บทที่5

ปัง

ภาพตรงหน้าของธัญญ่ามันทำให้เธอรู้สึกตัวนิ่งชาเมื่อเธอได้เปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานของตนเอง แววตาของเธอนั้นเยียบเย็นคมเฉียบดุจดั่งมีปลายแหลมคมเมื่อได้เห็นว่าสามีของตัวเองกำลังนั่งจู๋จี๋อยู่กับผู้หญิงสองคนอยู่บนโซฟา เสียงเปิดประตูทำให้ทั้งสามคนหันมามอง วงแขนของสามีทั้งสองข้างอ้าออกกว้างโอบกอดร่างบางของหญิงสาวนิรนามทั้งสองคน

"มาทำงานแล้วเหรอครับคุณภรรยาคนสวย"กวินเอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงหยอกเล่น แต่คนเป็นภรรยาถึงกับคิ้วกระตุกยิก ดวงตาคมกริบจ้องมองใบหน้าของสามีราวกับอยากจะฉีกเนื้อของเขาออกเป็นชิ้น ๆ

"เชิญนั่งก่อนสิครับคุณภรรยา วันนี้ผมพาผู้หญิงสองคนนี้มาทำความรู้จักกับคุณด้วยนะ"จมูกโด่งคมก้มจรดลงบนแก้มนวลของหญิงสาวทั้งสองคน อย่างไม่คิดจะไว้หน้าคนเป็นภรรยาที่ยืนหัวโด่อยู่สักนิด 

ธัญญ่าพยายามข่มอารมณ์ของตนเองเอาไว้ สาวเท้าเดินไปนั่งบนเก้าอี้หลังโต๊ะทำงานพร้อมกับยกเรียวขาขึ้นมาไขว้ดั่งมาดนางพญา แววตาของเธอเรียบนิ่งจนกวินไม่สามารถคาดเดาว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ได้ 

"ธัญญ่า วันนี้ผมพา"

"คนอย่างฉันไม่จำเป็นต้องลดตัวไปรู้จักกับผู้หญิงข้างถนนอย่างสองคนนี้"กวินรวมถึงผู้หญิงสองคนถึงกับอ้าปากค้างติ่ง คำพูดของหญิงสาวราวกับน้ำร้อนสาดลงบนใบหน้า

"หน้าตาของพวกเธอสองคนอยู่ในเกณฑ์ที่ดีนะ ทำไมถึงไม่รู้จักหาสามีเป็นของตัวเอง ไม่รู้หรือไงว่าผู้ชายที่พวกเธอสองคนใช้ร่วมกันมีภรรยาแล้ว"ริมฝีปากเรียวเล็กกระตุกยิ้มออกมาด้วยความเย้ยหยัน แววตาของเธอสื่อออกมาถึงความสะใจเมื่อได้เห็นสีหน้าซีดเผือดของทั้งสามคน

"ธัญญ่า"

"มีอะไรคะกวิน"

"ทำไมคุณถึงได้พูดกับเธอทั้งสองคนแบบนี้"คำพูดของกวินทำให้ธัญญ่าถึงกับต้องหัวเราะออกมาเบา ๆ

"แล้วจะให้ฉันพูดยังไงคะ หรือว่าจะให้ฉันพูดว่า ยินดีต้อนรับสำหรับเมียอันดับรองและเมียรองอันดับสองอย่างนั้นเหรอคะ เหอะ"

"ฉันไม่ได้ใจดีขนาดนั้นหรอกนะคะ ถ้าคุณอยากจะสนุกกับพวกเธอฉันก็ไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้วล่ะค่ะ ตามสบายแต่อย่าให้พวกผู้หญิงของคุณมาวุ่นวายกับฉัน"ถ้าเขาไม่ยอมหยุดเธอก็พร้อมจะปล่อยให้เขาได้สนุกอย่างเต็มที่ตามที่เขาต้องการ เธอจะไม่ไปยุ่งวุ่นวายอะไรอีก แต่ขออย่างเดียวอย่าให้พวกผู้หญิงของเขาล้ำเส้นเข้ามาก้าวก่ายกับชีวิตของเธอ

