บทที่2

"ทีหลังไม่ต้องรอเปิดประตูให้เขานะ มีปัญญาออกจากบ้านได้ก็คงจะมีปัญญาหาทางเข้าบ้านได้เหมือนกัน"เสียเวลามานั่งรอคนอย่างกวินเอาเวลาไปพักผ่อนเอาแรงเพื่อเริ่มต้นทำงานของเช้าวันใหม่เสียดีกว่า คำพูดของชายมากเล่ห์มันจะเชื่อได้มากน้อยสักแค่ไหนกัน แต่เธอนั้นไม่คิดจะเชื่อในคำพูดของศาลมีตัวเองเลย

"นี่ครับคุณธัญญ่า"เมื่อเธอก้าวขึ้นมานั่งบนรถ บอดี้การ์ดส่วนตัวรู้หน้าที่ของตัวเองดีก็รีบส่องซองเอกสารสีน้ำตาลเข้มมาให้เธอโดยทันที

"ครั้งนี้เป็นใคร"น้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยถามก่อนจะหยิบซองเอกสารจากบอดี้การ์ดขึ้นมาเปิด ภายในซองเต็มไปด้วยรูปถ่ายมากมายของผู้เป็นสามีภายในค่ำคืนที่ผ่านมา ทุกอิริยาบถของสามีกับผู้หญิงคนอื่นมันทำให้เธอต้องเก็บความขุ่นเคืองเอาไว้ในใจก่อนจะเก็บรูปถ่ายใส่ซองแล้วยื่นกลับคืนไปให้กับบอดี้การ์ดของตัวเอง

"ผู้หญิงคนเมื่อคืนเธอเป็นคนคนเดียวกับที่เป็นข่าวกับคุณกวินเมื่อวานครับ"ชายหนุ่มรีบรายงานให้ผู้เป็นเจ้านายฟังโดยทันที

"ผู้หญิงคนนี้ทำงานอะไร"

"เธอทำงานเป็นพริตตี้ครับอยู่ในสังกัดของบริษัทของคุณแม็กครับ"โทรศัพท์เครื่องหรูบางเฉียบถูกหยิบขึ้นมาต่อสายหาเจ้าของบริษัทแห่งนี้โดยทันที คำพูดกล่าวทักทายอย่างสนิทสนมมันทำให้พริตตี้หญิงคนนั้นชีวิตดับวูบลงโดยที่เธอเองยังไม่รู้เลยว่าทำไมชีวิตของการเป็นพริตตี้สาวพราวเสน่ห์ถึงได้จบลงแค่เพียงเท่านี้

สองเท้าภายใต้รองเท้าส้นสูงขนาดห้านิ้วก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างมั่นคง เหล่าพนักงานภายในบริษัททุกคนต่างต้องยกมือไหว้หญิงสาว เธอเพียงแค่พยักหน้ารับไหว้ก่อนจะก้าวเดินเข้าไปภายในลิฟต์สำหรับผู้บริหารเท่านั้นโดยมีบอดี้การ์ดส่วนตัวเดินตามประกบหลังไปติด ๆ

แว่นกันแดดสีชาถูกถอดออกเมื่อเธอเดินมาถึงห้องทำงานของผู้จัดการฝ่ายขายภายในบริษัทของตนเอง นัยน์ตาคมกริบเรียบนิ่งเหลือบมองโต๊ะทำงานของเลขาหน้าห้องของสามีตนเอง กระเป๋าใบสวยไร้รสนิยมวางอยู่บนโต๊ะทำงาน แต่เจ้าตัวดันหายไปไหนไม่รู้

"ไปเอาน้ำยาล้างห้องน้ำผสมกับน้ำมาให้ฉันสักถัง"

"ได้ครับคุณธัญญ่า"บอดี้การ์ดคู่ใจอย่างแทนไทรีบไปทำตามคำสั่งของผู้เป็นเจ้านาย ส่วนหญิงสาวก็ยืนกดโทรศัพท์ส่งข้อความไปให้เลขาตนเองประกาศหาเลขาคนใหม่ให้กับสามีตัวเอง โดยเน้นย้ำให้ครั้งนี้รับสมัครแค่เพียงแต่ผู้ชายเท่านั้น เพราะเธอขี้เกียจมาจัดการตามเช็ดตามเช็ดถูสิ่งที่สามีได้กระทำเอาไว้

