ตอนที่ 4 กวางน้อยในกำมือ(1)

ปลายฝันเมื่อได้ฟังแบบนั้นก็ตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ เธอมาที่นี่ไม่ได้จะมาขายตัวแต่เธอตั้งใจจะมาทำงานแลกเงินต่างหาก อย่างน้อยๆให้เธอทำงานแบบไม่มีเงินเดือนเลยก็ยังได้แลกกับการที่เธอไม่ต้องเป็นนางบำเรอของเขา 

" เสี่ยครับ ผมว่าให้ลูกสาวผมทำอย่างอื่นดีกว่าไหมครับ อย่างเช่นงานใช้แรงงานอะไรก็ได้ "

ทศที่ตกใจไม่แพ้ลูกสาวจึงรีบเอ่ยขึ้น

" แกมีสิทธิ์ต่อรองด้วยหรอ แกเป็นลูกหนี้ไม่ใช่เจ้าหนี้ฉัน ฉันมีทางเลือกให้แกเท่านี้ถ้าไม่ทำตามที่ฉันบอกก็เอาเงินสิบล้านมาคืนฉัน แล้วก็ออกไปจากที่นี่ซะ " 

มาคัสเลือกที่จะมัดมือชก เพราะรู้ดีว่าคนอย่างทศไม่มีทางหาเงินสิบล้านมาได้ภายในสามวันแน่นอน และร่างบอบบางที่เขาหมายตาจะต้องเป็นของเขาเท่านั้น 

ทศมองหน้าลูกสาวที่ตอนนี้เธอกำลังจะร้องไห้ไม่อยากทำอะไรแบบนี้ 

" เรากลับกันเถอะลูก ต่อให้พ่อต้องตายพ่อก็ยอม พ่อจะไม่มีวันให้ฝันทำอะไรแบบนั้นเด็ดขาด ขอโทษนะลูกที่ทำให้ลูกต้องลำบาก " 

ทศที่กำลังจะจูงมือลูกสาวออกไป แต่เป็นปลายฝันเองที่ยังรั้งมือเหี่ยวย่นนั้นไว้ เธอตัดสินใจแล้ว ถ้านี่จะเป็นทางออกเดียวที่ทำให้เรื่องทุกอย่างมันดีขึ้นเธอก็จะยอม 

" ไม่เป็นไรจ่ะพ่อ ฝันจะทำ " 

ร่างบอบบางมองหน้าของผู้เป็นพ่อ พร้อมกับหันไปหาเจ้าหนี้ของครอบครัวเธอ 

" ถ้าฉันจะต้องเป็นนางบำเรอของคุณจริงๆฉันขอให้คุณลดต้นให้เราบ้างได้ไหมคะ สักหน่อยก็ยังดี " 

ปลายฝันเลือกที่จะต่อรองอย่างน้อยๆถ้าเขาลดหนี้ให้ครอบครัวเธอได้ ผู้เป็นพ่อจะได้ไม่ต้องหาจนเหนื่อย 

" แล้วเธอคิดว่าเธอมีค่าตัวสักเท่าไหร่ล่ะสาวน้อย " 

มาคัสมองร่างบอบบางตรงหน้าที่กล้ามาต่อรองกับเขา นับว่าเธอฉลาดพอตัว ที่ต่อให้เธอเสียตัวแต่เธอก็ยังได้อะไรกลับไปบ้าง 

" ห้าล้านค่ะ ฉันขอให้คุณลดหนี้ให้เราห้าล้าน ซึ่งเป็นจำนวนครึ่งหนึ่งที่ครอบครัวฉันเป็นหนี้คุณอยู่ และดอกเบี้ยก็เป็นตัวของฉันเอง ตลอดระยะเวลาที่ฉันอยู่กับคุณ ฉันสัญญาว่าฉันจะดูแลคุณอย่างดี จะตามใจคุณทุกอย่าง " 

" ไม่มากไปหน่อยหรอสาวน้อย เธอมีดีแค่ไหนกันเชียวที่ฉันจะต้องยอมเสียเงินถึงห้าล้าน "

ราคาที่เธอต่อรองมาไม่ได้ระคายผิวของเขาเลยสักนิด แต่เขาแค่อยากรู้ว่าเธอจะต่อรองกับเขาแบบไหนต่อเท่านั้นเอง 

" ไม่มากไปหรอกค่ะ ถ้าเทียบกับสิ่งที่คุณจะได้ ฉันยังไม่เคยมีแฟนและยังไม่เคยมีใคร " 

" จะบอกว่าตัวเองยังบริสุทธิ์สินะ " 

" ค่ะ "

" แล้วฉันจะเชื่อเธอได้ยังไง ว่าเธอบริสุทธิ์จริง " 

" ก็คงจะต้องพิสูจน์ แต่นั่นก็หลังจากที่คุณรับข้อเสนอของฉันไปแล้วเท่านั้น แล้วถ้าเลยเวลาสองปีและคุณเกิดติดใจฉันขึ้นมาล่ะก็ ฉันก็จะอยู่กับคุณอีกหนึ่งปี แต่แลกกับการที่หนี้สินของฉันจะต้องหมดลงไปด้วย " 

เธอต่อรองเขาเก่งจริงๆด้วย แม่สาวน้อยหน้าหวานที่แฝงไปด้วยความดื้อรั้นจากคำพูด ช่างน่าค้นหาเสียจริงๆ 

" บังเอิญว่าฉันเป็นคนเบื่อคนง่าย บางทีเธออาจจะอยู่กับฉันไม่ถึงสองปีด้วยซ้ำ ฉันอาจจะเบื่อเธอก่อน อาจจะแค่หนึ่งเดือนหรือแค่สองเดือนก็ได้ " 

