ตอนที่ 2

ตอนที่ 2

กนกทิพย์ ธาดาวรวงค์ หรือลูกพีช

ที่บ้านของเธอเปิดธุรกิจรีสอร์ต มีพื้นที่ประมาณร้อยไร่ ด้านหน้าของรีสอร์ต เปิดร้านอาหารขนาดใหญ่ และร้านอาหารแห่งนี้ ยังเป็นร้านอาหารที่ขึ้นชื่อที่สุดทางภาคใต้อีกด้วย

เธอมีแม่และพี่ชายหนึ่งคนชื่อพี่ต้นกล้า ขณะที่เธอยังเรียนอยู่ แม่กับพี่ชายของเธอก็ช่วยกันทำงาน ตอนนี้เธอพึ่งเรียนจบกลับมา

"ลูกพีช น้องเรียนจบกลับมาใหม่ๆ พี่จะให้น้องไปเที่ยวก่อนสักเดือนสองเดือนสนใจมั้ย ก่อนที่จะมาช่วยงานพี่กับคุณแม่แบบเต็มตัว" ต้นกล้าพี่ชายของลูกพีชเดินมานั่งข้างๆ ที่โซฟาแล้วเอ่ยถามน้องสาวของเขาขึ้น

"แล้วพี่ต้นกล้าจะให้ลูกพีชทำงานในส่วนไหนคะ" ที่จริงเธอก็น่าจะรู้แหละ เพราะเธอเรียนทางด้านอาหารมา และเธอก็ชอบทำอาหารมากๆ ชอบเวลาที่คนทานฝีมือของเธอและบ่นว่าอร่อย แบบว่าชิมไปบ่นไป

"น้องเรียนคหกรรมมาไปดูแลร้านอาหารละกัน คุณแม่จะได้พักด้วย" เพราะคุณแม่ของเธอดูแลในส่วนของร้านอาหารอยู่ ส่วนพี่ต้นกล้าดูแลในส่วนของรีสอร์ต

"ลูกพีชว่าลูกพีชเริ่มงานเลยดีกว่าค่ะ ลูกพีชไม่รู้จะไปไหน" เธอไม่รู้จะไปไหนจริงๆ เพื่อนที่เรียนด้วยกันก็แยกย้ายกันไปทำมาหากินกันหมดแล้ว อีกอย่างเธอเรียนที่กรุงเทพ แต่ที่นี่มันภาคใต้ มันไกลกันมาก เพราะเพื่อนของเธอแต่ละคนก็มาจากต่างจังหวัดกันทั้งนั้น บางคนก็อยู่คนละภาคเลย จะมีก็แต่กวางที่อยู่ภูเก็ต แต่มันก็ไกลกับจังหวัดที่เธออยู่อีกนั่นแหละ

"เอาน่า ยังไม่ต้องรีบหรอกพี่อยากให้เราพักสมองก่อน" งานบริการเป็นงานจุกจิก ลูกค้าแต่ละคนที่มาใช้บริการไม่ว่าจะเป็นในส่วนของร้านอาหารหรือในส่วนของรีสอร์ตมันต้องใช้ความอดทนสูง เพราะฉะนั้นพี่ต้นกล้าจึงอยากให้น้องสาวได้พักผ่อนก่อน

"พี่ไปทำงานก่อนนะ" บ้านที่อยู่อาศัยอยู่ไม่ไกลจากรีสอร์ตมากนัก เมื่อก่อนตอนที่ลูกพีชไปเรียน พี่ต้นกล้าก็อยู่กับคุณแม่แค่สองคน แต่ตอนนี้น้องสาวเรียนจบกลับมาแล้วก็คงจะอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้ง

"ลูกพีช วางๆ ก็ไปนั่งเล่นที่ร้านได้นะลูก เดี๋ยวแม่ต้องไปดูแลความเรียบร้อยซะหน่อย ลูกน้องแต่ละคนไว้ใจอะไรมันไม่ค่อยได้" คุณแม่วัยห้าสิบกลางๆ ท่านยังแข็งแรงและดูดีมาก ท่านเป็นคนชอบทำงานมาตั้งแต่ไหนแต่ไร แต่ท่านก็ขี้บ่นตามประสาคนแก่นั่นแหละ