"ได้แล้วครับคุณธัญญ่า"แทนไทบอดี้การ์ดสุดหล่อเดินกลับมาพร้อมกับน้ำผสมน้ำยาล้างห้องน้ำในถังใบใหญ่

"สาดให้โดนทั้งสองคนล่ะ เผื่อว่าสารกำจัดเชื้อโรคในน้ำยาล้างห้องน้ำจะช่วยกำจัดความคันของคนบางคนได้บ้าง"หญิงสาวเอ่ยน้ำเสียงเหี้ยม เธอพอจะรู้แล้วว่าเลขาหน้าห้องของสามีนั้นหายไปไหน ถ้าไม่ใช่ไประเริงรักกับสามีของเธอภายในห้องทำงาน 

และมันก็จริงอย่างที่คิด เมื่อเธอเปิดประตูเข้าไป ก็เห็นได้ว่าสามีของเธอและเลขาสาวสวยกำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงอยู่บนโต๊ะทำงานกันอย่างเมามัน

ซ่า

มวลน้ำภายในถังถูกสาดเข้าใส่ร่างของทั้งสอง ความแสบร้อนทำให้เลขาสาวถึงกับต้องกรีดร้องไม่เว้นแม่แต่กวินที่ถึงกับต้องร้องออกมาด้วยความตกใจ ผิวหนังอันแสนบอบบางของทั้งคู่เริ่มรู้สึกถึงความกันจนต้องยกมือขึ้นมาเกา

"นี่มันอะไรกันธัญญ่า นี่คุณเอาน้ำอะไรสาดใส่ผม"

"กรี๊ด แก แกเอาน้ำอะไรสาดใส่พวกฉัน ห๊ะ"ทั้งสอง ร้องดีดดิ้นด้วยความแสบร้อน เลขาสาวถึงกับลืมตัวเผลอแทนชื่ออีกฝ่ายด้วยความเกรี้ยวกราด

"แก นางธัญญ่า"

"อย่ามาเรียงคุณธัญญ่าแบบนั้น"แทนไทเอ่ยเตือนด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเมื่ออีกฝ่ายกำลังพูดในสิ่งที่ไม่สมควร 

"ไม่เป็นอะไรหรอกแทนไท คนที่ไม่ได้รับการสั่งสอนส่วนมากจะมีนิสัยแบบนี้แหละ"สายตาเหยียดหยามกวาดมองไปตามร่างกายของเลขาสาวสวย

"หวังว่าน้ำยาล้างห้องน้ำจะช่วยขจัดความคันให้เธอได้นะ แล้วก็เชิญขนของออกไปจากบริษัทของฉันด้วยล่ะ เพราะฉันไล่เธอออก"ไร้ความปรานีจากผู้หญิงคนนี้ที่ชื่อธัญญ่า เธอไม่จำเป็นต้องมานั่งสงสารใครทั้งนั้น คนที่โดยกระทำก่อนมันคือเธอ และมันคงไม่ใช่เรื่องผิดถ้าหากเธอจะเอาคืนคนพวกนี้บ้าง

"ธัญญ่า ทำไมคุณต้องไล่เธอออกด้วย"

"ฉันจะไม่ไล่เธอออกก็ได้ค่ะ ถ้าคุณยอมไปเซ็นใบหย่ากับฉันภายในวันนี้"แววตาคมกริบของเธอมันทำให้กวินเลือกที่จะหุบปากเงียบ ปล่อยให้อดีตเลขาร้องโวยวายอยู่เพียงคนเดียว

"เชิญออกไปจากบริษัทของฉันได้แล้ว จะไปเร่ขายของที่ไหนต่อไปก็เชิญ แล้วอย่าคิดจะมาเหยียบที่นี่อีก"เธอพูดส่งท้ายเพียงเท่านั้นก่อนจะตวัดสายตาหันไปมองสามีตัวดี

"จะทำอะไรก็นึกถึงจิตใจของฉันบ้างนะคะ อย่าให้ฉันต้องหมดความอดทน"