ตอนที่ 7 แม่อยากอุ้มหลาน(1)

เช้าวันต่อมาปลายฝันตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่นที่เมื่อคืนเธอได้หลับเต็มตื่นกับความนุ่มนิ่มของเตียงกว้างนี้ เธอตื่นขึ้นมาเมื่อมองไปรอบๆก็ไม่พบกับใครเลยในห้อง จึงรีบคว้าผ้าขนหนูแล้วเข้าไปอาบน้ำ ออกมาในเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ตัวเดิมพร้อมกับเดินออกมานอกห้อง ก็เจอเข้ากับผู้ชายคนที่ขับรถเมื่อวาน 

" อรุณสวัสดิ์ครับคุณปลายฝัน " 

" อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณ... " 

" ซานโต้ครับ " 

" ค่ะคุณซานโต้ แล้วเจ้านายของคุณไปไหนแล้วล่ะคะ " 

" นายมีธุระครับ ต้องรีบกลับบ้านด่วน นายฝากบอกกับคุณว่าวันนี้ไปทำธุระกันได้เลยไม่ต้องรอ ผมเอาชุดมาให้คุณเปลี่ยนวันนี้ก่อน แล้วช่วงสายๆจะมีคนเอาชุดเข้ามาส่งให้ใหม่อีกครั้งครับคุณรีบเอาชุดไปเปลี่ยนแล้วมาทานข้าวเถอะครับเราจะได้ไปทำธุระกัน " 

ร่างบางหยิบถุงที่วางอยู่บนโต๊ะนั่นแล้วเดินหายเข้าไปที่ห้องนอน จากนั้นก็เดินออกมาแล้วนั่งกินข้าว 

" ฝันขอเรียกคุณว่าพี่ซานโต้ได้ไหมคะ คุณน่าจะเป็นพี่ของฝันหลายปีเลย " 

" ครับ " 

" ถ้าอย่างนั้นพี่ซานโต้มากินข้าวด้วยกันนะคะ มากินเป็นเพื่อนฝัน.ฝันไม่มีเพื่อนกินมันเหงา " 

เธอเอ่ยชวนเขาพร้อมกับซานโต้ที่ไม่กล้าไปนั่งพร้อมกับเธอ 

" มันจะดูไม่ดีนะครับ คุณทานเถอะ " 

" ไม่ดียังไงคะ แค่นั่งทานข้าวด้วยกันเฉยๆที่นี่ก็ไม่มีใครสักหน่อย ถ้าพี่กลัวว่าจะโดนดุฝันสัญญานะคะว่าฝันจะไม่บอกเจ้านายของพี่ มานั่งเถอะค่ะ " 

ซานโต้ที่ไม่มีทางเลือกก็นั่งลงกินโจ๊กยามเช้ากับหญิงสาว เขารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกกับสาวน้อยตรงหน้า เธอไม่ถือตัวและดูไร้เดียงสาอย่างมากเกินกว่าจะมาทำงานแบบนี้ หรือว่าเขาจะตกหลุมรักสาวน้อยคนนี้เขาให้แล้ว ตลอดระยะเวลาที่ทานข้าวเช้ากันเธอก็ชวนเขาคุยสารพัดรวมถึงตัวเขาที่ดูเป็นตัวเองมากเมื่ออยู่กับเธอ 

" พี่ซานโต้ทำงานให้กับคุณมาคัสมานานแล้วหรอคะ " 

ร่างบางเอ่ยถามเพื่อทำให้บรรยากาศในการกินข้าวไม่เงียบจนเกินไป 

" ครับ พี่ทำงานกับนายมาตั้งแต่อายุยี่สิบ จนตอนนี้พี่สามสิบสี่ปีแล้วครับ " 

" โห! ทำงานให้เขาเป็นสิบปีเลยหรอคะ " 

" ครับ ชีวิตของนายค่อนข้างอันตรายและมีแค่ไม่กี่คนที่ไว้ใจได้ " 

 " ขนาดนั้นเลยหรอคะ เขาออกจะรวยแต่ดูชีวิตเหมือนจะไม่มีความสุขเอาซะเลย วันทั้งวันเอาแต่ทำหน้ายักษ์เคร่งเครียด " 

" แล้วฝันล่ะครับ เรียนจบหรือยัง ทำงานอะไรอยู่ " 

" ฝันยังเรียนไม่จบเลยค่ะ เรียนอยู่ปีสี่ ที่จริงวันนี้ก็มีเรียนนะคะแต่ฝันคงจะขอคุณมาคัสไปทำเรื่องดรอปเรียนเอาไว้ก่อน พ้นสองปีค่อยไปเรียนต่อก็ได้ ส่วนเรื่องทำงานที่บ้านฝันจนค่ะ ทำงานตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน็อตเลยล่ะ แต่ฝันก็มีความสุขดีนะคะ ที่จริงก่อนหน้านี้ครอบครัวของฝันอบอุ่นมากเลย ถ้าพ่อไม่หลงผิดเข้ามายุ่งเกี่ยวกับการพนัน ป่านนี้เราก็คงมีความสุขพร้อมหน้าพร้อมตากันไปแล้ว แต่ฝันไม่โทษพ่อหรอกนะคะคนเราทำผิดพลาดกันได้ " 