สายๆ ของวันลูกพีชก็ขับรถมาที่ร้าน กะว่าจะมาช่วยคุณแม่ของเธอหยิบจับทำอะไรได้บ้าง เมื่อเธอมาถึงก็เหมือนว่าจะมีคนมาหาเธอที่ร้าน

"อ้าวนั่นไงมาแล้ว.. ลูกพีช แม่โทรไปก็ไม่รับมีเพื่อนมาหาน่ะลูก" สิ้นสุดเสียงของคุณแม่ ลูกพีชก็มองไปทางด้านหลังของคุณแม่

"ลูกพีช" กวางเพื่อนของเธออยู่ที่ภูเก็ต เอ่ยเรียกลูกพีชอย่างดีใจ กวางไม่รู้ว่าบ้านลูกพีชอยู่ส่วนไหนของจังหวัด เท่าที่รู้ก็มีแต่รีสอร์ตกับร้านอาหารนี่แหละ ที่มาถูกเพราะเป็นร้านอาหารที่ขึ้นชื่อของจังหวัด กวางเลยเลือกมาที่นี่

"อ้าวกวางมาได้ไงเนี่ย แล้วจะมาทำไมไม่บอกก่อน" ลูกพีชก็ดีใจเช่นกันที่เห็นเพื่อนรักมาหา เธอกำลังคิดถึงอยู่พอดีเลย

"ก็เซอร์ไพรส์ไง ว่าแต่เป็นไงบ้างกลับมาอยู่บ้าน" กวางเอ่ยถามสารทุกข์สุขดิบเพื่อน แต่ที่เธอมาที่นี่เพราะเบื่อและขี้เกียจด้วยเลยหาเรื่องแวบ

"ฉันสบายมาก...แล้วแกล่ะ" ลูกพีชบอกเพื่อน นี่พี่ชายของเธอจะบังคับให้เธอไปเที่ยวพักผ่อนสมองให้ได้ แต่เธอไม่รู้จะไปที่ไหนน่ะสิ

"เบื่อๆ งานโครตเยอะเลยก็เลยแวบมาหาแกเนี่ยแหละ" กวางพูดอย่างเซ็งๆ ก็พี่เสือน่ะสิ กลับไปถึงก็ใช้ให้ช่วยทำงานเลย เบื่อจะแย่

"เฮ๊ย..แกจะบอกว่ามาเที่ยวหาฉันเนี่ยนะ นี่มันไม่ใช่ใกล้ๆ เลยนะ" ลูกพีชพาเพื่อนนั่งลงที่โต๊ะอาหาร ภายในร้านอาหารมุมหนึ่งของร้านที่ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านมากนัก

"ทำไม ฉันก็ขับรถมาไม่ได้เดินมาสักหน่อย"

"จ้าๆ แม่เพื่อนคนเก่ง อยากกินอะไร มาร้านฉันทั้งทีสั่งเลยฉันเลี้ยง" เพื่อนมาหาทั้งทีก็ต้องได้ชิมอาหารที่ขึ้นชื่อของร้านซะหน่อย มาถึงที่ไม่ได้ชิมคงเสียเที่ยวแย่

"จริงนะ" ว่าแต่ร้านนี้มีอะไรน่ากินบ้างนะ กวางกำลังคิดว่าจะสั่งอะไรมาทานดี

"อือ" เพื่อนมาทั้งทีเลี้ยงอยู่แล้ว

"ร้านแกอะไรอร่อยจัดมาเลย"

"โอเค ฉันรู้ว่าแกชอบกินอะไรเดี๋ยวฉันมา" ลูกพีชเดินไปสั่งอาหารในครัวที่มีพ่อครัวแม่ครัวฝีมือดีทำอาหารอยู่ เมื่อสั่งเสร็จเธอก็เดินกลับมา ไม่นานอาหารหน้าตาหน้าทานก็มาเสิร์ฟอยู่บนโต๊ะเรียบร้อย

