Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
3 แค่พี่ชายคนหนึ่ง
พิมพ์พริมาเดินออกมาจากร้านก๋วยเตี๋ยวแล้วลัดเลาะเข้ามาในซอยประมาณสามร้อยเมตรก็ถึงหอพัก หญิงสาวเปิดประตูเข้าไปยังไม่ทันได้อาบน้ำเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาเสียก่อน เมื่อเห็นว่าคนที่โทรศัพท์เข้ามาคือเพื่อนสนิทก็รีบกดรับสายทันที
“เรื่องมันเป็นยังไงเล่ามาเดี๋ยวนี้นะว่าน” ปลายสายรีบถามโดยที่พิมพ์พริมายังไม่ทันได้เอ่ยอะไรออกไปเลยสักคำ
“นุ่นหมายถึงอะไรว่านไม่เห็นเข้าใจที่นุ่นพูดเลย”
“ไม่ต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องเลย บอกนุ่นมานะว่าวันนี้ไปกินก๋วยเตี๋ยวกับใคร”
“ไปกินคนเดียวสิจะให้กับใครล่ะ” พิมพ์พริมาคิดว่าที่อรนลินโทรศัพท์มาถามแบบนี้ก็เพราะเห็นรูปที่เธอเพิ่งจะโพสต์ลงไปเมื่อครู่แน่ๆ
“แน่ใจเหรอว่านว่าไปกินคนเดียว แล้วรูปผู้ชายที่โพสต์มาล่ะหมายความว่ายังไง บอกความจริงมาเดี๋ยวนี้นะ ตอนนี้มีแฟนใหม่แล้วเหรอ” นุ่นหรืออรนลินคาดคั้นอย่างต้องการคำตอบ
“ไม่ใช่แฟนใหม่หรอกนุ่น”
“แล้วเขาเป็นใคร”
“ว่านก็ไม่รู้จักเหมือนกัน”
“ไม่รู้จักเขาแล้วไปกินก๋วยเตี๋ยวกับเขาได้ยังไง อย่าโกหกหน่อยเลยน่า”
“ว่านพูดเรื่องจริงนะ เราก็แค่นั่งกินก๋วยเตี๋ยวด้วยกันเพราะโต๊ะมันเต็ม”
“นุ่นไม่เชื่อหรอก บอกความจริงมาดีกว่าอย่าให้นุ่นสงสัยมากไปกว่านี้เลย”
“ถ้าว่านบอกความจริง นุ่นสัญญาได้ไหมล่ะว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับคนอื่น”
“สัญญาสิ ตกลงว่าเป็นใครแฟนใหม่ใช่ไหม” อรนลินถามเพื่อนด้วยความตื่นเต้นเพราะพิมพ์พริมาเพิ่งเลิกได้ประมาณสองเดือนแล้ว
“เขาก็แค่คนที่มากินก๋วยเตี๋ยวแล้วบังเอิญนั่งตรงกันข้าม ว่านก็เลยขอถ่ายรูปเขาแล้วโพสต์น่ะ”
“จะบ้าเหรอว่านถ้าเกิดเขารู้แล้วเขาเอาเรื่องขึ้นมาจะทำยังไง”
“ไม่เอาเรื่องหรอกน่า”
“เขายอมให้ว่านถ่ายเหรอ”
“ก็ยอมสิเพราะว่านเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวเขานะ”
“นี่ถึงขั้นเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวผู้ชายเพื่อแลกกับรูปถ่ายที่เห็นแค่มือกับตัวเหรอ”
“มันไม่ใช่แบบนั้นหรอกบังเอิญเขามากินก๋วยเตี๋ยวแล้วโทรศัพท์เขาแบตหมดกระเป๋าตังค์เขาก็ไม่พกมาว่านเห็นใจก็เลยเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวเขาแลกกับขอถ่ายรูปเขาน่ะ”
“พวกมิจฉาชีพมาขอกินฟรีหรือเปล่าว่าน”
“ไม่น่าจะใช่นะ เพราะดูท่าทางเขาก็แต่งตัวดีอยู่หรอก”
“มันก็ไม่แน่หรอกนะเดี๋ยวนี้พวกมิจฉาชีพเยอะจะตาย ว่านอยู่คนเดียวแบบนี้ระวังด้วยนะเกิดเขาตามมาที่ห้องจะแย่เอา”
“ไม่หรอกเรากินก๋วยเตี๋ยวเสร็จแล้วต่างคนต่างก็แยกย้ายและคิดว่าคงไม่เจอกันอีก”
“ว่านแน่ใจนะว่าที่เล่ามาทั้งหมดนี้มันเป็นเรื่องจริง”
“ก็เรื่องจริงน่ะสิ นุ่นก็รู้ว่าตอนนี้ว่านยังเข็ดความรักและไม่อยากจะคบใครอีกแล้ว ขนาดคนที่คบกันมานานถึงสองปียังหักหลังกันได้ พูดแล้วมันเจ็บใจชะมัดเลย”
