เมียหลวง -10

เธอตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ เมื่อคืนซอลไปนอนกับโซ่เพราะฟางต้องรีบเข้าบริษัทแต่เช้า

ฟางรีบอาบน้ำแต่งตัว วันนี้ต้องรีบไปบริษัทเพราะมีประชุมใหญ่รออยู่

ณ บริษัท g

พอเธอเดินเข้ามาในบริษัททุกคนต่างยกมือไหว้ พร้อมกับฟางที่พยักหน้ารับเช่นเคย

ห้องทำงาน

“นี่ค่ะท่านประธานเรื่องที่เราจะประชุมกันวันนี้” แก้วยื่นเอกสารให้ฟาง

“โอเคไปกันเถอะ”

เธอกับแก้วก็พากันเดินไปที่ห้องประชุม พอเข้าห้องไปก็เห็นว่าทุกคนเองมากันครบแล้ว

การประชุมเริ่มขึ้นด้วยความตึงเครียด เพราะราคาตลาดหุ้นของบริษัท ตกลงไปมากเลยในตอนนี้ ทุกคนจึงต้องพยายามหาทางออก ทำยอดให้ได้ดีกว่าเดิม

3 ชั่วโมงผ่านไปก็จบการประชุม ฟางถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยล้าพร้อมกับคลึงขมับเบา

“ไม่ต้องเครียดหรอกฟาง เดี๋ยวปัญหาก็ผ่านไป” แก้วจับไหล่ฟางพร้อมกับเอ่ยปลอบ

“ขอให้เป็นแบบนั้นเถอะ” เธอได้แต่ถอนหายใจออกมาอีกรอบ

ตัดมาตอนบ่าย

ฟางกลับบ้านมาด้วยความเพลีย เธอจึงคิดว่าจะนอนพักสักครู่นึง

แถมป้านิ่มยังบอกว่าซอลเองก็หลับไปแล้ว ดีเลยเธอจะได้นอนหลับพักผ่อนให้เต็มที่ซะหน่อย

ระหว่างทางไปห้อง กำลังจะก้าวผ่านห้องนอนเล็ก เสียงกระเส่าครวญครางก็ดังลอดออกมา

อ๊าาา สะเสียวจังคะ อื้มมซี๊ดดด

อ๊าาา นะน้ำไม่ไหวแล้วว อ๊าา

ฟางที่ยืนฟังอยู่ได้แต่ยืนอึ้งอยู่อย่างนั้น เขาแอบมีอะไรกับครูน้ำที่บ้านเหรอ นี่เขาเคยคิดจะให้เกียรติเธอบ้างหรือเปล่า?

เธอกำหมัดแน่น หายใจเข้าออกช้าๆ พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด ฟางเอามือปิดปากแน่นแล้ววิ่งเข้าห้องไปทันที

เสือยังไงก็คือเสืออยู่วันยังค่ำ คงจริงสินะ เขาก็แค่ทำดีแต่ไม่ได้รักกันแค่นั้นเอง

ฟางร้องไห้ออกมาแบบไม่อาย ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอรักเขา เคยพยายามจะเข้มแข็งตัดใจแล้วแต่ก็ทำไม่ได้จริง เธอคงอ่อนแอมากเลยสินะ เขาทำถึงขนาดนี้ก็ยังจะโง่รักเขาอยู่ได้

สุดท้ายเธอก็ร้องไห้ไปนานจนเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ ตื่นมาอีกทีก็ตี 3 แล้ว ส่วนซอลตอนนี้คงจะไปนอนกับโซ่

เสียงที่เขากับครูน้ำมีอะไรกันมันยังดังอยู่ในสมองของเธอ แล้วนี่ก็เป็นอีกครั้งที่เธอต้องนอนร้องไห้ออกมา

เข้าวันใหม่

ฟางไม่ได้พูดเรื่องที่เขาไปมีอะไรกับครูน้ำ แต่เธอโทรไปบอกครูน้ำเรียบร้อยแล้วว่าไม่ต้องมาสอนพิเศษให้ซอลอีก อีกฝ่ายคงจะรู้ดีว่าเหตุผลคืออะไร

“ม๊าาา พาซอลไปเที่ยวหน่อย” สาวน้อยเข้ามาทำหน้าอ้อน

“วันนี้ม๊าต้องไปทำงานนะซอล”

ซอลได้ยินก็ทำแก้มป่องก่อนจะหันไปยิ้มหวานอ้อนโซ่แทน “ป๊าาขาา”