"โอ้โหหน้าตาดีอ่ะ ขอชิมเลยนะ" กวางทำท่าหยิบช้อนขึ้นมา

"เอาเลย.." กวางตักอาหารหน้าตาน่าทานเข้าปาก อือ..รสชาติดีสมคำล่ำลือจริงๆ ด้วย สมแล้วกับที่เป็นร้านอาหารที่ขึ้นชื่อเสียง และระหว่างที่ทั้งสองกำลังเพลิดเพลินกับการทานอาหารกันอยู่นั้น ลูกพีชก็เอ่ยถามถึง...

"กวางพี่เสือเป็นไงบ้างสบายดีมั้ย" ลูกพีชถามหาพี่ชายเพื่อน เธอตกหลุมรักพี่ชายของเพื่อนมาตั้งแต่เรียนปีหนึ่งแล้ว

ความรักของเธอเกิดขึ้นอย่างไม่รู้ตัว เหตุการณ์วันนั้น วันที่ฝนตกปรอยๆ เธอกำลังเดินข้ามถนน ด้วยความที่ฝนมันกำลังจะเทลงมาอย่างหนัก ทำให้ลูกพีชรีบเดินกึ่งวิ่งข้ามถนน อยู่ๆ ก็มีรถเหยียบมาด้วยความเร็ว

วันนั้นเธอเกือบโดนรถชน แต่ดีนะที่พี่เสือมาช่วยเธอไว้ทัน และตั้งแต่วันนั้นลูกพีชก็แอบมองพี่ชายของกวางมาตลอด ถึงเธอจะไม่ได้อยู่ในสายตาของเขา แต่เขาอยู่ในสายตาของเธอเสมอ พี่เสือจะขึ้นมากรุงเทพเพื่อมาหาน้องสาวอยู่บ่อยๆ บางครั้งก็มาติดต่อธุรกิจ บางครั้งก็มาหาเพื่อน ทำให้ลูกพีชได้เห็นพี่เสืออยู่บ่อยๆ

"ลูกพีช..แกตัดใจจากพี่ชายฉันเถอะ พี่ชายฉันมันเจ้าชู้ เท่าที่ฉันกลับบ้านไปได้พักนึงเนี่ยนะ นับวันนอนที่บ้านได้เลย เชื่อฉันเลิกสนใจไปเถอะผู้ชายแบบนั้น" กวางรู้ว่าเพื่อนแอบหลงรักพี่ชายของตัวเองมานานมาก แต่กวางไม่คิดจะสนับสนุนก็เพราะพี่เสือเป็นผู้ชายรักสนุกและเขาไม่ชอบผูกมัดกับใคร

"นั่นมันพี่ชายแกนะ"

"ก็พี่ชายฉันไง ฉันเลยรู้ไส้รู้พุงจนหมดขนาดนี้ นี่ถ้าใครได้ไปเป็นผัวนะ ซวยไปทั้งชีวิตแหละแกเอ๊ย" กวางทำหน้าทำตาระอาพี่ชายตัวเองสุดๆ

"กวาง...ฉันเลิกรักพี่เสือไม่ได้" ลูกพีชตอบหน้าเศร้าๆ พี่เสือเป็นรักแรกและจะเป็นรักเดียวของเธอ ไม่ว่าเขาจะเป็นยังไง เขาก็ยังอยู่ในใจของเธอเสมอ

"ลูกพีช...แกลองเปิดใจมองผู้ชายคนอื่นดูบ้างสิ ผู้ชายบนโลกนี้ไม่ได้มีคนเดียวซะหน่อย" กวางไม่อยากให้เพื่อนรักอย่างลูกพีชจะต้องมาจมปลักกับพี่ชายของเธอที่รักใครไม่เป็น

