บทที่1 มาเป็นเมียผมเถอะ 1

บทที่1

มาเป็นเมียผมเถอะ

ภาพที่เห็นเบื้องหน้าทำให้วรัศยาชะงักเท้าอยู่กับที่ ดวงตากลมโตจับจ้องไปที่ผู้ชายร่างสูงที่โผล่ขึ้นเหนือผิวน้ำดูมีเสน่ห์แห่งบุรุษไม่น้อย เรือนผมสีดำสนิทที่ถูกตัดไว้อย่างเป็นระเบียบลู่ลงมาเพราะเปียกน้ำติดใบหน้าคมสันที่มีหยดน้ำเกาะพราว คิ้วของเขาเข้มยาวอยู่เหนือดวงตาคมสีสนิมเหล็ก จมูกโด่งเป็นสันและริมฝีปากหยักลึกได้รูปคู่นั้น เล่นเอาวรัศยาต้องกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น นี่สินะ พระเอกนิยายของเธอ เครื่องหน้าที่ดูสมชายเช่นนี้หาได้ไม่ง่ายนักในสังคมไทยปัจจุบัน ความคิดของเธอหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงแหลมเล็กของสตรีดังขึ้น

“ธีร์ขา ขึ้นจากน้ำเถอะค่ะ” ก่อนที่เจ้าของประโยคนั้นจะปลดผ้าที่พันปกปิดเรือนกายไว้อย่างหมิ่นเหม่ออกเผยรูปร่างยวนตาบุรุษเพศ ทั้งหน้าอกอวบอิ่ม เอวเล็ก สะโผกผายในชุดว่ายน้ำสีแสบตาแสนเซ็กซี่ตัวนั้น

ดวงตาสีสนิมเหล็กทอดประกายวาววามเมื่อทอดมองร่างอวบอิ่มที่ยืนอยู่บนชายหาด พลางค่อยๆขึ้นมาจากน้ำ ร่างสูงเพรียวในกางเกงว่ายน้ำเพียงตัวเดียวเปลือยอก ทำให้วรัศยาอดที่จะหน้าแดงไม่ได้

ทันทีที่เห็นธีรภัทรขึ้นมาจากน้ำแล้ว เจ้าของร่างอวบอิ่มก็แทบจะถลาไปกอดเขาไว้ทันที แล้วเขย่งปลายเท้าขึ้นจรดริมฝีปากลงทาบทับกับริมฝีปากหยักลึกแต่กระด้างของธีรภัทร ชายหนุ่มนักธุรกิจรุ่นใหม่ไฟแรงที่อรันยาปรารถนาจะได้เขามาเป็นคู่ครอง จนวรัศยาอดที่จะเบิกตากว้างกับภาพที่เห็นนั่นไม่ได้ แม่สาวหุ่นล่อตะเข้นี่ช่างกล้าเสียจริงๆแต่ที่น่าตกใจมากกว่านั้นคือชายหนุ่มที่ถูกเรียกว่าธีร์กลับก้มลงบดเบียดริมฝีปากหนาได้รูปกับริมฝีปากอิ่มย้อยสีแดงสดอย่างเร่าร้อน มือหนาเอื้อมมาลูบไล้แผ่นหลังเนียนสีน้ำผึ้งอย่างแผ่วเบา

วรัศยาอ้าปากค้างด้วยไม่คิดว่าตัวเองจะมายืนแข็งทื่อมองดูหนังอาร์ที่กำลังเล่นสดๆอย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้ พวงแก้มนวลร้อนผะผ่าวราวกับมีไฟมาอังใกล้ๆ

และสิ่งที่เธอไม่คาดคิดก็คือใบหน้าคมคายค่อยๆถอนจุมพิตออกมาจากเรียวปากอิ่มของฝ่ายหญิงหุ่นเซ็กซี่คนนั้นก่อนที่ดวงตาสีสนิมเหล็กคมกล้าจะตวัดมองมาทางเธออย่างขบขัน ราวกับว่าเขารู้ตัวอยู่นานแล้วว่ามีคนคนหนึ่งกำลังเบิกตาโตๆ จ้องมองมาทางเขาจนตาแทบถลนอยู่เป็นนานสองนาน

วรัศยารีบหลบตาคมที่พราวระยับคู่นั้นทันที จุดแดงๆเล็กๆเกิดขึ้นที่โหนกแก้มของหญิงสาวก่อนจะกระจายเป็นสีชมพูระเรื่อไปทั้งใบหน้าจนถึงลำคอระหง หญิงสาวสะบัดหน้าไปอีกทางพลางก้มหน้างุดๆ เดินหันหลังกลับไปยังทางที่พักของเธอ

“บ้าชะมัด อีตานั่นรู้ว่าเรายืนดูอยู่ตรงนั้นแท้ๆยังกล้าแสดงหนังอาร์ให้เราดูอีก บ้า ทุเรศ หน้าด้านที่สุด” หญิงสาวบ่นอุบอิบ

