ห้องจากัวร์

“ปล่อยสิเว้ย จะพามาทำไม” ผมที่โดนจากัวร์ผลักเข้ามาในห้องส่วนตัว ภายในคอนโดหรูหรา ดิ้นขัดขืนทันที แต่จากัวร์ไม่ยอมปล่อยเลย เขาดันผมให้หันหน้าชิดกำแพง พลางกดไหล่ผมไว้แน่น

“อยู่นิ่งๆ กูแค่อยากพิสูจน์อะไรบางอย่าง” จากัวร์กระซิบข้างหูผม จนผมขนลุกชูชันทั้งร่าง

“อ๊ะ ไอ้เชี้ย ปล่อย” จากัวร์เป่าลมรดไปตามหลังคอผมเบาๆ ตอนนี้ผมแม่งรู้สึกแปลกๆ กับสิ่งที่เขาทำ ผมไม่มีรสนิยมเรื่องเพศ ผมเลยไม่รู้ว่าตัวเองชอบผู้หญิงหรือผู้ชาย และเริ่มรู้สึกแปลกๆ กับสิ่งที่จากัวร์กำลังทำ

“เห้ย ปละปล่อยสิจากัวร์” ผมเอ่ยเสียงเบา เมื่อจากัวร์กดผมไว้แน่น แล้วเอื้อมมือลงไปด้านล้างตรงก้นของผม

“อยู่นิ่งๆ เพลง” จากัวร์ไม่สนใจผมเลย เขาเอาแต่ลูบไล้ไปตามเนื้อตัวผม นี่มันจะพิสูจน์อะไรของมัน

“อื้อ จากัวร์ปล่อยสิวะ” ผมรู้สึกแปลกๆ กับสิ่งที่จากัวร์ทำ ทั้งๆ ที่มันไม่ควรรู้สึกแบบนี้

“ต่อไปห้ามหลบหน้า ห้ามหนี เพราะต่อไปนี้ กูจะตามรังควญชีวิตมึง ยิ่งกว่าวิญญานตามติดซะอีก” จากัวร์พูดเบาๆ ข้างหูผม ก่อนจะพลิกตัวผมกลับมา แล้วจูบผมอย่างรุนแรง

“?????” มันเป็นใช่ไหม มันหรือผมเป็น ใครเป็น กันแน่ โอ้ยยยย แต่จูบมันโคตรรู้สึก

“กูรู้ว่ามึงยังไม่ใช่ แต่กูจะทำให้มึงใช่เอง” จากัวร์พูดด้วยเสียงนิ่งๆ ด้วยหน้านิ่งๆ ทั้งๆ ที่มันเพิ่งจะจูบผมไป

“มะมึงงง มึง” ผมพูดไม่ออก ผมไม่ได้รังเกียจ แต่ผมแค่ไม่เคย ผมไม่ค่อยเข้าใจมากนัก กับสิ่งที่จากัวร์ทำ

“ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น เดี๋ยวก็ไม่ปล่อยกับบ้านหรอก” จากัวร์พูดแค่นั้น ก่อนจะจับมือผมมานั่งที่โซฟา

“มาดูรูปที่เจ๊เทียร์ส่งมาสิ” จากัวร์พูดนิ่งๆ พลางยืนไอแพดมาให้ผมดู

รูปแรกคือรูปที่จากัวร์ผลักผมลงไปที่โซฟา อ่าาา แม่งหุ่นพวกเราโคตรเซ็กซี่เลย ถึงผมจะไม่มีซิกแพค แต่ก็ไม่ได้อ้วนอย่างที่จากัวร์ว่า

รูปที่สองคือรูปที่ผมผลักหน้าอกจากัวร์ไว้ รูปนี้จากัวร์มองมาที่ผมนิ่งๆ

รูปที่3 เป็นรูปที่จากัวร์จับมือผมไปไว้เหนือหัว แล้วเขาโน้มหน้าลงมาใกล้ๆ

และรูปสุดท้ายเป็นรูปที่จากัวร์หอมผม ไม่ใช่นะ ตอนถ่ายจากัวร์มันไม่ได้หอมผมเลย แต่อ่าาา มุมกล้องมันออกมาแบบนี้ได้ยังไง

“รูปพวกนี้ไปลงที่ไหนเนี้ย” ผมถามอย่างหวั่นใจ ผมไม่รู้คนภายนอกจะคิดยังไงถ้าได้เห็น เอ่อออ ผู้ชายสองคนใส่กางเกงในถ่ายรูปในท่าล่อแหลม