"ฉันอยากเป็นผู้หญิงของเขาสักครั้ง" ลูกพีชก้มหน้าพูดเสียงเบามาก แต่กวางก็ได้ยินอยู่ดี จากคำบอกเล่าของกวางทำให้ลูกพีชรู้ว่าพี่เสือชอบซื้อผู้หญิงกินและเธอก็อยากจะเป็นผู้หญิงที่เขาซื้อไปกินสักครั้ง

"แกพูดอะไรออกมาลูกพีชรู้ตัวหรือเปล่า" กวางเงยหน้าขึ้นจากอาหารที่กำลังทานอยู่ เธอไม่คิดว่าลูกพีชจะมีความคิดอะไรแบบนี้ได้

กวางไม่เห็นด้วย มองซ้ายมองขวา กลัวใครจะมาได้ยินในสิ่งที่เพื่อนพูด กวางรู้ว่าลูกพีชแอบรักพี่ชายของเธอมานานขนาดไหน แต่พี่เสือเป็นคนเจ้าชู้และไม่รู้จักพอ เธอไม่อยากให้เพื่อนรักของเธอเสียใจ

"กวาง..ฉันไม่ได้พูดเล่นนะ ฉันพูดจริง ฉันรักพี่เสือมานานมากแกก็รู้นี่" กวางมองหน้าเพื่อนก็รู้ว่าเพื่อนพูดจริง เพราะสายตาจริงจังนั่น แต่...

"แต่พี่เสือเค้า.... ฉันว่าแกเลิกคิดแบบนี้ได้เลย ฉันไม่มีวันยอมให้เพื่อนรักของฉัน ไปให้พี่ชายฉันรังแกหรอก" ยังไงกวางก็ไม่มีวันยอม

"กวาง เราสัญญาถ้าเราไม่ไหวเราจะถอยออกมา เราจะไม่เสียใจ" ถ้าผู้ชายคนแรกของเธอจะเป็นพี่เสือ ผู้ชายที่เธอแอบรักเขามานานเธอก็ยินดี

"ลูกพีช แกบ้าไปแล้วเหรอ แกก็รู้ว่าพี่ชายฉันเห็นผู้หญิงเป็นแค่ของเล่นแก้เบื่อเท่านั้น แล้วฉันก็ไม่เชื่อว่าแกจะไม่เสียใจ ลูกพีชฉันรักแกนะ" กวางเริ่มรู้สึกสงสารเพื่อนขึ้นมา ดูทำหน้าเข้า...ลูกพีชเอ๋ยพี่ชายฉันมันมีดีตรงไหนวะ

"กวาง.. ฉันอยากเป็นผู้หญิงของพี่เสือสักครั้ง นะกวางนะฉันขอร้อง" ลูกพีชอ้อนวอนเพื่อนเต็มที่ เธอก็ไม่รู้หรอกว่าการเสียตัวครั้งแรกมันเป็นยังไง เห็นคนอื่นเขาชอบกันจังยิ่งพี่เสือนี่โครตชอบเลย และเธอก็อยากจะลอง แต่เธอเลือกให้ผู้ชายคนแรกของเธอคือผู้ชายที่เธอรัก ถึงเขาจะไม่รักเธอก็ไม่เป็นไร

"แต่แกยังไม่เคยเรื่องแบบนั้น แกจะทนพี่เสือไหวเหรอ" กวางหมายถึงเรื่องบนเตียง ที่คิดเอาเองว่าพี่ชายของเธอต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ

"ทุกคนก็ต้องผ่านครั้งแรกด้วยกันทั้งนั้นแหละ" เรื่องแบบนี้ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้ คงไม่น่ากลัวขนาดนั้นหรอกมั้ง แล้วเธอก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้วเรียนจบแล้ว

"แล้วฉันจะไปทำอะไรได้ ถ้าพี่เสือเขาให้ฉันหาผู้หญิงมาให้ก็ว่าไปอย่าง ฮึ๊ย!! พี่เตอร์" กวางนึกถึงพี่เตอร์ขึ้นมาได้ ก็เมื่อวานเธอบังเอิญไปได้ยินพี่เตอร์กับพี่เสือคุยกันเรื่องเมียรับจ้าง