เท้าเล็กๆเตะทรายแรงๆเป็นการระบายอารมณ์ เมื่อดวงหน้าคมเข้มของผู้ชายแปลกหน้าที่เธอบังเอิญพบเจอมาเมื่อครู่ลอยเข้ามาในความคิดเธออย่างไม่ตั้งใจ ก่อนที่จะนึกอะไรขึ้นมาได้อย่างหนึ่งร่างบางชะงักกึก ดวงตากลมโตกลอกไปมาอย่างเซ็งๆ

“เราไปว่าเขาหน้าด้านที่ยืนจูบกับแฟนต่อหน้าเรา... แล้วเราจะไปยืนดูเขาทำไมล่ะเนี่ย ! ”

กระดาษที่ถูกขยำจนไม่เหลือรูปเดิมถูกขว้างปาไปที่ตะกร้าขยะอย่างแม่นยำ เสียงทอดถอนหายใจดังขึ้นอย่างกลัดกลุ้ม ก่อนที่ร่างบางจะก้าวเดินไปที่ตู้เย็นรินน้ำสะอาดใส่แก้วยกขึ้นดื่มอย่างกระหาย

คิ้วเรียวโก่งขมวดเข้าหากันด้วยขบคิดจนหัวแทบแตกก็ยังคิดฉากรักวาบหวาบหวามของคู่ พระ-นาง ในนิยายโรมานต์ที่เธอแต่งอยู่ไม่ได้

เธอก้าวเดินออกมาที่ระเบียงบ้านพักริมชายทะเล ลมเย็นๆที่มาปะทะร่างบางทำให้อารมณ์ที่เริ่มจะขุ่นมัว กลับมาแจ่มใสอีกครั้ง เสียงคลื่นทะเลที่ซัดสาดทำให้เธอนึกอยากจะลงไปสัมผัสน้ำเค็มๆให้สมกับที่มาเที่ยวทะเลสักครั้ง

“คุณครับ ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณ” เสียงทุ้มนุ่มที่ดังมาจากข้างล่างทำให้เธอต้องก้มลงมองอย่างสงสัย พร้อมกับเบิกตากว้างเมื่อเห็นใบหน้าของเขาได้ถนัด

“คุณ!!”

“ทำไมคุณต้องทำหน้าเหมือนเห็นผีแบบนั้นด้วยครับ” ธีรภัทรทำเสียงล้อเลียน

“ให้ฉันเจอผียังดีกว่าเจอคุณ” เธอตอบกลับไปอย่างหงุดหงิด พลางตั้งท่าหมุนกายเตรียมกลับเข้าไปภายในห้อง

“เดี๋ยวสิคุณ” ร่างสูงร้องเรียกไว้อย่างตระหนกเมื่อเห็นร่างบางกำลังจะกลับเข้าไปในบ้านพัก

“อะไรของคุณอีก” วรัศยาตวาดแหวอย่างไม่ชอบใจก่อนจะอ้าปากค้างเมื่อเห็นชายหนุ่มเดินแกมวิ่งขึ้นบันไดบ้านพักของเธออย่างไม่รอฟังคำอนุญาต

“คุณ ลงไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้นะ” หญิงสาวผลักอกเขาอย่างแรง แต่ร่างสูงใหญ่กลับไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย จนคนผลักเป็นคนหมดแรงไปเอง

“คุณคุยธุระกับผมก่อนสิครับ” เขาพูดเสียงอ่อน มือหนาจับมือหญิงสาวที่ผลักอกเขาไว้ พร้อมทำตาเชื่อม

“คุณบุกรุกที่พักของฉัน แล้วอย่างนี้ยังมีหน้ามาบอกว่าคุณมีธุระอีกเหรอไง” เธอเชิดหน้าขึ้นจนคนฟังแทบอยากจะจับคางเล็กๆเขย่าเบาๆอย่างเอ็นดู

“ถ้าผมไม่มีธุระกับคุณ ผมจะบุกรุกที่พักของคุณทำไมล่ะครับ แล้วผมจะหาโอกาสพบคุณได้ง่ายๆเสียที่ไหนกัน” ธีรภัทรพูดเสียงเรียบ ดวงตาสีสนิมเหล็กคมกล้า ปรอยลงอย่างแสนเสียดาย เมื่อเจ้าของร่างน้อยที่เขาพึงใจ ดึงมือออกจากการเกาะกุมของมือใหญ่ด้วยความหวงตัว

“คุณมีอะไรจะพูดก็พูดมา ฉันให้เวลาคุณ 5 นาที” วรัศยาถอยหลังไปยืนห่างจากเขาอีกหลายก้าวด้วยความหวาดระแวง ซึ่งชายหนุ่มก็พอจะเดาได้ถึงความไม่ไว้วางใจของหญิงสาว