจริงๆ แสดงว่าดาวรายคิดไม่ซื่อกับหล่อนอย่างนั้นหรือ ?

“ฉัน…ฉันไม่รู้อะไรเลยนะคะ”

“ไม่รู้งั้นเหรอ” ชายหนุ่มหันมามองหล่อนแล้วยิ้มหยัน พ่นควันบุหรี่จางๆออกจากปากด้วยท่าทางสบายๆ ต่างจากหล่อนที่นั่งตัวเกร็ง เหงื่อตกทั้งๆที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ

“ไม่รู้จริงๆค่ะ ดาวรายเป็นเพื่อนสมัยมัธยมที่ตกลงมาอยู่กับฉันเพื่อจะได้ช่วยกันแชร์ค่าห้อง จะได้ประหยัดเงิน แต่เมื่อไม่กี่วันนี้ดาวรายบ่นให้ฉันฟังอยู่เรื่อยว่าเงินขาดมือ แต่ฉันก็ไม่อยากจะเชื่ออยู่ดีว่าเพื่อนจะกล้าเอารูปฉันไปลงเว็บหาเงินให้ตัวเอง แล้วหนีไปแบบนี้”

“เพื่อนคุณหนีไปงั้นหรือ ?” คิ้วเข้มเลิกขึ้นสูง เขาบดขยี้ก้นบุหรี่จนดับ ก่อนโยนลงตะกร้าผง แล้วหันมาเผชิญหน้ากับคนที่นั่งหน้าซีดอยู่บนเตียง “คุณคิดว่าผมจะเชื่อคุณเหรอไง ใครจะกล้าทำกับเพื่อนตัวเองแบบนั้น เอาเป็นว่า…คุณขายตัวให้ผมแล้ว เลิกโยกโย้ซะทีเถอะ”

“ไม่…ฉันไม่ขายตัว” หล่อนปฏิเสธเสียงแข็ง ก่อนใจหายวูบเมื่อชายหนุ่มเดินมาหยุดใกล้ๆแล้วจับคางเล็กบังคับให้แหงนหน้าขึ้นสบตากับเขา

“ถ้าจะเปลี่ยนใจไม่ขายตัวก็หาเงินมาคืนผมซะ ผมให้เวลา 3 วัน ถ้าหามาคืนไม่ได้ คุณต้องเป็นของผม แล้วอย่าคิดหนีล่ะ…เพราะถึงคุณจะมีปีก ผมก็จะตามหาคุณให้เจอ มิลันตี…” กฤษกรปล่อยมือออกจากคางหล่อน พลางหลุบตาลงมองอกอวบที่ล้นออกนอกขอบผ้าแล้วกลืนน้ำลายเบาๆ ก่อนจะสะบัดหน้าเดินพรวดพราดออกจากห้องหล่อนไปอย่างรวดเร็ว

มิลันตีมองตามหลังเขาไปจนลับ หล่อนสะท้านไปทั้งตัวด้วยความงุนงง ไม่เข้าใจ และท้ายที่สุดคือเสียความรู้สึกอย่างรุนแรง… นี่น่ะหรือคือสิ่งที่เพื่อนรักทำกับหล่อน เอารูปหล่อนไปแอบอ้าง หลอกเอาเงินจากผู้ชาย แล้วก็ชิงหนีไปที่อื่นทิ้งให้หล่อนเผชิญชะตากรรมโหดร้ายอยู่ตามลำพัง

หยดน้ำใสค่อยๆไหลจากดวงตาคู่สวย หล่อนกำมือแน่นเพื่อข่มเสียงสะอื้น แล้วสามวันนี้หล่อนจะหาเงินจากที่ไหนมาชดใช้เขา…เงินแสนกว่าจะหามาได้ หล่อนต้องทำงานหลายเดือน

หล่อนจะทำอย่างไรต่อไปดี !