“แล้วเรื่องเงินล่ะว่ายังไง” อรนลินถามเพื่อนเพราะรู้มาว่าหญิงสาวเปิดบัญชีร่วมกับชายหนุ่มคนรักเพื่อจะเก็บเงินแต่งงานด้วยกัน
“ว่านเอาเงินส่วนของว่านคืนมาแล้ว”
“เอามาครบใช่ไหม ไม่ใช่แบ่งครึ่งกันนะ”
“โธ่....นุ่นคิดอะไรอยู่ ว่านเป็นนักบัญชีนะเรื่องนี้ไม่มีพลาดหรอก”
“แบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ แล้วยังไงล่ะลาออกจากที่ทำงานเก่ามาจะสองเดือนแล้วเมื่อไหร่จะเริ่มหางานทำสักที”
“นุ่นพูดเหมือนรู้เลยนะว่าวันนี้ว่านเพิ่งไปสมัครงานมา”
“จริงเหรอแล้วสมัครงานที่บริษัทไหนล่ะ”
“บริษัทพีวีคอนสตรัคชั่นเป็นบริษัทรับสร้างบ้านและออกบ้านแบบครบวงจรนะ”
“นุ่นเคยได้ยินชื่อมาบ้างนะแต่บริษัทเพิ่งเปิดมาได้ถึงสิบปีต่างจากบริษัทเดิมที่ว่านเคยทำงานมาเลย”
“ไม่เป็นไรหรอกจะเพิ่งเปิดหรือเปิดมานานแล้วว่านก็ทำงานได้เหมือนกัน ขอให้เขารับเข้าทำงานก็พอ ตอนนี้ว่านเบื่อที่จะต้องอยู่เฉยๆ แล้ว”
“แล้วเรื่องเงินเดือนล่ะว่าเรียกไปเท่าไหร่”
“ว่านเรียกไปเท่ากับบริษัทเดิมนั่นแหละ แต่ไม่รู้ว่าเขาจะโอเคกับเงินเดือนที่เรียกไปหรือเปล่านะ แต่สำหรับตัวว่านคิดว่าประสบการณ์ที่ว่านมีมามันก็มากพอที่จะเรียกเงินเดือนขนาดนั้น”
“ถ้ามันไม่ไหวจริงๆ ว่านมาทำงานที่บริษัทนุ่นนะ”
“เอาไว้ไม่มีใครรับเข้าทำงานจริงๆ แล้วว่าจะไปขอทำงานที่บริษัทของนุ่นนะ”
“ได้เลย นุ่นอยากให้ว่านมาทำงานที่นี่นะพี่ชายของนุ่นก็อยากให้ว่านมาทำงานที่นี่ด้วยเหมือนกัน” อรนลินพูดถึงพี่ชายของตัวเองที่แอบชอบพิมพ์พริมามานานแล้ว เพื่อนของเธอก็รู้เรื่องนี้ดีจึงไม่คิดจะไปทำงานที่นั่น เพราะไม่อยากจะใกล้ชิดกับเขาเนื่องจากตนเองมองเขาเป็นแค่พี่ชายคนหนึ่งเท่านั้น
“เมื่อไหร่ว่านจะใจอ่อนให้พี่ชายนุ่นสักทีนะ”
“ไม่มีทางหรอกว่านรู้จักกับพี่ณัฐมาเป็นสิบปียังไงว่านก็เห็นพี่ณัฐเป็นพี่ชายคนหนึ่ง”
“น่าสงสารพี่ณัฐจังนะอุตส่าห์ชอบว่านมาตั้งนาน แต่ว่านก็ไม่เคยสนใจ คนดีๆ อย่างพี่ณัฐน่ะหายากนะว่าน”
“ไม่ต้องมาพูดเข้าข้างพี่ชายของตัวเองเลย ว่านรู้ว่าพี่ณัฐน่ะเจ้าชู้จะตาย เขาก็แค่แกล้งจีบว่านไปอย่างงั้นแหละจริงๆ แล้วเขามีผู้หญิงอื่นอีกเยอะ”
“ก็เพราะว่านไม่ยอมตกลงเป็นแฟนกับเขาไงล่ะ ไงพี่ชายของนุ่นก็เลยยังไม่จริงจังกับใครสักที”
“ฝากบอกพี่ณัฐด้วยนะว่าอย่าคิดอะไรกับว่านเลยว่านเห็นเขาเป็นแค่พี่ชายจริงๆ”
“นุ่นบอกจนไม่รู้จะบอกยังไงแล้วแต่พี่ชายของนุ่นฟังซะที่ไหนล่ะ นี่ก็ยังบอกให้นุ่นชวนว่านมากินข้าวที่บ้านในวันเกิดของเขาอยู่เลยนะ ว่านจะมาไหม”
“คิดว่าไม่ไปดีกว่า”
“ทำไมล่ะ เราไม่ได้เจอกันเจอกันสองอาทิตย์แล้วนะ นุ่นอยากคุยกับว่าน”
“เอาไว้เรานัดเจอกันต่างหากดีกว่าถ้าว่านไปงานวันเกิดของพี่ณัฐเดี๋ยวพี่ณัฐก็จะคิดว่าว่านมีใจให้น่ะสิ”
“ก็ได้ เดี๋ยวนุ่นจะนัดอีกทีนะ เสาร์อาทิตย์นี่แม่ให้ช่วยขับรถไปต่างจังหวัดให้น่ะ”
“อือ นัดมาได้เลยตอนนี้ว่านว่างทุกวันอยู่แล้ว”
อรนลินกับพิมพ์พริมาคุยกันอีกพักใหญ่ก่อนจะว่างสาย
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
