เมียหลวง -9

ตัดมาตอนบ่าย ๆ

ครูน้ำกลับไปแล้ว ส่วนซอลเองก็หลับอยู่ในห้อง

วันนี้เธอว่างไม่ได้ไปบริษัท นั่ง ๆ นอน ๆ อยู่บ้านทั้งวัน น่าเบื่อยิ่งกว่าอะไรดี

กริ๊ง

ตอนนั้นเองที่เบอร์แปลกโทรเข้ามา ฟางมองก่อนจะกดรับอย่างสงสัย

“ฮัลโหล สวัสดีค่ะ”

“ฟางใช่ไหมนี่พี่นนท์เองนะ”

“...อ๋อ มีอะไรรึเปล่าคะ”

“ว่างไหมไปกินข้าวกัน”

“วันนี้ฟางต้องดูลูกค่ะพี่นนท์” ฟางตอบไปตามตรง และเขาเองก็รู้ว่าเธอมีลูกมีสามีแล้ว

“ไม่เป็นไรครับ ไว้พรุ่งนี้ก็ได้”

“ได้ค่ะ”

คุยกันเสร็จก็วางสายไป

“มีนัดกินข้าวด้วย นี่ลูกค้าจริงเหรอห๊ะ!!” เสียงของโซ่ดังขึ้นข้างหลัง

ฟางขมวดคิ้ว ไม่รู้ว่าเขากลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่เห็นได้ยินเสียงรถเลย

“แค่ลูกค้าค่ะ ฟางไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่านี้”

“แต่มันคิด”

“ฟางรู้ดีค่ะว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ” ฟางกำลังจะเดินขึ้นห้อง แต่ก็โดนเขาจับแขนไว้ซะก่อน

“เฮียหวงนะรู้ไหม” เขาพูดแบบนั้นแล้วก็จูบลงบนหน้าผากเธออย่างแผ่วเบา

ตึก ๆ เสียงหัวใจดวงน้อยๆ ของเธอเต้นแรงมาก หน้าเองก็เริ่มแดง

ฟางทำอะไรไม่ถูก สุดท้ายก็รีบวิ่งขึ้นห้อง มาแอบนั่งยิ้มอยู่คนเดียวเหมือนคนบ้า

ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมาเขาไม่เคยพูดอะไรแบบนี้กับเธอเลยสักครั้ง หรือว่าเขาจะหึงเธอแบบที่เขาบอกจริง ๆ ?

บนโต๊ะอาหาร

“ม๊าาา ซอลอยากมีน้อง” อยู่ดี ๆ ซอลก็โพล่งขึ้นมาเสียดื้อ ๆ ทำเอาอาหารที่ฟางกำลังกินอยู่แทบพุ่งออกมาจากปาก

ฟางกับโซ่มองหน้ากัน ก่อนที่เขาจะหันไปพูดกับซอลด้วยรอยยิ้ม

“ครับ เดี๋ยวป๊าจะรีบมีน้องให้นะ” พูดเสร็จเขาก็หันมามองเธออย่างมีเลศนัย

“พรุ่งนี้ซอลอยู่กับป้านิ่มนะคะ ม๊าต้องไปทำงานแต่เช้า” เธอเบือนหน้าหนีโซ่ ก่อนจะหันไปย้ำกับซอลแทน

“ค้าม๊าา”

“ให้เฮียไปส่งไหม” เขาเอ่ยถาม วันนี้ไม่รู้ทำไมเขาถึงดูทำดีกับเธอแปลก ๆ ทั้งที่ปกติไม่เคยสนใจ

“ไม่เป็นไรค่ะเฮีย”

จากนั้นก็พากันกินข้าวพูดคุยกันปะสาพ่อแม่ลูก ดูแล้วเป็นครอบครัวที่อบอุ่น แต่ใครจะรู้ว่าภายใต้ความสุขแบบนี้มันมีความทุกข์ซ่อนอยู่