3 อดีตเคยพลาด

“ฟ้าไม่เป็นอะไรนะ” เมื่อพูดออกไปแล้วเข็มจิราก็เป็นห่วงความรู้สึกของปลายฟ้าแต่จะไม่เล่าก็อดไม่ได้

“ไม่เป็นไรหรอกฟ้าสบายดีแล้ว เข็มกับเปรี้ยวก็เห็นนี่ว่าที่ผ่านมาฟ้าไม่เคยคิดถึงเขาอีกเลย”

“แต่ฟ้าก็ไม่ยอมมีแฟนสักที เข็มก็กลัวว่าเพราะฟ้ายังรักพี่แชมป์อยู่ถึงไม่ยอมเปิดใจรับผู้ชายคนอื่นเข้ามา”

“ฟ้าก็ไม่เคยลืมเขาหรอกนะ” ปลายฟ้าไม่อยากจะโกหกเพื่อนจึงพูดออกไปแบบนั้น

“อะไรนะฟ้า อย่าบอกนะยังรักผู้ชายคนนั้นอยู่” ชลธิชาตกใจมากที่ได้ยินปลายฟ้าบอกว่ายังไม่ลืมคนรักเก่า

“ไม่ใช่จะเปรี้ยว ที่ฟ้าบอกว่าฟ้าว่าฟ้าไม่เคยลืมเขาเลยเพราะเขาเป็นบทเรียนที่สำคัญของฟ้าไงล่ะ”

“เฮ้อ...โล่งใจไปทีนึกว่ายังรักผู้ชายคนนั้นอยู่ เปรี้ยวเกลียดนักเชียวผู้ชายที่เห็นแก่ตัวแบบนั้น” เมื่อนึกถึงเรื่องในอดีตชลธิชาก็โมโหขึ้นมา

“แต่ฟ้าว่าเราจะโทษพี่แชมป์คนเดียวก็ไม่ถูกหรอก เป็นที่ฟ้าเองไม่รู้จักแบ่งเวลาดีๆ” ปลายฟ้าไม่อยากจะโทษว่าเป็นความผิดของเขาทั้งหมด

“แต่ถ้าเขาเข้าใจฟ้าสักนิดไม่เอาเวลาฟ้าไปแบบนั้นฟ้า ก็คงได้เรียนคณะที่ตัวเองชอบในมหาวิทยาลัยชื่อดังอันดับต้นๆ ของเมืองไทย”

“เข็มก็เห็นด้วยกับเปรี้ยวนะ”

“เขาอาจจะมีส่วนก็จริง แต่ฟ้าว่ามันไม่ใช่ทั้งหมดหรอกนะ” ปลายฟ้านึกถึงเหตุการณ์ในอดีตที่เธอกับพี่แชมป์รุ่นพี่คบหากันอยู่ตอนนั้นหญิงสาวเรียนอยู่ ม. 6 และกำลังเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัยของรัฐบาลซึ่งมีชื่อเสียง แต่ช่วงนั้นพี่แชมป์ก็ชอบมาให้เธอติววิชาภาษาอังกฤษให้เพราะเขาค่อนข้างอ่อนวิชานี้ขณะที่ปล่อยฟ้าถนัดวิชานี้เอามากๆ

ที่ปลายฟ้าเก่งวิชาภาษาอังกฤษก็เพราะมารดาเธอแต่งงานใหม่กับนักธุรกิจชาวอังกฤษทำให้หญิงสาวได้ใช้ภาษาอังกฤษตั้งแต่เด็ก

พี่แชมป์มาให้เธอช่วยติวให้ก่อนที่เขาจะสอบ ทำให้ปลายฟ้ามีเวลาอ่านหนังสือทบทวนบทเรียนของตนเองน้อยลงเพราะหญิงสาวทุ่มเทอ่านหนังสือของชายหนุ่มและช่วยเขาจนสอบผ่านแต่ผลสอบของตัวเองนั้นกลับแย่ลงหญิงสาวสอบไม่ติดมหาวิทยาลัยที่เลือกไว้เลยสักที่ ทำให้เธอผิดหวังมากและโทษว่าเป็นความผิดของเขาที่ทำให้เธอพลาด

จากนั้นไม่นานเธอกับเขาก็เลิกกันเพราะปลายฟ้าเอาแต่โทษว่าเป็นความผิดของพี่แชมป์ ขณะที่ชายหนุ่มก็ไม่เคยพูดให้กำลังเธอเลย แต่เขากลับโทษว่าเป็นที่ตัวปลายฟ้าไม่รู้จักแบ่งเวลาเอง

ตั้งแต่นั้นมาปลายฟ้าก็เลยไม่คิดจะมีแฟนอีกเลย หญิงสาวตั้งใจเรียนมากขึ้นและคิดว่าจะคว้าเกียรตินิยมอันดับหนึ่งไปให้มารดาได้ชื่นใจสักครั้งหลังจากที่ท่านผิดหวังกับการสอบเข้ามหาวิทยาลัยของเธอมาแล้ว

“แต่ว่าฟ้าสอบเข้าเรียนที่นั่นไม่ได้ก็ดีเหมือนกันนะ” เข็มจิราขยับเข้ามาใกล้นะจับมือเพื่อน

“สอบไม่ได้มันจะดียังไงล่ะเข็ม”

“อ้าว...ก็ฟ้าสอบที่นั่นไม่ได้ทำให้ฟ้าได้มาเรียนกับเรายังไงล่ะ”

“จริงสินะ เปรี้ยวก็ลืมข้อนี้ไปเลย ถ้าฟ้าไม่มาเรียนที่นี่กับเราหัวขี้เลื่อยอย่างเปรี้ยวและเข็มก็คงแย่เหมือนกันนะ”