" ฉันไม่รู้หรอกนะคะว่าคุณจะเบื่อฉันเมื่อไหร่แต่ข้อเสนอที่ฉันมีให้คือฉันจะอยู่กับคุณสองปีเพื่อแลกกับเงินห้าล้าน ถ้าคุณเบื่อฉันก่อนก็ถือว่าหนี้ลดห้าล้านเหมือนเดิม เพราะร่างกายของฉันคงจะไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว " 

" ถ้าเธอกล้าต่อรองฉันขนาดนี้ ฉันก็จะรับข้อเสนอเธอไว้แล้วกัน จากนี้อีกสองปีเธอต้องมาอยู่ในความดูแลของฉัน คอยรับใช้และฟังคำสั่งจากฉันทุกอย่าง และเธอต้องไปอยู่กับฉันวันนี้เลย " 

เขารับข้อเสนอพร้อมกับรวบรัดให้เธอมาอยู่ใต้อานัติของเขา เพราะคืนนี้เขาอยากจะชิมเนื้อกวางน้อยแสนหวานคนนี้เสียแล้ว 

" คุณจะไม่ให้เวลาฉันเตรียมตัวสักหน่อยหรอคะ " 

" ไม่จำเป็น เพราะเมื่อเธอก้าวเข้ามาที่นี่นั่นแสดงว่าเธอพร้อมแล้ว " 

ร่างบอบบางแสดงแววตาไม่พอใจ แต่ก็เพียงครู่เดียวเท่านั้นก็ปรับมันให้เป็นปกติ พร้อมกับหันหน้ามาคุยกับผู้เป็นพ่อ 

" พ่อไม่ต้องห่วงนะจ๊ะ หนี้ของเราเหลือไม่มากแล้ว ฝันฝากพ่อดูแลแม่ด้วยนะจ๊ะ ถ้ามีเวลาฝันจะออกไปเยี่ยม " 

" ได้ลูก พ่อจะดูแลแม่อย่างดี ฝันไม่ต้องเป็นห่วงเลย ลูกเองก็ดูแลตัวเองดีๆนะ พ่อขอโทษนะลูกที่ทำให้ลูกมีชีวิตแบบนี้ " 

" ไม่เป็นไรจ่ะพ่อ แค่สองปีเท่านั้น ฝันทนได้ " 

เมื่อเห็นพ่อลูกที่ร่ำลากันไม่มีท่าทีว่าจะเสร็จสักทีมาคัสจึงเอ่ยขัดขึ้น 

" แกกลับไปได้แล้วนายทศ ส่วนเธอนั่งรอฉันที่นี่ก่อน จนกว่าฉันจะเคลียร์งานเสร็จ " 

" ค่ะ " 

หญิงสาวรับคำอย่างว่าง่ายและจากนั้นทศผู้เป็นพ่อก็ได้เดินทางกลับบ้านคนเดียว ปลายฝันที่นั่งรอเขาอยู่ที่โซฟาตัวใหญ่นี้ตั้งแต่เช้า จนตอนนี้เวลาล่วงลงมาจนจะถึงหนึ่งทุ่ม ร่างสูงจึงได้เงยหน้ามาจากกองเอกสาร และพับเก็บแฟ้มนั้นให้เข้าที่ จากนั้นก็ต่อสายหาซานโต้มือขวาคนสนิท

" ซานโต้เตรียมรถเลยฉันจะกลับแล้ว " 

ร่างสูงลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แล้วเดินเข้ามาหาเธอที่นั่งอยู่ตรงโซฟา 

" กลับกันได้แล้ว " 

" ค่ะ " 

จ๊อกก....กร็อก.....คร่อก!!! 

เมื่อร่างบางลุกขึ้นยืนเสียงท้องน้อยๆของเธอก็ร้องประท้วงขึ้นอย่างดัง ทำให้ร่างสูงหันกลับมามองหน้าของเธอ เธอจึงได้แต่ยิ้มแหยๆส่งกลับไปให้ 

" หิวหรอ " 

เขาลืมไปเลยว่าวันนี้เขานั่งทำงานทั้งวันโดยที่ไม่มีอะไรตกถึงท้องนอกจากกาแฟแค่สองแก้วเท่านั้น ส่วนร่างบางตรงหน้าก็มีแค่น้ำเปล่าที่วางอยู่เท่านั้น 

" นิดหน่อยค่ะ " 

" ไม่นิดแล้วมั้ง " 

" ก็ฝันกินข้าวตรงเวลาทุกวัน แต่วันนี้ยังไม่มีอะไรตกถึงท้อง ท้องไม่รักดีมันก็เลยประท้วงไปหน่อยน่ะคะ อย่าใส่ใจเลย " 

เธอตอบปัดออกไปแม้ว่าจะรู้สึกหิว แล้วก็ไม่อยากทำตัวให้เป็นภาระของเขาตั้งแต่วันแรกที่เริ่มงาน 

ร่างสูงเดินนำหน้าของร่างบอบบางออกมายังนอกห้อง ก็เจอกับซานโต้และโดนัลบอดี้การ์ดทั้งสองของเขา 

" รถพร้อมแล้วครับนาย " 

" กลับคอนโดของฉัน " 

" ครับ แล้ว.... " 

ซานโต้กำลังจะถามว่าจะให้สาวน้อยร่างบอบบางคนนี้ไปพักที่ไหน แต่ก็ได้ยินเสียงทุ้มพูดออกมาเสียก่อน 

" ไปคอนโดฉัน "