"คุณพูดจริง ๆ เหรอธัญญ่า"กวินถามออกไปอย่างกับไม่เชื่อหูของตัวเอง

"ใช่ค่ะ คุณจะมีผู้หญิงอีกกี่คนฉันจะไม่ว่า แต่ช่วยบอกพวกเธอด้วยก็แล้วกันว่าอย่างบังอาจดันตัวเองให้เอาตัวมาเทียบเสมอกับฉัน"อาจจะดูโง่ที่ปล่อยให้สามีไปมีผู้หญิงคนอื่น แต่ในเมื่อเธอห้ามแล้วเขาไม่รู้จักฟังก็ปล่อยให้เขาได้ทำตามความต้องการ แล้วสักวันเขาก็จะรู้เองว่าการมีอะไรกับผู้หญิงไปทั่วมันไม่ใช่สิ่งที่ดี เวรกรรมอีกไม่นานก็จะตามเขาทัน

"ถ้าอย่างนั้นคืนนี้พวกหนูทั้งสองคนขอเอาตัวพี่กวินไปนะคะ"

"เชิญตามสบายเลยจ้ะ เพราะตอนนี้ผัวของฉันเองก็ไม่ต่างอะไรกับชักโครกสาธารณะ เชิญพวกเธอสองคนสนุกกับเขาได้อย่างสบายเลยนะฉันไม่ว่า"คำพูดของคนเป็นภรรยาหลวงตอกกลับหญิงสาวหนึ่งในสองคนนั้นได้อย่างเจ็บแสบจนคนเริ่มต้นถึงกับต้องกัดฟันข่มอารมณ์ความโกรธ

"ดูเหมือนคุณธัญญ่าจะใจดีจังเลยนะคะ"

"พวกเธอเห็นว่าฉันใจดีนั่นแหละดีแล้ว เพราะถ้าหากฉันใจร้ายขึ้นมาคงเป็นภาพสุดท้ายที่พวกเธอคงจะได้เห็นมัน"หญิงสาวอีกคนที่คิดจะช่วยเพื่อนถึงกับหน้าซีดเมื่อได้ฟังคำพูดและสบกับนัยน์ตาเย็นยะเยือกของคนเป็นเมียหลวง

"ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็เชิญไสหัวออกไปจากห้องทำงานของฉันได้แล้วค่ะ เวลาของฉันเป็นเงินเป็นทองไม่ว่างมานั่งเสวนากับพวกทำตัวไม่มีคุณค่าไปวัน ๆ "

"ไปกันเถอะ"กวินดึงตัวของหญิงสาวทั้งสองคนให้ลุกขึ้นยืน เมื่อเห็นว่าสถานการณ์เริ่มจะไม่ดี แต่ทว่าก่อนที่เขาจะเดินไปถึงประตูเสียงเรียกของภรรยาหลวงซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้หลังโต๊ะทำงานก็ดังขึ้น

"ถ้าถุงยางไม่พอใช้ เดี๋ยวฉันจะส่งคนไปซื้อหุ้นโรงงานผลิตถุงยางอนามัยให้นะคะ ดูแล้วเหมือนว่าคุณเองจะคงไม่พอใช้ มีอะไรง่าย ๆ กับผู้หญิงไปทั่วแบบนี้ซื้อหุ้นโรงงานไปเลยดีกว่าจะได้มีถุงยางเอาไว้ใช้งานได้นาน ๆ "

ปึง

เสียงประตูห้องทำงานปิดแรงตามด้วยอารมณ์ของกวิน แววตาและสีหน้าของคนภายในห้องทำงานเปลี่ยนไปหลังจากสามคนนั้นเดินออกไปจากห้องทำงานของเธอ หัวใจดวงน้อยของเธอแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ รู้สึกเจ็บทุกครั้งแต่ก็ยังต้องแสดงให้ทุกคนเห็นว่าตัวเองนั้นเข้มแข็ง ชายหนุ่มเปลี่ยนไปราวกับไม่ใช่คนเดิม เขาไม่ใส่ใจความรู้สึกของเธอเลยสักนิด ยิ่งนับวันเขาก็ทำตัวราวว่าเธอไม่ใช่ภรรยา ซึ่งดูเหมือนว่าสาเหตุที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้มันเป็นเพราะเธอเองที่ไม่ยอมมีอะไรกับเขา

แล้วเธอผิดมากเลยหรืออย่างไร ครั้งแรกของผู้หญิงมันทำให้เธอรู้สึกกลัวทั้งนั้นและความรู้สึกบางอย่างมันบอกให้เธออย่าพึ่งมอบสิ่งสำคัญของผู้หญิงให้กับเขาในตอนนี้ ยิ่งมาเห็นว่าสามีตนเองเปลี่ยนไปมีพฤติกรรมแบบนี้เธอยิ่งปฏิเสธการมีอะไรกับเขาทุกครั้ง ย้อนกลับมามองตัวเอง เธอคงผิดมากเลยใช่ไหมที่ไม่สามารถมอบความสุขให้กับสามีได้