ตอนที่ 1 จบความสัมพันธ์ 3

หญิงสาวตะโกนในหน้าเพื่อนชาย ด้วยสีหน้าเหวี่ยงวีนเพื่อน ๆ ในกลุ่มต่างหัวเราะทั้งคู่ เพราะสองคนมักจะทะเลาะกันตลอดเวลาที่เจอหน้ากัน 

"มีใครติดต่อธามได้ไหม ยังไม่เห็นหน้ามันเลยเนี่ย"

พี่น็อตซึ่งเป็นรุ่นพี่ของทุกคนในกลุ่มถามหาชายหนุ่มอีกคนที่ยังมาไม่ถึง 

"นู่นไงพี่ มันมาแล้ว"

มาร์คบุ้ยปากไปทางชายหนุ่มกำลังเดินมา ทำให้ทุกคนต้องหันไปมองพร้อมกัน รวมถึงไอญารินทร์ด้วย

เมื่อเธอหันหลังกลับไปก็พบกับชายหนุ่มร่างสูงแต่งตัวดูดีทันสมัย สวมแว่นตาสีดำกำลังเดินลากกระเป๋าเดินทางมาสมทบเพื่อนที่นั่งกันอยู่ก่อน 

"มาสายนะจ๊ะสุดหล่อ"

ขวัญจิราเอ่ยแซวเพื่อนชายออกไป 

"รถติดนิดหน่อย ขอโทษที่ทำให้ทุกคนรอครับ"

ธามถอดแว่นตาออกมองทุกคน แล้วก้มาสะดุดตากับดาราสาวสวย เขาพอจะเคยเห็นเธอผ่าน ๆ ตาอยู่บ้าง ชายหนุ่มจ้องมองจนหญิงสาวทำตัวไม่ถูก 

"นี่น้องสาวกูเอง ไอญา ส่วนนี่ไอ้ธามเพื่อนพี่"

ขวัญจิราหันไปแนะนำธามให้หญิงสาวรู้จัก 

"หวัดดีครับ"

ชายหนุ่มเอ่ยทักทายน้องสาวเพื่อนออกไปด้วยสีหน้าที่เป็นมิตร 

แต่อีกฝ่ายกลับมองเขากลับไปด้วยสายตาที่เย็นชา และดูนิ่งขรึม จึงทำให้ธามรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ดูน่าสนใจดีเหมือนกันนะ 

เมื่อทุกคนมาครบก็ทำการเช็คอิน และเดินทางไปยังจังหวัดหนึ่งทางตอนใต้ของประเทศ ที่มีน้ำทะเลสวยสะอาดน่าเที่ยวสุด ๆ

เมื่อถึงท่าเรือธามเห็นไอญารินทร์เป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ เดินถือกระเป๋าหนัก ๆ คนเดียว ด้วยความมีน้ำใจเขาก็คิดจะเดินเข้าไปช่วย เพราะคนอื่น ๆ ต่างก็มีแฟนช่วยถือให้

"มาพี่ช่วยถือ"

ตรีธารากำลังจะแย่งกระเป๋าจากมือเธอ 

"ไม่ต้องค่ะ ฉันถือเองได้"

น้ำเสียงแข็งปฏิเสธการช่วยเหลือนั้น ทำเอาคนตัวสูงถึงกับหน้าชาไปเลยทีเดียว แล้วจู่ ๆ ก็ให้นึกถึงผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นมา เพราะกิริยาท่าทางแบบนี้นอกจากนลินก็มีเธอนี่แหละ ที่ปฏิเสธความช่วยเหลือจากเขาเช่นนี้  

ตรีธาราได้แต่ยืนมองหญิงสาวในชุดกระโปรงสีขาวพลิ้วเดินจากเขาไป เมื่อขึ้นมาบนเรือยอชต์ลำใหญ่ทุกคนต่างก็จับจองห้องนอนกัน แต่ทว่าห้องนอนนั้นมีเพียงแค่ 5 ห้องเท่านั้น ภัทรและธามจึงต้องนอนด้วยกัน ส่วนขวัญและไอญารินทร์ก็นอนห้องเดียวกัน ที่เหลือก็นอนกับคู่ของตัวเอง  

"ทำไมกูต้องได้นอนกับมึงเนี่ย"

ธามเดินเข้ามาเก็บของในห้องพร้อมกับภัทรเพื่อนสนิทของเขา 

"หรือมึงจะนอนกับน้องไอญากูจะได้ไปนอนกับขวัญ"

ชายหนุ่มตอบกลับแบบไม่คิดอะไร 

"พูดไปเรื่อยไอ้นี่!"

ร่างสูงเอ่ยด้วยน้ำเสียงดุเมื่อเพื่อนของตัวเองพูดจาไร้สาระ 

"มึงบอกไม่อยากนอนกับกู กูก็มีทางเลือกให้มึงนี่ไง"

ชายหนุ่มยกมุมปากขึ้นยิ้มให้อีกฝ่าย ตรีธาราจึงหยิบหมอที่ปลายเตียงปาใส่คนพูด อีกฝ่ายได้แต่หัวเราะชอบใจพร้อมกับรับหมอนที่เพื่อนรักเพิ่งส่งมาให้เมื่อครู่ด้วย

เมื่อเก็บของเสร็จ ทุกคนก็พักผ่อนตามอัธยาศัยนั่งชมวิวน้ำทะเลที่กว้างขวางสุดลูกหูลูกตา ไอญารินทร์เองก็มานั่งรับลมชิว ๆ เพียงลำพัง แววตาเศร้าหมองถูกปกปิดอยู่ภายใต้แว่นกันแดดสีดำ

แม้จะอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย แต่ก็ไม่ได้ทำให้หญิงสาวอดคิดถึงแต่ผู้ชายคนนั้นได้เลย เวลานี้เธอเหมือนคนกำลังหลงอยู่ในทางอันมืดสนิท เขาบอกให้เธอเดินหน้าต่อไปแต่ไม่ได้บอกว่าต้องเดินต่อไปทางไหน ถ้ามีใครสักคนมรช่วยจับมือเธอเดินออกไปจากความมืดมิดนี้ได้มันคงจะเป็นเรื่องที่ดี 

"น้องเธอดูเศร้า ๆ นะ"

ตรีธาราเอ่ยขึ้นกับขวัญจิราในขณะที่สายตาก็มองไปยังบุคคลที่เอ่ยถึงซึ่งนั่งอยู่ไกลออกไปเพียงลำพัง 

"มันพึ่งเลิกกับแฟน แผลยังสดใหม่คงจะเจ็บหนักน่าดู กูสงสารน้องกูเหมือนกันแต่ไม่รู้จะทำยังไงให้มันรู้สึกดีขึ้น เลยลากมันมาด้วยนี่แหละ"

ขวัญจิราหันไปตอบเพื่อนชายที่นั่งอยู่ข้าง ๆ

เมื่อธามได้ยินดังนั้นก็ยิ่งรู้สึกสนใจผู้หญิงคนนี้ขึ้นไปอีก ไม่ใช่เพราะความสงสาร แต่อยากเห็นใบหน้าสวยของเธอมีรอยยิ้มมากกว่าคราบน้ำตาแบบนี้