“วันนี้ป๊าก็มีงานเอาไว้วันหลังนะครับ” โซ่พูดพร้อมกับลูบหัวซอลเบา ๆ ทำเอาซอลงอนสบัดก้นไปหาป้านิ่มแทน จริง ๆ เลยลูกคนนี้

“วันนี้เฮียไม่กลับบ้านนะ”

ฟางหันไปมองหน้าก่อนจะตอบ “ค่ะ” เธอฝืนยิ้มให้เขา พยายามไม่คิดเรื่องแย่ ๆ ที่ผ่านมา

“จะเย็นชาไปถึงไหนฟาง มีหัวใจบ้างไหมวะ !!” พูดเสร็จเขาก็เดินออกไปทันที

ถามว่าเธอมีหัวใจไหมงั้นเหรอ เธอน่ะมีอยู่แล้วแต่เขาต่างหากที่ไม่มีหัวใจ

ฟางยืนนิ่ง น้ำตาคลอไหลอาบแก้มอยู่อย่างนั้น

ณ บริษัท g

วันนี้นนท์นัดเธอไปคุยงานที่ร้านกาแฟ แก้มเองก็ไปด้วยเช่นกัน

ณ ร้านกาแฟ

“พี่ต้องการก่อนสิ้นเดือนนี้ ทันไหมฟาง” เขาพูดพร้อมรอยยิ้มที่ทำให้โลกดูสดใสขึ้นเยอะ

“ท่านประธานคะ” แก้วรีบสะกิดเรียกฟางที่เอาแต่นั่งเหม่อมองหน้านนท์

“อะ เอ่อ ทะ ทันค่ะทัน” ฟางเลิ่กลั่กรีบตอบกลับอีกฝ่าย

“โอเคครับ”

แก้วสะกิดฟางอีกครั้ง

“มีไร” ฟางหันไปถามอย่างสงสัย

“ดูนั่นสิ” แก้วกระซิบบอกให้เธอหันไปมองชายหญิงคู่นึง ซึ่งก็คือโซ่กับครูน้ำ

เธอเหม่อมองภาพเขา 2 คนคุยกันกระหนุงกระหนิงจนอยากจะร้องไห้ออกมาแต่ทำไม่ได้

“มีอะไรรึเปล่าครับ” นนท์หันไปมองตามสายตาของฟาง

“ปะ เปล่าค่ะ” ฟางฝืนยิ้มออกมาทั้งที่ในใจกรีดร้องเจ็บปวด

“นั่นใช่สามีฟางรึเปล่า” นนท์ขมวดคิ้ว

“ค่ะ” ฟางไม่ได้ปฏิเสธอะไร

“ฟางทนได้ไง” นนท์ถอนหายใจเฮือกใหญ่

“ฟางมันก็เป็นแบบนี้แหละค่ะพี่นนท์ ถ้าบวชได้คงบวชไปแล้ว” แก้วพูดแทรก

“แก้ว!!” ฟางปราม

“…” แก้วนิ่งเงียบถอนหายใจเบา ๆ

“ถ้าพี่มีภรรยาที่ทั้งสวยทั้งเพียบพร้อมแบบฟางนะ พี่คงไม่ทำแบบผู้ชายคนนั้นแน่นอน” นนท์เผยสีหน้าดูเคือง ๆ ใส่โซ่

“ช่างเถอะค่ะพี่นนท์ เราโดนบังคับน่ะคะ”

“งั้นพี่ก็มีสิทธิ์จีบฟางใช่ไหม” เขาหันมองหน้าเธออย่างจริงจัง

ฟางนิ่งเงียบขณะจ้องหน้าเขากลับไป

“อะแฮ่มม” แก้วกระแอมไอเบา ๆ ทั้งคู่จึงเลิกจ้องตากันราวกับเพิ่งรู้สึกตัว

“งั้นฟางขอตัวก่อนนะคะ”

ฟางกับแก้วบอกลาก่อนจะกลับมาที่บริษัท

“ฟางถามจริง เมื่อไหร่แกจะเปลี่ยนตัวเองฮะ ฉันชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ” แก้วถามอย่างหงุดหงิดโซ่

“ช่างเขาเถอะแก้ว” ฟางพูดด้วยรอยยิ้มฝืน ๆ

พระเอกเรื่องนี้เหี้ยจริงๆ นะคะ เหี้ยสุดๆ โลกสวยและไม่ชอบโปรดผ่าน