“ลงเว็บอะ ไม่ต้องกลัวหรอกน่า” จากัวร์เหมือนจะเข้าใจความคิดของผมมั้งนะ

“ก็ไม่ได้กลัว แค่ไม่เคย” ใช่ผมไม่เคย ผมเลยไม่รู้จะรับมือยังไง

“เดี๋ยวจะทำให้เคยเอง” จากัวร์พูดเสียงนิ่งๆ หมายถึงอะไรวะ

“หมายถึงอะไรวะ” ผมถามอย่างกลัวๆ

“งานถ่ายแบบนี้ไง รับซะสิ เจ๊มันให้เงินดีนะ” จากัวร์พูดแค่นั้น อ่อ งานถ่ายแบบนี่เอง

“หาคนอื่นดิ คนอื่นมีเยอะแยะ” ผมบอกอย่างไม่สนใจ

“ตอนนี้กำลังดัง มันขายง่ายสุดละ” จากัวร์เอารูปๆ หนึ่งมาให้ผมดู

เป็นรูปของจากัวร์ที่กำคอเสื้อไอ้เพลิงอยู่ ส่วนด้านล้างเป็นข้อความ คู่จิ้นของมหาลัยดัง เดือนคณะวิศวะกับบริหาร และด้านล่างก็เป็นคอมเมนเชียร์คนทั้งคู่

“นั่นไอ้เพลิง” ผมบอกออกไป ใช่นั่นไอ้เพลิงไม่ใช่ผม

“ไอ้เพลิงมันไม่ยอมถ่าย แถมตอนนี้มันยังทำเจอาท้องอีก นี่กูไม่ฆ่ามันก็ดีแล้วนะ มาถ่ายแทนมันซะเพลง” จากัวร์ทำหน้าดุดันทันทีที่พูดถึงไอ้เพลิงพี่ชายผม

“มีเรื่องอะไรอย่าเอามาลงที่กูดิ กูไม่ใช่เพลิง” ผมบอกรอบที่เท่าไหร่แล้ววะเนี้ย

“แต่นี่เป็นแหล่งทำเงินของกู มึงไม่ช่วยชีวิตมึงพังแน่เพลง พังด้วยมือกูนี่ละ” จากัวร์พูดด้วยเสียงนิ่งๆ แบบเดิม

“กูเลือกอะไรได้ไหม” ผมหันมาถามจากัวร์

“ได้สิ เลือกได้ เลือกจะเป็นผัวหรือเป็นเมีย” ไอ้จากัวร์ตอบอย่างคนหลงประเด็นด้วยหน้าโหดๆ เหอะๆ ใครอยากเลือกแบบนั้นละ

“ไม่ใช่เลือกแบบนั้นโว้ย ไปส่งกูได้ยัง กูหิว” ผมบอกมันที่นั่งข้างๆ ทันที ส่วนมันทำหน้าตายใส่ผมทันทีเหมือนกัน อะไรนี่ลากมาแล้วจะให้กลับเอง

“พูดดีๆ ดิเพลง นี่จากัวร์เป็นพี่นะ” เขาพูดแบบนั้นด้วยใบหน้าที่อ่อนโยน เอ่ออ หน้าโหดๆ มันก็อ่อนโยนได้แฮะ

“ทำไมต้องพูดละ เอาเถอะ ไม่แทนด้วยกูมึงแล้ว พอใจไหม” ผมบอกออกไปแค่นั้น

“อืมมม เดี๋ยวไปส่ง อย่าลืมนะ ถ้ามีถ่ายอีกต้องมา อย่าให้ต้องตามไปลากคอ” ไอ้นี่ก็จริงจังเกินกับงานถ่ายแบบนี่

“แต่นี่เพลงนะไม่ใช่เพลิง” ผมย้ำอีกครั้ง

“รู้ตั้งนานแล้ว ดูออกน่า” หราาาา วันนั้นมึงยังต่อยกูเพราะคิดว่าเป็นไอ้เพลิงอยู่เลย ดูออกมากเลยมั้ง

“เออ กูจะเชื่อละกัน ไปเถอะกูหิวจริงๆ” ผมพูดจบก็เดินออกไปจากห้องจากัวร์ทันทีไม่รอเขาที่เดินตามาห่างๆ เลยสักนิด ผมหิว โดนลากมายังไม่ได้ไปกินอะไรเลยอะ