“เข็มพอจะเข้าใจฟ้าแล้วนะว่าทำไมฟ้าถึงไม่อยากมีแฟน กลัวแบ่งเวลาไม่ได้และเสียการเรียนใช่ไหม”

“อือ ฟ้ากลัวเสียการเรียนอีก ฟ้าเป็นคนที่ทำอะไรก็จะจริงจังมาก ถ้าฟ้ามีแฟนฟ้าก็กลัวว่าจะเอาตัวไปผูกติดกับเขาและเรื่องแบบเดิมก็จะเกิดขึ้นอีก ฟ้าอยากเรียนให้ได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่งเอาไปอวดแม่น่ะ”

“ฟ้ากดดันตัวเองมากเกินไปหรือเปล่า”

“ไม่หรอกฟ้าตั้งใจจริงๆ แต่ถ้าฟ้าได้พยายามเต็มที่แล้วมันไม่ได้ฟ้าก็จะไม่เสียใจเลย”

“เปรี้ยวกับเข็มจะเป็นกำลังใจให้ฟ้าแล้วกันนะ”

“เปรี้ยวจะเป็นกำลังใจให้ฟ้าอย่างเดียวหรือจะคอยลอกการบ้านฟ้ากันล่ะ” เข็มจิราพูดแล้วก็หัวเราะเพราะเธอเองก็ไม่ต่างจากชลธิชามากนัก

“มันก็ให้กำลังใจด้วยขอลอกด้วยนั่นแหละ” ชลธิชาไม่เถียงเพราะเธอทำแบบที่เข็มจิราพูดจริงๆ

“ฟ้าอิจฉาเปรี้ยวกับเข็มนะ ถึงจะมีแฟนแต่ก็แบ่งเวลาได้ดี”

“เราโชคดีนะที่พี่หมอเป็นคนขยันเรียน เขาก็เลยคอยบอกคอยเตือนให้เราอ่านหนังสือเรื่อยๆ”

“เข็มก็เหมือนกันพี่กันต์ก็เป็นคนตั้งใจเรียนมากเขาจะเอาเกียรตินิยมอันดับหนึ่งมาให้เข็มก็เลยตั้งใจเรียนเพื่อเขา ถึงแม้จะไม่ได้เกียรตินิยมแต่ก็ขอให้จบภายในสี่ปีพี่กันต์ก็ดีใจมากแล้ว”

“จบแล้วจะแต่งงานเลยจริงๆ เหรอเข็ม”

“ถ้าตามที่ผู้ใหญ่คุยกันไว้ก็คงอย่างงั้นเพราะพี่กันต์จบก่อนเข็มสองปีเขาน่าจะเข้าไปทำงานที่บริษัทของพ่อ พอเข็มจบก็คงต้องเข้าไปทำงานที่นั่นเหมือนกัน”

“ดีจังจบแล้วได้ทำงานเลย แล้วฟ้าล่ะจบแล้วจะเข้าไปช่วยพ่อกับแม่ทำงานไหม”

“ก็คงจะอย่างงั้นแหละ ตอนแรกฟ้าก็อยากจะเรียนต่อปริญญาโทนะแต่เห็นพ่อกับแม่ทำงานหนักมากๆ ฟ้าคิดว่าเข้าไปแบ่งเบาภาระท่านดีกว่า ส่วนเรื่องเรียนก็ค่อยเรียนภาคค่ำแล้วเปรี้ยวล่ะ พี่หมอว่ายังไงบ้างจบแล้วจะให้เปรี้ยวหางานทำในกรุงเทพหรือจะกลับไปที่บ้านล่ะ”

“เรื่องนี้พี่ยังไม่ได้คุยกับพี่หมอเลย บางทีถึงเวลาที่เปรี้ยวเรียนจบพี่หมออาจจะอยากย้ายเข้ามาทำงานในกรุงเทพก็ได้เพราะน่าจะใช้ทุนครบแล้ว”

“แต่ละคนก็มีทางเดินของตัวเองเนาะ”

“แล้วฟ้าเคยคิดไหมว่าตัวเองจะมีแฟนตอนไหน” เข็มจิรากลับมาถามเรื่องเดิมเพราะอยากให้เพื่อนเปิดใจคบกับใครสักคนเธอกลัวว่าปลายฟ้ายังจะคิดถึงพี่แชมป์อยู่ซึ่งผู้ชายคนนั้นไม่ได้มีอะไรคู่ควรกับเพื่อนของเธอเลยสักนิด

“ไม่รู้สิ บางทีปิดเทอมนี้ฟ้าอาจจะเจอคนที่ถูกใจก็ได้นะ ถ้าเขาคนนั้นไม่ทำให้ฟ้าเสียการเรียนและเข้าใจว่าฟ้าต้องตั้งใจเรียนเพื่ออะไรฟ้าก็อาจจะเปิดใจให้เขา”

“ถ้างั้นเปรี้ยวขออวยพรให้การไปเที่ยวของฟ้าครั้งนี้เจอหนุ่มหนุ่มหล่อๆ นะ”

“แต่เข็มว่าต้องหล่อและรวยด้วยนะ”

“จะต้องรวยอะไรอีกครอบครัวฟ้าก็รวยมากอยู่แล้ว เปรี้ยวว่าหาคนที่ถูกใจดีกว่า แถวนั้นน่าจะมีฝรั่งเยอะแยะเลย ฟ้าเก่งภาษาอังกฤษอยู่แล้วคงไม่มีปัญหาเรื่องการสื่อสาร”

“ถึงเขาจะไม่รวย ก็ขอให้ขยันทำมาหากินแค่นั้นแหละฟ้าไม่ได้ต้องการคนรวยหรอก จะไทยหรือต่างชาติก็ได้แค่เข้าใจฟ้าก็พอ”