" ดูฝันจะไม่ค่อยทุกข์ร้อนเลยนะครับ ทั้งๆที่มาทำอะไรแบบนี้เท่ากับปิดกั้นอนาคตของตัวเองที่จะได้เจอกับสิ่งที่ดีๆ " 

" มันไม่มีทางเลือกไงคะ นี่เป็นทางเดียวที่จะทำให้ครอบครัวของฝันอยู่รอด เงินตั้งสิบล้านหาทั้งชาติยังไม่รู้จะได้เลยหรือเปล่า แต่ยอมเสียศักดิ์ศรีแค่สองปีก็ปลดหนี้ได้แล้ว แล้วที่สำคัญฝันไม่เคยคิดที่จะมีแฟนตั้งแต่แรก เลยไม่ได้เสียดายอะไรมากมายหรอกค่ะ " 

คนฟังรู้สึกทึ่งกับทัศนคติของเธอ เด็กสาวที่พึ่งโตเป็นสาวเต็มตัวแต่ต้องมารับภาระที่หนักอึ้งขนาดนี้ เมื่อเขาได้รู้จักตัวตนของเธอ ได้คุยกับเธอมากขึ้นยิ่งทำให้เขาชอบเธอมากยิ่งขึ้น 

คฤหาสน์ไมโลเวอร์ 

ภายในบรรยากาศโต๊ะอาหารตอนนี้ที่มีพ่อกับแม่พร้อมกับน้องชายฝาแฝดของเขาที่นานๆทีพวกเขาสองคนจะเจอกัน เพราะต่างคนต่างมีหน้าที่ที่จะต้องรับผิดชอบ ธุรกิจของครอบครัวมีมากมายจนต้องแบ่งกันทำ 

" นานๆทีจะได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันสักทีนะลูก แม่คิดถึงสองแฝดเหลือเกิน " 

คุณหญิงฤทัยผู้เป็นแม่ของมาคัสและมาร์ตินเอ่ยขึ้น 

" โห...คุณแม่ครับก็งานของผมกับน้องรัดตัวมากหนิครับ จะปลีกตัวออกมาแต่ละทีก็ยาก ใครให้คุณพ่อทำธุรกิจมากมายขนาดนี้ล่ะครับ รู้แบบนี้คุณแม่น่าจะมีน้องๆให้ผมอีกสักสิบคน " 

มาคัสเอ่ยแซวผู้เป็นแม่ 

" ไม่ต้องเลย แค่พวกแกสองคนแม่ก็ปวดหัวจะแย่แล้ว ที่แม่เรียกสองแฝดมาวันนี้เพราะมีเรื่องสำคัญจะบอก " 

" อะไรครับแม่ " 

มาร์ตินแฝดผู้น้องที่ดีกรีเป็นถึงนักแข่งและเจ้าของห้างดังอย่างห้างไมโลเวอร์เอ่ยขึ้น 

" พวกแกสองคนอายุก็ปาไปสามสิบห้าแล้ว อีกนิดเดียวจะแก่ตัวและไม่มีน้ำยาแล้วนะ ตอนนี้พวกแกก็หาเมียกันไม่ได้สักคน แม่อยากให้พวกแกไปดูตัว แล้วถ้าชอบก็ให้หมั้นกันเอาไว้ก่อนหรือถ้าจะให้ดีแต่งเลยก็ได้ แม่อยากอุ้มหลานเต็มแก่แล้ว " 

คุณหญิงฤทัยบอกกับสองแฝด 

" สมัยนี้แล้วครับแม่ จะมาคลุมถุงชนกันหรอครับ " 

มาคัสเอ่ย 

" ก็พวกแกสองคนไม่ยอมคบใครเป็นตัวเป็นตนสักที คนเป็นแม่อย่างฉันก็ต้องหาให้สิ ไม่รู้ล่ะยังไงพวกแกก็ต้องไปดูตัว เดี๋ยวแม่จะนัดน้องให้อีกที แล้วก็ห้ามปฏิเสธทั้งสองคนเลย " 

คุณหญิงฤทัยมัดมือชกไม่ให้ทั้งสองคนได้ปฏิเสธได้ 

" ผมไม่ชอบการบังคับ แล้วผมก็จะไม่แต่งกับคนที่ผมไม่ได้รักเด็ดขาด ถ้าแม่อยากอุ้มหลานนัก นู่นเลยครับบังคับไอ้มาคัสก่อนเลย " 

มาร์ตินยื่นคำขาด 

" โห...ไอ้น้องเลว " 

มาคัสสบถด่าผู้เป็นน้องชายอย่างไม่จริงจังนัก พร้อมกับถลึงตาใส่อย่างเอาเรื่อง 

" ฮ่า ฮ่า ฮ่า ก็มึงเป็นพี่ชายกูไง มึงมีเมียก่อนกูน่ะถูกแล้ว " 

" แล้วแม่รู้ได้ยังไงครับ ว่าลูกสะใภ้ที่แม่หามาจะเป็นคนดี " 

" คนนี้แม่ปลื้ม ลูกคุณอาไกรสอน ดีกรีนางแบบดังเลยนะลูก สวยเซ็กซี่ขยี้ใจลูกชายแม่แน่นอน แม่กลัวใจว่าแกจะเอาผู้หญิงอย่างว่าที่แกชอบขึ้นเตียงด้วยเอามาเป็นเมีย แม่เลยอยากตัดปัญหาให้แกมีเมียเป็นตัวเป็นตนไปซะ "